บทที่ 746 ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอน่าสงสารมาก
“ใครน่ะ?”
นรมน โดนเหวี่ยงไปที่กระจกหน้ารถ โดยไม่ได้ตั้งตัว
แววตาของบริศ อึมครึมลงเล็กน้อย
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไร”
นรมนลูบๆหัวของตนเอง เจ็บจนเห็นแสงวาบอยู่ด้านหน้า
ไม่รอให้เธอตอบสนองร่างนั้นก็พุ่งเข้ามา ตบไปที่กระจกด้าน ข้างนรมน ตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน “นรมน เธอลงมา เดี๋ยวนี้!”
นรมนงงงันเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง ก็เห็นนิตาที่กำลัง ตบกระจกรถราวกับผู้หญิงคลุ้มคลั่ง ชะงักขึ้นมาทันที
“คนที่ขวางรถเมื่อกี้คือเธอ?”
แววตาของบุริศร์อึมครึมขึ้นมาเล็กน้อย
“ผมจะลงไปจัดการ”
“ไม่ต้องหรอก ฉันจัดการเองได้”
นรมนได้สติดีแล้ว
ถ้าเป็นนิตา เธอก็รู้ว่านิดาจะทำอะไร
บรมนเปิดประตู เพราะแรงจากประตูรถทำให้นิตาต้องถอย หลังไปอย่างห้ามไม่ได้ นรมนจึงถือโอกาสลงจากรถตอนนี้
“เธอมีธุระอะไร?”
“นรมน เธอมันทำนิสัยหมาๆต่ำช้า! ฉันมีของมีค่าของเธอ ตั้งแต่เมื่อไหร่? ไม่นึกว่าเธอจะให้ชาญมาเอาของจากฉัน เธอคิด จะทําอะไร?”
นิตามองนรมนด้วยความขุ่นเคือง ความนอบน้อมและเชื่อฟัง ทั้งหมดที่มีให้นรมน ในตอนแรกไม่เหลืออยู่อีกแล้ว ตอนนี้มีแต่ ความโหดร้ายและเกลียดชังเท่านั้น
นรมนก็หงุดหงิดใจ ระหว่างเธอกับนิตามาถึงจุดนี้ได้ยังไง?
นิตาเมื่อก่อนกับนิตา ในตอนนี้ราวกับเป็นคนละคนกันเลย จริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้จักกันเป็นอย่างดี เธอคงจะคิดว่าวิญญาณ ของนิตา โดนกินไปแล้วจริงๆ
“เธอไม่รู้เหรอว่าเธอเอาของสำคัญอะไรของฉันไป? มันเป็นสิ่ง ล้ำค่าที่อยู่ข้างกายเธอ ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่ทันสังเกต
“ก็ฉันไม่เคยเอาของๆเธอไปเลยน่ะสิ! เธออย่ามาใส่ร้ายคน อื่นอย่างนี้นะ!”
“เจตต์”
นโมนพูดชื่อหนึ่งออกมาอย่างนิ่งเฉย
“อะไรนะ?”
นิตาค่อนข้างกลัดกลุ้ม แต่ก็ตอบโต้กลับไปทันที
“ไม่คิดเลยว่าเธอจะมองเจตต์เป็นสิ่งของ นรมน เธอทำให้ฉัน รู้สึกสะอิดสะเอียนจริงๆ
“งั้นเหรอ? ตอนนี้รู้สึกว่าฉันน่าสะอิดสะเอียนแล้วเหรอ? งั้น ตอนที่ฉันเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นรองประธานทำไมถึงไม่รู้สึกว่า ฉันน่าสะอิดสะเอียนล่ะ? ฉันส่งเธอมาพัฒนาตลาดที่นี่ ตอนที่ให้ เจตต์อยู่เป็นเพื่อนเธอทำไมเธอถึงไม่รู้สึกสะอิดสะเอียน? เธอเอง มีความสามารถในการป้องกันตัวอยู่ชัดๆ แต่กลับยอมให้ธาวิณี ทำร้ายเธอจนบาดเจ็บสาหัส ทำไมถึงไม่รังเกียจตัวเองที่น่า สะอิดสะเอียนบ้าง?
ในเมื่อฉีกหน้ากากแล้ว นรมนก็ไม่ใส่ใจที่จะเปิดโปงออกมา นิตาชะงักงันไปทันที
“เธอหมายความว่าไง?”
“เธอถามว่าฉันหมายความว่าไง? เธอเป็นคนของหมู่บ้านดา รายนไม่ผิดสินะ? คนของหมู่บ้านดารายนเรียนหมอกันมาตั้งแต่ เด็ก ถ้าเป็นคนอื่น ฉันก็พอจะเชื่อว่าเธอแค่ช่วยเจตต์ด้วยความ บริสุทธิ์ใจ แต่เป็นคนของหมู่บ้านดารายน ฉันกลับอยากจะถาม เธอ เธอที่คุ้นเคยกับการจดจำจุดที่ใช้ฝังเข็มตามร่างกายมา ตั้งแต่เด็ก ทำไมถึงไม่ปกป้องตำแหน่งที่สำคัญของตนเองแต่ กลับยอมให้คนอื่นทำกับตัวเองอย่างนี้ล่ะ? ฉันสืบค้นมาแล้ว คน ของหมู่บ้านดารายนพวกเธอแต่ละคนจะมีเข็มเงินติดตัวคนละชุดเพื่อเอาไว้ใช้ป้องกันตัวเอง นิตา เข็มเงินของเธอล่ะ? เธอช่วยเจต ต์ ฉันซาบซึ้งในตัวเธอ แต่ที่เธอเข้าหาเจตต์ จุดประสงค์ที่จะอยู่ กับเขาคืออะไร? เธอพูดออกมาให้ชัดเจนจะดีที่สุด ไม่งั้น ฉันจะ จับตาดูเธอไม่ให้คลาดสายตา”
คำพูดของนรมนทำให้สีหน้าของนิตาเปลี่ยนไป
“เธอรู้เรื่องหมู่บ้านดารายนได้ยังไง?
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง เธอแค่จัดการเรื่องตัวเองให้ดีก็พอแล้ว ตอนนี้ฉันเสียใจบ้างแล้ว ที่ไม่สืบดูประวัติของเธอให้ชัดเจนก่อน ก็ให้เจตต์ไปอยู่ข้างกายเธอเสียได้ ฉันไม่สนใจว่าเธอมีแผนการ อะไรกับเขา ตอนนี้หยุดเถอะจะดีที่สุด ไม่งั้น ไม่ต้องพูดถึงชาญ หรอก ฉันก็ทำให้เธอหายไปจากเจตต์ได้เหมือนกัน จัดการตัว เองให้ดี”
นรมนพูดจบก็จะขึ้นรถ แต่ได้ยินนิตาพูดขึ้น “เธอคิดว่าเจตต์ ในตอนนี้ยังเป็นเจตต์ที่เธอรู้จักอีกงั้นเหรอ? ตอนนี้เขาไม่รักเธอ แล้ว เธอไม่ได้คาดหวังให้เขามีความสุขเหรอ? คาดหวังให้เขา ไม่ต้องรักเธออีกไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้เป็นอย่างนี้ไม่ดีเหรอ? ถ้าเธอ เล่าเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง เธอคิดว่าเขาจะเจ็บปวดไหม?”
“นี่เธอเอาเจตต์มาข่มขู่ฉัน? เธออยากตายใช่ไหม?”
ความเดือดดาลของนรมนค่อยๆปะทุขึ้นจนลุกไหม้ นิตา เธอกล้ามาจริงๆ ความเย็นชาโหดร้ายของนรมนไม่ได้ทำให้นิตาตกใจเลยกลับทำให้เธอยิ้มกริ่มพูดขึ้น: “ฉันอยากตายเหรอ? เธอกล้าแตะ
ต้องฉันไหมล่ะ? ถ้าเจตต์ตื่นขึ้นมา รู้ว่าเธอแตะต้องแฟนของเขา
เขาจะคิดยังไง?”
“นิตา เธออย่าคิดว่าตัวเองสำคัญไปหน่อยเลย
“ฉันไม่สำคัญ แต่เธอสำคัญ ด้านหนึ่งเธอก็บอกให้เจตต์ปล่อย เธอ ไปหาความสุขของตัวเอง อีกด้านหนึ่งก็ถือโอกาสตอนที่เขา ไม่ได้สติทำร้ายความสุขของเขา ดังนั้นนรมน เธอหมายความว่า ยังไงกันแน่? คิดจะเหยียบเรือสองแคมแล้วให้เจตต์เป็นตัว สํารองของเธอต่อไปใช่ไหม?”
คำพูดของนิตายั่วโมโหนรมนอย่างมาก เธอยกมือแล้วสะบัด ลงไปทันที
“ผู้หญิงอย่างเธอไม่เหมาะสมกับเจตต์เลยจริงๆ!
นิตาโดนตบจนหน้าเบี้ยว ในปากมีรสของเลือดแพร่ออกมา เธอใช้ปลายลิ้นดันๆกระพุ้งแก้ม รอยยิ้มเต็มไปด้วยความไม่ ใส่ใจ
“ฉันไม่เหมาะกับเจตต์? แล้วใครเหมาะ? เธอเหรอ? นรมน เธออย่าลืมนะ เธอแต่งงานแล้ว สามีของเธอยังอยู่ในรถกำลัง มองเธออยู่”
นรมนโมโหจนตัวสั่น แต่ก็รู้ว่า ลงไม้ลงมือกับนิตาไปก็ไม่ได้ อะไร
ตอนนี้นิตาถอดหน้ากากกับเธออย่างสมบูรณ์แล้ว
นรมนเสียใจขึ้นมาแล้วจริงๆ ตอนแรกทำไมถึงรู้สึกว่านิดาเป็น ผู้หญิงที่ใสซื่อแสนดีไปได้ล่ะ?
“มิตรภาพระหว่างฉันกับเจตต์ไม่เกี่ยวกับเธอ นิตาฉันขอเตือน เธอไว้เลยนะ ถ้าเธอกล้าทำร้ายเขา ฉันจะไม่ให้อภัยเธอ”
นรมนพูดจบก็ขึ้นรถ
บุริศร์กำลังมองเธอที่เดือดดาล พูดขึ้นเบาๆ เพียงแค่คุณเอ๋ย ปาก ผมจะให้คนไปจัดการเธอ
“แล้วจากนั้นล่ะ? จะอธิบายกับเจตต์ยังไง? บอกว่าเธอเกิด อุบัติเหตุเหรอ? บริศร์ บางค่านิตาก็พูดถูก ตอนนี้เธอเป็นแฟน ของเจตต์ เป็นคนที่เจตต์แคร์ที่สุด ไม่ง่ายเลยที่เจตต์จะเปิดใจรับ ผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าตอนนี้เราทำอะไรนิตา เจตต์จะได้รับผลกระทบ ไปด้วย แล้วต่อไปเขาจะหาความสุขของตัวเองเจอไหมฉันไม่กล้า คิดเลย เราติดค้างเจตต์มากเกินไปแล้ว ฉันไม่อยากผิดใจกับเขา ไปชั่วชีวิต”
นรมนทุกข์ใจ แต่ก็ต้องยอมรับ ในตอนนี้ เธอหมดหนทางที่จะ จัดการนิตา ไม่ใช่เพราะไม่มีกำลัง แต่เพราะตอนนี้เธอเป็นคนที่ เจตต์แคร์ที่สุด
บริศ เห็นนรมนไม่ได้รับความเป็นธรรมต่อตนเองเช่นนี้ ก็อด ไม่ได้ที่จะปวดใจ
“เจตต์เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งถ้าแม้แต่การปะทะแค่นี้ก็แบกรับ ไม่ไหว ก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่แล้ว คุณคิดแทนเขามากเกินไปแล้วนะ จนไม่เป็นธรรมต่อตัวเอง นิตากำเริบอย่างนี้ คุณลงมือไม่ได้ ผมจัดการต่อให้เจตจะหาเรื่องผมอย่างเต็มที่ผมก็ยอมรับ คงกว่าเขาจะรู้จักพฤติกรรมของลึกซึ้งแล้วไหม”
นรมนว่าบุริศร์พูดมาเหตุผล แต่เรื่องของความรู้สึกพูดล่ะ?
เรื่องให้เจตต์จัดการเองกว่า ตอนชาญแน่ใจว่าฉัน ของล้ำค่าฝากไว้มือของคงจัดการกันเองดีกว่า สิ่งควรควรเตือน ฉันบอกเจตต์ไป หมดส่วนเขาจะเลือกยังไง ฉันไม่สิทธิก้าวก่าย แล้วไม่สิทธิลงโทษนิตาแทนเขาไม่เหรอ?”
การที่นรมนยอมปล่อยวางอย่างกะทันหันทำให้บริศร์งุนงง แต่ ทว่ากลับยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
“นรมน คุณ
ผ่านเรื่องราวมามากมาย ไม่เติบโตฉันคงค่าจริงๆ แล้วแหละ กันเถอะหาเจตต์โรงพยาบาลกัน ถ้าเขาไม่ เป็นแล้ว เรากำลังเราอยู่
นรมนบาง
บุริศร์ถามขึ้นเบาเรื่องของชาญไม่สืบแล้วเหรอ?”
“ไม่สืบแล้ว จริงๆมันก็ไม่เรื่องของเรา ฉันคิดว่าหลังจากที่เจตน จะสืบหาให้ชัดเจน ถ้าแม้แต่ความสามารถในการ ปกป้องแฟนและปกป้องตัวเองยังไม่มี ก็ไม่ใช่เจตต์ที่พวกเรารู้จัก แล้ว ในฐานะที่เป็นเพื่อน ตอนที่เขาต้องการที่สุด เราช่วยเหลือ เขาก็พอ เส้นทางที่เหลือต้องให้เขาเดินไปเอง บางทีนิตาอาจจะ พูดถูก ถ้าไม่มีฉันอยู่ในชีวิต เจตต์ถึงจะได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง”
คำพูดของนรมนทำให้บริศรปวดใจจนต้องโอบเธอเข้ามาใน อ้อมกอด
“ไม่ต้องเสียใจ คุณยังมีผมกับลูกๆ ต่อไปพวกเราจะพยายาม ทำให้คุณยุ่ง จนไม่มีเวลาว่างเลย
“ฉันว่างที่ไหนกัน? บริษัทท่องเที่ยวฉันยังต้องไปดูแลอยู่นะ”
นรมนดันๆบุริศร์ ไม่ได้ผลักออกไป แต่ทว่าในใจกลับซาบซึ้ง
คนที่ยอมให้ตนเองโวยวายได้เต็มที่คงมีแต่บุริศร์เท่านั้นแหละ
เธอกำลังมองบุริศร์ พูดอย่างอ่อนโยน: “ไปกันเถอะ ไปดูเจตต์
ที่โรงพยาบาลกัน
“อั้ม”
นรมนปล่อยบริศร์ หลังจากสตาร์ทรถก็ออกเดินทาง นิตาเห็นพวกเขาท่าทางเข้ากันได้ดี จึงอดไม่ได้ที่จะอิจฉาอยู่
บ้าง
เธอกับเจตต์จะเป็นเช่นนี้ไหม? ต่อให้เธอใช้กลอุบายแย่งเจตต์มาจากนรมนได้ แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ในนาทีนี้ ที่เธอต้องเผชิญหน้ากับตนเอง นิตา ยังคงละอายใจ
การที่เธอต้องการผู้ชายคนหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าจะต้องใช้ เล่ห์เหลี่ยม
นรมนพูดถูก เธอเป็นคนของหมู่บ้านดารายน เธอรู้ว่า สถานการณ์ของตนเองเป็นอย่างไร
ชีวิตนี้เธออยากจะเป็นแม่คน แต่กลัวว่าจะยากเกินไปแล้ว
ใช้ความโดดเดี่ยวของทั้งชีวิตแลกกับความละอายใจของ ผู้ชายคนหนึ่ง เพื่อที่จะบีบบังคับให้เจตต์อยู่กับเธอ ค่าตอบแทน อย่างนี้มากเกินไปใช่ไหม?
แต่เธอจะทำอย่างไรได้ล่ะ?
เธอเป็นลูกสาวที่กำพร้าพ่อแม่ ไม่มีอำนาจไม่มีอิทธิพลไม่มีตัว ตน อยากจะสืบหาสาเหตุการตายของพ่อแม่ตนเองกับความจริง ก็ไม่มีเส้นสายที่จะช่วยได้ เธอจะทำอะไรได้บ้างล่ะ?
จู่ๆเธอก็อิจฉานรมนขึ้นมา
ผู้หญิงที่ทำทุกอย่างได้ตามอำเภอใจ ถึงจะเป็นแบบอย่างที่ เธออยากเป็น แต่เธอกลับไม่สามารถมีชีวิตที่สบายๆเช่นนี้ได้
นิตามองท้ายรถของนรมน ค่อยๆนั่งยองๆลงไปกุมท้องของ ตนเองเอาไว้ ปวดจนเหงื่อเย็นๆผุดออกมา แต่กลับกัดฟันแน่นไม่ ยอมส่งเสียง
นรมนก็มองผ่านกระจกไปที่ด้านหลังด้วยสัญชาตญาณ ตอนที่ เธอเห็นนิยาท่าทางอย่างนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา: “จอด รถ!”
“เป็นอะไรไป?”
บริศ คิดว่านรมนลืมอะไร จึงถือโอกาสมองตามสายตาของ
นรมนไปที่ด้านหลัง อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว “เมื่อกี้เธอพูดกับคุณขนาดนั้น คุณแน่ใจนะว่าจะยุ่งกับชีวิต
ของเธอ?”
“เห็นแก่เจตต์ก็แล้วกัน เธอน่าจะปวดท้องอีกแล้ว ไม่ว่าเธอจะ มีเป้าหมายอะไร ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนที่ เสียใจ”
“คุณเห็นใจเธอ?”
“ฉันแค่ไม่อยากให้เธอเกิดเรื่องต่อหน้าพวกเรา เดี๋ยวจะกลับ ไปอธิบายกับเจตต่ไม่ได้”
คำพูดของนรมนทำให้บริศร์ยิ้มอย่างจำใจ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
