บทที่ 688 ผู้หญิงคนนี้ตาบอดหรือเปล่า?
“เกิดอะไรขึ้น?”
ก่อนที่ปัญญ์จะจากไปเขามอบหมายนรมน ให้เวทสดูแล และ ตอนนั้นรมนได้ส่งข้อความถึงเวกัส เขาก็ให้ความสำคัญกับเธอ เป็นอย่างมาก
นรมนพูดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง และถ่ายรูป
เวสเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
เมื่อเจตต์พบพยาบาล เขาก็พาเธอไปที่วอร์ด แต่กลับเห็นชาย คนหนึ่งยืนอยู่ข้างนรมน ช่วยนรมนทำความสะอาดบริศร์ เขา ร้อนรนใจทันที
“นั่นคือใคร? คุณคือใคร? ใครให้เข้ามา
เมื่อนรมนเห็นว่าเจตต์กำลังจะเข้ามา จึงรีบอธิบายทันที “นี่เพื่อนฉัน ชื่อเวทัส ตำรวจของที่นี่ ฉันแจ้งตำรวจ ให้เขามา
จัดการเรื่องทารุณกรรม ”
ทันใดนั้นใบหน้าของเจตต์ก็พลันมืดลง
“เพื่อนของคุณ? มานี่ไม่กี่วันเอง? มีเพื่อนไปทุกหนทุกแห่งได้ อย่างไรกัน? ผมจะบอกคุณให้ คนสมัยนี้ไม่ใช่คนดีทุกคน ระวัง หน่อย อย่าเชื่อใจใครง่ายไป
มุมปากของนรมนกระตุกเล็กน้อย
“คุณดูสนใจมาก”
นรมนมองไปยังพยาบาลที่อยู่ด้านหลังเจตต์ ด้วยดวงตาเย็น ซาเล็กน้อย
เมื่อพยาบาลรับจ้างเห็นตำรวจ ตกใจจนรับสารภาพผิดทุก อย่างออกมา
“ขอโทษ ฉันขอสารภาพ ฉันได้ยินมาก่อนหน้าที่คุณถามคุณ หมอเกี่ยวกับชุดของคุณบุริศร์ ฉันคิดว่าบนตัวเขาน่าจะมีของมี ค่าติดตัว ดังนั้นก็เลยฉวยโอกาสที่คุณไม่อยู่ที่นี่ค้นหามัน แต่ฉัน หาไม่เจออะไร จริงๆนะ
คําอธิบายของพยาบาลรับจ้าง ทำให้นรมน โกรธมากขึ้น
“เรื่องที่คุณอยากได้เงินทองของเราก็ช่างมันเถอะ นึกไม่ถึงว่า คุณจะปล่อยให้คนไข้อยู่ในโรงพยาบาลด้วยเสื้อผ้าที่ไม่ เรียบร้อยอยู่ในโรงพยาบาล คุณเป็นพยาบาลได้อย่างไร? แล้วก็ ทำไมบนตัวของคุณผู้ชายมีรอยหยิก
นี่คือจุดที่นรมนโกรธมากที่สุด,
ขอเงินช่างมัน นึกไม่ถึงว่าจะฉวยโอกาสตอนบุริศร์ไม่ได้สติ ข่มเหงเขา มีอย่างที่ไหนกัน
เมื่อไหร่กันที่บริศโดนดูถูกเช่นนี้?
เวทสเห็นว่าดวงตาของพยาบาลวูบไหว เขาก็พูดอย่างเย็นชา “ถ้าคุณไม่พูดอะไร ผมจะพาคุณไปจริงๆแล้วนะครับ
“ไม่เกี่ยวกับฉันนะ”
พยาบาลรีบชี้ไปที่เจตต์
“เป็นเขา เขาให้เงินฉันมา ให้ฉันทำแบบนี้ ฉันแค่คิดว่าจะหา ได้มากกว่านี้ไหม ดูว่าบนตัวคุณบุริศร์มีของมีค่าอะไรอีกหรือ เปล่า ดังนั้นจึง……..
คำพูดของพยาบาลทำให้สีหน้าของนรมนมืดลงทันที
“เป็นคุณ?”
เธอมองไปที่เจตต์ ทั่วทั้งร่างกายมีความรู้สึกคิดไม่ออกเล็ก
น้อย
เจตต์เมื่อเห็นว่าเรื่องนี้ถูกเปิดโปงแล้ว เขาแตะไปที่คาง ก่อน จะยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
“เป็นผมแล้วอย่างไร? ผมเห็นบุริศร์แล้วไม่ถูกชะตา ตอนเขา ตื่นผมทําอะไรเขาไม่ได้ ขอให้ผมได้ฉวยโอกาสรังแกเขาตอน โคม่าอยู่ไม่ได้หรือไงกัน?”
เสียงของเจตต์ยิ่งพูดยิ่งเบาลง เพราะเขาเห็นว่าใบหน้าของนร มนยิ่งไม่น่ามองขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ใช่นะ นรมน ผมไม่ได้ไม่มีอะไรเลย หยิกไม่กี่ครั้งเอง ไม่ได้ ฆ่าใครสักหน่อย ผม โอ้ นรมน!”
คำพูดร้ายกาจของเจตต์ยังไม่ทันพูดจบ นรมนก็ตรงดิ่งไปทาง ประตูทันที
เจตต์รีบตามไปอธิบาย
“คุณอย่าโกรธ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้วโอเคไหม? ไม่ อย่างนั้น คุณหยิกกลับก็ได้ หยิกผมโอเคไหม? ให้คุณพอใจก็ แล้ว อย่าโกรธเลยนะ”
ขณะที่พูด นรมนเปิดประตูแล้ว เจตต์เดินตามหลังไป นรมน หันกายกลับมา ลากคอเสื้อเขาโยนให้ออกไปข้างนอก
จากนั้นเสียง ‘ปัง’ ก็ดัง นำประตูปิดลง
เจตต์เกือบจะไม่ยืนหยัด เมื่อรอให้ยืนหยัดก็ถูกนรมนกวาด ออกไปจากห้องแล้ว
“นรมน ฟังผมพูดก่อน อย่าทำแบบนี้ นรมน โอ้ย ปวดท้อง เจตต์มีเล่ห์เหลี่ยมมากมายร้อยแปด นรมนไม่สน
เธอมองไปที่พยาบาล ก่อนจะส่งข้อความอย่างเย็นชาให้เวทส “จัดการคนนี้ตามขั้นตอนเถอะค่ะ ฉันไม่ยุ่งแล้ว”
เวทีสพยักหน้า
“คนข้างนอก…….”
เขามองออกว่านรมนโกรธมาก แต่ดูเหมือนว่าเธอจะให้อภัย
ผู้ชายข้างนอกคนนั้น
บริศ เป็นจุดอ่อนของนรมน ซึ่งเป็นระดับที่ไม่สามารถแตะต้อง ได้ แม้แต่พยาบาลรับจ้างเธอก็ไม่ปล่อย แต่แค่กลับโยนผู้ชายคน นั้นออกไปข้างนอก ดังนั้นเวทัสเลยเปิดปากถาม
อารมณ์ของนรมนดูสับสนเล็กน้อย เธอพิมพ์ว่า “ฉันจะจัดการ เขาเองค่ะ รบกวนคุณแล้ว
“ครับ ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อน มีเรื่องอะไรโทรหาผมนะครับ”
เวทสออกไปพร้อมกับพยาบาลรับจ้างคนนั้น
เมื่อประตูห้องเปิดเดี๋ยวนั้น เจตต์อยากจะเข้ามา กลับถูก สายตาเย็นชาของนรมนทำให้ชะงักขาเขาไว้
“อันนั้นนะนรมน ผมแค่ล้อเล่น ไม่งั้นคุณหยิกผมกลับ จริงๆ นะ ผมพูดจริง!”
นรมนไม่สนใจ เธอปิดประตู
ตั้งแต่นั้นมา นรมนก็เหมือนพักอยู่ในนั้น ทำอะไรต่างก็ไม่ยืม มือใคร ดูแลบุริศร์ทั้งวันทั้งคืน เป็นเพื่อนคุยกับเขา นวดให้เขา ดูแลเรื่องอาหารการกิน แม้จะป้อนอาหารไม่ได้ เธอก็ยังพยายาม
แต่ดูเหมือนเจตจะพูกเธอลืมไปเสียสนิท และบางครั้งเห็น แล้วก็เดินผ่านไป ไม่เหลียวแลสนใจเลยสักนิด
หลังจากทำแบบนี้ผ่านไปสามวัน เจตต์ทนไม่ไหวอีกต่อไป
“นรมน มีอะไรก็พูด อย่าทำเย็นชาแบบนี้ โอเคไหม?”
เจตต์เดินไปขวางทางนรมน
นรมนถืออ่างน้ำซึ่งเป็นน้ำที่ใช้เช็ดตัวของบุริศร์ เจตต์ขวางเธอ
ไว้ ดวงตาของเธอเย็นชาเล็กน้อย
“หลีกไป
แววตาของนรมนแสดงความหมายอย่างนั้นจริงๆ
เจตต์กล่าวอย่างรวดเร็ว ไม่ไป! วันนี้ถึงแม้จะถูกคุณตีให้ตาย ผมก็ไม่ไป
นรมนมองไปที่เขา เวลาต่อมาน่าในมือก็ถูกสาดไปที่เจตต์ เสียงดังซ่า เจตต์เปียกไปทั้งหัวและตัว
เจตต์ถูกสาดน้ำจนหนาวเย็น
“นรมน!”
นรมนกลับไม่ได้พูดอะไร หมุนกายกลับไปยังวอร์ด หลังจาก นั้นจึงปิดประตูลงอีกครั้ง
เจตต์ยืนเปียกชกอยู่ตรงทางเดิน คนที่ผ่านไปมาต่างมองดูเขา
“มองอะไรกัน? ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีกันเหรอ?”
เจตต์พ่นไฟใส่คนบนทางเดิน
บางคนกลั้นนํา บางคนเดินหนีห่าง
เจตต์กลับไปที่โรงแรมของตัวเองอย่างหดหู และเปลี่ยน เสื้อผ้าที่สะอาด แล้วเพิ่งมานึกขึ้นได้ว่านี่เป็นน้ำที่เช็ดตัวบุริศร์มา
แม่งเอ๊ย เขาโดนบุริศร์ทรมานอีกแล้ว ไอ้นี่ก็เหมือนกับคนที่ ตายไปแล้ว ยังคงทำให้คนอึดอัด
หลังจากเจตต์เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาก็วางแผนที่จะพยายามอย่างไม่ลดละ
เขาไปซื้อของอร่อยใกล้ๆ มาที่โรงพยาบาลและยังเคาะประตู ห้องผู้ป่วยของบริศ อย่างต่อเนื่อง
“นรมน เปิดประตู นรมน เปิดประตู!”
เขาเป็นเหมือนคนไร้เหตุผล นรมนรำคาญอย่างมาก
เป็นเวลาเดียวพอดีกับที่นตากำลังมาเพื่อรายการเดินบัญชีให้ นรมน และบอกนรมนล่วงหน้าไว้แล้ว
นรมนไร้หนทาง เธอพูดกับนิตาว่า “มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ตรง หน้าประตู รบกวนฉันมาก เธอดูสิว่ามีวิธีไหนที่จะนำเขาออกไป ได้บ้าง”
ตั้งแต่นรมนเลื่อนตำแหน่งให้นิตา ใจเธอก็ทำเพื่อนรมนได้ เธอแทบรอไม่ไหวที่จะทุ่มเทกำลังและความสามารถทั้งหมดให้
กับนรมน
เมื่อนรมนพูดเช่นนั้น เธอก็รีบตอบว่า “รับทราบค่ะ ฉันจะหา ทาง”
เจตต์ยังไม่รู้ว่านรมนกำลังรับสมัครคนเพื่อจัดการกับตัวเอง และเขายังคงขวางประตูนรมนอย่างไร้เหตุผลอยู่
ว่ากันว่า ผู้หญิงดีๆกลัวผู้ชายตามตื้อ เขาก็ไม่เชื่อ ตัวเองดูแล ตลอดทั้งวันทั้งคืนอย่างนี้ นรมนต้องไม่เพิกเฉยต่อเขา
เจตต์คิดอย่างสวยงาม
หลังจากนั้นไม่นาน นิตาก็มาพร้อมกับผลไม้หนึ่งต่อ
“เฮ้ย คุณทําอะไร?”
นิตามองเจตต์ ก่อนจะเปิดปากถามไป
เจตต์เงยหน้าขึ้น เขาเห็นผู้หญิงแปลกหน้ายืนอยู่ตรงหน้าเขา
สำหรับคนที่ผ่านของสวยๆงามๆมาอย่างเจตต์ นิตาหน้าตาดู ธรรมดาเกินไป ก็คือประเภทที่มองครั้งเดียวแล้วไม่จํา “คุณมา ทําอะไร?”
เจตต์ถามอย่างเย็นชา
สำหรับเขาแล้ว สามารถลดสถานะอันสูงส่งมาคุยกับนิตา ได้ ก็ถือว่าเป็นวาสนาของนิตาแล้ว
นิตาไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นที่เป็นอย่างนั้น ที่พอใจกับหน้าตาของ
เขา แต่กลับกัน เธอพูดอย่างเมินเฉยว่า “มาจากไหนกันไอ้ไก่
อ่อน? คิดไม่ถึงว่าจะมาขวางหน้าประตูประธานนรมน
“โอ้ ไม่เกรงใจฉันเลย? เธอว่าใครเป็นไอ้ไก่อ่อนกัน?”
เจตต์ถูกทำให้มีอารมณ์โกรธ
ได้ ผู้หญิงคนนี้!
เมื่อพบกัน หน้าตาก็งั้นๆ นิสัยทราม พูดจาไม่น่าฟัง เขาผิวขาว แล้วใช่ความผิดเขาหรือ? อีกอย่าง ร่างกายเขาก็มีแต่กล้ามเนื้อ ดูยังไงว่าเป็นหนุ่มน้อยไก่อ่อนกัน?
นิตาไม่สนว่าใจเขาคิดยังไง ใช้สายตาเย็นชามองเจตต์หัวจรดเท้า หลังจากนั้นพูดอย่างไม่แยแส “บอกว่าตัวเองไม่ใช่เด็ก น้อย? ผิวขาวขนาดนี้ ดูก็รู้ว่าไม่เคยผ่านชีวิตลำบาก รูปร่าง อ้อนแอ้นเหมือนไม้ไผ่ ลมพัดทีเดียวก็ปลิวแล้วเนี่ยนะ? ดูสิ เอวมี เนื้อบ้างไหม?”
ในขณะที่พูดนิตาก็สัมผัสเจตต์ไปด้วย หนีบเอวที่ไม่มีเนื้อส่วน เกินสักนิดของเขา รังเกียจมากขึ้นเรื่อยๆ
“ก็เป็นแบบนี้ มันมีแต่จะทำให้สิ่งดีๆเสียไปโดยเปล่า ประโยชน์ ไม่ใช่ไก่อ่อนแล้วจะเป็นอะไร? รีบไปเถอะ คนประเภท นาย ประธานนรมนของพวกเราไม่ต้องการหรอก”
ด้วยคำพูดเหล่านี้ทำให้ปากของเจตต์บิวเบี้ยว เขาทำให้สิ่งดีๆเสียไปโดยเปล่าประโยชน์? เขาลมพัดก็ปลิว?
ไม่มีเนื้อที่เอวของเขา?
ผู้หญิงคนนี้ตาบอดหรือเปล่า?
“เฮ้ เธอ ถ้าหากอยากจะหาวิธีชวนคุยกับฉันอย่างนี้ ถ้าอย่าง นั้นคุณชายอย่างฉันก็จำได้แล้ว เธอคงไม่รู้ว่าฉันคือใคร ฉันคือ…. ”
“ฉันไม่สนว่านายคือใคร? คนที่ไม่คิดจะทำงานข้างหน้าฉันคือ คนไม่มีประโยชน์ หลีกไป
นิตาขี้เกียจที่จะสนทนากับเจตต์ เธอผลักเขาออกไป
เจตคิดว่าผู้หญิงที่สูงร้อยห้าสิบกว่าคงไม่มีพละกำลังมาก เลยไม่ได้ป้องกันอะไร ใครเล่าจะรู้ว่าผู้หญิงที่ดูตัวเล็กๆคนนี้ แค่ แรงผลักก็ทำให้เจตต์ทานไม่ไหว ลงไปนั่งแหมะกองอยู่บนพื้น
“ตู้ดู ดูเข้าสิ ยังบอกวาตัวเองไม่ใช่ไก่อ่อนอยู่อีกเหรอ? จะมา คิดขวางประตูประธานนรมน? กลับไปดูแลตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ ไป ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้างเลย
หลังจากพูดจบ นิตาไม่ได้มองไปที่เจตต์ เธอเปิดประตูเดิน เข้าไป และยังขังเจตต์ไว้ข้างนอก
เมื่อเห็นประตูของวอร์ดเปิดและปิดลง ทั่วทั้งร่างของเจตต์ ตะลึงงัน
เขาตัวโตขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่โดนผู้หญิงเป็นใส่
ในช่วงเวลาสำคัญ เขาถูกผู้หญิงตัวเล็กผลักลงไปที่พื้น
เวรเอ๊ย!
นี่เป็นเรื่องที่น่าอับอาย
รอบข้างเหล่าพยาบาลที่เดินผ่านไปมากลั่นยิ้ม มีบางคน กระซิบกระซาบ เพราะว่าเจตต์อยู่ตลอดสองสามวันนี้ ทุกคนต่าง รู้จัก ดูค่อนข้างที่จะไม่เกรงใจ
เจตต์รู้สึกว่าชื่อเสียงของเขาถูกทำลายลงด้วยวิธีนี้ แล เขา รู้สึกหดหู่ใจมาก
ผู้หญิงอะไรวะเนี่ย?
เขากระโดดลุกขึ้นด้วยความโกรธ ก่อนจะตบประตูอีกครั้งและตะโกนขึ้นมา
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
