บทที่ 599 ทั้งแก่และช่วยกันหมด

“ประธานบริศ……”

พฤกษ์มองบุรีศร์อย่างค่อนข้างเป็นห่วง

บริศ แค่รู้สึกหน้าอกอึดอัดนิดหน่อย กลิ่นสนิมกระเพื่อมใน ปากเขา

เขาพูดอย่างเย็นชา “พาคุณแม่กลับไปพักผ่อนที่บ้าน ถ้าฉันไม่ ได้สั่ง ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าใกล้เธอ จับพ่อบ้านได้แล้วก็พามาฉัน ทันที”

“ครับ!”

พฤกษ์รีบตอบรับ

บุรีศร์พูดเรื่องพวกนี้จบ จู่ๆ ก็ทำเสียงอึดอัดอุดอู้ ทั้งร่างก็ล้ม ลงไปทันที

ประธานบริศ !”

พฤกษ์รีบพยุงเขา แต่บุริศร์เป็นลมไปแล้ว

เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปากเขา

พฤกษ์ นี่คือความโกรธฉุนเฉียวโจมตีหัวใจ ทำลายไปถึงราก

ผู้หญิงสุดที่รักของตนคนหนึ่ง กับแม่ที่ตนเคารพมากที่สุดคน หนึ่ง ตระกูลโตเล็กที่มีความสุขตลอดมา ทำไมมันถึงวุ่นวายเพราะคนที่ปลอมตัวเป็นคุณชายรองด้วย?

บุรีตรถูกคนที่ใกล้ชิดตนที่สุดหักหลัง ความรู้สึกนั้นมัน จินตนาการได้ เขาใช้พลังทั้งหมดในการเคารพคุณนายตระกูล โตเล็ก ไม่คิดว่าคุณนายตระกูลไตเล็กจะร่วมมือกับคนนอกท่า กับเขาแบบนี้ เป็นใครก็รับไม่ไหว

พฤกษ์ถอนหายใจ บอกคนข้างๆ “แจ้งหมอป้องให้มาที่บ้าน หน่อย”

“ผู้ช่วยพฤกษ์ ประธานบุรีศร์บอกว่าจะไปเมือง A ทันที” คนข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรแล้ว

พฤกษ์พูดเรียบๆ “ทั้งหมดนี้ฉันจัดการเอง ถึงจะต้องไป ก็ให้ คุณชายป้องมาก่อน สภาพตอนนี้ของประธานบริศร์ไปแล้วก็ยิ่ง

อันตราย”

“ครับ!”

คนข้างๆ รีบตอบตกลง จากนั้นก็รีบไปหาป้อง

พฤกษ์ย้ายบุรีศร์ไปขึ้นรถ และขับรถกลับคฤหาสน์หลังเก่า ตระกูลโตเล็กทันที

ขณะทีป้องมาถึง กานต์ก็ตื่นพอดี

เขาเห็นบริศ อยู่บนเตียง ใบหน้ากังวลของพฤกษ์ ก็อดไม่ได้ที่ จะถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้น? คุณบุริศร์เขาเป็นอะไร? หม่ามีผมล่ะ?” พฤกษ์มองกานต์ ไม่รู้ว่าควรพูดอย่างไรในชั่วขณะหนึ่ง คิดสักพักแล้วพูดขึ้น “คุณแม่คุณถูกหมอโพนี่เอาตัวไปแล้ว บอกว่าต้อง ได้รับการรักษาดีๆ ห้ามคนอื่นรบกวน

“ทําไมหน้าไม่บอกผมล่ะ? จริงสิ ผมหลับไปได้ยังไง?

กานต์รู้สึกค่อนข้างสงสัย

พฤกษ์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “หนูง่วง ก็ควรหลับไม่ใช่เหรอ? เอาล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ สุขภาพประธานบริศร์มีปัญหานิดหน่อย เดี๋ยว คุณชายป้องมาดูเขา

“ปัญหาที่เหลือจากครั้งก่อนที่เมืองใต้ดินเหรอฮะ?”

กานต์มองบุริศร์เหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย ดวงตาคมพบว่ามีคราบ เลือดที่มุมปากบริศร์ ก็ตกตะลึงอย่างอดไม่ได้

เลือดออก?

นี่สําหรับกานต์แล้วมันเป็นเรื่องใหญ่

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณบุริศร์กันแน่?

สายตากานต์คนขึ้นมา

ทันใดนั้นพฤกษ์ก็รู้สึกสายตากานต์เหมือนบุรีศรีสุดขีด ยิ่งมี พลังอำนาจของบริศมากขึ้นเรื่อยๆ

“พูดสิฮะ มองผมทำไม?”

กานต์กังวลเป็นพิเศษ

พฤกษ์ถึงได้สติกลับมาแล้วพูดขึ้น “ประธานบริศร์เกิดความฉุนเฉียวโจมตีหัวใจ ไม่เป็นอะไร หนูไม่ต้องกังวล

“ความฉุนเฉียวโจมตีหัวใจ? ทําไมถึงเกิดความฉุนเฉียวโจมตี

หัวใจ? มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณไม่บอกผม หรือผมต้องไป ถามคุณบุริศร์เองไหม?” กานต์ไม่ได้โง่ขนาดนั้น พฤกษ์รู้มาตลอด แต่ตอนนี้เขาอยาก

ร้องไห้จริงๆ

“คุณชายน้อย คุณให้อภัยฉันเถอะ ฉันไม่รู้จริงๆ บริษัทมี ปัญหาเยอะขนาดนั้น ประธานบริศร์ก็ต้องมีโกรธจนแม่บ้าง

“โกหก!”

กานต์หันตัวไปดูกล้องวงจรปิด พบว่าเวลาที่ตนหลับไป กล้อง วงจรปิดเป็นช่วงเวลาว่างเปล่าครึ่งชั่วโมงกว่า

ทําไม?

ระบบรักษาความปลอดภัยของตระกูลโตเล็กไม่เคยหยุดมา ก่อนนี่หน่า?

ในตอนนี้ คนที่วิ่งกลับมาจากข้างนอกพูดกับพฤกษ์ว่า “ผู้ช่วย พฤกษ์ จับพ่อบ้านได้แล้ว ประธานบริศร์บอกว่าให้พามาหาเขา ตอนนี้พามาได้ไหม?”

คนที่เดินมาเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่เห็นว่าพฤกษ์กะพริบตาให้ไม่ หยุดมันหมายความว่าอย่างไร ยังถามขึ้นด้วยความสงสัยเล็ก น้อย “ผู้ช่วยพฤกษ์ ตาคุณเป็นอะไร?”
พฤกษ์อยากจะใส่คนคนนี้ออกไปจริงๆ

กานต์เดินมาตรงหน้าคนคนนั้นแล้วถามขึ้น “ทำไมแตดดี้ผม ต้องให้คุณไปพาพ่อบ้านมาที่นี่?”

“นั่นใคร นายลงไปได้แล้ว

พฤกษ์รับเอ่ยปาก แต่สายตากานต์จ้องเอาไว้

“บ้านนี้คุณอาพฤกษ์เป็นเจ้าบ้านเหรอ?”

ประโยคนี้ทำให้พฤกษ์เหงื่อแตกพลั่ก

“ไม่ใช่นะ คุณชายน้อย ฉันแค่…….

“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณห้ามพูดอะไร ไม่งั้นผมจะให้คุณกินหนู

ตาย”

ประโยคนี้ของกานต์ทำให้พฤกษ์รู้สึกขนลุกทันที

กินหนูตายไม่เป็นอะไรหรอก ก็ยังต้องกินมัน แต่ใครจะรู้ว่าหนู ตายตัวนี้มันตายอย่างไร?

ทุกยุคทุกสมัยมีคนอัจฉริยะเกิดขึ้นทุกเมื่อ กานต์เทียบกับบุรี ศร์ ก็คือนักเรียนที่เหนือกว่าอาจารย์

พฤกษ์ปิดปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว

กานต์เห็นเขาทำตัวดีแล้ว ก็หันตัวไปหาคนที่มาแล้วถามขึ้น

ทำไมแดดดี้ผมต้องให้คุณไปจับตัวพ่อบ้าน?” คนที่มาก็ไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร รีบหันไปทางพฤกษ์
“มองเขาทำไม? มองผมแล้วพูดสี ทำไม? คุณก็อยากชิม รสชาติหนูตายเหรอ?”

เมื่อกานต์พูดประโยคนี้ออกไป คนที่มาก็รู้สึกพลังอันมหาศาล ในท้อง รีบพูดขึ้น “เป็นความต้องการของประธานบริศร์ครับ

“ทำไมแต๊ด ผมต้องสั่งแบบนี้ด้วยล่ะ? จริงสิ คุณย่าผมล่ะ?” ความเฉียบไวของกานต์ทำให้พฤกษ์รู้สึกร้องไห้ไม่ออก คนที่มาก็ไม่สะทกสะท้าน เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้กานต์ฟัง สีหน้ากานต์มีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

หม่า เขาโดนลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตาเขาจริงๆ! และคนคน นั้นที่ลักพาตัวหม่ามีไปก็คือคุณอาเขา

มีอย่างนี้ทีไหนกัน!

“พาพ่อบ้านเข้ามา

คำพูดของกานต์ทำให้พฤกษ์ตกตะลึง

“คุณชายน้อย คุณจะทำอะไร?”

“ผมให้คุณพูดแล้วเหรอ?”

สายตากานต์มองพฤกษ์ ความโกรธและความแค้นในดวงตา

ไม่สามารถปกปิดได้

พฤกษ์รู้สึกว่าตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรมจริงๆ

“คุณชายน้อย นี่คือความต้องการของประธานบริศร์ เขากลัวคุณโทษตัวเอง กลัวคุณกังวล ก็เลย……. “เขาคิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลา”

กานต์มองบุรีศร์ที่หมดสติไป แล้วถามขึ้น “ตอนนี้คืบหน้าไป ถึงไหนแล้ว? มีข่าวหม่ามีผมหรือยัง?”

“มีครับ ตอนนี้รู้ว่าอีกฝ่ายจะพาคุณนายไปเมืองใต้ดิน มาถึงขนาดนี้แล้ว พฤกษ์ก็ไม่กล้าปิดบังอย่างแน่นอน รีบพูด

ขึ้น

“เมืองใต้ดินอีกแล้ว กิจจากอยู่ที่นั่น ตอนนี้หม่ามีก็โดนลักพา ตัวไปที่นั่นอีก ที่นั่นมันสถานที่แบบไหนกันนะ?

คำพูดของกานต์ทำให้เปลือกตาพฤกษ์สั่นเล็กน้อย

“คุณชายน้อย คุณฟังฉันนะ คุณห้ามไปเด็ดขาด แค่คุณนาย คนเดียวประธานบริศร์ก็ตกอยู่ในสภาพย่ำแย่แล้ว คุณอย่าทำให้ วุ่นวายได้ไหม? คุณต้องเชื่อใจว่าประธานบริศร์จะพาคุณนาย กลับมาได้

กานต์พูดอย่างเย็นชา “หม่ามีของผม ทำไมต้องให้เขาช่วย ผมก็ทําเองได้!”

“คุณยังเป็นเด็ก!”

พฤกษ์กังวลจนเหงื่อแตกทั้งร่าง

กานต์พูดขึ้นเรียบๆ “เด็กแล้วไง? เด็กช่วยหม่ามีตัวเองไม่ได้ เหรอ? คุณบุริศรฝากคุณด้วยนะ ส่วนพ่อบ้านคนนั้น ผมก็ขี้เกียจถามแล้ว จริงสิ คุณยังไม่บอกเลยว่าคุณย่าผมล่ะ?”

“คุณย่าคุณหัวใจวาย ถูกส่งไปโรงพยาบาล เดี๋ยวจะนำตัว กลับมาพักฟื้นครับ

พฤกษ์ไม่ได้บอกกานต์ว่าคุณนายตระกูลโตเล็กมีส่วนร่วมใน เรื่องนี้ สำหรับเด็กแล้ว ให้เก็บสิ่งดีๆ ไว้บ้างดีกว่า

อย่างไรแล้วกานต์ก็รักคุณย่ามาก

กานต์ได้ยินถึงตรงนี้ก็พยักหน้าพูดขึ้น “โอเคฮะ พวกคุณดูแล คุณบุริศ และคุณย่าผมให้ดีนะ เฮ้อ ทั้งแก่และช่วยกันหมด ทำยัง ไงดีนะ

ขณะที่พูด เขาก็ส่ายหน้าเดินออกไป

มุมปากพฤกษ์กระตุกนิดหน่อย

นี่ถ้าบุริศ ได้ยินกานต์บอกว่าเขาแก่และป่วย ไม่รู้ว่าจะคิด อย่างไร

มองกานต์กำลังเดินออกไปจากห้องรับแขก พฤกษ์ก็ตอบ สนอง

“คุณชายน้อย คุณจะไปไหนอ่ะ?”

“ไปตามหาหม่ามีผม ไม่ต้องหยุดผม ไม่ต้องตามผมไป ไม่งั้น ผมจะให้คุณกินหนูตาย ผมมีหนูตายจริงๆ นะ! จับมาจากในท้อ น้ำทิ้ง”

คำพูดของกานต์ทําให้พฤกษ์คลื่นไส้อย่างช่วยไม่ได้ แต่ก็ยังพูดขึ้น “คุณชายน้อย คุณไปไม่ได้จริงๆ นะ ถ้าคุณไป กลับมา ประธานบุรีศร์จะโทษฉัน

“งั้นคุณก็คิดซะว่าไม่เห็นผม

“แต่ฉันเห็นนี่หน่า

พฤกษ์พูดขึ้นอย่างหมดหนทาง

กานต์หันตัวเดินกลับไปตรงหน้าพฤกษ์ ยกเท้าขึ้นมาเหยียบ พฤกษ์ทันที

“โอ๊ย!”

พฤกษ์รีบก้มตัวกุมเท้าตัวเองด้วยความเจ็บ กานต์กระโดดขึ้น มาทันทีในตอนนี้ หยิบไม้ปัดฝุ่นขนไก่ข้างๆ มาฟาดศีรษะพฤกษ์

“ฟาดคุณสลบแบบนี้ คุณก็ไม่เห็นแล้วใช่ไหม? โง่จริง!

พูดจบ เขาก็โยนไม้ปัดฝุ่นขนไก่ทิ้งแล้วหันตัวเดินไป

พฤกษ์โดนไม้ปัดฝุ่นขนไก่ฟาดที่ศีรษะ เจ็บจนรู้สึกกลัดกลุ้ม

เล็กน้อย แต่ก็หยุดไม่ได้ ใครจะไปรู้ว่าคุณชายน้อยคนนี้จะ จัดการเขาด้วยวิธีแบบไหน

คิดว่าผู้ช่วยผู้มีเกียรติอย่างเขา โดนเด็กน้อยอย่างกานต์ ปฏิบัติแบบนี้ ก็อดส่ายหน้าถอนหายใจไม่ได้

รีบเลย ส่งคนตามคุณชายน้อยไป อย่าให้เขาเสียเปรียบ จำ ไว้นะ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความปลอดภัยของคุณชายน้อย รู้ไหม?

พฤกษ์รู้ว่าหยุดกานต์ไม่ได้ กานต์ก็ไม่ใช่เด็กธรรมดา หยุดไม่ได้อยู่แล้ว ทำได้แค่จัดเตรียมคนไปปกป้องเขาให้ดี บอดี้การ์ดรอบกายรีบตามกานต์ออกไป

กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นอย่างเย็นชา “บอกพวกคุณแล้ว ไงว่าไม่ต้องตามผมมา

“คุณชายน้อย หยุดเลยนะ ไม่ให้คุณไปคนเดียวจริงๆ

พฤกษ์หมดหนทางจริงๆ อยากให้บริศร์ตื่นขึ้นมาตอนนี้ คนที่ ควบคุมกานต์ได้มีแค่บุริศร์เท่านั้น

กานต์กลับพูดขึ้นอย่างรังเกียจ “คนของคุณมีความสามารถเห รอ? ไปก็มีแต่เป็นภาระผม คนของอาณาจักรรัตติกาลของหม่า แข็งแกร่งกว่าคนของคุณเยอะเลย ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ไปคน เดียวหรอก ผมจะพาคนของอาณาจักรรัตติกาลไปด้วย

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ พฤกษ์ก็วางใจ แต่ยังมองกานต์เลือก อุปกรณ์บางชิ้นออกไปอย่างกระฉับกระเฉง

เมื่อป้องมาถึง ก็เห็นกานต์กำลังออกไปพอดี ก็ถามขึ้นอย่าง อดไม่ได้

“กานต์ จะไปไหนอ่ะ?”

“ออกไปทำธุระนิดหน่อยครับ อาป้อง ฝากดูคุณบุริศร์ด้วยนะ

เขาพูดจบแล้วเดินไปเหมือนผู้ใหญ่ตัวน้อย

ป้องยิ้ม เข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ตระกูลโตเล็กทันที
พฤกษ์เห็นป้องเข้ามา ก็รีบทักทาย

“คุณชายป้อง ประธานบริศร์อาเจียนเป็นเลือดครับ

หนักขนาดนี้เลยเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ป้องตะลึงงันเล็กน้อย

พฤกษ์ริบบอกทุกอย่างกับป้อง

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ฉันจะสั่งยาให้เขา เพื่อให้เขารีบฟื้นขึ้นมา คุณไปเตรียมคน พอเขาฟื้นพวกคุณก็จะได้ออกเดินทาง นรมน คือชีวิตสําหรับบริศร์ ส่วนทางด้านคุณนาย พวกคุณก็อย่าทำ อะไรเกินไปล่ะ”

“ครับ”

พฤกษ์รีบเตรียมการ

ขณะที่บุริศร์ฟื้นขึ้นมาเตรียมจะไปเมืองใต้ดิน จู่ๆ ก็ได้รับข่าว

หนึ่ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ