บทที่ 58 พี่ชายเก่งที่สุดเลย2

บทที่58 พี่ชายเก่งที่สุดเลย2

“ผิดที่ฉันเอง ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉัน เพราะฉันเองที่ ดูแลกมลไม่ดี ถ้าฉันปกป้องลูกได้ดีกว่านี้ เธอคงไม่ต้อง ออกมาก็แล้วต้องอยู่แต่ในโรงพยาบาลหรอก ฉันรู้ดีกว่า ใครๆว่ากมลนั้นคงอิจฉาเด็กๆคนอื่นที่มีร่างกายแข็งแรง เธอถึงขั้นแทบจะไม่ได้เคยออกจากรั้วโรงพยาบาลเลย”

“เอาเถอะน่า นรมนทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ต้องโทษ ไปผู้ชายเลวๆคนนั้นต่างหาก มันไม่เกี่ยวกับเธอเลย เธอ ทำดีที่สุดแล้วถ้าจะผิดก็ผิดที่รักผู้ชายคนนั้นเท่านั้นเอง ตอนนี้เธอเองเป็นแม่คนแล้วเธอต้องเข้มแข็งเพื่อลูกสิ ใช่ ไหมล่ะ? ”

คำพูดของคมทิพย์ทำให้นรมน หยักหน้างึกๆ

ใช่แล้ว

เธอต้องเข้มแข็ง!

เธอต้องทำให้บุริศร์ชดใช้ในสิ่งที่เขาทำ เธอถึงจะ สามารถสู้หน้าลูกทั้งสองเธอได้

ถึงแม้ว่ากานต์จะไม่รู้ว่าคมทิพย์และนรมนกำลังพูด อะไรกันอยู่ แต่แววตาเขากลับนิ่งสุขุม ทำให้ความเดียง สาและความสดใส ที่เด็กในวัยนี้ควรมี มันน้อยลง

เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว คมทิพย์ก็พากานต์กลับไป พยาบาลพิเศษที่บุริศร์จ้างมา ก็เข้ามาดูแลนรมน นรมน รู้สึกเหนื่อยทั้งกายทั้งใจ จึงไม่สนว่าเป็นใคร แล้วห่มผ้า นอนทันทันทีผ่านไปอีกวัน ทางฝั่งเรื่องการตรวจดีเอ็นเอของหมอน ทร์ ผลตรวจออกมาแล้วบุริศร์รีบร้อนมาโรงพยาบาลด้วย ตัวเองเลย

“หมอนัทครับ ผลตรวจล่ะครับ?”

คุณหมอนัทธ์ ไม่คิดว่าบุริศร์จะมารับผลตรวจด้วยตัว เองจึงรู้สึกเกร็งเล็กน้อย

“คุณบุริศร์ครับผมเองก็พึ่งจะจัดการเสร็จ กะว่าจะให้ คนนำไปให้ นี่คุณทำไมมาเองเลยล่ะครับ? ”

“ไม่ต้องแล้วล่ะ เอาผลตรวจให้ผมเลยก็ได้” สายตาที่ดูรีบร้อนของบุริศร์มองไปยังคุณหมอนัทธ์ คุณหมอนัทธ์นำเอกสารผลการตรวจให้บุริศร์ บุริศร์ตื่นเต้นสุดขีดไม่รู้ว่าจะเปิดอ่านยังไงเลย

ใช่หรือไม่ใช่?

ถ้าไม่ใช่ล่ะ จะทำอย่างไร?

แต่ว่าเขาก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ผลการตรวจในครั้งนี้

“คุณบุริศร์?

คุณหมอนัทธ์ยืนเอ่ออยู่ตรงนั้น อยู่ดีๆก็เรียกเขาขึ้น

มา

บุริศร์ถึงได้สติ

“อ่อ งั้นผมขอตัวก่อนนะ”

เขาถือเอกสารผลตรวจ กล่าวลาและหันเดินกลับออก ไป ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ
บุริศร์กลับมาที่รถ มองไปยังซองเอกสารผมการตรวจ ดีเอ็นเอ รีบร้อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดมวลนึง ตอนนี้เขา ต้องการใช้นิโคตินมาระงับอารมณ์ของตัวเอง

ท่ามกลางควันบุหรี่ที่คละคลุ้งอยู่ในรถ ไม่มีใครที่จะ สามารถเห็นใบหน้าและสีหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

เมื่อบุหรี่หนึ่งมวลถูกสูบหมด อารมณ์ของบุริศร์ก็สงบ ลงเป็นปกติ

เขาเปิดซองเอกสารออกและหยิบผลการตรวจที่อยู่ ข้างในออกมา

ตอนที่เขากำลังมองดูผลการตรวจที่ว่าดีเอ็นเอของบุริ ศร์และกานต์มีความคล้ายคลึงกันถึง99เปอร์เซ็นต์ มือ ของเขาถึงกับสั่นทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา

กานต์เป็นลูกชายของบุริศร์!

เป็นลูกของเขากับนรมน!

เขาเริ่มเจ็บจมูกขึ้นมา อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลพรากออกมา ในวงการธุรกิจนี้ผู้ชายที่จัดการงานอย่างเฉียบ เด็ด

เป็นสาย

ขาดและรวดเร็วอย่างเขา ตอนนี้กลับตาแดงขึ้นมาทันที

มือเขากำผลตรวจไว้แน่น ดูแล้วดูอีกแล้วก็หัวเราะทั้ง น้ำตาเหมือนกับคนบ้ายังไงยังงั้นน้ตายังคงไหลออกจาก หางตาเขาไม่หยุด

เยี่ยมไปเลย!

กานต์คือลูกของเขา!

ถ้าเป็นเช่นนั้นนรมนก็คือภรรยาของเขา?
อุบัติเหตุเพลิงไหม้เมื่อ5ปีก่อน เธอรอดชีวิตมาได้! แต่ว่าในเมื่อเธอรอดชีวิตมาได้แล้ว5ปีที่ผ่านมาทำไมไม้ กลับมาหาเขาล่ะ? แล้วทำไมตอนนี้หน้าตาเธอเปลี่ยน ไป? แล้วทำไมไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นภรรยาของเขา ล่ะ?

คำถามมากมายวกวนอยู่ในหัวเขา เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาพฤกษ์

“พฤกษ์ คุณช่วยผมสืบเรื่องอุบัติเหตุไฟไหม้เมื่อ5ปีที่ แล้วหน่อยว่าตกลงมันยังไงกันแน่? ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ก็ตามผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น และก็ที่อเมริกาที่ ให้ไปสืบเรื่องคุณแคทเธอรีมีความคืบหน้าอย่างไร บ้าง? ”

เมื่อพฤกษ์ถูกบุริศร์ถามแบบนี้ถึงกับตื่นเต้นขึ้นมาเล็ก น้อย

“คุณบุริศร์ ข้อมูลของคุณแคทเธอรีนั้นมีคนเก็บและ ปกป้องไว้อยู่ ไม่ว่าผมจะใช้วิธีอะไร ถึงขั้นจ้างพวกสาย สืบมืออาชีพที่สืบความลับของพรรคการเมืองให้มาช่วย แต่ว่าฝั่งตรงข้ามนั้นฝีมือเหนือกว่ามาก เพราะงั้นทางเรา ตอนนี้ไม่มีข้อมูลอะไรเลยครับรู้แค่ว่าเธอเป็นคนที่เกิด และโตอยู่ที่อเมริกา

“เกิดและโตอยู่ที่อเมริกางั้นหรอ? เป็นไปไม่ได้! สืบหา ต่อไป! เริ่มสืบตั้งแต่รเมศเลย คุณลองสืบหาดูว่าเมื่อปี ก่อน รเมศนั้นเคยมาที่เมืองชลธีหรือเปล่า? ”

บรรศร์แนะแนวทางให้กับพฤกษ์

“โอเคครับ”
หลังจากวางสายโทรศัพท์ ในใจของบุริศร์ก็ไม่สามารถ สงบลงไม่ให้คิดอะไรได้เลย

เธอยังมีชีวิตอยู่!

และยิ่งไปกว่านั้นเธอก็อาจจะอยู่ใกล้ๆตัวเขาเองก็เป็น ได้แต่ว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมรับล่ะ?

บุริศร์คิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าทำไม แต่กลับคิดถึงนรมน เป็นอย่างมาก

เขาเหยียบคันเร่ง รถพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ราวกับบิน หลังจากที่ขับวนในเมืองชลธีไปรอบนึงแล้ว เขาก็มาหยุดอยู่ที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล

บุริศร์ซื้อมะม่วงที่นรมนชอบกินมากที่สุดมาด้วย พร้อม กับถือมันเดินเข้าไปที่ห้องพักคนไข้ของเธอ

นรมนกำลังนั่งอ่านหนังสือนิตยสารเกี่ยวกับธุรกิจ ที่ เป็นภาษาอังกฤษอยู่

เขาจำได้ว่าภาษาอังกฤษของนรมนนั้นไม่ค่อยดีสักเท่า ไหร่ และเธอก็ไม่ค่อยชอบเรื่องที่เกี่ยวกับงานธุรกิจสัก เท่าไหร่ ในทุกๆวันเธอมักจะนั่งอยู่ริมหน้าต่างมองออกไป ข้างนอก รอว่าเขานั้นเมื่อไหร่จะเลิกงาน ทุกครั้งที่เขาเลิก งานกลับมา เธอก็จะมีท่าทีดีใจราวกับว่าโลกทั้งใบเป็น ของเธอเอง

แต่ว่าตอนนี้แสงที่เคยส่องประกายในแววตาของเธอนั้น กลับมองไม่เห็นมันอีกแล้ว และถึงขั้นยอมทิ้งชีวิตอันสงบ สุขที่ผ่านมาของเธอได้ลง ตกลงว่าไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เธอ ต้องพบเจอกับอะไรกันแน่?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ