บทที่ 39 ฉันไม่ถอดกางเกงเธอหรอก
นรมนรีบเช็ดน้ำตาให้แห้ง แต่ถูกบุริศร์คว้ามือไว้
“เป็นอะไร? ”
เขาก้าวขึ้นมาข้างหน้า ก็เห็นว่านรมนถือโทรศัพท์อยู่ในมือ และ ในตอนนี้หน้าจอโทรศัพท์ก็ยังไม่ดับลง นั่นก็แสดงว่านรมนกำลังคุย กับรเมศอยู่ ชัดเจนว่าเมื่อยังวีดีโอคอลกันด้วย
บุริศร์มองไปยังตาคู่แดงก่ำของนรมน ยิ่งมองไปที่ท่าทางที่เธอ
แทบอยากจะฆ่าตัวเองโดยใช้สายตา ความโกรธที่เขาเพิ่งจะข่มมัน
ลงไปเมื่อกี้ก็ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
“วีดิโคอลไปฟ้องรเมศใช่ไหม? บอกเขาว่าฉันบุริศร์ไม่มีปัญญา ดูแลเธอให้ดี ทำให้เธอกลับมาก็เกิดเรื่องเลยใช่ไหม? รเมศปลอบ ใจเธอไหมล่ะ? ได้ให้เธอรีบกลับอเมริกาเลยไหม? หรือจะพูดว่าเธอ บอกเขาว่าเมื่อกี้ฉันขโมยจูบเธอไป เขาอยากจะนั่งเครื่องบินข้ามคืน มาจัดการฉันเลยใช่ไหม? ”
คำพูดของบุริศร์ยิ่งทำให้อารมณ์ของนรมนไม่เป็นสุขเพิ่มขึ้นไปอีก โดยเฉพาะที่เขาพูดถึงเรื่องจูบเมื่อกี้นั่น
นั่นทำให้เธอใจลอยไม่ได้สติ จนกระทั่งคิดถึงรอยจูบ
คิดถึงท่าทางอิดโรยของกมลอีกครั้ง นรมนเกลียดบุริศร์มาก เกลียดตัวเองมาก
“บุริศร์ ออกไปจากฉัน! ออกไป! ”
ตอนนี้เธอไม่อยากแกล้งความเกลียดชังที่มีต่อเขาอีกต่อไปแล้วถ้าหากว่าการฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายล่ะก็ เธอก็จะฆ่าเขาจริงๆ!
แต่เธอทำไม่ได้!
เพื่อกมลเธอก็ทำไม่ได้!
นรมนโกรธจนสั่นไปทั้งตัว ท่าทางปฏิเสธขับไล่นั้นเหมือนจะมี กระดูกโผล่ออกมาจากข้างใน ทำให้บุริศร์ตกใจ
“เธอเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ? นรมน ตกลงเธอ….”
“ประธานบุริศร์ แย่แล้วครับ คุณชายน้อยเกิดเรื่องแล้ว”
ประโยคของบุริศร์ยังถามไม่หมดปาก พฤกษ์ก็บุกเข้ามาแล้ว
ตอนที่เขาเห็นท่าทางดาบปะทะธนูกันของบุริศร์กับนรมนในตอนนี้ เหงื่อก็ซกออกมาทันที
เขามาผิดเวลาใช่ไหม?
สายตาของบุริศร์แหลมคมราวกับปลายธนู ยิ่งทำให้พฤกษ์ยืนไม่ อยู่ เขาเพียงแค่ยื่นหัวเข้ามาแล้วพูด “ประธานบุริศร์ครับ ที่บ้านส่ง ข่าวมาว่า คุณชายน้อยเป็นไข้ครับคุณชายน้อย”
“เกิดอะไรขึ้น?
ถึงแม้บุริศร์จะเกลียดที่ พฤกษ์มาขัดจังหวะประโยคคำถามของตัว เอง แต่ได้ยินข่าวว่ากิจจาเป็นไข้ เขาก็เป็นห่วงและรีบร้อน
นรมนมองที่สายตา หัวเราะเยาะตัวเองอยู่ในใจ
“เห็นหรือยัง? นี่คือผู้ชายที่เมื่อก่อนเธอเคยรักหมดทั้งหัวใจ! นี่ คือพ่อแท้ๆของลูกเธอ! ตอนนี้กลมเป็นตายเท่ากัน เขาเคยรู้สักนิด ไหม? ถึงต่อให้รู้เขาจะเป็นห่วงกานต์กับกมลเหมือนกับลูกของเขมิกาได้ยังไงกัน? ”
บุริศร์กลับไม่รู้ความคิดของนรมนในตอนนี้ เห็นพฤกษ์พูดอย่างอี กอักกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แววตาก็ลุกวาว เสียงต่ำตะโกนอย่างใจ
ร้อน
“นายรีบพูด กิจจาเป็นอะไร? ”
“ประธานบุริศร์ เพราะเรื่องที่คุณชายถูกชายน้อยถูกประธานต่ำ หนิที่โรงเรียนอนุบาลคุณเขมิกาเลยดุคุณชายน้อยครับ พร้อมกับ ได้ยินว่าที่ความลับบริษัทรั่วไหลนั้นเพราะว่าคุณชายน้อยมีส่วนเกี่ยว ข้องในเวลาเดียวกัน คุณเขมิกาโกรธจึงตีคุณชายน้อย ตอนนั้น คุณชายน้อยปากแข็งยังไงก็ไม่ยอมพูด คุณเขมิกาเลยลงโทษไม่อนุ ญาตให้เขาทานข้าว แต่คาดไม่ถึงว่าเขามาคุชายน้อยจะเป็นไข้ครับ
พฤกษ์เล่าสาเหตุผลรับของเรื่องราวทั้งหมดอย่างเร็ว
สีหน้าของบุริศร์ยุ่งเหยิงอย่างมาก
“เขมิกา! ใครให้เธอมีอำนาจทำอะไรก็ได้กับทายาทตระกูลโต เล็ก? บอกเขมิกา ถ้าเกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นกับกิจจา ให้เธอไปโลง!
และเป็นเพราะว่าเขาทะเลาะกับนรมนเมื่อกี้เลยอารมณ์เสีย อา รมณ์โกรธของบุริศ์ฉุนเฉียวมาก
เขาไม่เคยมีอาการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แบบนี้มาหลายปี
มากแล้ว
พฤกษ์ถอยหลังออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แล้วรีบโทรศัพท์หาเขมิกา
นรมนเห็นท่าทางเป็นกังวลแบบนี้ของบุริศร์ พูดเสียงเย็น ชา: “ในเมื่อประธานบุริศร์มีเรื่องที่บ้าน ก็กลับไปจัดการเรื่องที่บ้านเถอะค่ะ ถึงยังไงสุขภาพของทายาทตระกูลโตเล็กก็สำคัญที่สุด”
เธอไม่ได้อยากพูดจาเสียดสีขนาดนี้ แต่เธออดไม่ได้จริงๆ
กานต์ของเธอ กมลของเธอไม่เคยได้รับความรักความเมตตาขอ งบุริศร์เลยสักนิด แม้กระทั่งได้รับความทุกข์ทรมานเพราะพ่อแท้ๆ คนนี้ซะมากกว่า เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ววันนี้ นรมนก็รู้สึกว่าไม่เป็น ธรรมอยู่ในใจ
บุริศร์มองมาที่นรมน เห็นว่าเธอหันหลังไปไม่สนใจเขา เขาไม่พูด อะไร เพียงแค่โค้งตัวลงไปอุ้มนรมนขึ้นมาใหม่
“นี่คุณทำอะไร? บุริศร์ คุณวางฉันลงนะ! คุณจะทำอะไรอีก? ”
นรมนตกตระหนักขึ้นมาทันที
เหมือนว่าตอนนี้บุริศร์จะทำให้คนเดาทางไม่ออก ตอนนี้สับสน งงงวยไปหมดแล้ว โดยเฉพาะคือเมื่อกี้ยังทะเลาะกันอยู่เลย นรมนไม่ อยากอยู่กับเขาแล้ว
บุริศร์ถอนหายใจไปหนึ่งครั้ง พูดอย่างจนปัญญา: “เธอจะเข้าห้อง น้ำไม่ใช่เหรอ? หรือเปลี่ยนใจจะอยู่บนเตียงแล้ว? ”
ถูกเขาพูดใส่แบบนี้ นรมนถึงนึกเรื่องที่เธอจะไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้ได้
แต่จะให้เขาอุ้มตัวเองเข้าไป ยังไงนรมนก็ไม่ยอมเด็ดขาด “คุณให้พยาบาลพิเศษมาช่วยฉัน ฉันไม่ต้องการคุณ!!
“เธอวางใจเถอะ ฉันไม่ถอดกางเกงเธอหรอก ”
บุริศร์อุ้มเธอไปจนถึงชักโครกห้องน้ำก็หลีกตัวออกมา
“เสร็จแล้วเรียกฉันนะ”
นรมนคาดไม่ถึงเมื่อกี้ยังเป็นบุริศร์ทีุ่่มบ่ามกับตัวเองอยู่เลย ตอนนี้กลับสุภาพขึ้นมาแบบผู้ดี เธอรีบปิดประตูห้องน้ำ พยุงตัวเองขึ้น มาโดยจับกำแพงห้องน้ำ ถอดกางเกงออก
หลังทำธุระเสร็จ เธอก็ใช้แรงที่เหลืออยู่สวมกางเกงขึ้นมาอีกครั้ง และไม่อยากเรียกที่จะเรียกบุริศร์เข้ามาอีก
ถึงแม้จะเคยใช้ชีวิตร่วมกันมาก่อน แต่ถึงยังไงมันก็เป็นเรื่องเมื่อห้า ปีก่อน ถึงแม้ว่าแผนการตอนนี้ของเธอคือการทำให้บุริศร์ตกหลุมรัก เธอใหม่อีกครั้ง แต่เธอก็มักจะควบคุมอารมณ์และโทสะของตัวเองไม่ อยู่ ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอหมดหนทางอดทนกับสัมผัสของเขาที่มีต่อเธอ
จะทำยังไงดีนะ?
ทำไมเธอถึงได้เปล่าประโยชน์ขนาดนี้?
นรมนหงุดหงิดใจ แต่อยู่ๆเธอก็ได้เสียงประตูห้องที่ถูกคนเปิดออก
จากคนด้านนอก
เธอตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นว่าบุริศร์เดินเข้าแล้ว
“คุณเข้ามาทำไม? ”
“ก็ได้ยินเสียงเธอทำธุระเสร็จแล้วก็เลยเดินเข้ามา แล้วเธอก็ไม่ เรียกฉัน กลัวว่าเธอจะล้มลงไปกองกับพื้นแล้วทำให้เธอเจ็บหนัก เข้าไปอีก ”
คำพูดของบุริศร์ทำให้ใบหน้าของร้อนผ่าว
“ฉันไม่ต้องการคุณ ฉันบอกแล้วไง คุณนี่ทำไม..นี่! บุริศร์ คุณ
ปล่อยฉันลงนะ!
นรมนยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกบุริศร์ถูกอุ้มขึ้นอย่างแรง แล้ววางลงบนเตียงใหม่อีกครั้ง
“ถ้าเธอเหนื่อยก็นอนพักสักหน่อยนะ อยากทำอะไรก็บอกฉัน อย่า
คิดว่าฉันจะไปจากที่นี่ ”
บุริศร์พูดจบ ก็นั่งลงบนโซฟาด้านข้างนรมน หยิบโน้ตบุ๊คออก มาเปิดแล้วจัดการงาน
เห็นว่าเขาเปิดคลิปการประชุมแล้ว แล้วมีก็เสียงลอดออกมา แต่ เหมือนว่าบุริศร์จะไม่ได้อยากจะหลีกเลี่ยงจากนรมน สถานการณ์ปัจ จุบันของบริษัทตอนนี้ปรากฏเป็นผลไม้สีแดงๆอยู่ตรงหน้านรมน
“ประธานบุริศร์ ความของบริษัทเรารั่วไหล จะกู้คืนตอนนี้ก็ไม่ทัน แล้ว จากที่คำนวณดูคร่าวๆตอนนี้แล้วเราเสียหายไปสองร้อยล้าน ตอนหลังมาแผนการลงทุนของพวกเราก็ถูกเปิดโปง ตอนนี้จะทำยัง ไงต่อ? ”
“ประธานบุริศร์ประธานบุริศร์ มีบริษัทคู่แข่งเริ่มขุดค้นของพวกเรา แล้วนะครับ ยิ่งไปกว่านั้นพวกเรายังต้องลงหุ้นใหญ่ แต่สภาพการณ์ ตอนนี้ไม่มั่นคงอย่างมาก ”
“ประธานบุริศร์ครับ เรื่องการเกิดอุบัติเหตุของนักออกแบบแคท เธอไม่รู้ว่าทำไมเรื่องถึงได้แดงออกไป ตอนนี้ข้างนอกกำลังกังวลใจ เกี่ยวกับการผลิตด้านความปลอดภัยของพวกเรา มีนักธุรกิจหลาย คนต้องการถอดถอนใบสั่งซื้อสินค้า ”
ผู้จัดการแต่ละคนต่างรายงานบุริศร์เกี่ยวกับสถานการณ์ช่วงนี้ขอ งบริษัทอย่างรวดเร็ว บุริศร์ คิ้วของบุริศร์ขมวดกันแน่น รอจนพวกเขา พูดเสร็จจึงพูดด้วยเสียงต่ำ : “ให้แผนกด้านความปลอดภัยตรวจ สอบค้นหาตัวคนที่แฮกข้อมูลบริษัทต่อไป ส่วนเรื่องค่าเสียหายขอ งด้านคดีการลงทุน ให้ยกเลิกทัหมด แล้วเปลี่ยนโครงการ ส่วนคดีอุบัติเหตุทดลองรถของแคทเธอรี แจ้งความกับตำรวจ ให้พวกเขา มาตรวจสอบ ส่วนเรื่องการถอดถอนใบสั่งซื้อ ให้ถอนไปโดยไม่มี ข้อยกเว้น ”
“แต่ถ้าทำอย่างนี้ บริษัทเราต้องสูญเสียเงินจำนวนมากนะครับ ”
ฝ่ายการเงินอดไม่ได้ที่จะเตือน
บุริศร์พูดเสียงต่ำ: “ตระกูลโตเล็กอยู่ที่เมืองชลธีนี้มาเป็นร้อยปี ตระกูลโตเล็ก เนื้อนัยของบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดไม่ถึงกับพังลงในพริบ ตาหรอก เรื่องที่นักออกแบบแคทเธอรีเกิดอุบัติเหตุอย่างไม่คาดคิดนี้ แคทเธอรี คนอื่นมีกังวลเกี่ยวกับสมรรถนะของรถยนต์นั้นไม่ใช่เรื่อง แปลก กดดันกับทางตำรวจ ให้รีบมาไขคดี ”
“ครับ!
บุริศร์ยังคงเปิดคลิปการประชุมต่อไป แต่นรมนไม่อยากฟังแล้ว ตอนแรกเธอสงสัยว่าอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นบุริศร์จะมีส่วน เกี่ยวข้อง แต่ตอนนี้ดูแล้วไม่น่าจะเป็นเขา
นึกย้อนไปถึงเรื่องรถทดลองเบรกแตก ตาของนรมนหรีขึ้นมา
เธอกลับมาที่เมืองชลธีด้วยโฉมหน้าที่ใหม่ทั้งหมดเมืองชลธี ไม่มี เรื่องบาดหมางกับใคร จะมีเพียงแค่กับเขมิกาและบุริศร์เท่านั้น
ถ้าไม่ใช่บุริศร์ที่อยากให้เธอตาย คนน่าสงสัยก็เหลือเพียงแค่เขมิ
กาแล้วแหละ
จะเป็นเธอไปได้ไหม?
นรมนครุ่นคิด โดยที่ไม่เห็นว่าบุริศร์ได้วางสายวีดีโอไปเรียบร้อย แล้ว แล้วกำลังมองมาที่เธอ
“คิดอะไรอยู่?
บุริศร์เอ่ยปากอย่างกะทันหันบุริศร์ นรมนจึงตกใจ
“ไม่ได้คิดอะไรค่ะ แค่กำลังคิดว่าใครกันที่ไม่ชอบฉันได้ขนาดนี้ ถึงขนาดกับอยากให้เธอตาย รถที่ทดลองวันนั้น เบรกรถมีปัญหา แต่ประธานบุริศร์บอกว่ารถคันนั้นมีคนไปตรวจสอบระบบความปลอด ภัยอยู่ตลอดนี่คะ ประธานบุริศร์ งั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดปัญหาขึ้น ในวันทดลองรถ หรือว่าในรถไม่มีกล้องเหรอคะ?
คำพูดของนรมนทำให้บุริศร์ส่ายหน้าแล้วพูด : “วันนั้นวีดีโอใช้ การไม่ได้ชั่วขณะ ฉันได้กำลังตรวจสอบแล้ว เธอวางใจเถอะ เรื่องนี้ ฉันไม่ให้ได้รับบาดเจ็บเปล่าๆหรอก”
“งั้นก็ต้องขอบคุณประธานบุริศร์ด้วยนะคะ ฉันเหนื่อยแล้ว ต้องกา รพักผ่อน ถ้าหากว่าประธานบุริศร์มีเรื่องต้องทำประธานบุริศร์ ก็เชิญ ออกไปด้านนอกด้วยนะคะ ฉันต้องการความสงบ”
นรมนขับไล่บุริษณ์อย่างที่ไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด บุริศร์
แล้วบุริศร์ก็ไม่โกรธด้วย : พูดเสียงต่ำ”โอเค ฉันจะไปตรง ระเบียงทางเดิน ถ้าเธอมีเรื่องอะไรก็เรียกฉันได้ตลอดนะ ”
พูดจบ เขาก็ถือคอมออกไปจากห้องคนไข้
นรมนยังคงอึ้งอยู่เล็กน้อย
ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คนหยิ่งยโสอย่างประธานบุริศร์จะเพราะผู้หญิง คนหนึ่งไม่ให้รบกวนเลยทำกับตัวเองแบบนี้?
นึกถึงสามปีที่เคยแต่งงานกันมา วันไหนบ้างที่ไม่ใช่เธอยอมรับ
เขา?
มาวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
เพราะว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขาแล้ว ดังนั้นสิ่งที่ควรจะได้รับเลย
ไม่เหมือนกันแล้วใช่ไหม?
เคยคิดว่าตัวเองตกลงแล้วทำให้บุริศร์เกลียดไปมากแค่ไหน? นรมนรู้สึกได้เพียงแค่เจ็บปวดใจ และไม่อยากคิดอีกต่อไป เขาดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปรงตัวเอง แล้วก็สะลึมสะลือหลับไป
บุริศร์เห็นว่าเธอหลับแล้ว บุริศร์จึงเดินเข้ามา แล้วจับผ้าห่มของเธอ ดึงลงมา กลัวว่าเธอจะอึดอัดจนหายใจไม่ออก
เธอยังคงเหมือนเดิมกับเมื่อก่อน ไม่พอใจแล้วชอบกลบตัวเองอยู่ ในผ้าห่ม เหมือนอย่างกับนกกระจอกเทศ วันนี้เปลี่ยนใบหน้าแล้ว แต่ทำไมนิสัยไม่ดีแบบนี้ถึงไม่เปลี่ยนเลยนะ?
บุริศร์ยิ้มชอบอกชอบใจบุริศร์ ปรับอุณหภูมิในห้องให้พอเหมาะ ขณะที่กำลังจะหันหลังออกจากห้องไป ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้อย่า งกะทันหัน
เขาดึงผมของนรมนออกเบามือแล้วใส่ลงไปในกระเป๋า หลังจาก นั้นก็เปิดประตู แล้วพูดกับพยาบาลพิเศษด้านนอก : “ฉันมีเรื่องต้อง กลับไปทำธุระหน่อย ดูแลคุณนรมนเป็นอย่างดี ถ้าหากว่ามีเรื่องอะ ไรเกิดขึ้น ให้โทรหาฉันทันที!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
