บทที่ 634 ผมช่วยจัดการก็ได้แล้ว

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หมอ!”

คมทิพย์ลนลาน

ทําไมไม่มีเสียง?

ทําไมกัน?

เมื่อหมอได้ยินคนทิพย์ตะโกนเรียกจึงรีบกลับเข้ามา

“คุณคมทิพย์ เกิดอะไรขึ้น?

“กล่องเสียงเธอเป็นอะไร? ทำไมไม่มีเสียง?

คมทิพย์จับคอเสื้อหมอแล้วเอ่ยถาม

หมองงงวยไปเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นท่าทางของนรมน ทั้งร่างก็ ชะงักไป

“ผมไม่รู้ ตรวจดูแล้ว ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร นอกจากจะเกิด จากปัจจัยภายนอก”

“ปัจจัยภายนอกหมายความว่าอะไร?”

“หมายความว่าอาจจะกินยาอะไรเข้าไป

ได้ยินที่หมอพูด คมทิพย์ก็รู้สึกว่าทั่วทั้งตัวลุกไหม้ไปด้วยโทสะ บริศ ตายแล้วเหรอ?
คิดไม่ถึงว่าจะปล่อยให้นรมนบาดเจ็บจนกลายเป็นแบบนี้!

คมทิพย์คว้าคอหมอแล้วเอ่ยขึ้น “รักษาให้ฉัน ไม่ว่าจะเท่าไหร่ ก็ต้องรักษาเธอให้ดีขึ้นให้ได้ “ครับ ครับ คุณคมทิพย์ผมจะพยายามเต็มที่ โรงพยาบาลนี้

คุณพ่อของคุณก็มีหุ้นส่วน คุณวางใจได้ ผมจะทำให้เต็มที่

“ฝากคุณด้วย”

คมทิพย์น้ำตานองหน้า

นรมนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ ตลอดทางที่เธอเดินมา คม ทิพย์มองแล้วใจสั่นอย่างหวาดกลัว เจ็บใจเป็นอย่างมาก

หมอรีบรับปาก

นรมนถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไปเพื่อตรวจดูอีกครั้ง

คมทิพย์ปวดใจเป็นอย่างมาก

ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“คมทิพย์ อยู่ไหน? ทำไมยังไม่กลับบ้าน?

น้ำเสียงของคนมีอายุดังขึ้น

หลังจากที่ได้ยินคมทิพย์เงียบครู่หนึ่งไปก่อนจะเอ่ยขึ้น “วันนี้ หนูไม่กลับไปแล้ว หนูมีเพื่อนคนหนึ่งมาเมืองB คืนนี้อยู่จะอยู่เป็น เพื่อนเธอ”

“เพื่อนอะไร? พามาที่บ้านได้ไหม พ่อครัวที่บ้านก็ทําอาหารอร่อย ไม่ใช่เหรอ? พากลับมาให้พ่อดูหน่อย โอเคไหม?”

คนแก่พูดต่ออย่างอ่อนโยน

คมทิพย์ยกมือทาบอก พูดเสียงเบา เธอไม่สบาย รอเธอดีขึ้น ค่อยว่ากัน ตอนนี้หนูพาเพื่อนมาโรงพยาบาล คุณน้าจินดาอาจจะ พูดอะไรบางอย่าง”

“ลูกไม่ต้องสนใจเธอ ลูกเป็นลูกสาวของพ่อ! หลายปีมาแล้ว พ่อไม่ได้รับผิดชอบในฐานะพ่อเลย วันนี้ลูกกลับมาแล้ว พ่อจะไม่ ทําให้ลูกลำบากใจอีก”

คําพูดของคนแก่กลับทำให้คมทิพย์เศร้าสลดเล็กน้อย

“ไว้ค่อยคุยกันนะคะ หนูวางสายก่อน

พูดจบคุมทิพย์ก็วางสายไป

เธอมองไปที่ห้องฉุกเฉินของนรมน ทั้งใจอึดอัดเป็นอย่างมาก ตอนที่เธอกับพฤกษ์ออกจากเมืองชลธี ก็พบกับนารธิปข้าง นอกโดยบังเอิญ

เธอไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าตนเองยังมีพ่ออีกคนหนึ่ง ทั้งยังเป็นนัก ธุรกิจที่ร่ำรวย

เพราะเรื่องด่วนพฤกษ์จึงกลับเมืองชลธีไป เธอจะแต่งงานกลับ พฤกษ์อยู่แล้ว นารธิปก็ปรากฏตัวขึ้นในตอนนี้

เขาบอกว่าคนทิพย์หน้าตาเหมือนกับภรรยาเขาที่ตายไปแล้ว มาก ขอให้คมทิพย์ตรวจดีเอ็นเอทดสอบความเป็นพ่อลูกกับเขา
ดมทิพย์งงงัน แต่ก็ทํา

คิดไม่ถึงว่าผลการตรวจดีเอ็นเอคือพวกเขาเป็นพ่อลูกกัน

นารธูปบอกคนทิพย์ว่าแม่ของเธอคลอดเธอ ตอนถูกลักพาตัว ไปเรียกค่าไถ่ เพื่อปกป้องเธอ แม่ของเธอโยนเธอออกมาข้าง นอก หวังว่าจะมีคนดีมาเก็บเธอไป แต่ตัวเธอกลับถูกทรมานตอน โดนลักพาตัวไปจนเสียชีวิต

นั่นคือความเจ็บปวดชั่วชีวิตของเขา

ชีวิตสั่งคนตามหาคมทิพย์อยู่หลายปีแต่ก็ไร้วี่แวว ต่อมาเขาก็ แต่งงานกับภรรยาคนปัจจุบันจินดาตามคำแนะนำของคนอื่น จากนั้นก็มีลูกชายหนึ่งคน น่าเสียดายที่ใจของเขายังคงคิดถึง ลูกสาวตน โต

ในที่สุดฟ้าก็มีตา ตอนที่นารธิปหาคมทิพย์เจอก็ดีใจร้องไห้

นํ้าตานองหน้า

คมทิพย์คิดไม่ถึงว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เจอกับพ่อแท้ๆ ของ ตนเอง เคียดแค้นพ่อแม่แท้ๆ ของตนเองอยู่หลายปี พอรู้ความ จริงก็สลายหายเป็นปลิดทิ้ง

เธอกลับมาที่เมืองBกับนารธิป คิดจะบอกพฤกษ์ แต่พฤกษ์ กลับดูเหมือนยุ่งอยู่ตลอดเวลา ไม่ได้โทรกลับหาเธอเลย

เธอกลับไปที่ตระกูลเจริญไชยกับนารธิป กลับพบว่าในบ้านนั้น

ตัวเองราวกับเป็นคนนอก

จินดาดีกับเธอมาก น้องชายต่างแม่ปัญญ์ก็ดีกับเธอ โดยเฉพาะนารธิปนั้นดีกับเธอมาก แต่เธอกลับรู้สึกว่านั่นไม่ใช่บ้านของ เธอ น่าอึดอัดเป็นอย่างมากแม้ว่านารธิปจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอ

ถ้าหากเธอยังไม่กลับไป ตระกูลเจริญไชยก็จะไม่เริ่มทานข้าว ตรงจุดนี้ทำให้คมทิพย์ซาบซึ้งใจมาก

เมื่อคิดถึงเรื่องอาหาร คมทิพย์เอาแต่พะวงอยู่กับนรมน กลับ

ลืมไปเสีย

เมื่อวางสายแล้ว เธอรู้สึกว่าทุกอย่างราวกับไม่ใช่เรื่องจริง และทุกอย่างสวยงามราวกับจับต้องไม่ได้ ทำให้เธอรู้สึกไม่แน่ใจ จะมีก็แต่วันนี้ที่เจอกับนรมน เธอถึงรู้สึกว่าเป็นความจริงขึ้นมา เล็กน้อย

เธอก็ยังเป็นเธอ!

ยังเป็นคนทิพย์ที่เข้าเรียนด้วยกัน เล่นด้วยกันกับนรมนคนนั้น คมทิพย์ยืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน กิจจาถูกพาไปอีกห้องเพื่อรับการตรวจ

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ คมทิพย์ไม่รู้ว่าด้านในนั้นสถานการณ์เป็น อย่างไรกันแน่จึงอดที่จะกังวลไม่ได้

ในตอนนั้นเอง น้ำเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

เสียงของปัญญ์ทำให้คมทิพย์หันกลับไปอย่างรวดเร็ว สมกับที่เป็นพี่น้องกัน
คมทิพย์กับปัญญ์หน้าคล้ายกันมาก

“พี่ พ่อกับแม่ให้ผมเอากับข้าวมาส่งให้ แม่บอกว่า อย่า ปล่อยให้ตัวเองหิวเพราะเพื่อน รับรองว่าเป็นของที่พี่ชอบทานทั้ง นั้น รีบทานเถอะ อิ่มแล้วถึงจะมีแรงมาทำอย่างอื่นใช่ไหม?”

ปัญญยิ้มอย่างสดใส

คมทิพย์ชะงักไปก่อนจะพูดขึ้น “นายรู้ได้อย่างไรว่าพี่อยู่ที่นี่?

“เฮ้อ ในเมือง มีเรื่องอะไรที่ผมอยากรู้แล้วไม่รู้ไหม? ผมโทร หาคนขับรถก็รู้ว่าพี่อยู่ที่ไหนแล้วไหม? อีกอย่างรถของบ้านเราก็ ขับฝ่าไฟแดงหลายจุด หัวหน้าตำรวจจราจรส่งหมายปรับไปที่ บ้านเราแล้ว

แม้ว่าปัญญ์จะพูดเกินจริงไปบ้าง แต่คมทิพย์รู้ว่ารถของตนเอง นั้นฝ่าฝืนกฎจริงๆ แล้วยังร้ายแรงไม่อย่างนั้นหัวหน้าตำรวจ จราจรคงไม่โทรไปที่ตระกูลเจริญไชย

“ขอโทษที ตอนนั้นพี่รีบไปหน่อย คำพูดของคนทิพย์ทำให้ปัญญ์กลุ้มใจเล็กน้อย

“พี่ พวกเราสองคนเป็นพี่น้อง เป็นครอบครัวเดียวกัน มีอะไร ให้ขอโทษกัน อีกอย่างที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเจริญไชย พี่ จะทำอะไรก็ไม่จำเป็นต้องขอโทษด้วยซ้ำ”

“ต้องพูดสิ”

คมทิพย์รู้สึกว่าไม่เหมาะสมเล็กน้อย
เธออยู่ในบ้านเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ต่อมาก็ทํางานไปด้วย เรียนไปด้วย ต่อมาอีกก็เจอกับนรมน ด้วยความช่วยเหลือเกื้อกูล ของนรมนจึงเรียนจบมหาวิทยาลัย

ชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตของเธอกับคุณหนูใหญ่ที่มั่งคั่งร่ำรวยตอน นี้แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

กลับมาถึงที่ตระกูลเจริญไชย ทั้งหมดก็ดีที่สุด ทุกคนปฏิบัติกับ เธออย่างนอบน้อม จนทำให้คมทิพย์รู้สึกราวกับว่าไม่เป็นความ จริง และไม่ชิน

เธอก็อยากเข้ากับตระกูลเจริญไชยได้ แต่ความสง่าของปัญญ ความสูงส่งของคุณน้าจินดา ความร่ำรวยของนาธิป ราวกับเป็น คนละสังคมกับเธอ แม้ว่าพวกเขาจะดีกับเธอ แต่เธอยังรู้สึก แปลกและไม่ชิน

ปัญญ์เห็นคมทิพย์ระวังตัวมากเกินไปแบบนี้จึงอดไม่ได้ที่จะ ถอนหายใจพูดขึ้นมา “พี่ ทำไมถึงไม่ยอมรับผมล่ะ? หรือว่าพี่คิด ว่าผมไม่ใช่น้องแม่เดียวกัน ผมจะทำอะไรกับพี่กัน? พี่วางใจ ผม ไม่ทำหรอก ผมหวังว่าจะมีพี่สาวคนหนึ่งรักผม แม่ของผมก็ เหมือนกัน เธอไม่ทำกับพี่แบบแม่เลี้ยงแน่นอน ผมรับรองได้

“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ปัญญ์ นายกลับไปก่อน วันนี้ ฉันอาจจะอยู่ที่นี่ เพื่อนคนนี้สำคัญกับฉันมาก ฉันไม่กลับไปแล้ว

คำพูดของคนทิพย์ทำให้ปัญญ์อดไม่ได้ที่จะมองไปทางห้อง ฉุกเฉินแล้วเอ่ยขึ้น “เพื่อนที่สำคัญแค่ไหน? สำคัญกว่าผมกับพ่อ ไหม?”
“สำคัญมาก สำคัญยิ่งกว่าญาติพี่น้องจะพูดแบบนั้นก็ได้ ไม่มี เธอก็ไม่มีพี่ตอนนี้ เพราะความช่วยเหลือจากเธอจึงเรียนจบ มหาวิทยาลัย ตอนที่พี่ผ่าตัดไม่มีใครดูแล เธอก็มาอยู่เป็นเพื่อน ทุกคืน และช่วยเหลือตอนที่พี่อับจนหนทางที่สุด โดยไม่ต้องขอ อะไรตอบแทน เธอเป็นเพื่อนที่สำคัญที่สุดในชีวิต สนิทที่สุด วันนี้ เกิดเรื่องขึ้นกับเธอ พี่ไม่สามารถทิ้งเธอไว้ที่นี่แล้วไม่สนใจไม่ได้ พี่ทำไม่ได้!”

น้ำตาของคนทิพย์ไหลออกมาทันที

ปัญญ์เห็นคนทิพย์เป็นแบบนี้จึงรีบเอ่ย “พี่ ไม่ต้องร้อง เพื่อน ของพี่ก็คือเพื่อนของผม ในเมื่อพี่บอกว่าเธอมีบุญคุณกับพี่มาก ก็ เท่ากับว่ามีบุญคุณกับตระกูลเจริญไชยของเรา เธอป่วยหนักมาก เลยเหรอ?”

“หมอบอกว่าแผลโดนลวกที่หลังร้ายแรงมาก เพราะไม่ได้รับ การรักษาอย่างรวดเร็ว ตอนนี้อาจจะต้องปลูกถ่ายผิวหนัง ต้อง เจ็บมากแน่นอน แล้วเธอก็ดูเหมือนว่าจะพูดไม่ได้แล้ว”

“โหดร้ายขนาดนั้นเลย”

ปัญญ์ลูบคางไปมาแล้วพูดขึ้น “งั้นเอาอย่างนี้ไหม ผมจะใช้ ความสัมพันธ์ของครอบครัวเราหาหมอที่ดีที่สุด ให้เธอ พี่จะได้ วางใจ”

“ความสัมพันธ์ครอบครัวเรา?”

คมทิพย์มองหน้าปัญญ์อย่างงงงวย
แม้ปัญญ์จะเป็นน้องชาย แต่เมื่อเห็นท่าทางของคนทิพย์ใน ตอนนี้แล้ว จึงยิ้มแล้วยื่นมือไปดีดหัวเธอก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะ “พี่คงยังไม่รู้ถึงอิทธิพลเราเมืองB ผมจะบอกให้ พี่ได้กำไรมาก แล้ว ตระกูลของพวกเราเป็นอันดับหนึ่งของเมือง เสียงของ ครอบครัวเราร่วมมือกับแคนาดา ไม่ว่าพี่ต้องการอะไร แค่พี่พูด ออกมา ผมก็จะหามาให้พี่ได้ จะกี่บาทก็ไม่สำคัญ พี่รู้ไหม? ครอบครัวเราต่อให้จนแล้วเงินก็ยังเหลือ

“หา?”

คมทิพย์อ้าปากกว้าง ชะงักไปทั้งร่าง

เธอคิดว่าตระกูลเจริญไชยไม่มีอะไรมากไปกว่านักธุรกิจที่ ร่ำรวย แต่ตอนนี้ปัญญ์พูดแบบนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะสบายใจ อยู่ๆ ซินเดอเรลล่าก็กลายเป็นเจ้าหญิง ทำให้เธอรู้สึกซินไม่ได้

จริงๆ

ปัญญ่เห็นเธออ้าปากค้างด้วยท่าทางน่ารักก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ออกมา “ดูพี่สิ ทั้งน่ารักทั้งชื่อ อย่าปล่อยให้ผู้ชายเลวๆ มา ล่อลวงไปนะ”

“เป็นไปไม่ได้! นายต่างหากโง่และชื่อ”

คมทิพย์ได้สติกลับมาทันที

เธอถูกน้องชายอายุน้อยกว่าสามปีหยอกเอาซะแล้ว คมทิพย์อารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย แต่เมื่อมองไปที่ห้องฉุกเฉินก็ยัง คงถอนหายใจเอ่ยออกมา “ถ้าเป็นไปได้ ฉันหวังว่าจะสามารถแบกรับความเจ็บปวดไว้แทนเธอได้ เธอนั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ

“พูดอะไรน่ะ? จะให้พี่สาวผมแบกรับความเจ็บปวดแทนได้ อย่างไร? พูดตามตรง มีเรื่องอะไรน้องชายจัดการเอง มีเรื่อง อะไรน้องชายจัดการให้พี่ก็เรียบร้อยแล้ว เป็นอย่างไร? พี่ ผมหา ผู้เชี่ยวชาญให้เธอไหม?”

“ได้ไหม?”

คมทิพย์มองปัญญ์ด้วยสีหน้ารอคอย

“แน่นอนว่าได้สิ”

ปัญญ่ตบหน้าอกเป็นการรับรอง

ในตอนนั้นเอง ไฟห้องฉุกเฉินก็ดับลง นรมนถูกเข็นออกมา สีหน้าเคร่งเครียดของหมอทำให้ใจของคมทิพย์เด้งกระดอนขึ้น มาถึงคอในทันที

“หมอ คอของเธอเป็นอย่างไรบ้าง? ยังสามารถกลับไปเป็น เหมือนเดิมได้ไหม?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ