บทที่ 643 ค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า

กานต์เกิดเรื่องแล้ว?

นโมนเครียดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

หลังจากออกมาจากตระกูลโตเล็ก เธอก็ไม่ได้ติดต่อลูกๆ มา ตลอด กลัวว่าลูกๆ จะรู้สึกไม่ดี ตอนนี้ได้ยินว่ากานต์เกิดเรื่อง นร มนก็เครียดมาก

พฤกษ์เหลือบมองนรมน ก็เปิดลำโพงทันที

“เกิดเรื่องอะไร?”

“ตอนแรกคุณแม่บุริศร์ส่งคุณชายกานต์ไปฝึกที่ฐานอื่นไม่ใช่ เหรอ? พอคุณชายกานต์รู้ว่าคุณนายเกิดเรื่อง ก็แอบหนีออกมา เอง นี่หนึ่งเดือนกว่าแล้วที่เราตามหาเบาะแสคุณชายกานต์ ก่อน หน้านี้ไม่นาน เราเจอคุณชายกานต์แล้ว แต่คุณชายกานต์ขาหัก”

คำพูดลูกน้องทำให้สีหน้านรมนซีดกว่าเดิมมากทันที

ขากานต์หักเหรอ?

เกิดอะไรขึ้น?

เธอแย่งโทรศัพท์มาแล้วถามอย่างกังวล “กานต์อยู่ที่ไหน เขา เป็นยังไงบ้าง?”

จนกระทั่งเธอพูดจบ ถึงพบว่าไม่มีเสียง
พฤกษ์เห็นแล้ว หัวใจก็ปวดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

นรมนตกตะลึงไปทั้งร่าง

เธอทําไม่ได้!

แม้แต่เป็นห่วงลูกชายตัวเองก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เธอทำอะไรได้

บ้าง?

มีแม่แบบเธอ มันมีประโยชน์อะไรสำหรับกานต์? นรมนยัด โทรศัพท์ให้พฤกษ์อย่างห่อเหี่ยว หันตัวจะเดินไป แต่ พฤกษ์คว้าแขนเอาไว้ทันที

“พฤกษ์ นายปล่อยนะ! ตระกูลโตเล็กของพวกนายทำร้ายนร มนยังไม่พอเหรอ? ต้องการจะทําอะไรกันแน่? เธอเป็นใบ้ไปแล้ว พวกนายอยากเห็นเธอเป็นศพเหรอถึงจะพอใจ?”

คมทิพย์เดินไปข้างหน้าทันที ดึงพฤกษ์ออกมา แล้วปกป้องนร มนไว้ด้านหลัง

ภาพเมื่อครู่นี้นั้นทำให้เธออึดอัดเป็นพิเศษ

พฤกษ์มองนรมน แล้วพูดเสียงทุ้ม “คุณนาย คุณไม่คิดว่าตอน นี้คุณชายกานต์ต้องการความช่วยเหลือและความห่วงใยจาก คุณมากที่สุดเหรอ? เขาโดนคุณแม่บุริศร์หาข้ออ้างเพื่อจ่ายค่ายา คุณ แต่ระหว่างทางบังเอิญได้ยินว่าคุณเกิดเรื่อง เขาก็หนีทุกคน ออกมาตามหาคุณ และเกิดอุบัติเหตุ คุณไม่คิดว่าคุณควรอยู่ เคียงข้างเขาเหรอ? ตั้งแต่เด็กคุณชายกานต์ไม่ได้ต้องการความ ห่วงใยจากคุณนายมากเกินไปใช่ไหม? แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ต้องการคุณนายนะ! ฉันรู้ เพราะคุณแม่บุริศร์ คุณมีอคติต่อ ประธานบริศร์ เพราะคุณนายทวีทรัพย์ธาดา คุณอาจจะไม่ สามารถเผชิญหน้ากับประธานบุริศร์และตระกูลโตเล็กได้ แต่ไม่ ว่ายังไง เด็กก็บริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอ? คุณสงสารคุณชายกิจจาได้ ทำไมคุณไม่สงสารคุณชายกานต์ล่ะ?”

นํ้าตาเต็มดวงตานรมน ในพริบตาเดียว

ทำไมเธอจะไม่คิดถึงลูกตัวเอง? แต่สภาพเธอในตอนนี้จะ เผชิญหน้ากับลูกอย่างไร? กานต์เห็นเธอสภาพนี้แล้วจะทำ อย่างไร?

นรมนไม่รู้ และไม่กล้าคิด

ลูกน้องได้ยินพฤกษ์คุยกับนรมนอีกครั้ง ก็ไม่กล้าแทรกชั่วขณะ หนึ่ง และไม่กล้าวางสาย

พฤกษ์เห็นนรมนยังไม่อยากไป จึงพูดกับลูกน้องว่า “เกิดอะไร ขึ้นกับขาคูณชายกานต์?”

ลูกน้องถึงพูดขึ้นว่า “คุณชายกานต์รีบกลับมา ขณะข้ามถนน ไม่ได้มองรถเลยถูกรถชน ตอนนั้นคนขับรถเห็นคุณชายเป็นแค่ เด็กคนหนึ่ง ไม่เห็นมีผู้ใหญ่อยู่ข้างๆ ก็เลยขับหนีไปทันที คนริม ถนนผ่านมา โทรเรียกรถพยาบาล พาคุณชายกานต์ไปโรง พยาบาลเพื่อช่วยเหลือ แต่คุณชายกานต์ไม่ยอมติดต่อครอบครัว ตัวเองเลย โรงพยาบาลก็ไม่มีทางเลือก และไม่สามารถปล่อย เขาออกมาได้ ยังไงกระดูกก็หักไปร้อยห้าชิ้น นี่หนึ่งเดือนกว่า แล้ว ขาคุณชายกานต์ยังไม่ได้ถอดเฝือกเลย เราใช้กำลังอย่างมากกว่าจะหาคุณชายกานต่เจอ”

นรมนได้ยินถึงตรงนี้ ก็กลั้นน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป ปิดปากแล้ว ร้องไห้อย่างไร้เสียง

พฤกษ์ถามเสียงทุ้ม “โรงพยาบาลไหน? อยู่เมืองไหน? “คุณชายกานต์อยู่เมืองB เตียงผู้ป่วย 503 ชั้นสามของโรง

พยาบาลรามา”

“รู้แล้ว”

พฤกษ์วางสายไป

นรมนรีบหันตัว จะกลับห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่พฤกษ์ห้าม

เอาไว้

“ถอยไป!”

นรมนอ้าปาก ถึงแม้จะไม่มีเสียง แต่เธอรู้ว่าพฤกษ์เข้าใจ พฤกษ์เข้าใจจริงๆ แต่ก็ยังไม่ถอยไป คมทิพย์เดินไปข้างหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว เตะน่องพฤกษ์หนึ่งที

“โอ๊ย!”

พฤกษ์เจ็บจนกอดน่องตัวเองทันที

“คมทิพย์ คุณจะฆ่าสามีคุณเหรอ?”

“สามีอะไร? เราเลิกกันแล้ว!
คมทิพย์ไม่สนใจหาทางเจ็บปวดของพฤกษ์ ปกป้องนรมนไว้ ด้านหลังตัวเอง

พฤกษ์หายใจเข้าลึกๆ ยืนขึ้นมามองคมทิพย์ กล่าวอย่างมี ความหมาย “คุณจะปกป้องคุณนายไปนานแค่ไหน? หนึ่งปี? สอง ปี? หรือว่าสิบปี? ตลอดชีวิต? ฉันรู้ว่าพวกคุณสนิทกัน แต่บาง เรื่องคุณคนเดียวก็ไม่สามารถตัดสินได้ และเรื่องความรู้สึกใคร จะพูดได้แม่นยำ? เรื่องนี้คุณก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อย่าไปยุ่งได้ ไหม?”

คมทิพย์พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็ยังพูดขึ้นอย่างดื้อรั้น ยัง ไงฉันก็ทนมองพวกคุณตระกูลโตเล็กรังแกนรมนไม่ได้ ตอนแรก ฉันคิดว่าตระกูลโตเล็กรวยมาก นรมนไม่เหมาะที่จะคบกับบุริศร์ คุณต้องทําตามอุดมการณ์ของฉัน บอกว่าบุริศรักนรมนมากแค่ ไหน ตอนนี้ก็ดี บุริศร์รักผู้หญิงของตัวเองแบบนี้ใช่ไหม? ถ้าเป็น แบบนี้ งั้นความรัก นรมนของเราไม่ต้องการ!

“คมทิพย์!”

พฤกษ์ค่อนข้างหมดคำจะพูดแล้ว

เขามองนรมนแล้วพูดขึ้น “คุณนาย ฉันรู้ความรู้สึกคุณตอนนี้ ฉันก็รู้ว่าคุณรีบร้อนอยากไปเจอคุณชายกานต์ ฉันยิ่งรู้ว่าคุณเจอ ประธานบริศร์แล้ว ฉันเลยอยากพูดกับคุณตรงๆ ประธานบริศร์ บอกว่าเอกสารนี้ถ้าคุณไม่เซ็นมัน ก็ไม่มีใครอนุญาตให้คุณเจอ คุณชายกานต์”

“พฤกษ์ พวกนายทําเกินไปแล้วนะ!”
คมทิพย์โกรธจนเกือบจะเดินไปขัดขวางพฤกษ์

ไอ้ขี้ข้า! ไอ้ผู้สมคบคิดของบุริศร์

พฤกษ์รู้ว่าตอนนี้คมทิพย์กำลังด่าตนในใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือก ความตั้งใจของบริศร์ เขาก็หมดหนทางจริงๆ

นรมนรู้ว่าบริศร์รู้ว่าเธอจับได้แล้วต้องลงมือ แต่ไม่คิดว่าจะ

ลงมือเร็วขนาดนี้

ไม่ใช่!

รู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกๆ?

หัวสมองนรมนคิดอย่างรวดเร็ว รวบรวมทุกเรื่องหลังจาก พฤกษ์เข้ามาอีกครั้ง

พฤกษ์ก็ไม่ได้หยุดเธอ รอคอยเงียบๆ

สุดท้ายนรมนก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติแล้ว

เรื่องของกานต์ พวกเขาจงใจบอกเธอด้วยการโทรศัพท์ต่อ หน้าเธอ!

นรมนจ้องมองพฤกษ์อย่างอุ่นเคืองเล็กน้อย

พฤกษ์รีบพูดขึ้น “ใช่ เมื่อวานเรารู้เบาะแสคุณชายกานต์ คุณชายกานต์ไม่ได้อยู่ที่เมืองจริงๆ ประธานบริศร์ให้คนไปรับ คุณชายกานต์ย้ายไปที่โรงพยาบาลรามาเมืองB และประธานบุรี ศร์ให้เราคุยกันต่อหน้าคุณนาย มีแค่จุดประสงค์เดียวคือถ้า คุณนายต้องการเจอคุณชายกานต์ ก็ต้องเซ็นเอกสารฉบับนี้
พฤกษ์เน้นเรื่องเอกสารฉบับนี้อีกครั้ง

นรมน โกรธจนกัดฟัน

เธอรู้

คมทิพย์พูดขึ้นอย่างอุ่นเคือง “พวกนายมันใจร้ายจริงๆ เอา เด็กคนหนึ่งมาขู่ผู้หญิงคนหนึ่ง แถมเป็นผู้หญิงใบ้อีกต่างหาก พวกนายทําได้ลงจริงๆ เหรอ?”

พฤกษ์โดนพูดแบบนี้ใส่จนใบหน้าร้อนผ่าว แต่ก็ยังมองนรมน แล้วพูดขึ้น “คุณนาย ไม่ว่ายังไง ได้โปรดเซ็นเอกสารฉบับนี้

“เอกสารอะไรนรมนถึงต้องเซ็น? ตอนนี้จะเอาชีวิตนรมนให้ พวกนายเหรอ? เกินไปแล้วจริงๆ!

คมทิพย์แย่งเอกสารในมือพฤกษ์มา มองอย่างอุ่นเคือง แต่

สีหน้าก็กลายเป็นประหลาดใจเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?

ปัญญ์ถึงได้เอ่ยปากถามขึ้นในตอนนี้

พฤกษ์เหลือบมองคนที่อาจจะกลายเป็นน้องเขยของตน ก็พยัก หน้ายิ้มให้เขา

ปัญญ์พึงพอใจกับพฤกษ์มาก สามารถเอาใจพี่สาวเขาได้แบบ นี้ เห็นได้ชัดว่าเขาชอบคุมทิพย์

ดังนั้นปัญญ์จึงพยักหน้ากับพฤกษ์ ยิ้มตอบกลับไป “ยิ้มอะไร? นายไม่ได้ขายยิ้มนะ ยิ้มให้เขาทำไม?”
จากนั้นคนทิพย์ก็โกรธ และเล็งไปที่ปัญญ์ทันที

ปัญญ์มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างไร้เดียงสานิดหน่อย อดไม่ได้ที่จะ ลูบจมูกตัวเอง เดินมาข้างหน้าคมทิพย์แล้วมองเอกสารนั้น จาก นั้นก็ตกตะลึงทันที

“สัญญามอบทรัพย์สินให้จากห้างGolden Harvest?”

นรมนได้ยินถึงตรงนี้ก็ตกตะลึงอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็เผลอ มองไปที่พฤกษ์

คนอื่นไม่รู้ นรมนก็ยังรู้ ตัวเอง โดนห้างGolden Harvestรังแก ตอนนั้นยังมีผู้หญิงวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อปลอบเธอ ตอนนี้ดู เหมือนว่าคนที่ให้เงินผู้หญิงคนนั้น ให้ผู้หญิงมาปลอบตนก็คือบุรี ศรไม่ผิดแน่

ในใจนรมนอึดอัดมาก

ชายคนนี้ทำแบบนี้ได้อย่างไร

ทั้งๆ ที่รู้ว่ามีสองชีวิตระหว่างทั้งคู่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ พวกเขาจะอยู่ร่วมกันโดยไม่แยกจาก ทำไมต้องทำดีกับเธอแบบ นี้ด้วย?

“หมายความว่าไง?

นรมนถามด้วยท่าทาง

พฤกษ์มองคมทิพย์อย่างไม่เข้าใจนัก

คมทิพย์รู้สึกอึดอัดมาก แต่ก็ยังต้องพูดแปล “นรมนถามนายว่าที่บุริศร์ให้ห้างGolden Harvestกับเธอมันหมายความว่ายัง ไง?”

“เป็นค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า”

คําพูดของพฤกษ์ทำให้นรมนชะงักทันที ค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่า

ใช่แล้ว!

ตอนที่คุณนายตระกูลโตเล็กไล่เธอออกมา บังคับให้เธอเซ็น หย่า ดังนั้นบุริศร์กลัวว่าคนอื่นจะว่าอดีตสามีอย่างเขาโหดเหี้ยม

เกินไปเหรอ?

นรมนยิ้มเยาะตัวเอง

“ไม่ต้องการ!”

คมทิพย์รีบอธิบายให้พฤกษ์ฟัง

พฤกษ์พูดขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว “คุณนาย ฉันว่าคุณเห็นดีกว่านะ ประโยคนั้นของฉัน ถ้าคุณไม่เซ็นสัญญาฉบับนี้ ประธานบริศร์ จะไม่อนุญาตให้คุณไปเจอคุณชายกานต์ พูดตามตรง คุณชาย กานต์บาดเจ็บไม่น้อย ตอนนี้ยังขยับไปไหนไม่ได้เลยล่ะ”

ได้ยินถึงตรงนี้ นรมนก็เครียดขึ้นมาอีกครั้ง กานต์เป็นเด็กที่โดดเด่นแบบนั้น จะทุกข์ทรมานอยู่บนเตียง

โรงพยาบาลได้อย่างไร?

เธอทนไม่ไหวต้องการไปเจอกานต์ แต่สำหรับเรื่องห้างGolden Harvest เธอไม่สนใจมันจริงๆ

เธอไม่ต้องการค่าอุปการะเลี้ยงดูหลังจากหย่าจากบุรีศร์ ไม่ ต้องการเลยสักนิด

พฤกษ์พูดต่อ “คุณนาย ประธานบริศร์ให้ฉันบอกคุณอีกเรื่อง หนึ่ง”

“อะไร?”

นรมนมองพฤกษ์อย่างสงสัย

พฤกษ์เคลียร์ลำคอแล้วพูดขึ้น “ประธานบริศร์ให้ฉันบอกคุณ ว่าคุณชายรองครินท์โดนผู้ค้ายายิงตาย ตอนนั้นเพื่อเอาธรรค์ส่ง ไปเป็นผู้ค้ายา ดังนั้นคุณชายตรินท์จึงสร้างกับดักกับธรรคบอก ว่าธรรศฆ่าคุณชายตรินท์ ตอนนี้คดีคลี่คลายแล้ว ธรรศก็ได้กู้ชื่อ เสียงกลับมา กลับไปยังเขตทหาร บันทึกทางโทรศัพท์และใบ มรณะที่ทหารปล่อยออกมาที่คุณชายตรินท์ทิ้งเอาไว้ มันยืนยันได้ ว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ติดหนี้อะไรตระกูลโตเล็ก”

ทั้งร่างนรมนตกตะลึง

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ธรรศบริสุทธิ์เหรอ?

แล้วทุกอย่างที่เธอต้องทนคือ? คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโดน คุณนายตระกูลโตเล็กบีบคั้นจนตายมันคืออะไร?

ถ้าบอกว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ติดหนี้ตระกูลโตเล็ก ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ตระกูลโตเล็กติดหนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาพวก เขาใช่ไหม? พวกเขาตระกูลโตเล็กติดหนี้คุณย่า ติดหนี้ตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาหนึ่งชีวิต ใช่ไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ