บทที่ 646 ฉันไม่ชอบอธิบาย

“ฉันไม่ต้องการ!”

นรมนูทำท่าทาง และไม่สนว่าบุริศร์จะเข้าใจหรือไม่ หลังจาก แสดงออกไปแล้วก็หันตัวเดินออกไป

บุริศร์เข้าใจ

เขารู้ว่านรมนไม่ได้เห็นแก่เงินตั้งแต่แรก ตอนนี้ก็คงไม่ ต้องการ แต่เขาไม่รู้ว่าควรให้อะไรกับเธอดี เหมือนว่านอกจาก เงินแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น

“นรมน!”

บริศ อยากตามไปด้วยจิตใต้สำนึก แต่จู่ๆ ก็ปวดศีรษะอย่าง รุนแรง ทั้งร่างล้มคุกเข่าบนทางเดินเสียงดังพบ

เขาประคองศีรษะ เจ็บเหมือนถูกเข็มทิ่มแทง เห็นนรมนจากไป ไกลขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกปวดใจก็แทบทะลุความปวดศีรษะไป แล้ว

“ประธานบริศร์! คุณเป็นยังไงบ้าง?

บอดี้การ์ดรีบเดินเข้ามา แต่บุริศร์ไม่สามารถควบคุมอาการ ปวดศีรษะของตัวเองได้

เขาเอาศีรษะกระแทกกับกำแพงทีละครั้ง ความรู้สึกเจ็บปวด นั้นเหมือนฝันร้าย มันมากขึ้นเรื่อยๆ
จริงๆ แบบนี้ก็ดีแล้ว

นโมนหย่ากับเขาก็ดีแล้ว อย่างน้อยสภาพตัวเองในตอนนี้เธอ ก็ไม่รู้ อย่างน้อยถ้าตัวเองตายไปจริงๆ เธอจะได้ไม่เสียใจเกินไป

บริศร์ปลอบตัวเองแบบนี้ แต่หัวใจเจ็บปวดจนแทบเป็นตะคริว บอดี้การ์ดเห็นบุรีศร์แย่แบบนี้ ก็รีบเรียกคุณหมอ

นรมนไม่กล้าหันศีรษะกลับมา และไม่อนุญาตให้ตัวเองนั้น ศีรษะกลับ ในเมื่อตัดสินใจหย่าแล้ว ก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป เธอไม่เห็นสภาพปวดร้าวแทบอยากตายของบุริศร์เลยสักนิด

แน่นอนว่าไม่เห็นภาพบุริศ เอาศีรษะกระแทกกำแพงด้วย

นรมนเดินออกไปจากโรงพยาบาล แต่เจอคนคนหนึ่งหน้า

ประตู

บุลินของห้างGolden Harvest พนักงานขายคนนั้นในตอน

แรก

หลังจากเธอเห็นนรมนเดินออกมา ก็รีบเข้าไปทักทาย คุกเข่า ลงต่อหน้านรมน

“คุณนาย ฉันมีตาหามีแววไม่ ฉันพูดไม่เป็นจริงๆ ฉันตัดสินคน จากรูปลักษณ์ภายนอก ขอร้อง อย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ ฉันมีคน แก่และเด็กต้องดูแล เสียงานนี้ไปไม่ได้จริงๆ ขอร้องใจดีกับฉัน นะคะ”

ขณะที่พูด บุลินก็โค้งศีรษะให้นมนต่อหน้าสาธารณะ
นรมนตกตะลึงทันที นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“คุณรีบขึ้นมา!”

นรมนพูดจบก็พบว่าตัวเองเปล่งเสียงไม่ได้

เธอไม่สามารถเผชิญกับความจริงที่ตัวเองเป็นใบ้ได้ ทุกครั้งที่ ร้อนใจจะตะโกนออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่หลังจากตะโกนแล้วก็ รู้สึกเศร้าใจที่คนอื่นไม่ได้ยินมันเลย

ยิ่งคนรอบข้างเยอะเรื่อยๆ คนก็ยิ่งคุยกันเยอะขึ้นเรื่อยๆ “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้อ่ะ ทำเกินไปหรือเปล่า ผู้หญิงคนนี้จะบีบบังคับให้เธอทำ อะไรน่ะ?”

“นั่นสิ ให้คุกเข่าโดยที่ไม่พูดอะไร จริงๆ เลยนะ”

ได้ยินความคิดเห็นจากคนรอบข้าง นรมนก็ยิ่งทรมาน เธอไม่ใช่ไม่อยากให้บุลินลุกขึ้น แต่พูดออกไปไม่ได้ บุลินเห็นคนรอบข้างอยู่ฝั่งเธอ ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอย่างช่วยไม่

ได้

“คุณนาย ฉันรู้ว่าตอนอยู่ที่ห้างฉันผิดไปแล้ว แต่คุณด่าฉันได้ ที่ฉันได้ ขอร้องคุณอย่าให้ผู้จัดการไล่ฉันออกเลยนะ ครอบครัว ฉันมีน้องชายที่เป็นผักต้องการให้ฉันเลี้ยงดู ถ้าไม่มีงานนี้ ครอบครัวฉันทั้งหมดต้องอดตายแน่ๆ คุณนาย ขอโทษ ความผิดฉันเอง ฉันไม่ดีเอง ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ”

บุลินร้องไห้น่าสังเวชมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดใช้สองมือกอดขา สองข้างนรมนไม่ให้เธอเดินไป

นรมนทำอะไรไม่ค่อยถูก ขณะที่ก้มหน้ามองบุลิน ถึงได้เห็น

รอยยิ้มมีเล่ห์เหลี่ยมที่มุมปากบุลินพอดี

เธอเข้าใจในพริบตาเดียว

บุลินจงใจแสดงละครให้คนอื่นดู

พอคิดว่าตัวเองตกเข้ามาอยู่ในการแสดงนี้ แม้แต่พนักงาน ห้างตัวน้อยคนหนึ่งก็ยังรังแกตนแบบนี้ นรมนโกรธไม่ไหวแล้ว

ถ้าเธอจําไม่ผิด ตอนนี้ห้างGolden Harvestเป็นของเธอแล้ว ใช่ไหม?

ดวงตานรมนเย็นเล็กน้อย ยื่นมือออกมาจับไหล่บุลินทันที

บุลินสับสนนิดหน่อย ไม่รู้นรมนจะทำอะไร แต่ยังคงไม่ลืมการ แสดงของตัวเอง ร้องไห้ขณะที่พูดขึ้น “คุณนาย คุณฉันเถอะ คุณตีได้เลย แค่ให้ฉันทำงานอยู่ก็พอ”

ความเย็นยะเยือกฉายแววในดวงตานรมน

ยังไม่เปลี่ยนแปลงจริงๆ

ในเมื่อพูดไม่ได้ ถ้าลงมือได้ก็อย่าโวยวายแล้วกัน นรมนทำท่าทุ่มไหล่ โยนบุลินออกไปทันที
“อ๊าก!”

บุลินไม่ทันระวังตัวสักนิด ถูกโยนออกไปทันที ร่างกายอยู่ใน ท่าทางเป็นเส้นโค้งล้มลงไปไกลร้อยเมตร ท่าทางเหมือนสุนัขกิน

อี ฟันหักสองซีก เลือดสดไหลออกมา

“แกลงมือดิฉันได้ยังไง?”

บุลินเจ็บจนรีบกระโดดขึ้นมา หน้ากล่าวหานรมน

คนรอบๆ ต่างพากันรุมล้อมนรมินทันที

“เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงอย่างคุณ? ลงมือได้ยังไง? ป่าเถื่อนเป็น

ไปแล้ว”

“ใช่ รังแกคนแบบนี้ได้ยังไง? ไม่ให้ไป

“แจ้งตำรวจ! รีบแจ้งตำรวจ!”

คนรอบๆ ร้องโห รีบกักนรมนไว้ตรงกลาง

ตอนนี้นรมนูพูดไม่ออก ในใจยิ่งรู้สึกกลัดกลุ้ม บอดี้การ์ดตระกูลโตเล็กเห็นภาพนี้ ก็รีบเข้าไปช่วยเหลือ บาง คนก็วิ่งไปหาบุริศร์ บอกทุกอย่างให้บริศ ฟัง

บริศรปวดศีรษะแทบระเบิด ได้ยินว่านรมนเกิดเรื่อง เขาก็พยุง ตัวเองยืนขึ้นมา

เหงื่อเย็นไหลซึมเสื้อผ้าเขา เหมือนจับเขาขึ้นมาจากน้ำ ปลาย ผมเปียกไปหมด
สีหน้าบริศ ซีดเซียว แววตามืดมนน่ากลัว

“เอาเสื้อคลุมมาให้ฉัน

“ประธานบริศร์ กุณในสภาพนี้ออกไปจะเป็นหวัดนะครับ” บอดี้การ์ดมองเขาอย่างค่อนข้างเป็นห่วง

บริศ เหมือนไม่ได้ยิน พูดขึ้นอีกครั้ง “เอาเสื้อคลุมมาให้ฉัน บอดี้การ์ดไม่มีทางเลือก รีบเอาเสื้อคลุมส่งให้บริศร์ ศีรษะเจ็บเหมือนโดนเข็มแทง ไม่รู้สึกผ่อนคลายเลยสักนิด

บุริศร์กัดฟันใส่เสื้อคลุมแล้วเดินออกไปข้างนอก

คนล้อมรอบนรมนเยอะมาก ทำให้เธอเดินหน้าและถอยหลัง

ไม่ได้

นรมนเคยคิดว่าจะสู้ไปตรงๆ แต่คนเยอะขนาดนี้ กานต์ก็ยังอยู่ โรงพยาบาล เธอไม่อยากโวยวายให้เรื่องมันใหญ่โตเกินไป ใครจะไปรู้ว่าบุลินไม่กลัวว่าเรื่องมันจะใหญ่เลย

“คุณนายคนนี้ ฉันขอโทษแล้ว คุกเข่าให้ก็แล้ว แต่คุณยังมีฉัน อีก มันหมายความว่ายังไง?

ภายใต้การยุยงปลุกปั่นของบุลิน คนรอบๆ ก็เต็มไปด้วย ความขุ่นเคืองที่ชอบธรรม ต้องการลงมือกับนรมน

บุริศร์เดินไปข้างหน้าทันที คนเหล่านั้นถูกโยนออกไปทีละคน

“โอ๊ย!”
“ใครอ่ะ!”

ฝูงชนกรีดร้องออกมาทันที

นรมนแค่รู้สึกว่าจู่ๆ ฝูงชนตรงหน้าก็เปิดเส้นทาง จากนั้นมือ ใหญ่คู่หนึ่งที่คุ้นเคยและอบอุ่นก็จับมือเธอไว้แน่น

“ถอยไป!”

เสียงบริศ เย็นชาเล็กน้อย ดวงตาก็เย็นชาเหมือนน้ำแข็ง คนรอบๆ ตกใจกลัวแววตาของเขา

เมื่อบุลินเห็นบุริศร์ ก็ประหลาดใจความหล่อของบุริศร์ มองบุริ ศ ดึงนรมนออกไปด้วยความหลงใหล เธอได้สติกลับมาทันที

“เฮ้อ หนุ่มหล่อคนนี้ คุณเอาตัวเธอไปไม่ได้นะ เธอมีคนอื่น คุณมองฉันสิ เธอ ฉันจนฟันหักหมดแล้ว”

บุลินรีบไปขวางด้านหน้าบุริศร์

บุริศร์ไม่ได้มองเธอเลย ชกเธอไปหนึ่งหมัดทันที บุลินเจ็บจนร้องโอ๊ย กุมจมูกตัวเองทันที รู้สึกฟันหักไปอีกสอง

บริศร์มองไปรอบๆ อย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้น “พวกคุณมันชอบ ยุ่งเรื่องชาวบ้าน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แค่ทำตามคนอื่นๆ รังแกคน พิการมันเป็นเรื่องที่น่าดีใจสำหรับพวกคุณเหรอ?”

“หมายความว่าไง?”
“คนพิการอะไรกัน?”

ในที่สุดก็มีคนเข้าใจความหมายโดยนัยของบุริศร์

บุรี ร้ควัก โทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้า แล้วเปิดวิดีโอ

ทันที วิดีโอที่บุลินรังแกนรมนอย่างไรบ้างในห้างปรากฏต่อหน้าทุก

คนทันที

บุริศร์พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่ชอบอธิบาย แต่เรื่องในวันนี้ ฉัน จะบอกให้ทุกคนฟังจะดีที่สุด ผู้หญิงคนนี้เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ ห้างGolden Harvest เพราะเธอพูดไม่ได้ จึงจงใจใส่ร้ายป้ายสี ลูกค้า เรื่องนี้หัวหน้าของเธอทราบแล้ว และไล่เธอออกทันที นี่เธอ มาแก้แค้นลูกค้า วันนี้มาเล่นละครถึงที่นี่ เพื่อยั่วยุให้พวกคุณที่ ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านทำให้ลูกค้าอับอาย ทั้งๆ ที่เธอรู้ว่าลูกค้าพูด ไม่ได้ ก็ยังมาฉอดๆ ใส่แบบนี้อีก พวกคุณก็ร่วมด้วยมีความสุข มากใช่ไหม? ไม่เป็นไร เรื่องในวันนี้ฉันถ่ายวิดีโอไว้แล้ว ถ้าทุก คนต้องการเป็นคนดัง ไม่ต้องคาดหวังเกินไป เดี๋ยวฉันอัปโหลด ลงอินเทอร์เน็ตให้คนที่บ้านพวกคุณดู ว่าพวกคุณรังแกผู้หญิงที่ พูดไม่ได้ยังไงบ้าง”

เมื่อพูดออกไป คนรอบข้างก็หลีกทางให้ทันที ถึงขนาดสาป แข่งบุลินโดยตรงด้วยซ้ำ

“ไร้ค่าจริงๆ ตัวเองรังแกคนอื่น แต่แกล้งทำเป็นว่าตัวเองเป็น เหยื่อ ผู้หญิงคนนี้ทำไมน่ารังเกียจแบบนี้?”

“ฉันว่าสมควรแล้วที่โดนตี!!
“พวกคุณเห็นหรือเปล่า? เมื่อตอนที่เธอจับขาลูกค้าอยู่ลูกค้า ตัวสั่นแป๊บหนึ่งด้วย ใครจะไปรู้ว่าเธอแอบจิกลูกค้าลับหลังหรือ เปล่า?”

ด้วยคำพูดของบริศร์ คนรอบๆ ที่ช่วยเหลือบุลินเมื่อครู่นี้ ตอน นี้ทุกคนล้วนโจมตีบุลิน

บุลิน โกรธจนแทบจะกระโดดขึ้นมา

“พวกคุณอย่าไปฟังเขา! เขาพูดไม่ถูกต้อง!”

บุริศร์มองเธอ เหมือนดูตัวตลกที่น่าเหยียดหยาม ดึงนรมน ออกมาทันที แต่เมื่อเดินผ่านบุลินไป บุริศร์ก็พูดขึ้น โดยใช้เสียง ในระดับที่ได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น “ลืมบอกแก ผู้หญิงคนนี้ ที่แกรังแกเมื่อกี้นี้ เป็นประธานห้างGolden Harvestของพวกแก พอดี ตอนแรกแค่ให้แก่ลาออกไปเอง แต่ตอนนี้ดูเหมือนต้องรับ ผิดชอบเรื่องอื่นด้วยนะ”

พูดจบ บุริศร์ก็ดึงนรมนเดินไป

บุลินตกตะลึงอยู่ตรงนั้น เธอโทรหาเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เพื่อนรัก เจ้านายห้างGolden Harvestขอเราเป็นผู้หญิงใช่ ไหม?”

“เหมือนจะใช่นะ เมื่อกี้ผู้จัดการมาบอกว่ามีคนซื้อห้างGolden Harvest อีกฝ่ายเหมือนจะเป็นผู้หญิง”
โทรศัพท์บุลินตกลงบนพื้นทันที ตัวก็นั่งอยู่บนพื้น ตาสองข้าง ไร้ชีวิตชีวา

จบแล้ว!

ตอนที่เธอถูกผู้จัดการโน้มน้าวให้ลาออกเอง ก็คิดว่าอาจจะ โดนจับได้เรื่องนรมน แต่เธอทําที่ห้างGolden Harvestมาตั้ง หลายปี และไม่เคยเกิดข้อผิดพลาด ใหญ่โตอะไร สิ่งเดียวที่ทำ กับนรมน เธอคิดว่านรมนต้องเป็นคนมาฟ้องร้องเธอแน่ๆ คิดจะ ฉวยโอกาสนี้แก้แค้น

ในที่สุดวันนี้ก็เห็นนรมนปรากฏตัวที่โรงพยาบาลรามาละแวก บ้านเธอ เธอวางแผนชั่วคราวว่าจะให้นรมนถูกทุกคนรายล้อมไว้ เธอจะแสดงบทบาทอ่อนแอเพื่อให้ได้รับความสนใจ ไม่แน่ว่า อาจจะหลอกใช้ฝูงชนที่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน โดยไม่รู้เรื่องรู้ราว ต่อว่านรมนสักตั้ง และระบายความโกรธ ให้เธอ ใครจะไปรู้ว่า เธอจะทำให้เจ้านายใหญ่ไม่พอใจจริงๆ

บริศร์ไม่สนใจความรู้สึกของบุลินในตอนนี้เลยสักนิด เขาดึง นรมนไปที่ลานจอดรถละแวกนั้น เปิดประตูรถออก ยัดนรมน เข้าไปข้างในแล้วล็อกมัน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ