บทที่ 660 นี่เป็นบรรทัดฐานของผู้ชายที่ดี
ในขณะนี้สีหน้าของบริศร์ดูไม่ได้เลย
เขาเดินขึ้นไป พูดกับผู้ชายคนนั้นว่า “พี่ชาย แลกที่กันได้ ไหม? ”
ผู้ชายคนนั้นเหลือบมองบุริศร์ที่หนึ่ง และตอบอย่างขี้เกียจว่า “ไม่แลก”
บริศ พยายามอดกลั้นความไม่พอใจของตนเองให้มากที่สุด เท่าที่จะทำได้ และกล่าวเสียงเบาว่า “พวกเราเป็นสามีภรรยากัน พี่ดูสิแค่แลกที่ก็เสร็จแล้ว เอาแบบนี้แล้วกัน เพียงแค่พี่ยอมแลกที่ กับฉัน ฉันจะให้พี่พันหนึ่ง เป็นดอลลาร์นะ”
ผู้ชายคนนั้นนิ่งไปเล็กน้อย เขามองนรมน และหันไปมองไปที่ ริศร์อีกครั้ง แต่เห็นนรมนเงียบไม่พูดอะไร แถมยังหน้าตาค่อน ข้างดี จึงตอบกลับทันทีว่า “ไม่แลก”
บริศร์อยากจะโยนผู้ชายคนนี้ทิ้งไปจริง ๆ แต่เขามองเห็น สายตาหยอกล้อคู่นั้นของนรมน จึงระงับอารมณ์ทันที
“สองพันดอลลาร์!
คำพูดของบุริศร์ทำให้ผู้คนโดยรอบปั่นป่วนเล็กน้อย “พวกเราจะแลกที่นั่งกับพวกคุณ ให้สองพันดอลลาร์กับพวก เราไหม? ”
นรมนเห็นว่ามีคนกระตือรือร้นแบบนี้ จึงอดถอนหายใจไม่ได้
เงินยังคงมีเสน่ห์มากเหลือเกิน!
เธอมองบุริศร์อย่างจนปัญญา เห็นด้วยกับข้อเสนอของคน ด้านหลัง
ผู้ชายตรงกลางร้อนรนทันที
“คนสวย พวกคุณมาด้วยกันเหรอ? งั้นผมจะแลกที่นั่งกับคุณ เอง ก็ผมเห็นว่าคุณไม่พูดไม่จา ผมเลยคิดว่าเขาจะฉวยโอกาส เอาเปรียบคุณ”
มุมปากของบุริศร์ยกขึ้น
เขาดูหน้าหยาบคายแบบนั้นเลยเหรอ? นรมนกลับส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม แสดงให้เห็นว่าฟังบุริศร์ และ ไว้หน้าเขา
บุริศร์ยังเจ็บใจแววตาที่เมื่อสักครู่ผู้ชายคนนี้มองตนเอง เลย กล่าวอย่างไม่แยแสว่า “โทษทีนะ ผมไม่อยากแลกกับคุณแล้ว”
พูดจบ เขากับนรมนก็แลกที่นั่งกับคนด้านหลัง
ได้นั่งกับนรมนอย่างสมปรารถนา บุริศร์ก็รู้สึกดีมากขึ้นทันที มุมปากยกขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจน
นรมนรู้สึกว่าเขาพอใจได้ง่ายดายเหมือนกับเด็กคนหนึ่ง
เธอชอบพิงหน้าต่างมองดูท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวด้าน นอก บุริศร์ก็ไม่แย่งเธอ นั่งตำแหน่งตรงกลางอย่างตรงไปตรงมา
เครื่องบินออก ในไม่ช้า ผู้คนโดยรอบต่างเริ่มเงียบลง
นรมนสังเกตเห็นบุริศร์เดี่ยวก็สลับขา เดี๋ยวก็ปรับที่นั่ง เธอรู้ว่า บุริศร์ไม่ชินกับการนั่งในห้องโดยสารชั้นประหยัด
พื้นที่ของห้องโดยสารชั้นประหยัดค่อนข้างคับแคบ ศีรษะของ เขาที่สูง 185 ขดอยู่ในนี้ แถมยังเป็นที่นั่งตรงกลาง มีคนขนาบ ทั้งสองฝั่ง ยิ่งรู้สึกอึดอัด
เธอเอื้อมมือออกไปอย่างห้ามไม่ได้ ดึงบุริศร์ และหยิบมือถือ พิมพ์ว่า “อัพเกรดห้องโดยสารไหม เส้นทางนี้ใช้เวลาบินหก ชั่วโมงกว่า แบบนี้คุณจะทรมานเกินไปนะ
“คุณจะไปกับผมใช่ไหม? ”
นรมนเห็นสายตาที่เฝ้ารอของบุริศร์ สุดท้ายเธอก็ใจอ่อน เมื่อนรมนลังเล บริศ มองออกว่า เธอชอบบรรยากาศอย่างคน
ธรรมดานี้
เขาจับมือของนรมน และกล่าวเสียงเบาว่า “ช่างมันเถอะ อยู่ ตรงนี้แหละ ก็ค่อนข้างดีเลยทีเดียว”
นรมนเห็นเขาพูดโกหกตาไม่กะพริบ ไม่รู้ว่าในใจรู้สึกอะไร เธอหันหน้าหนี มองวิวด้านนอก และบอกกับตนเองว่า บุริศร์ หาเรื่องลําบากเอง โทษเธอไม่ได้นะ
บริศ เห็นเธอไม่สนใจตนเองแล้ว ก็ไม่รู้ว่านรมนเป็นอะไรไป และก็ไม่มีทางไถ่ถามได้เลย จึงทําได้เพียงหยิบมือถือส่งข้อความหาพฤกษ์
“นายไม่อยากได้โบนัสเดือนนี้ใช่ไหม? คิดไม่ถึงว่าจะจองชั้น ประหยัดให้ฉัน! ”
เมื่อพฤกษ์มองเห็นข้อความก็จนปัญญา
“ประธานบริศร์ ท่านบอกผมเองว่าต้องการใช้ชีวิตอย่างคน
ทั่วไป คนทั่วไปนั่งห้องโดยสารชั้นประหยัดกันมากมาย!
“ได้ สำหรับเรื่องห้องโดยสารชั้นประหยัดก็ช่างมันเถอะ คิดไม่ ถึงว่านายจะไม่จัดการให้พวกเราได้นั่งด้วยกัน นายคิดจะทำ อะไร? ”
นี่ถึงจะเป็นสิ่งที่บุริศร์โมโหที่สุด
นึกถึงสายตาที่ผู้ชายคนเมื่อสักครู่มองตนเอง เขาแทบอยาก จะฟาดพฤกษ์แรง ๆ สักที
พฤกษ์กลับตอบด้วยรอยยิ้มจนตาหยี “ทำอะไรไม่ได้ครับ จอง ตั๋วเครื่องบินช้าเกินไป ประธานบริศร์ท่านรีบร้อนเกินไป เลยไม่ ได้นั่งด้วยกันเลย”
“พูดจาเหลวไหล! ถ้านายคิดจะทำ ทำไมจะทำไม่ได้ บริศ ไม่เชื่อคําพูดโกหกของพฤกษ์
พฤกษ์กล่าวต่อไปว่า “ประธานบริศร์ ตอนนี้ท่านเป็นแค่คน ธรรมดา คนธรรมดาก็ต้องเป็นเหมือนคนธรรมดาจริงไหม คน ธรรมดาไม่สามารถปรับที่นั่งได้”
“ได้! ฝากไว้ก่อนเถอะ”
บุรีศร์ถูกพฤกษ์จัดการ รู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย
และในตอนนี้เอง คนแก่ด้านข้างขยับมาชนบริศร์ เขากำลังลุก ขึ้น แถมยังพกกระเป๋าใบเล็ก ซิบของกระเป๋าขูด โดนบริศ เล็ก น้อย
มุมปากของบริศร์กระตุกด้วยความเจ็บ
“ลุง ลุงจะทำอะไรเนี่ย? ”
บริศ เอ่ยถามออกไป
ชายแก่เหลือบมองบุริศร์หนึ่งที เขาไม่ตอบอะไร ลุกขึ้นเดินไป ห้องน้ำด้านหลัง
นี่เป็นครั้งแรกที่บุริศร์ถูกคนเมินเฉยจนถึงที่สุด เขารู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย และหันไปมองนรมนที่กำลังพิงเก้าอี้ หลับไป
ขนตาของเธอยาวมาก ภายใต้แสงอาทิตย์ยิ่งสวยงามน่า ประทับใจ
บริศร์ขอผ้าห่มหนึ่งผืนจากแอร์โฮสเตส และห่มบนร่างกาย ของนรมนอย่างเบามือ
“พ่อหนุ่ม พวกเธอเพิ่งจะแต่งงานกันเหรอจ๊ะ? ดูรักกันจังเลย
นะ”
คุณป้าที่นั่งด้านข้างมองเห็นฉากนี้ จึงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
บริศ ตอบกลับไปอย่างยิ้มแย้ม “เปล่าครับ พวกเราแต่งงาน มาแปดปีแล้ว เพียงแต่ผมมีเวลาอยู่กับเธอน้อยมากเหลือเกิน
“ไม่ง่ายเลยนะเนี่ย แปดปีแล้วความรักยังดีแบบนี้ ภรรยาของ เธอไม่ค่อยสบายเหรอ ดูท่าทางง่วงมาก ๆ เลยนะ”
“ครับ ไม่สบายนิดหน่อย
บุริศพยักหน้า
“พ่อหนุ่ม ใส่ใจให้มาก ๆ รักภรรยาให้มาก ๆ นะ อย่ารอให้ ถึงอายุเท่าป้า อยากให้ใครสักคนมารักก็ไม่มีแล้ว
คนแก่พูดอย่างสะอึกสะอื้น น้ำตาซึมออกมา
ทันใดนั้นเองบุริศร์ก็รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก พริบตาเดียว พวกเขาก็แต่งงานกันมาแปดปีแล้ว ในช่วงพริบตาเดียว ก็คงจะ แก่แล้วใช่ไหม?
เขานําศีรษะของนรมนูพิงลงบนไหล่ของตนเอง จากนั้นจึงพิง พนักเก้าอี้หลับตาพักผ่อน
อันที่จริงนรมนไม่ได้หลับ หลังจากมองเห็นการกระทําของบุรี ศร์ก็นิ่งไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงไหล่ของเขาเพื่อพักผ่อนต่อไป
ได้กลิ่นอายของบริศร์ นรมนหลับสนิท หลังจากเครื่องบินบินมาหกชั่วโมง ก็มาถึงยูนนาน
นรมนมองเห็นทะเลกับท้องฟ้าสีครามของที่นี่ ก็รู้สึกดีขึ้นมา โดยพลัน
คนจํานวนมากเริ่มทยอยลงจากเครื่องบิน แต่บุริศร์กลับนั่งอยู่ ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน
นโมนเหลือบมองเขา เอ่ยถามด้วยภาษามือว่า “เป็นอะไร ไป? ”
“ขาชา”
บริศ ตอบอย่างเก้อเขิน
ไม่ได้ขยับมาตลอดหกชั่วโมง อย่าพูดถึงห้องโดยสารชั้น ประหยัดเลย ถึงจะเป็นห้องโดยสารเฟิร์สคลาสเดาว่าเขาก็รับไม่ ไหว
นรมนนึกถึงที่ตนเองนอนหลับสนิทมาตลอดทาง ก็อดรู้สึกผิด
ไม่ได้
“คุณก็น่าจะปลุกฉันหน่อย ที่นั่งชั้นประหยัดค่อนข้างแคบ หก ชั่วโมงนี้คุณควรจะเคลื่อนไหวบ้าง
“ไม่เป็นไรหรอก”
“บุริศร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม
สัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงของนรมน ถึงแม้จะขาชาเขาก็รู้สึก คุ้มค่ามาก
ในที่สุดก็ผ่อนคลายเล็กน้อย บุริศร์ลุกขึ้นยืน ดึงนรมนขึ้นมา ยื่นแขนออกไปปกป้องนรมนไว้ในอ้อมแขน ขวางกั้นการเบียด เสียดของผู้อื่น
นรมนเหมือนนกน้อยที่ถูกคนคุ้มครอง รู้สึกทำตัวไม่ถูกทันที เพียงแต่มองผู้คนมากมายในห้องโดยสารชั้นประหยัดต่างเร่งรีบ ออกไปด้านนอก เธอก็ขดอยู่ในอ้อมแขนของบริศ ค่อย ๆ ก้าว เดินออกไปด้านนอก
หลังจากทั้งสองลงมาจากเครื่องบิน ก็นั่งแท็กซี่ไปโรงแรมที่ จองไว้ล่วงหน้า
อากาศที่นี่สดชื่นเป็นอย่างยิ่ง อุณหภูมิก็ดีมาก
หลังจากนรมนกับบุริศร์เช็คอิน บุริศร์ก็ออกไปข้างนอก ในไม่ ช้าก็ซื้อผลไม้กลับมาให้นรมนมากมาย หนึ่งในนั้นมีมะม่วง นรมนมองเห็นมะม่วง ก็รีบรับมาทันที
“คุณไม่รู้เหรอว่าตัวเองแพ้มะม่วง? ”
เธอพูดด้วยภาษามือ จากนั้นจึงรีบตรวจดูมือและแขนของบุรี ศร์
บุริศร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร คุณชอบกินไม่ใช่เหรอ? นรมนนิ่งไปสักพัก และตอบกลับด้วยภาษามือว่า “ฉันไม่ชอบ กินแล้ว”
บุริศร์รู้ว่า เธอไม่ใช่ไม่ชอบกิน เพียงแต่ไม่อยากเห็นตนเองแพ้
ในใจของเธอยังคงเป็นห่วงเป็นใยเขา กังวลเกี่ยวกับเขา แต่ กลับจงใจไม่เห็นด้วย
บริศร์เห็นนรมนถือผลไม้เข้าไป หลังจากนั้นจึงนั่งลงบนโซฟาเปิดคู่มือท่องเที่ยว และถามว่า “พวกเราไปกับกรุ๊ปทัวร์หรือไป เที่ยวกันเอง?
นรมนคิดสักพักหนึ่ง จึงตอบด้วยภาษามือว่า “ไปกับกรุ๊ปทัวร์ เถอะ พวกเราไม่คุ้นเคยกับที่นี่ ไปกับกรุ๊ปทัวร์ดีกว่า”
“ได้ ตามใจคุณเลย”
บริศ ฟังนรมนทุกอย่าง แต่กลับทำให้นรมนทำตัวไม่ถูก คุณอย่าฟังฉันทุกอย่าง
“พวกเขาบอกว่าผู้ชายที่เชื่อฟังภรรยาจะร่ำรวยและมีเกียรติ”
บุริศร์พูดล้อเล่น จากนั้นจึงหยิบมือถือขยับเข้ามาใกล้ ลมหายใจของเขาลอยเข้าไปในโพรงจมูกของนรมน ทำให้ เธออยากจะหลบหลีก
บุริศร์ดูเหมือนจะมองไม่เห็น ไถมือถือและเอ่ยถามทันที “คุณดู สิมีกรุ๊ปทัวร์เยอะแยะไปหมด พวกเราจะเลือกของเจ้าไหนดี?
บุริศร์ที่ถอดเสื้อสูทออกไป เหมือนกับเด็กมหาลัยที่เพิ่งจะเรียน จบ เต็มไปด้วยความปรารถนาและความคาดหวังในการท่อง เที่ยว
นรมนมองเห็นเขาสวมชุดลำลอง ราวกับย้อนไปในรั้วมหาลัย เมื่อแปดปีที่แล้ว ตอนนั้นบุริศร์สง่างามและมีความเป็นอิสระ หล่อจนทําให้คนไม่อาจละสายตาได้
ต้องบอกว่า กาลเวลาดูแลบุริศร์ เพราะเวลาแปดปี เขาเปลี่ยนไปเป็นคนสุขุมขึ้นอย่างยิ่ง แถมยังดูเป็นผู้ใหญ่และน่าสนใจมาก ขึ้น
บุริศร์รออยู่นานก็ไม่ได้รับคำตอบจากนรมน เขาเงยหน้าขึ้น ทันที เห็นนมนมองตนเองอย่างหลงใหล
เขาออกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ได้ “ผมรู้ว่าผมหน้าตาดีมาก แต่ ตอนนี้พวกเราต้องออกไปดูทัศนียภาพด้านนอก ดังนั้นคุณ ภรรยาครับ ช่วยผมเลือกกรุ๊ปทัวร์สักเจ้าหนึ่ง พรุ่งนี้พวกเราจะ ออกไปเที่ยวกัน”
นรมนถึงจะได้สติกลับมา ใบหน้าแดงเล็กน้อย
เป็นคุณแม่ลูกสองแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังรู้สึกใจเต้นอยู่ นรมนรีบก้มหน้าลง เลือกกรุ๊ปทัวร์บนมือถือมาสักเจ้าหนึ่ง อย่างไม่ซีเรียส
“อันนี้?
แน่ใจนะ? ”
บุริศร์ถามนรมนทุกเรื่อง ทำให้เธอรู้สึกว่าพวกเขาเป็นคู่สามี ภรรยาทั่วไปจริง ๆ ที่มาท่องเที่ยวฮันนีมูน
นโมนพยักหน้า
“โอเค! ”
บุริศร์จองกรุ๊ปทัวร์ที่นรมนเลือก จากนั้นจึงส่งกระเป๋าเงินและ บัตรธนาคารให้แก่นรมน
“ทําอะไรของคุณ?
นรมนแปลกใจเล็กน้อย
“ออกมานอกบ้าน ภรรยามีหน้าที่ดูแลเรื่องเงินทอง นี่เป็น บรรทัดฐานของผู้ชายที่ดี
“คุณไปฟังใครพูดมาเนี่ย? ”
นรมนรู้สึกเหมือนบุริศร์โดนล้างสมอง
แต่บุริศร์กลับตอบอย่างไม่แยแส “ไม่ต้องสนว่าใครจะพูด หรอก ถึงอย่างไรของของผมก็เป็นของของคุณ ส่วนของของคุณ ก็ยังเป็นของคุณอยู่ ถ้าคุณไม่ถือสา ผมจะยกตัวของผมให้คุณ เลย”
นรมนแทบจะเป็นลมกับคำพูดเป็นชุด ๆ ของเขา
เธอรีบลุกขึ้น คิดอยากจะหลบเลี่ยงบุริศร์ที่ดูแปลกไปเล็กน้อย กลับได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นมากะทันหัน
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
