บทที่ 735 คุณกำลังปลอบใจผมเหรอ
ธาวิณีเห็นเจตต์มองตนเองไม่พูดไม่จา ก็อดลนลานไม่ได้
“ประธานเจตต์ ฉันสาบานว่าจะพูดความจริง ไม่งั้นให้ฟ้าผ่า ตายเถอะ”
น้ำเสียงธาวิณีร้อนใจ
เจตต์รู้สึกว่าตนเองเหม่อลอย ถึงถามขึ้นอย่าง เกียจคร้าน ตอนที่ฉันเมา แล้วเธอจะพาฉันไปสักที นิตาเป็นคน ช่วยฉันไว้ใช่มั้ย”
ธาวิณีชะงัก
เธอคิดไม่ถึงว่าเจตต์จะถามคำถามนี้
“กระโจนเข้ามาแบบนี้แหละ
“รายละเอียดเป็นยังไง ยังจำได้ไหม แสดงให้ดูหน่อย
คำพูดของเจตต์ทำให้ปารีสรู้สึกแปลก
“ประธานเจตต์ เรื่องนี้ยังไงกันคะ
“ปากมาก”
น้ำเสียงเจตต์นิ่งขรึมลง
ปารีสหุบปาก ยืนอยู่ด้านข้าง
ธาวิณีเห็นเจตต์ถามถึงเรื่องนี้ อดคิดไม่ได้ จากนั้นบอดี้การ์ด สองคนก็ยืนสาธิต
เจตต์จ้องมองโดยไม่พูดอะไร จากนั้นจึงถามต่อตอนที่พวก
แกซ้อมพวกเธอ ปฏิกิริยาแรกเธอปกป้องส่วนไหนของร่างกาย ธาวิณีคิดอยู่นานถึงพูดที่แรกคือที่ท้อง แต่มือก็ยังคงลูบท้อง
ไว้ เธอดูเหมือนชะงักหน่อย จากนั้นจึงกุมหัวไว้
“เธอหดตัวไหม”
“ไม่ใช่ เลยรู้สึกว่าเธอดูเซ่อๆ เป็นใครก็รู้ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะ ขดตัวหลบ แต่เธอไม่ใช่ เธอกระโดดเอาตัวเองรับเต็มๆ จากนั้น ก็ไม่รู้ว่าโดนใครเตะ ก็ล้มลงกับพื้น จากนั้นคุณก็รู้หมดแล้ว”
ธาวิณีแม้ว่าจะไม่รู้ว่าทำไมเจตต์ต้องถาม แต่เธอกลัวแล้ว จริงๆ กลัวโดนปารีสทรมาน กลัวเจตต์ ไม่พูดไม่จา แล้วเธอจะ ตายคามือเขา
เจตต์ขมวดคิ้วแน่น
สิ่งที่นิตาทำไม่มีเหตุผล และก็ไม่ใช่การปกป้องตัวเอง ดังนั้น เขาจะคิดว่า นิตาจะยืมมือธาวิณีมาให้ตัวเองรับบาดเจ็บหรือ เปล่า
แต่ทําไมเธอถึงทำแบบนั้น
เธอมีจุดประสงค์อะไร
เจตต์คิดไม่ตก
ธาวิณีเห็นเจตนิ่งเงียบไม่พูด จึงร้อนใจ ประธานเจตต์ ฉันพูด จริงนะคะ พูดจริงนะคะ”
“ปารีส อย่าทรมานเธออีก”
คำพูดของเจตต์ทำให้ปารีสพยักหน้า
“ถือว่ามึงโชคดี ประธานเจตต์ไม่ถือสา จึงทำบุญมาดี แต่หลัง จากนี้จึงทำตัวดีๆหน่อย ถ้ารู้ว่ามึงคิดหนีอีก มึงเจอดี
ค่าขู่ของปารีสทำให้ธาวิณีตัวสั่นเทา แต่ก็ไม่โดนทรมานอีก ต่อไป เธอยังคงหายใจระ
เจตต์บอกลาปารีส แล้วโทรศัพท์หาคนของตน
“ช่วยตรวจสอบประวัติของนิตาตั้งแต่เด็กจนโตหน่อย โดย เฉพาะอย่างยิ่งอาการป่วยระหว่างเรียน และเคยช่วยเหลืออะไร ใครในช่วงนั้นมั้ย”
“ครับ ประธานเจตต์”
หลังวางสาย เจตต์รู้สึกใจหนักอึ้งมาก
เขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาใช้แผนการอะไรด้วยง่ายๆ ถ้า นิตาใช้แผนกับตน เขาควรทํายังไง
เจตต์ไม่รู้จริงๆ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงลงมืออย่างไม่ลังเล แต่ว่าตอนนี้นิตา เป็นคนที่ช่วยเฃเอาไว้ และก็บาดเจ็บ เพราะเรื่องนี้
เขาไม่เชื่อว่านิตาจะเกี่ยวข้องกับธาวิณี แต่ว่าโดนคนวางแผนใส่นี่รู้สึกไม่ดีเลย
เจตต์จุดบุหรี่ ขึ้นนั่งบนรถ
เขาว้าวุ่นใจจะแย่ หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหานรมน
“นิตาผิดปกติจริงๆ คุณหยุดงานที่บริษัทก่อนได้ไหม ผมยัง ไม่รู้วัตถุประสงค์ของเจ้าหล่อนเลย คุณใช้ข้ออ้างป่วยให้หล่อน พักงานได้”
นรมนฟังเจตต์พูดก็รู้ว่าเจตต์คงไปตรวจสอบมาแล้ว
เธอไม่สบายใจเลย
ตอนแรกคิดว่าตัวเองเก็บอัญมณีล้ำค่าได้ สวรรค์ประทานผู้ ช่วยที่ดีขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้ว่ามีอะไรซุก ซ่อน
นรมนพูดเสียงค่อย”ไม่ต้องหยุด เดิมทีบริษัทท่องเที่ยวของฉัน ก็ไม่ค่อยมีอะไรอยู่แล้ว ก็เป็นแค่บริษัทเล็กๆที่เปิดด้วยเงินไม่กี่ ล้าน จะมีมูลค่าเท่าไหร่เซียว ถ้าหล่อนชอบ ยกให้เป็นไง แต่แค่ ไม่รู้ว่าหล่อน ต้องการอะไร
“ผมเองก็อยากรู้ปัญหานี้ สบายใจเถอะ ผมจะตรวจสอบให้ ชัดเจน”
“เจตต์คะ ”
จู่ๆนโมนเรียกเจตต์
“ว่าไง”
“อย่าทุกข์ใจไปเลย บางทีนิตาอาจจะมีเรื่องที่พูดไม่ออก
คำพูดของนรมนทำให้เจตต์ตะลึง ฝืนยิ้มพูดขึ้น คุณกำลัง ปลอบใจผมเหรอ”
“ถ้าคุณคิดว่าใช่ก็ใช่
นรมนไม่ได้ออดอ้อน
“รู้สึกว่าฉันโศกศัลย์ใช่ไหม”
เจตต์ยิ้มขมพูด“กว่าจะรักคนๆหนึ่งไม่ง่าย แต่ช้าไปก้าวหนึ่ง ใจหล่อนไม่มีผม กว่าจะปล่อยวางคุณได้ไม่ง่าย แล้วหาคนใหม่ แต่สุดท้ายก็ลงเอยแบบเดิม บางทีชีวิตผมอาจจะดวงขมขื่น คงจะ ต้องตายไปอย่างขมขื่น
“อย่าพูดมั่วสิ ฉันเชื่อว่านิตาจิตใจดี คงมีเรื่องทุกข์อยู่ในใจ เจตต์คะ คุณอย่าด่วนสรุปสิ บางทีเราอาจจะพลาดไป
นรมนได้ยินเจตต์พูดแบบนี้ รู้สึกไม่สบายใจเลย
เจตต์ส่ายหน้าพูดผิดหรือไม่ ผมตัดสินใจเอง ถ้ามีอะไรคืบ หน้า ผมจะบอกคุณ เท่านี้ก่อนนะ ต้อง ผ่อนคลายหน่อย
“ไม่เป็นไรนะ”
นโมนไม่ค่อยวางใจ
เจตต์ดูเปิดเผยกว่าใคร แต่จริงๆแล้วจริงใจกว่าใคร “ถ้าผมบอกว่าผมเป็นอะไร คุณจะทิ้งบุริศร์มาดูแลผมมั้ย”
“ไม่”
“รู้อยู่แล้วว่าต้องพูดแบบนี้ แล้วยังต้องคุยอะไรอีกล่ะ วางสาย
เถอะ”
เจตต์ไม่รอให้นรมนได้พูดก็รีบวางหู อารมณ์เขาไม่ดีจริงๆ ตอนนี้ยังไม่อยากกลับไปดูนิตาเลย ผู้หญิงที่แสนซื่อ ทำไมจู่ๆถึงได้ซับซ้อนขนาดนี้
เจตต์เดินอยู่บนถนนคนเดียว เขารู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ทำให้เขา มีความสุขได้เลย
เขาเดินมาหยุดที่หน้าบาร์ อยากจะเข้าไปดื่ม แต่พอคิดดู ตัว เองผิดปกติขนาดนี้ จะทำให้นิตารู้สึกได้
เจตต์ปล่อยวางความคิดนี้
เขานั่งอยู่ที่ริมแม่น้ำ นั่งอยู่เป็นนานสองนาน จนกระทั่งนิตา โทรมา เขาถึงได้รู้ตัวว่าได้ใช้เวลาหมด บ่ายแล้ว “เจตต์ คุณอยู่ ไหน”
“ริมแม่น้ำ”
เจตต์เองก็ไม่ได้ปกปิดนิตา
นิตาถามต่อ“คุณไปริมแม่น้ำทำไม”
“สำรวจพื้นที่ จะพัฒนาการท่องเที่ยวไม่ใช่เหรอ ผมต้องมาดู
เจตต์ปิดบัง
“คุณไม่กลับมาทานอาหารค่ำหรือคะ”
คำพูดของนิตาทําให้เจตต์ซะงัก “กลับไปเถอะ คิดอะไรอยู่คะ ฉันส่งกลับให้”
“อะไรก็ได้ คุณซื้อมาเถอะ เดิมทีก็เป็นงานของฉันอยู่แล้ว ทำให้คุณต้องวิ่งวุ่นทั้งวัน มื้อนี้ฉันเลี้ยง”
นิตาพูด
“ไม่ต้องหรอก ผมซื้อก็พอ”
“เจตต์คะ ให้ฉันเลี้ยงคุณสักมื้อเถอะ ให้คุณเลี้ยงทุกมื้อได้ไง”
คำพูดของนิตาทําให้เจตต์ชะงัก
หญิงสาวที่ใสซื่อและดื้อดึง ทำไมถึงคบหาเขาอย่างมีจุด
ประสงค์
เขาอยากถามนิตาจริงๆ ว่าเข้าหาเขามีจุดมุ่งหมายอะไร แต่ เขาอดกลั้นไว้
“ตกลง ให้คุณเลี้ยง”
หลังจากที่เจตต์วางหู ก็รู้สึกเสแสร้งเหลือเกิน
เรื่องแสดงละครตบตาเขาถนัด ตอนสมัยเรียน เขามักจะเส แสร้งแกล้งทำเสมอ ตอนนี้กับนิตา จู่ๆเขารู้สึกกดดัน เสแสร้ง และตึงเครียด
บางทีเขาเห็นนิตาเป็นคนกันเอง เลยรู้สึกว่านิตาไม่ได้ช่วยเขา จากใจทำให้เขาลำบากใจ
เจตต์รอสักพัก ถึงได้จากไป
พอกลับมาถึงโรงพยาบาล เขาซื้อของกินธรรมดากลับมาก ไม่ ได้ใช้เงินมาก
นิตาเห็นสีสัน ยิ้มแล้วพูด”คุณกลัวว่าฉันจะเลี้ยงมื้อใหญ่หรือ
ไง”
“เปล่า จู่ๆอยากกินมังนะ ถ้าคุณไม่กิน ผมออกไปซื้อใหม่ก็ได้ เจตต์พูดอารมณ์ดี แต่นตาห้ามไว้
“ไม่เป็นไร ดีแล้ว ฉันกลัวว่าคุณเห็นฉันเลี้ยง เลยจงใจซื้อของ ถูก เจตต์คะ ฉันไม่อยากติดหนี้คุณ
เวลานี้เอง เจตต์อยากถามนัก”คุณไม่อยากติดหนี้ แล้วเข้าหา ผมมีจุดประสงค์อะไร
แต่คำพูดจุกอยู่ที่ปาก ก็กลืนลงไป
ไม่มีหลักฐาน พูดแบบนี้ทำลายน้ำใจ “คุณคิดมากแล้ว ผมแค่อยากกินมัง
เจตต์ยิ้มเจื่อน
นิตามองเขา ถามโพล่“คุณมีเรื่องในใจเปล่าคะ วันนี้คุณ ใจลอยจัง บริษัทมีปัญหาอะไรคะ ถ้ามีธุระไปทำธุระก่อนก็ได้ ไม่ ต้องสนใจฉัน ฉันไม่เป็นไร
เจตต์ชะงัก
เขาคิดว่าตัวเองแสดงออกดีแล้ว คิดไม่ถึงว่านิตาจะจับได้
เจตต์ถอนหายใจ ไม่มีอะไร บริษัทอยากทำจิวเวลรี่ เดิมทีผม เล็งตลาดมรกตไว้ คิดไม่ถึงว่าธาวิณีจะเป็นดีไซน์เนอร์ ดีไซน์เนอ ร์แบบนี้ไม่เอาดีกว่า แต่ช่วงนี้คนติดต่อตลาดมรกตมีธุระ ติดต่อ ไม่ได้”
เรื่องนี้เจตต์ไม่ได้โกหก เขามาคุยธุรกิจจริงๆ และฝ่ายตรงข้าม
ติดต่อไม่ได้จริง
นิตาได้ฟัง ครุ่นคิดพูด”ฉันรู้จักคนขายมรกต ถ้าคุณอยากทำ ตลาดด้านนี้ ฉันอาจช่วยคุณได้
“คุณเหรอ”
เจตตอดตะลึงไม่ได้
ตลาดมรกตล้ำลึกนัก
ส่วนใหญ่ราคาซื้อขายมรกตแพงมาก นิตาเป็นแค่พนักงาน ธรรมดาในบริษัทนรมน นรมนเป็นคนสนับสนุนดึงเธอขึ้นมา
คนแบบนี้จะรู้จักตลาดมรกตเหรอ
ถ้าเรื่องนี้เป็นจริง คงต้องสืบเรื่องที่นิตาจะทําบริษัทท่องเที่ยว เจตต์หรี่ตาลง แล้วกลับไปแบบเดิม
“ว่าไงคะ ดูถูกฉันเหรอ ฉันดูยากจนจนขายมรกตไม่ได้สิน
นิตามองความแคลงใจเจตต์ออก
“เปล่า”
เจตต์ยิ้ม เห็นนิตาหยิบมือถือออก แล้วกดเบอร์ ส่วนเบอร์นั้น
ทําให้เจตต์ชะงัก
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
