บทที่ 594 ใครให้บริศรักคุณล่ะ

บุรีต ?

บรมนูรู้สึกตกตะลึงนิดหน่อย

เขาไม่ได้ตามคุณนายตระกูลโตเล็กไปโรงพยาบาลเหรอ?

ไม่ใช่!

นี่ไม่ใช่บุริศร์ นครินท์!

นรมนติ้นอย่างแรง อย่างไรก็ตามร่างกายก็ยังอ่อนแอมาก ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของครินท์เลย เธอพ่ายแพ้อยู่ในมือครินท์อย่าง รวดเร็ว

“ตรินท์ นี่นายบ้าไปแล้วเหรอ? นายยั่วโมโหพี่ใหญ่ของนาย มันจะมีประโยชน์อะไร? หรือนายเกลียดอะไรฉัน? มีอคติกับ ฉัน?”

นรมนขุ่นเคือง แต่ทำอะไรไม่ได้ ทำไมต้องมาจัดการเธอตอนที่เธออ่อนแอมากที่สุด?

นรมนรู้สึกกลัดกลุ้มอย่างมาก

ตรินท์มองนรมน แล้วพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่เกลียดคุณเหรอ? ถ้าคุณไม่ได้รักพี่ชายฉัน เขมิกาจะไปไกลๆ ได้ยังไง? ถ้าเธออยู่ เมืองชลธี จะเห็นฉันเป็นตัวแทนพี่ชายฉันได้ยังไง? ความรักชั่ว ชีวิตของฉันถูกคุณทําลายไปหมดแล้ว คุณว่าฉันไม่ควรเกลียดคุณเหรอ? เขมิกาเป็นภรรยาจับ คุณค่าภรรยาฉันตาย ฉันไม่ควร เกลียดคุณเหรอ?”

บรมนตกตะลึง เธอไม่คิดว่าตนท์จะพูดแบบนี้

“แปลว่าตอนแรกที่นายกลับมา ก็เพื่อแก้แค้นฉันใช่ไหม? งั้น นายช่วยชีวิตฉันทําไม? ตอนที่อยู่ฐาน นายปล่อยให้ฉันตายไป เลยไม่ดีกว่าเหรอ?”

“ถึงจะต้องตาย คุณก็ต้องตายในมือฉัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าคุณคิดจะทําอะไร คุณกำลังซื้อเวลา รอให้มีคนมาช่วยคุณใช้ ไหมล่ะ? อย่าไปคิดให้เสียเวลา คนในบ้านไปโรงพยาบาลเพราะ แม่ฉันกันหมด แม้แต่พี่ชายฉันก็ไปไม่ใช่เหรอ? เหลือแค่กานต์ คนเดียว คุณคิดว่าฉันจะกลัวเขาไหม? แล้วจะบอกให้ ตอนนี้ กานต์กำลังหลับปุ๋ยอยู่ล่ะ”

คําพูดตรนท์ทําให้นรมนตระหนักถึงอะไรบางอย่าง

“นายหมายความว่า ทุกอย่างนี้แม่เป็นคนเตรียมการเหรอ?”

“คุณคิดว่าลูกสะใภ้อย่างคุณกับลูกชายอย่างฉันอยู่ด้วยกัน แม่จะช่วยใครล่ะ? อีกอย่างเพราะคุณ ฉันเลยเกิดความ บาดหมางกับพี่ชาย พี่ชายฉันถึงกับแย่งสิทธิของฉันไป ต้องการ กักบริเวณนั้น ถ้าแม่ไม่ลงมือ ตอนนี้ฉันอาจจะกลายเป็นนักโทษ ของพวกคุณแล้วจริงๆ ดังนั้นนรมน คุณ โทษคนอื่นไม่ได้ โทษได้ แค่ตัวคุณเอง โทษที่คุณไม่ควรรักพี่ชายฉัน ไม่ควรแต่งงานเข้า ตระกูลโตเล็ก!”

ครินท์พูดจบ ก็เอามือสับนรมนจนเป็นลม อุ้มเธอพาดบ่าแล้วกระโดดออกไปจากหน้าต่างทันที

เมื่อนแมนฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง พบว่าตัวเองถูกมัดไว้บนเตียง โครงห้องแปลกตามาก แต่รูปแบบดูดี ดูเหมือนเป็นโรงแรม

ครินทพาเธอมา โรงแรมเหรอ?

เป็นไปได้อย่างไร?

เขากล้าขนาดนี้เชียว

นรมนดินสักพัก พบว่าตรินท์มัดแน่นมาก เธออยากลุกขึ้นมาก็ ทําไม่ได้

ไม่ได้การ!

เธอจะอยู่ที่นี่เป็นตัวประกันไม่ได้

จิตวิญญาณของบุริศร์ถูกสะกดจิต ยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ถ้ารู้ ว่าตัวเองโดนตรินท์จับมา และคุณนายตระกูลโตเล็กร่วมมือด้วย

ไม่รู้บริศ จะเป็นอย่างไร

คาดว่าคงได้รับผลกระทบอย่างหนัก

สิ่งที่บุริศร์ให้ความสำคัญมากที่สุดคือความรักของคนใน ครอบครัว เพื่อคนในครอบครัวเขายอมได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ คนในครอบครัวที่เขารักกลับตบหน้าเขา นรมนเป็นห่วงอาการ ของบริศ จริงๆ

เธอพยายามต่อไปโดยไม่ย่อท้อ

ขณะที่นรมันกำลังจะดิ้นรน ตรินท์ก็เปิดประตูห้องเดินเข้ามา
“อย่าไปเสียแรง โดยเปล่าประโยชน์ ฉันใช้ยุทธวิธีทางทหาร คุณแก้มันไม่ได้หรอก ถึงคุณจะลุกขึ้นจากตรงนี้ได้แล้วยังไง? คุณ ก็ออกไปไม่ได้!

“ครินท์ บุรีศร์เป็นพี่ชายนายนะ ฉันเป็นพี่สะใภ้นายนะ! นาย บ้าหรือเปล่า? ตระกูลโตเล็กมีพวกคุณสองพี่น้อง ถ้าพวกคุณไม่ ลงรอยกัน คนนอกจะมองยังไง? คนที่ละโมบตระกูลโตเล็กจะ มองยังไง?”

นรมนรู้สึกว่าตนท์ไม่สนใจปัญหาใหญ่เกินไปแล้ว

แต่ครินท์ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ทุกอย่างของตระกูลโตเล็กมันเกี่ยว อะไรกับฉัน ตั้งแต่ฉันเด็กๆ พี่ชายที่แข็งแกร่งกว่าฉัน ดีกว่าฉันทุก อย่าง ตอนสิบแปดปีฉันก็รู้ว่าทุกอย่างของตระกูลโตเล็กมันไม่ เกี่ยวข้องกับฉันเลย มันเก็บไว้ให้พี่ชายอัจฉริยะของฉันหมดเลย ฉันทําได้แค่เก็บของเหลือที่เขากินแล้วเท่านั้น แทนที่จะเป็นแบบ นี้ ฉันออกไปจากเมืองชลธีเพื่อสร้างโลกของตัวเองดีกว่า”

“ตอนแรกฉันทิ้งทุกอย่างไปแล้ว ฉันไม่เป็นคุณชายตระกูลโต เล็กได้ ไม่เป็นคุณชายรองตนท์แห่งเมืองชลธี ฉันสามารถเป็น คนธรรมดาที่สุดที่ไม่ระบุตัวตน แต่ทำไมคุณต้องมายั่วยุพี่ชาย ฉัน? ทำไมต้องให้เขมิกาไปยูนนาน? ทำไมต้องให้เธอมายั่วยฉัน อีก? ทั้งๆ ที่ท้องลูกชายฉัน แต่รีบกลับมาหาพี่ชายฉันอีก? อยู่กับ เขามาห้าปี โดยที่ไม่ชัดเจน

“ความอัปยศอดสู พวกคุณให้ฉัน สำหรับฉันแล้ว มันคือ ความอัปยศที่ลบล้างไม่ได้ตลอดชีวิต ในเมื่อทุกอย่างของตระกูลโตเล็กไม่ได้เป็นของฉัน ใครเอาไปมันเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?” นรมนไม่เข้าใจความคิดประเภทนี้ของครินท์เลยจริงๆ

“นายคิดแบบนี้ได้ยังไง? นายไม่รู้เหรอว่าพี่ชายดีกับนายแค่ ไหน? เขาไม่สนความเป็นความตายของฉันกับลูกๆ เพราะนาย ด้วยซ้ำ ตอนแรกรู้ว่าฉันท้อง เพื่อภรรยาและลูกของนาย เขาต้อง โยกย้ายออกไป แบบนี้นายยังไม่ประทับใจอีกเหรอ?”

“ประทับใจ? เฮอะ! ทําไมเขาต้องเก็บเขมิกาไว้ไม่ใช่เพราะยัง รู้สึกเหรอ? มีแค่คนโง่อย่างคุณเท่านั้นแหละที่เชื่อคำพูดพี่ชาย ฉัน เอาล่ะ ฉันไม่พูดอะไรกับคุณอีกแล้ว ถ้าคุณร่วมมือกับฉันเป็น อย่างดี ฉันจะไม่ทำอะไรคุณ ตราบใดที่พี่ชายฉันจัดการฉัน ปล่อยให้ฉันออกไปจากเมืองชลธี ฉันก็จะปล่อยคุณไป แต่ถ้าเขา กล้าตุกติก ฉันไม่กล้ารับประกันว่าจะให้คุณเจอพี่ชายฉันตลอด ไปไหม”

ความเย็นชาของตนท์ทำให้นรมนสั่นสะท้าน

ในดวงตาเขา นรมนมองไม่เห็นความล้อเล่นเลยสักนิด อาจ กล่าวได้ว่า ในด้านความโหดร้ายและความมุ่งมั่น พวกเขา สองพี่น้องเหมือนกันมากจริงๆ แต่ความโหดเหี้ยมและความมุ่ง มั่นของบุริศร์ไม่มีวันทำกับเธอ

นรมนยังอยากพยายามครั้งสุดท้าย แต่จู่ๆ ตรินท์ก็หยิบเข็ม หนึ่งขึ้นมาจิ้มไปที่แขนนรมน

“นายทําอะไร? นายฉีดอะไรให้ฉัน?”
“ไม่ต้องเครียด ไม่ใช่ยาพิษ แค่ทำให้ร่างกายคุณอ่อนแรง เท่านั้น ตอน ร่างกายคุณอ่อนแอมาก จําเป็นต้องพักผ่อน ใน เมื่อคุณไม่ยอมให้ความร่วมมือพักผ่อนดีๆ ฉันก็ต้องหาวิธีทำให้ คุณพักผ่อน คุณต้องรู้เอาไว้ ถ้าคุณทำตัวดีๆ ฉันก็จะออกไปจาก เมืองชล ได้ ทางที่ดีคุณสวดอ้อนวอนให้ในใจพี่ชายฉันไม่มีใคร มาแทนที่คุณได้ดีกว่า ไม่อย่างนั้นฉันบอกผลลัพธ์ไม่ได้จริงๆ ครินท์โยนเข็มออกไป แล้วมองนรมนอย่างเย็นชาขณะที่พูด ทันใดนั้นนรมนก็รู้สึกดวงตาตรินท์ดูแตกต่างจากบุริศร์ เมื่อก่อนเขาไม่สังเกตเห็นได้อย่างไร?

ดวงตาศรินท์เหมือนจะสีฟ้าเข้ม ถ้าไม่ได้ตั้งใจมองจะมองไม่ ออกจริงๆ ตอนนี้มองเห็นภายใต้แสง นรมนถึงเห็นความสดใส

“ตาของนาย…….

“หุบปาก ไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจทำให้คุณสลบ ฉันไม่ใช่บุริศร์ ไม่เอาใจอะไรคุณทั้งนั้น!

จู่ๆ ตรินท์ก็โกรธ ท่าทางโหดเหี้ยมนั้นทำให้นรมนหยุดปาก เห็นนรมนเชื่อฟัง ตรินท์ก็ปรบมือ ด้านนอกมีคนหนึ่งเดินเข้า มา ตกตะลึงจนทําให้นรมนเบิกตากว้าง

“มายด์? ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่? เขาบังคับคุณหรือเปล่า? นรมนถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว

แต่มายต่ก้มหน้า ไม่แสดงออกอะไรเลย
ครินท์ยิ้มเยาะพูดขึ้น “คุณนี่โง่จริงๆ ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าคลับ เป็นของฉัน คนในนั้นก็เป็นคนของฉันทั้งหมด ทําไมคิดไม่ได้ว่า มายด์ก็เป็นคนที่ฉันตั้งใจขาย

“นายว่าไงนะ?”

นรมนมองมายด์อย่างไม่อยากจะเชื่อ

“มายต์ คุณบอกฉันว่าคุณไม่ใช่คนของครินท์ คุณไม่ได้ร่วม มือเล่นละครกับเขาว่า โดนลักพาตัวไปขาย

มายด์กัดริมฝีปากแน่น ยังคงไม่พูดอะไร

หัวใจนรมนกำลังจมดิ่งลงเรื่อยๆ

“ทำไม? คุณคิดว่าเด็กอายุเจ็ดแปดขวบจะสมคบคิดกับเขาได้ ยังไงเหรอ?

นรมนอธิบายไม่ได้ อายุเจ็ดแปดขวบไม่ใช่วัยที่บริสุทธิ์ที่สุดเห รอ? จะปนเปื้อนด้วยแผนการสมคบคิดได้อย่างไร?

แต่ครินท์ยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น “รู้ไหมว่าเธอเป็นใคร? เธอกับ เรนนี่คือคนที่ฉันเก็บขึ้นมาจากหลุมศพที่ยูนนาน ตอนแรกพวก เธอเหลือลมหายใจแค่เชือกเดียว ฉันเป็นคนเลี้ยงดูพวกเธอจน โต พวกเธอไม่เชื่อฟังฉัน จะให้ไปเชื่อฟังคุณกับบริศร์เหรอ?”

หัวสมองนรมนสับสนเล็กน้อย เธอมองตนท์แล้วถามขึ้น “เรื่องที่โดนลักพาตัวไปขายคือสิ่งที่นายจงใจท่า เพื่อให้บุรีศร์ไป ที่เมือง A ใช่ไหม? พวกคุณต้องการของบริศร์ แต่แย่งมาไม่ได้ ก็ เลยต้องลงมือกับฉันใช่ไหม?”
“ก็ไม่ถือว่าโง่ ไข่! เรื่องมันเป็นแบบนี้แหละ คิดว่าบุริศรักเธอ ยังไงล่ะ? ชายคนหนึ่งเกิดภาวะซึมเศร้าเพราะแยกจากคนรัก โทษเราไม่ได้นะที่หลอกใช้คุณใช่ไหมล่ะ? อายุมาย ยังเล็ก โดน พาออกไป ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นคนของฉัน ฉันก็ไม่กลัวที่จะ บอกคุณให้ชัดเจน หลังจากมายมาถึงเมือง A แล้วก็ตั้งใจ หลอกล่อให้บุรีศร์ไปเมืองใต้ดิน ตอนเจตต์ไปตามหาบุริศร์ มายด์ก็จงใจโดนเขาประมูลมา แกล้งทำเป็นถูกช่วยเหลือหนี ออกมาจากเมืองใต้ดินเพื่อตามหาแก้วตา ไม่ทำแบบนี้ เจตจะ ขาหักโหม คุณจะมาเมือง A ไหม? บางครั้งฉันก็ต้องพูดเลยนะว่า คุณมันเป็นหายนะจริงๆ เจตต์รักคุณก็ถือว่าเขาโชคร้าย ตอน แรกมันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย ดันทำตัวเป็นฮีโร่เข้ามาช่วยคุณ โทษเราไม่ได้หรอกนะ ยังมีตรงไหนอีกไหมที่คุณไม่เข้าใจ? วันนี้ ฉันอารมณ์ดีมาก คุณถามฉันก็จะตอบ

ตรินท์นั่งโซฟา ท่าท่าทางจะบอกทุกอย่างโดยไม่สงวนไว้

นรมนจะโกรธแทบตายแล้ว เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องทั้งหมดนี้ตนท์จะเป็นคนทำมัน

ดึงเจตต์ที่บริสุทธิ์เข้ามาด้วย เพื่อให้เธอรีบมาเมือง A ทั้งๆ ที่ เขารู้สภาพร่างกายตน ก็ยังบังคับให้ตนไป ไม่สนความเป็น ความตายของเธออย่างเห็นได้ชัด

ไม่ถูกต้อง!

ถ้านรมนอย่างเธอตายไป มันก็ไม่มีประโยชน์สำหรับครินท์สัก นิต ดังนั้นเขาก็จะไม่ให้ตนตาย แล้วเขาจะรับประกันได้อย่างไรว่าคนจะไม่ตาย?

นรมนนึกถึงหมอประจำตระกูล ในคฤหาสน์ และยมราชใน เมือง A

“หมอประจำตระกูลในคฤหาสน์และยมราชก็คือคนของนาย ใช่ไหม?”

นรมนประหลาดใจเกินไปแล้ว

ตรินท์ยื่นนิ้วออกไปถ่ายแล้วพูดขึ้น “ไม่ๆๆ หมอประจำตระกูล คือคนของฉัน ส่วนยมราชคนประหลาดนั้นฉันไม่ดึงมาเป็นพวก หรอก แค่รู้ข้อมูลภายในดีกว่าพวกคุณนิดหน่อย ก็คือยมราชและ ท่านขุนอินแห่งเมืองใต้ดินเป็นสามีภรรยากัน แต่เรื่องเหล่านี้ทั้ง สองคนต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกันในตอนนี้ ฉันเคยบอกแล้ว มายด์เป็น คนของฉัน แค่คุณไปถึงเมือง A พบว่าเธอใกล้ตาย คุณต้องพา เธอไปหาหมอแน่นอน มันคือความเป็นคนดีของนรมนอย่างคุณ และทั้งเมือง A มีแค่โรงพยาบาลของยมราชที่เดียว คุณก็ต้องไป ที่นั่น แค่คุณไปที่นั่น คุณก็ต้องหาทางทำให้ตัวเองไม่ตาย เรื่องนี้ ฉันมั่นใจมาก”

ได้ยินครินท์พูดแบบนี้ หน้าอกนรมนกกระเพื่อมอย่างรุนแรง ตอนนั้นมายด์เหลือลมหายใจเฮือกสุดท้ายเท่านั้น ถ้าไม่ใช่ เพราะช่วยเหลือได้ทันเวลา ก็อาจจะตายจริงๆ ก็ได้นะ

เสี่ยงอันตรายขนาดนี้ ไม่คิดเลยว่าเป็นแค่แผนการที่พวกเขา สร้างขึ้น?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ