บทที่ 73 แอบไปกับคนอื่น

ป้าโอได้ยินเสียงนรมนเป็นแบบนี้รู้ตัวตัวเองนั้นพูด สำเร็จ

ป้าโอ”คุณเขมิกาป้าก็ไม่ได้อะไรกับเธอหรอกนะ แต่คุณ เขมิกานั้นจริงใจกับคุณผู้ชาย ยังไงฉันก็เล่าเรื่องไปให้ หมดแล้ว แล้วแต่คุณเขมิกาจะคว้าเขาไว้หรือยังไง เพราะยังไงคุณก็อยู่มา5ปีตอนนี้ก็ไม่วัยรุ่นต่างคนต่างรู้ ว่าคุณแบบผู้หญิงของบ้านนี้ ถ้าคุณโดนผู้หญิงคนนี้แย่ง ตำแหน่งดูวัยคุณตอนนี้สิจะหาคนดีได้อยู่มั้ย ” พูดจบป้าโอรีบวาง

เขมิการีบขว้างโทรศัพท์ เขมิกาไม่วัยรุ่นก็จริง!

ผู้หญิงแค่ผ่านอายุ30นั้นก็สูญเสียช่วงเวลาดีๆไปแล้ว ตอนคลอดกิจจานรมนเสียเลือดไปตั้งเยอะ ตอนนี้จะ โดนผู้หญิงที่มาจากไหนไม่รู้มาแย่งทุกอย่างได้ไง?

บุริศร์เป็นของฉัน

บ้านก็เป็นของฉัน

ใครก็ห้ามนรมนจะเป็นภรรยาของเขาไม่ได้ เขมิกาตาแดง อยากจะไปจากที่นี้ แต่บุริศร์นั้นให้บอดี้ การ์ดเฝ้าเต็มไปหมดจะออกไปยังไง!

ทำไงดี?

ถ้าจะใช้กิจจาเป็นข้ออ้างก็ไม่ได้ ใครช่วยนรมนได้อีก?แคทเธอรีนรู้จักบุริศร์แค่กี่วันก็ให้เขาไปทำอาหารให้และ อยู่บ้านใหญ่ นรมนมีสิทธิ์อะไร! เขมิกาอยู่นิ่งไม่ได้

สายตานรมนมีความโหดร้ายโผล่ออกมา

ถ้าไม่ยอมเอาแต่เกรงกลัวก็ไม่สามารถทำสำเร็จ

เขมิการีบเข้าไปที่ห้องครัว

เขาเป่าผมให้นรมนเสร็จก็ห่มผ้าให้นรมนดีๆ เห็นนรมนที่นอนหลับสนิทเขาอยากจะไปกอดนรมนแล้ว

นอนด้วยกันจริงๆ แต่เขาแค่คิด

ให้นรมนอยู่ตรงนี้ก็ยากแล้ว เขาไม่อยากทำให้หล่อน

จากไปอีก

เขาก้มจูบหน้าผากและพูดว่าฝันดีนะถึงจะออกไป

พอปิดประตู นรมนเปิดตา

นรมนเช็ดจูบนั้นแรงๆและพลิกตัวอีกด้าน

วันที่สอง แดดสอดส่องเข้ามานรมนตื่น

นรมนดู8โมงกว่าแล้ว

ไม่คิดว่านรมนจะนอนที่นี่นานแบบนี้ นรมนมองผ้าห่มตัวเองไม่มีไรเกิดขึ้นดูแล้วเขาคงไม่ได้

เข้ามาอีก

คิดๆก็ใช่

ตอนนั้นที่เขาแต่งงานกับนรมนก็ไม่ได้เต็มใจอยู่แล้วนิจะ

คิดนอนกับนรมนได้ไง?

นรมนรู้สึกน่าตลกสิ้นดี นรมนรีบจัดการแล้วกระโดดลงเตียง

ป้าโอเห็นนรมนตื่น แล้วพูดว่า”อาหารเช้าทำเสร็จแล้วคุณผู้ชายทำกับมือ ถ้าเธอไม่ชอบก็ไม่ต้องกินไม่มีใคร

บังคับ”

คำนี้ฟังก็รู้ว่าไม่ได้ดี

นรมนก็ไม่ได้ใส่ใจ

ป้าโอยิ่งทำแบบนี้แปลว่าป้าโอดีกลับนรมนในแต่ก่อน

มองรอบๆ บุริศร์ไม่อยู่ นรมนยิ้ม” ขอบคุณค่ะ ป้าโอ แต่ ฉันชอบไข่ดาวที่ป้าโอทำที่สุด หอมมากๆ”

พูดจบนรมนก็ไปที่โต๊ะอาหาร

ป้าโออึ้งค้าง

เมื่อก่อนนรมนก็ชอบไข่ดาวที่ป้าแกทำ และเคยพูด ตอน นี้ผู้หญิงคนนี้ก็พูดอีก ป้าโอรู้สึกแปลกๆ

หรือว่าแค่บังเอิญ?

ป้าโอมองแผ่นหลังของนรมนที่จากไป ขมวดคิ้วไม่รู้คิด

ไร

นรมนเอาอาหารออกมาเมนูง่ายๆ ข้าวต้มและผัดผัก

นรมนนั่งแล้วกิน

สำหรับนรมนแล้ว เขาไม่อยู่ถือว่าสบายขึ้นเยอะ ป้าโอเห็นนรมนกินอย่างเอร็ดอร่อยรู้สึกไม่ชอบใจอย่าง

มาก

“เธออาจจะยังไม่รู้? เมื่อวานคุณเขมิกาอาหารเป็นพิษ กลางดึกก็เข้าโรงพยาบาล เมื่อคุณผู้ชายรู้ข่าวก็รีบตาม ไปทันที ตอนเช้ากลับมาทำอาหารให้เธอก็แค่ทำไปด้วย เฉยๆเขาก็ทำให้เขมิกาและเอาไปส่งที่โรงพยาบาลจะ พูดยังไงคุณผู้ชายกับเขมิกาก็มีความรู้สึกอยู่ด้วยกันมา ตลอด5ปีแล้วยังมีลูกด้วยกันอีก!”ป้าโอพูดอย่าจริงจังและมองจ้องนรมนอยากเห็นสีหน้า นรมนที่ไม่สบายใจ และไม่คิดว่าจะไม่ได้เห็นเลยสักนิด “ผักนี้ป้าผัดใช่มั้ย? ป้าโอ รสชาติไม่เลว แต่เค็มไป

หน่อย”

นรมนกินไปพูดไปไม่มีผลกระทบต่อนรมนเลย

ป้าโอจะบ้าตาย

“สิ่งที่ฉันพูดเธอได้ยินมั้ย? บ้านนี้ไม่ต้อนรับเธอ! ถึงแม้ คุณหญิงจะไม่อยู่แล้วก็ยังไม่คุณเขมิกาถ้าไม่ถึงตาเธอ ฉันจะเตือนให้นะ ถ้าเธอให้คุณผู้ชายทำของพวกนั้นอีก

ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่!”

ป้าโอดุจนนรมนวางตะเกียบ

นรมนมองป้าโอ

“ป้าโอ งั้นแปลว่าเธอรับเขมิกาอยู่ในตำแหน่งภรรยาแล้ว

ใช่มั้ย! ป้าเอาแต่พูดว่าทุกอย่างของที่นี้เป็นของภรรยา คนก่อนคนอื่นห้ามยุ่ง แต่ตอนเขมิกาเข้ามาป้าเคยห้าม มั้ย? ป้าเคยช่วยภรรยาคนก่อนยึดครองไรมั้ย? ได้ยินว่า ภรรยาคนก่อนบ้านพวกเธอนั้นจมไปในกองไฟไม่ใช่หรอ ป่าก็ยังดูแลลูกของเขมิกา? นี้หรอเป็นสิ่งที่ป้ายึดติดและ มุ่งมั่นเพื่อภรรยาคนก่อน?”

ป้าโอหน้าแดงกริ่ม

“เธอจะไปรู้อะไร?ตอนนั้นภรรยาคนก่อนจากไปเร็วจน พวกเราตอบสนองไม่ทันแล้วคุณเขมิกาก็ท้องลูกของ ตระกูลโตเล็ก! ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบแค่ไหนก็ทนดูเด็ก ตระกูลโตเล็กไร้บ้านอยู่ด้านนอก? อีกย่างภรรยาคน ก่อนก็มีเรื่องแล้ว คิดว่าฉันจะทนดูคุณชายน้อยเกิดเรื่องอีกหรอ?”

“ฉะนั้นเธอก็เลยยอมรับเขมิกา แค่เพราะเขมิกาท้องลูก แล้วภรรยาคนก่อนให้กำเนิดลูกไม่ได้ใช่มั้ย?แต่เธอเคย คิดมั้ย ถ้าไม่มีเขมิกาปรากฏตัว ภรรยาคนก่อนของบ้าน เธอจะเกิดเรื่องหรอ? จะโดนบุริศร์ส่งออกนอกประเทศ แล้วโดนไฟไหม้ตายก่อน?” นรมนไม่พอใจอย่างมาก

นรมนเอาแต่บอกกับตัวเองเรื่องพวกนี้นรมนเก็บไว้คน เดียวก็พอถึงขนาดเมื่อวานที่โดนป้าโอปกป้องแล้วตัวเอง ซึ่งใจ แต่วันนี้ดันเศร้าสะงั้น

เพราะเวลา5ปีเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไปเลยหรอ เพราะ ว่านรมนไม่สามารถกำเนิดลูก เวลาตายเลยไม่มีความ คิดนึกถึงงั้นหรอ?

แค่เมียน้อยที่แทรกตัวเข้ามาในบ้าน ขนาดป้าโอที่ดีกับ นรมนเพียงเพราะเขมิกามีลูกเลยยอมรับเขมิกา ถึงขั้น คิดว่าเขมิกาเหมาะกับการเป็นคุณหญิงของบ้านนี้ มากกว่านรมน

ความรู้สึกแบบนี้เหอะ นรมนรู้สึกว่ากับข้าวบนโต๊ะไม่มีรสชาติอะไรสักอย่าง นรมนก็ไม่ทำให้ตัวเองคิดมากวางตะเกียบลง”ป้าโอ ป้า จะทำอะไรเลือกอะไรก็เป็นเรื่องของป้า แต่ป้าไม่มีสิทธ์ ไปยุ่งชีวิตคนอื่นและการเลือก ป้าจะปกป้องคุณผู้ชาย บ้านป่าก็ต้องดูว่ามันเหมาะมั้ยมันคุ้มมั้ยที่จะโดนปกป้อง ป้าบอกว่าภรรยาคนก่อนอย่างนู้นอย่างนี้ แต่ลองถามใจ ตัวเอง ลองคิดดูว่าเวลาภรรยาคนก่อนกับคุณผู้ชายอยู่ด้วยกันนรมนมีนอยบางมั้ย?ทำเพื่อผู้ชายขนาดนั้น สุดท้ายเป็นอย่างไร? ฉันไม่ได้ขอร้องให้คุณผู้ชายบ้าน ป้ามาดีกับฉัน ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกไม่ชอบเขา และฉัน ไม่ชอบการเหยียบเข้ามาในตระกูลที่สูงส่งแบบนี้ ถ้าป้า ทำให้เขาปล่อยวางฉัน ฉันจะดีใจมาก!” พูดจบนรมนไม่สนใจป้าโอแล้วเข็นรถเข้าไปในห้อง ตอนแรกรู้สึกอารมณ์ดี จู่ๆตอนนี้กับอยู่ยาก นรมนไม่โกรธป้าโอที่ไม่ชอบ เพราะยังไงหน้านี้กับเมื่อ ก่อนมันคนละคนอยู่แล้ว นรมนแค่เกลียดเขา! เขาไม่ชอบนรมนแล้วทำไมต้องทำเป็นชอบนรมนต่อ หน้าป้าโอ?

จอมปลอม!

นรมนอยู่ในห้องแล้วรู้สึกเครียด ไม่รู้ว่าตะไปไหน ทันใด นั้นโทรศัพท์นรมนก็ดังขึ้น นรมนเพิ่งรู้ว่าไม่รู้ตอนไหน

โทรศัพท์ถึงมาว่างบนหัวนอน

ขี้เกียจไปคิดว่าเป็นเขาวาง นรมนดูๆ ดันเป็น เจตต์

นรมนรีบเลื่อนรับสาย

“ประธานเจตต์โทรมาแต่เช้า ทำไม? จะเลี้ยงอาหารเช้า

หรอ?”

“เธอยังไม่ได้กิน? งั้นฉันจะเลี้ยงจริงละนะ ส่งโลเคชั่นมา

ฉันไปรับเธอ”

เจตต์พูด

นรมนก็ส่งโลเคชั่นไปให้

เจตต์อึ้ง

“หล่อนดันอยู่บ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก? ทำไม? บุริศร์จะเอาหล่อนจริงหรอ?”

“คุณคิดมากไปละ? ฉันโดนบังคับ! ตอนนี้พูดไม่จบหรอก

เจอแล้วค่อยพูด”

พูดจบนรมนก็รีบเปลี่ยนเสื้อ

สำหรับนรมนแล้วที่นี้เคยเป็นที่ๆนรมนจะปกป้องรักษา และเป็นบ้านของนรมน! แต่หลังจากไฟไหม้5ปีก่อน

ทำให้หล่อนเกลียดที่นี้ทำให้นรมนรู้สึกว่าตัวเองโง่ นรมนมักจะนึกถึงตัวเองในอดีตที่เพียงเพราะทำเพื่อ ความรักและยอมทุกอย่าง สุดท้ายดันมาเป็นแบบนี้ น่า

สมเพช!

นรมนแต่งหน้าแต่งตัวแล้วรีบลงไป

ป้าโอเห็นแบบนี้ก็เลยถาม

“เธอจะออกไป?”

“บุริศร์เคยบอกหรอไม่ให้ฉันออกไป? หรือว่าป้าเป็นคน สร้างกฎนี้ขึ้น? งั้นป้าก็ต้องผิดหวังแล้วนะ ฉันเป็นนัก ดีไซน์ที่บุริศร์เชิญมาจะให้ฉันอยู่บ้านทั้งวันก็เป็นไปไม่ ได้ ฉันไม่มีความรู้สึกไรกับเขาหรอก ป้าไม่ต้องกันฉัน อย่างกับขโมย”

พูดจบเสียงบีบแตรก็ดังขึ้น

ป้าโอรีบมองไปหาต้นเสียง รถเฟอร์รารีสีแดงที่จอดไว้ เจตต์แต่งตัวจัดในมือมีดอกไม้ทำตาปีบๆ เขายิ้มให้นรมน นรมนส่ายหัวแล้วก็ยิ้ม

“ได้ละป้าโอ ฉันมีนัดแล้ว กลางวันนี้อาจจะไม่กลับมากิน

ข้าว”

พูดจบนรมนก็ดันรถเข็นออกไปแต่ป้าโอจับรถเข็นไว้ทันที พูดอย่างโมโหว่า” คุณผู้ชาย เพิ่งไม่อยู่ เธอก็จะแอบออกไปกับคนอื่น? ผู้หญิงแบบเธอ ไม่ละอายใจหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ