บทที่ 684 หลับสนิทเป็นการรักษาที่ดีที่สุดสำหรับเขา

กริชของนรมนขยับเข้าไปใกล้อีก

จู่ๆ เก็ตะโกนขึ้น

“อย่าฆ่าผม! ผมบอกว่าจะพูด

เขาตกใจมากจนตัวสั่น กลิ่นปัสสาวะอบอวลไปทั่วรถตู้ นโมนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ยอมปล่อย

เฮียรู้สึกอับอายเล็กน้อย แต่เพื่อให้มีชีวิตรอดเขารีบพูดว่า “ชยนต์และพยาบาลในโรงพยาบาลสนิทกันเขาได้ยินมาว่าบุรี ศร์สามีของคุณอาจไม่สามารถตื่นมาได้และการผ่าตัดมีความ เสี่ยงมาก ดังนั้นจึงฉวยโอกาสตอนนี้ที่คุณจิตใจกำลังอ่อนแอ ลงมือ นอกจากนี้ยังสร้างภาพลวงตาว่าคุณประสบอุบัติเหตุ เพราะคุณกังวลเกี่ยวกับอาการของสามี เขาบอกว่าคุณเป็นผู้ หญิงที่อ่อนแอ ถ้าคุณเสียผู้ชายของคุณไป ก็เหมือนสูญเสีย ท้องฟ้า แม้ว่าบุริศร์จะทรงพลัง แต่ตอนนี้เขาอยู่ในอาการโคม่า และคุณก็เป็นใบ้อีกครั้ง คุณจึงไม่สามารถสร้างพายุใหญ่ได้ เวลานี้เท่านั้นที่เป็นเวลาที่ดีที่สุด”

นรมนยิ้มเย็น

โดยไม่คาดคิดว่าชยนต์คนนี้จะวางแผนเต็มที่แล้ว คิดได้ ค่อนข้างงดงาม
นรมเปิด โทรศัพท์

ดวงตาของเฮียเบิกกว้างขึ้นทันที

นรมนไม่อธิบายอะไร และทำให้เฮียตกตะลึงด้วยด้ามมีด ด้านนอกมีเสียงของเครื่องยนต์ดังแว่วมา

ไอ้ผมทองถึงกับผงะไปชั่วขณะ ก่อนถามว่า “พวกแกได้ยิน เสียงรถใหม

“ฟังผิดแล้ว? เวลานี้ใครจะมาสบายอกสบายใจที่นี่ได้เล่า?” คนอื่นๆ คิดว่าไอ้ผมทองระมัดระวังตัวเกินไป

ไอ้ผมทองกลับส่ายหัว ก่อนพูดออกมา “ไม่ใช่ รถมันใกล้เข้า มาเรื่อยๆ พวกแกฟังสิ

คนอื่นเมื่อได้ยินไอ้ผมทองบอกอย่างนี้ พวกเขาจึงนิ่งลงและ ตั้งใจเงี่ยหูฟัง เป็นไปตามคาด พวกเขาได้ยินเสียงของ เครื่องยนต์ และขับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“รีบไปรายงานเฮีย”

ไอ้ผมทองรีบวิ่งไปที่รถตู้

“เฮีย เฮีย มีคนมา!”

เขาไม่สนใจว่าเขาจะรบกวนความสุขของเฮียหรือไม่ ตรงไป เปิดประตูรถตู้ แต่กลับรู้สึกได้ถึงลมที่มีกลิ่นหอม จากนั้นหมัดอุ่นๆ ก็ฟาดเข้าที่ดั้งจมูกของเขา ทันใดนั้นของเหลวอุ่นๆ ก็พวย พุ่งออกมา

“หยา!”

ก่อนที่ไอ้ผมทองจะตะโกน ก็ถูกนรมนดึงเส้นผมกระชากกลับ เข้าไปในรถ หลังจากนั้นใช้ข้อศอกน็อคเอ้าท์ ก่อนจะโยนเข้าไป ข้างๆกายเฮีย

นรมนไม่รอให้คนอื่นเข้ามา เธอรีบกระโดดออกจากรถ

ในตอนนั้นเอง ที่ปัญญ์และคนอื่นๆ มาถึง

นโมนและพวกเขานำพวกคนที่เหลือมาไว้รวมกัน

เวทีสมองฝีมือของนรมนแล้ว พูดอย่างนับถือเป็นพิเศษ “คุณนายบุริศร์ ฝีมือคุณยอดเยี่ยมไปเลย ถ้าหากไม่เห็นด้วยตา ตัวเอง ผมไม่กล้าที่จะเชื่อแน่

ความสามารถของเธอนรมนคิดถึงบุริศร์ที่เป็นคนสอนให้เธอ อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ปัญญ์รีบพูดขัดเวทัสอย่างเร็ว “อย่าคิดว่าชมเชยพี่นรมนของ ฉัน แล้วฉันจะสามารถพูดถึงความดีแกนะ ตอนนี้ฉวยโอกาส เหล็กตอนที่ร้อนไปจับชยนต์ไหม? ตอนนี้หลักฐานของคนพวกนี้ อยู่ในโทรศัพท์หมดแล้ว ตอนนี้ถ้าเขาคิดจะปิดคำพูดก็ไม่พ้นตัว แล้ว”

“ใช่ใช่ใช่ ตอนนี้เขาคงจะนอนหลับอยู่ นี่เป็นเวลาที่ดีที่สุด สำหรับการจับกุม ฉันต้องกลับไปรับคำสั่งการจับกุมจากทางเบื้องบน อันนี้ฉันเองก็พูดให้ไม่ได้

ปัญญ์ถอนหายใจ พลางพูด “น่ารําคาญจริง

“ไม่มีวิธีแล้ว ระบบภายในมันเป็นแบบนี้

ๆ”

นรมนมองไปที่ปัญญ์ ก่อนทำภาษามือพูดกับเขา “พวกเรารีบ ไปหาชยนต์กันก่อน ซึ่งเขาไว้ในบ้าน ให้เวทัสไปขอคำสั่ง จะได้ ไม่ช้าเสียเวลา”

“ใช่ใช่ใช่ แต่พวกคุณต้องระวังความปลอดภัย ได้ยินมาว่า ชยนต์ และคนในองค์กรคนนี้มีส่วนเกี่ยวพันกับคนฝั่งชายแดน จีน-เมียนมาร์ฝั่งนั้น ถ้าหากเขาจะหนี คงหนีไปทางฝั่งนั้น และ เขามีปืนติดตัวแน่นอน”

เวทีสเตือนพวกเขา

“พวกเรารับทราบ ขอบคุณ

หลังจากที่นรมนตอบรับ เธอก็ส่งเฮียและคนพวกนั้นให้กับเวท สตัวเองมานั่งบนรถของปัญญ์ มุ่งหน้าไปทางบ้านของชยนต์

หลังจากขึ้นรถแล้วปัญญ์มองไปที่นรมนด้วยความกังวล และ ถามว่า “พี่นรมน ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ดื่มเหล้าไปเสียเยอะ ตอน นี้ท้องใส้ไม่สบายหรือเปล่า? ผมมียาสำหรับกระเพาะอาหาร แล้วก็น้ำร้อน พี่รีบดื่มหน่อยเถอะ ผมรู้ว่าถ้าไม่ให้พี่ไปพี่จะไม่ ยินยอมแน่นอน ถ้าอย่างนั้นอย่าให้ผมกับพี่ของผมเป็นห่วงเลย นะ ได้ไหมครับ?”

นรมนรู้ว่าปัญญ์หวังดีกับเธอ และพูดตามตรง ท้องของเธอตอนนี้ก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยจริงนั้นแหละ

เธอรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยเมื่อรับยาและน้ำมา ปัญญูรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้

กิน

เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูบ้านของชยนต์ คมทิพย์ที่จับตาดู อยู่ที่นี่ก็ปรากฏตัวออกมาอย่างรวดเร็ว

“ชยนต์ยังไม่กลับมา

คำพูดของคนทิพย์ทำให้นรมนตกใจเล็กน้อย

“วันนี้ทั้งวันไม่เห็นหน้าเขาเลยหรือ?”

“ไม่เลย ฉันให้คนมาดูที่นี่มาแล้วหนึ่งวันชยนต์ก็ยังไม่กลับมา เลยสักวัน ภรรยาของเขาซื้อผักมาทำอาหารตามปกติ ไปรับ ลูกๆ ดูแล้วไม่มีที่ไหนที่พิเศษ

“ถ้าอย่างนั้นเขาจะสามารถไปไหนได้ละ?”

นรมนรู้สึกจิตใจหดหูเล็กน้อย

ถ้าหากว่าวันนี้ไม่สามารถจัดการกับชยนต์ได้ เกรงว่าในภาย หลังจะมีเรื่องลำบาก เธอตอนนี้ไม่มีพละกำลังล้นเหลือมากจะ รับมือกับชยนต์

“เวทัสส่งข่าวมาแล้ว

โทรศัพท์มือถือของปัญญ์ดังขึ้น

เขามองก่อนจะพูด “ชยนต์มีเมียน้อย อยู่ในเมือง พวกเราสามารถไปหาเขาที่นั่นได้เวกัสบอกว่าเขาคงจะอยู่ที่เดียวกับที่ เมียน้อยอยู่

“ไอ้ผู้ชายขี้เรื้อนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะมีเมียน้อย”

คมทิพย์กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ

“โอเค พวกเรารีบไปเถอะ ฉวยโอกาสตอนที่มันยังไม่รู้ ล้อม

มันไว้ในบ้าน นรมนภาษามือบอก พวกเขารีบเร่งมุ่งไปหาชยนต์ที่อยู่กับ

ชู้รักที่นั่น

หญิงชู้ของเขาเอะอะโวยวายกลิ้งไปมาอยู่ตรงหน้าของนรมน แต่โดนนรมนตบเข้าหน้าไปที่หนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่คุมทิพย์เห็น นรมนปฏิบัติต่อคนหนึ่งอย่างตรงไปตรงมาและเปิดเผยเช่นนี้

ไม่มีข่าวจากเวทัสส่งมาอีก นรมนไม่มีวิธีที่จะสามารถติดตาม เบาะแสของซยนต์ได้ต่อไป ว่ากันว่าเขามีคนอยู่ที่ชายแดนจีน เมียนมาร์ บางทีเขาอาจจะไปที่นั่น

นรมคำนวณระยะทางจากที่นี่ไปยังชายแดนจีน – เมียนมาร์ เธอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “ฉันไปไม่ได้ บุริศร์ยัง ต้องการคนดูแล ฉันไปจากที่นี่ไม่ได้”

“พวกเราไปเอง”

คมทิพย์และปัญญ์อาสาไปขึ้นมา

นรมนลังเลเล็กน้อย
“ชายแดนจีน – เมียนมาร์ค่อนข้างวุ่นวาย ไม่ต้องไปแล้วคน ทิพย์”

“ไม่เป็นไรน่า ฉันยังมีปัญญ์ มีเขาอยู่ จะเกิดเรื่องก็ไม่เป็นไร หรอก สบายใจเถอะ ค่อยว่ากันใหม่ ไอ้ชยนต์นั่นจะไปอยู่ ทุกหนแห่งไม่ได้?”

คมทิพย์อธิบายด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้ว พี่นรมน ยังมีผม ถึงผมจะสู้ประธานบริศร์ และก็ไม่ เสมอไปที่ผมจะเอาชนะพี่วางใจได้แล้ว ผมไม่ได้เพียงลำพัง ขอ เพียงแค่หาที่อยู่ของชยนต์เจอ ผมกับพี่สาวจะแจ้งให้ทราบ ผม รับปาก แค่บอกมาว่าพี่ไม่รู้จัก พวกเราจะไม่ลงมือ โอเคไหม?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ปัญญ์พูด นรมนก็พยักหน้า

“พวกเธอต้องดูแลตัวเองด้วยนะ”

“ไม่ต้องห่วง”

ปัญญ์และคมทิพย์กลับไปที่โรงแรมเพื่อเก็บของ ก่อนจะขับรถ ไปที่ชายแดนจีน – เมียนมาร์

ในตอนนั้น ภายในโรงแรมเหลือเพียงแค่นรมนแค่คนเดียว เธอมองไปยังห้องที่มันว่างเปล่า ทันใดรู้สึกเศร้าเล็กน้อย แต่นรมนก็ไม่ได้นั่งใจลอยอยู่ในโรงแรม ตรงไปยังโรง พยาบาล

บุริศร์ยังคงหลับอยู่ แต่ได้ย้ายจากหอผู้ป่วยหนักมายังห้องICU

นรมนนั่งลงที่ข้างเตียงของเขา กลิ่นแอลกอฮอล์จากกายยังคง

คละคลุ้ง

เธอยิ้มให้บริศร์ และลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนู ก่อนจะล้างด้วย น้ำร้อน หลังจากนั้นเช็ดไปยังใบหน้าของบริศร์

บริศ ดูเหมือนแค่นอนหลับไป

เป็นเวลานานแล้วที่นรมนไม่ได้มองไปยังบุริศร์แบบนี้ เธอนั่งข้างบุริศร์ เฝ้ามองเขาอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นจึงผล่อย หลับไป

เธอฝันถึงบุริศร์ ในฝันพวกเขาพาลูกน้อยไปเที่ยวกันอย่างมี ความสุข เด็กๆต่างก็มีความสุขกันมาก

ในฝันนั้น นรมนหัวเราะอย่างมีความสุข บุริศร์เองก็มีความสุข มากเป็นพิเศษ

เมื่อเธอลืมตาขึ้น นรมนมองเห็นห้องพยาบาลสีขาว และมอง

บุริศร์ที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงคนป่วย หัวใจของเธอปวดร้าว เธอเช็ดใบหน้าของบริศร์ ทำความสะอาดสักนิด ก่อนจะเดิน ออกจากวอร์ดไป

นรมนดูเวลา เป็นเวลากว่าแปดโมงแล้ว ป้องกับโพนี่น่าจะตื่น กันแล้ว

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา นำสถานการณ์ของบุริศร์บอกเล่าให้ป้อง หวังว่าป้องจะเห็น และสามารถให้คำแนะนำที่ดีแก่บุ ริศรได้ ผ่าตัดหรือไม่ผ่าตัด

ป้องเห็นข่าวคราวที่นรมนส่งมาแล้ว ไม่พูดอะไรสักคำ ก่อนจะ ตรงดิ่งไปจองตั๋วเครื่องบิน

เมื่อนแมนมารับป้อง เธอก็มองไปข้างหลัง

ป้องรู้ว่านรมนกำลังมองหาอะไร เขาพูดเสียงทุ้ม “โพนี่ไม่มา ที่โรงพยาบาลมีประชุม เธอเป็นผู้อำนวยการ มาไม่ได้”

“กรุณามากแล้ว”

นโมนทําภาษามือส่งผ่านไปยังป้อง

“ไม่เป็นไรน่า เขาเป็นเพื่อนร่วมรบของฉัน ฉันต้องไปดูเขาให้

ทั้งสองกลับไปที่โรงพยาบาลด้วยกัน

ป้องกับแพทย์ของที่นี่พาบุริศร์เข้าไปในห้องผ่าตัด นรมน กำลังรอคอยอยู่ด้านนอก การรอคอยคือหนึ่งวัน

ใจของนรมนกังวล แต่เธอทำได้เพียงรอ เธอหวังว่าป้องจะสามารถรักษาบุริศร์ด้วยความมั่นใจ เมื่อฟ้ามืดลง ในที่สุดป้องกับทีมแพทย์ก็ออกมา “เป็นอย่างไรบ้าง?”

นรมนรีบเข้าหาอย่างรวดเร็ว
ทุกคนมีท่าทางเหนื่อยล้า สีหน้าไม่ค่อยดี

ป้องมองไปยังนรมน และส่ายหน้าด้วยความลำบากใจ

“ขอโทษนะ พวกเราปรึกษาหารือกันหนึ่งวัน กำหนดแผนการ หลายแผน สุดท้ายไม่มีการผ่าตัดที่มั่นใจได้ นรมน บางทีตอนนี้ การหลับสนิทอาจจะเป็นการรักษาที่ดีที่สุดของเขานะ

ยากมากที่ป้องจะพูดออกมา

เขารู้ความรักความผูกพันธ์ระหว่างนรมนและบริศร์ดีกว่า ใครๆ พวกเขาผ่านอะไรมามากมาย และคิดว่าพวกเขาจะมีชีวิตที่ ดีได้ แต่ไม่คาดคิดว่าคุณนายโตเล็กจะทำแบบนี้

ถ้าหากไม่ใช่เพราะคุณนายโตเล็กบังคับขู่เข็ญให้ตาย ตอนนี้ นรมนแบกรับภาระหลายอย่างมากมาย บางทีตอนนี้พวกเขาคง เป็นคู่ที่ใครๆต่างก็พากันอิจฉา

แต่ตอนนี้ เขากลับต้องบอกเรื่องที่โหดร้ายขนาดนี้กับนรมน ป้องไม่สบายใจเลยจริงๆ

นรมนตกตะลึง เธอมองไปที่ป้อง ถามอย่างไม่เชื่อว่า “เธอพูด อะไร? ฉันไม่เข้าใจ

“เธอเข้าใจ นรมน ที่ฉันพูดไปเมื่อตะกี้ ตอนนี้บุริศร์รับไม่ไหว กับการผ่าตัดอะไรก็ตาม บางทีอาจจะมีคนที่มีฝีมือมากกว่าฉัน แต่ฉันทำไม่ได้ ดังนั้นตอนนี้เขากำลังหลับใหล บางทีมันอาจเป็น วิธีเดียวที่จะรักษาชีวิตของเขา”

หัวใจของนรมนแตกสลายเมื่อป้องพูดแบบนี้
บริศ ผู้ซึ่งหยิ่งทรนง บุริศร์ ยโสโอหังอย่างยิ่งนั้น จะต้องนอน อยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเช่นนี้ทุกวันนับจากนี้ไป นรมนไม่ แม้แต่จะกล้าคิด

ไม่!

นี่ไม่ใช่ทางของบุริศร์

ไม่แม้แต่จะเป็นชีวิตที่เหลือของบุริศร์

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ