บทที่ 56 เจ้าเด็กคนนี้ช่างเหลือเกินจริงๆ2

เห็นเช่นนั้น บุริศร์ออกจากห้องพักผู้ป่วยไปอย่างเศร้าๆ ในขณะที่เขาเดินออกไปจากห้องผู้ป่วย นรมนลืมตาขึ้ นมา แววตาเธอดูหม่นหมอง

บุริศร์เปิดประตูออกมาพบว่า พฤกษ์ยืนรอตนอยู่ตรง ทางเดิน

“มีเรื่องอะไรงั้นหรอ? ”

พฤกษ์รีบก้าวออกมาพูดเสียงทุ่ม “คุณบุริศร์ครับ ผมไป ตรวจสอบมาแล้วครับว่าวันที่ข้อมูลบริษัทรั่วไหล วันนั้น เหมือนว่ากานต์จะเข้าไปที่บริษัทครับ อันนี้คือภาพ จากกล้องวงจรปิดและก็มีคนเห็นเหมือนกับว่ามีเด็กคนนึง เข้าไปที่ห้องทำงานของคุณ ในส่วนที่ว่าใช่กานต์หรือ เปล่านั้นพวกเขาไม่กล้ายืนยันแน่ชัดครับ”

บุริศร์คิ้วขมวด ในแววตาเริ่มเป็นประกาย

“กลับไปที่บ้านเล็กโตกับผม”

“ครับ”

พฤกษ์ไม่ได้พูดอะไรได้แต่ตามบุริศร์กลับไปที่บ้าน

ใหญ่เล็กโต

กิจจากำลังเล่นเกมผ่านด่านอยู่ในห้อง

เกมนี้กานต์เป็นคนคิด ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าตัวเองไม่ได้ โง่ขนาดนั้น แต่ว่าจนถึงตอนนี้เขาเล่นมาชั่วโมงนึงแล้ว

แต่กลับยังไม่ผ่านด่าน

“แย่จริงๆเลย! เป็นแบบนี้ไปได้ไง? ”
กิจจาอินมากไปหน่อย ถึงขั้นไม่รู้ตัวเลยว่า บุริศร์เข้ามา จนกระทั่งมีคนดึงโน้ตบุ๊คไป เขาถึงเงยหน้าขึ้นมา

“ใคร? ใจกล้ามายุ่งกับโน้ตบุ๊คฉัน? ”

กิจจาเหงยหน้ามาอย่างฉุนเฉียวก็เห็นบุริศร์ยืนหน้านิ่ง

อยู่

“ป๋า? มาได้ยังไงครับ?

บุริศร์ไม่ได้ตอบกลับแต่อย่างใด แต่ก็พลางยื่นโน้ตบุ๊ค

ให้กับพฤกษ์

“ลองเล่นดู ดูสิว่าคุณจะผ่านด่านไหม? ”

พฤกษ์คาดไม่ถึงและไม่เข้าใจว่าที่บุริศร์สั่งมานั้นมีจุด ประสงค์อะไร แต่เขาก็รับโน้ตบุ๊คนั้นมาและเริ่มเล่นเกม

กิจจาเห็นว่าบุริศร์ไม่ได้ว่าอะไรจึงกระโดดลงมาจาก เตียงคว้าเก้าอี้ไปนั่งข้าพฤกษ์ “ลุงพฤกษ์ ลุงต้องช่วยผม ผ่านด่านนี้นะ ผมเล่นมาชั่วโมงกว่าแล้วยังไม่ผ่านเลย ผม ละเซ็ง”

พฤกษ์หันไปยิ้มให้กิจจา แล้วก้มหน้าเริ่มเล่นเกม

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พฤกษ์เริ่มขมวดคิ้วแล้วก็ยังคงขมวด คิ้วอยู่อย่างนั้น

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป หน้าผากพฤกษ์เริ่มมีเหงื่อออก

บุริศร์เห็นเช่นนั้นจึง หัวเราะแล้วพูดว่า “พฤกษ์ คุณควร ที่จะไปฝึกมาใหม่นะ ตอนนี้แค่เกมที่เด็กน้อยทำขึ้นมาคุณ ก็เล่นยังไม่ผ่าน ยังจะกล้าพูดว่าตัวเองเป็นผู้ช่วยแห่งบริ ษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดอีกไหม? ”

หลังของพฤกษ์เปียกโชกแต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ “คุณบุริศร์เกมนี้ยังไงก็ไม่ใช่เกมที่เด็กคนหนึ่งจะสร้างได้แน่นอน ครับ คุณไม่เห็นต้องทำกัฐผมถึงขนาดนี้เลยนี่หน่า”

บุริศร์เอาโน้ตบุ๊คที่อยู่ในมือโยนให้กิจจาแล้วพูดว่า “เล่นต่อสิ ดูสิว่าจะผ่านด่านได้เมื่อไหร่ ผ่านด่านตอนไหน บอกพ่อด้วยละกันนะ”

“ปะป๋า ให้ผมเล่นหรอ? ”

“ครั้งนี้ผ่านแน่นอน”

บุริศร์พูดจบก็ลุกเดินออกจากห้องไป พฤกษ์เองก็ไม่กล้าที่จอยู่ต่อ จึงเดินตามบุริศร์เข้าไปที่

ห้องทำงาน

บุริศร์หยิบวิดีโอที่ก็อปปี้มายื่นให้พฤกษ์ดู

“ดูซะ แค่เด็กคนเดียวเล่นเอาซะพวกเราหัวหมุนเลย”

พฤกษ์ด้วยความสงสัยจึงรีบเปิดดูวิดีโอ เมื่อเขาได้เห็น เนื้อหาในวิดีโอเขาถึงกับอึ้งไปเลย ปากของเขาอ้าค้างจน ยัดไข่ไก่ได้ทั้งใบ

เขาตกใจขนาดนี้ทำให้บุริศร์ดีใจมากและรู้สึกภาค ภูมิใจขึ้นมาทันที

ถ้าหากว่ากานต์เป็นลูกชายของเขาจริงๆล่ะ เขาก็ควร จะฉลองใช่ไหมล่ะ?

เจ้าเด็กนั่น จริงๆเลย!

พฤกษ์ตกใจอยู่ครู่นึง จึงตั้งสติกลับมาได้

“นี่ นี่คือกานต์เป็นคนทำ? ”

“ถ้างั้นคุณคิดว่าข้อมูลลับของบริษัทที่หายไปไม่เกี่ยวอะไรกับเขางั้นหรอ?

บุริศร์รินไวน์ใส่แก้วให้กับพฤกษ์และตัวเองคนละแก้ว

เขาแกว่งแก้วไวน์พลางหัวเราะและพูดว่า”ครั้งแรกผม ขายหน้าต่อสาธารณชน เป็นเพราะเจ้าเด็กคนนั้น ฉี่รด ผมทในห้องน้ำที่สนามบิน ตอนนั้นผมก็สงสัยอยู่แล้วว่า ต้องเป็นเขาเพราะนอกจากเขากับผมแล้วไม่มีคนอื่นเลย ส่วนเรื่องที่ว่าวิดีโอนั้นถูกอัพลงอินเตอร์เน็ตได้อย่างไร? รอบที่สองที่บริษัทถูกพวกแฮกเกอร์คุกคามปั่นป่วน ตอน ที่เราตรวจสอบอยู่นั้นเขาได้เปลี่ยนที่อยู่ IP เป็นที่บ้าน เก่าตระกูลเล็กโต จากทั้งสองเหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นว่า ฝั่งตรงข้ามค่อนที่จะคุ้นเคยกับตระกูลเล็กโตอยู่พอ สมควร ในครั้งที่สามนี้ที่ข้อมูลบริษัทรั่วออกไปนั้น ปรากฏว่าพบกานต์ก็อยู่ในห้องทำงานของผมและหลัง จากนั้นผมก็ส่งคนสะกดรอยตามไปที่โรงเรียนอนุบาล แต่ กลับพบว่ามีแค่กิจจาคนเดียวที่อยู่ในห้องคอม และกิจจา เองก็ไม่ยอมบอกว่าก่อนหน้านี้มีใครเข้ามาใช้ห้องคอม บ้าง ผมสืบแล้วสืบอีกที่โรงเรียนอนุบาลกิจจาเองก็ไม่มี เพื่อนสนิทที่ไหนนอกจากกานต์ สรุปว่าทั้งหมดนี้มันเป็น แค่ความบังเอิญหรอ? ถ้าแค่บังเอิญจริง งั้นคุณก็บอกผม มาว่าไอ้เกมที่แม้แต่คุณเองยังเล่นไม่ผ่านเกมนี้ล่ะ จะ

อธิบายยังไง? ”

พฤกษ์ถึงกับอึ้งและทึ่ง จนอ้าปากค้างไปเลยย “แต่ว่าเขายังเป็นแค่เด็กที่อายุ4ขวบกว่าเองนะ!

“ใช่ครับเขาแค่4ขวบกว่าเอง ถ้าโตกว่านี้อีกนิด แต่ถ้า หากบอกว่าเขาเป็นลูกชายผม เรื่องนี้ก็เป็นไปได้” บุริศร์ยิ้มแป้นอย่างภาคภูมิใจ แต่กลับทำให้พฤกษ์ตกใจตาค้าง จนตาแทบจะหลุดออกมา

“คุณบุริศร์ครับคุณพูดอะไรนะครับ? ลูกชายของ คุณ? คุณหมายถึงว่ากานต์เป็นลูกคุณ? จะเป็นไปได้ ไง? ”

บุริศร์ยิ้มแป้น

“ผมเองก็อยากรู้ว่าความเป็นไปได้นั้นจะมีสักกี่ เปอร์เซ็นต์ ดีที่ผลจะออกมาพรุ่งนี้แล้ว”

“พรุ่งนี้ ? ”

พฤกษ์ตอนนี้กลายเป็นนกแก้ว ไปแล้ว สมองไม่ สามารถทำงานได้ตามปกติอีกแล้ว

เขารู้ว่าบุริศร์ให้เขาไปสืบเรื่องของกานต์และแคทเธอรี และก็ยังรู้อีกว่าบุริศร์กำลังทำเรื่องตรวจดีเอ็นเออยู่ แต่ว่า เจ้าเด็กนั่นอยู่ๆก็จะกลายมาเป็นลูกของบุริศร์ได้ยังไงกัน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ