บทที่ 570 คุณไม่เล่นตามกฎจริงๆ

“ใคร? มาทำอะไรที่นี่

หลังจากนหมุนเข้ามาในโรงพยาบาล ก็มีพยาบาลสาวคนหนึ่ง ออกมาขวางทางนรมนทันที

“ฉันมาหายมราช”

นรมนมองพยาบาลสาวตรงหน้า คิดว่าตอนที่ออกมาก่อนหน้า นี้ไม่นานยังไม่มีพยาบาลสาวคนนี้เลย ตอนนี้พยาบาลสาวคน เดิมกลับมาเหรอ?

โรงพยาบาลเดิมทีที่ค่อนข้างร้างมาก ตอนนี้แทบจะแออัด มีผู้ ป่วยเพิ่มขึ้น และมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยบางส่วนและ อื่นๆ ด้วย

ถ้าไม่ใช่ความทรงจําอันยอดเยี่ยมของนรมน เธอจะคิดว่าตัว เองมาผิดที่

พยาบาลสาวได้ยินนามนเรียกยมราชอะไรบางอย่าง คิ้ว ขมวดเข้าหากัน

“ว่ายังไงนะคะ? คุณเรียกคุณหมอว่ายมราชได้ยังไง ควรเรียก คุณหมอมิลิน”

นรมนถึงได้รู้ว่ายมราชชื่อมิลิน

“คุณหมอมิลิน? โอเค ฉันมาตามหาคุณหมอมิลิน”
“คุณได้นัดไว้ไหม? ถ้าไม่ได้นัดก็พบไม่ได้ค่ะ คุณหมอมิลินยุ่ง มาก

พยาบาลสาวพูดจบก็ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่

บรมนไป

บรมนถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “ฉันมีนัดกับเธอวันที่สาม เพื่อน ฉันทีชื่อมายด์ก็อยู่ที่นี่ด้วย”

“มาย ?”

พยาบาลสาวขมวดคิ้วอีกครั้ง มองสํารวจนรมน แล้วพูดอย่าง เย็นชา “รอก่อนนะคะ”

พูดจบเธอก็เดินเข้าไปทันที

หลังจากพยาบาลสาวเข้าไปแล้ว ด้านนอกก็เริ่มเกิดความ

วุ่นวาย บางทีคนของเมืองใต้ดินอาจจะตามออกมาแล้ว นรมน รู้สึกกังวลอยู่บ้าง

ขณะที่นรมนรู้สึกว่าตัวเองจะโดนเปิดโปงต่อหน้าคนเหล่านั้น

พยาบาลสาวก็เดินออกมา

“เข้ามาสิคะ”

นรมนถึงได้แอบโล่งใจ

นภดลมองไปรอบๆ พูดขึ้นเสียงทุ้ม “แปลกจัง? ทั้งๆ ที่พวกมัน ตามมาได้แล้ว ทำไมไม่กล้าเดินหน้าต่อ?”

นามนตกตะลึงเล็กน้อย มองซ้ายขวาอย่างไม่รู้ตัว ถึงได้พบว่ามุมรอบๆ มีคนของเมืองใต้ดินอยู่ทุกทีเลย

เธอยิ้มเยาะเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น “พวกมันไม่กล้าไปกันเถอะ เราเข้าไปกัน

พูดจบ นรมนก็เดินเข้าไปก่อน

นภดลไม่รู้เหตุผล แต่ก็ตามเข้าไป ขณะที่พวกเขาเข้าไป ก็มี เงาหนึ่งปีนขึ้นบนกำแพงโรงพยาบาล และเข้าไปในโรงพยาบาล อย่างรวดเร็ว

พยาบาลสาวพานรมนมาถึงห้องทํางานของยมราช

เธอกำลังศึกษาบางสิ่งบางอย่างกำลังหมกมุ่นเต็มที่ ไม่ได้ สังเกตเลยว่านรมนและคนอื่นๆ มาถึงแล้ว และมายด์กำลังรับใช้ อยู่ข้างๆ ตอนที่เห็นนมนกลับมา หางตาก็เกิดความเซอร์ไพรส์

“ฉันกลับมาแล้ว”

นรมนยิ้มนิดๆ ให้กับมายด์ รอยยิ้มหวานและอบอุ่นนั้นทำให้

มาย รีบเบนสายตาหนี

เธอรู้สึกว่าตัวเองแย่สุดๆ

บางทีเจตต์กับบุริศร์กำลังรอนรมนคนนี้ไปช่วยอยู่ แต่เธอกลับ ให้นโมนไปสอนแก้วตา นี่เธอเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า?

ยิ่งคิดแบบนี้ มายด์ก็ยังไม่กล้ามองนรมน

นรมนเดินไปข้างหน้า ย่อตัวลูบหน้าเธอแล้วพูดขึ้น “ขอโทษนะ ฉันไม่ได้สั่งสอนแก้วตา แต่คุณไม่ต้องกังวล เธอจะได้รับบทเรียนเธอควรได้รับ จับแต่ไปช่วยเพื่อนฉันเจตต์เอาไว้ก่อน “เขาเป็นยังบ้าง?”

มาย รีบพูดถึง

บรมนเห็นเธอเป็นห่วงเจต อย่างมาก ก็พูดขึ้นเสียงทุ้ม ไม่ ค่อยดี พาเป้สองข้าง มีเลือดทั่วทั้งร่างกาย แต่ไม่ถึงแก่ชีวิต ฉัน ให้เขากลับเมืองชลยีไปก่อนแล้ว เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปส่งด้วย

มายต่ได้ยินสถานการณ์เลวร้ายของเจตต่ก็ขอบตาแดงอย่าง อดไม่ได้

เธอมันแย่สุดๆ เลยไม่ใช่เหรอ?

เพื่อความคับข้องใจของตัวเอง ไม่คิดว่าเธอจะทำให้เจตคน คนนั้นกลายเป็นคนขาเป

ถ้าเธอให้นโมนไปช่วยเขาตั้งนานแล้ว เจตต์จะไม่เป็นแบบนี้ ใช่หรือเปล่า?

มายด์กัดปากตัวเองทันทีและไม่ยอมปล่อย

นรมนเห็นเธออารมณ์แปลกๆ ก็รีบพูดขึ้น “นี่คุณทำอะไร? มัน ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณอย่าทำแบบนี้ เจตต์จะไม่เป็นอะไร คุณไม่ต้อง เป็นห่วงนะ ถ้าคุณไม่วางใจ กลับไปถึงเมืองชลธีฉันจะพาคุณไป หาเขาโอเคไหม?”

“โอเค”

มายด์พยักหน้า
บรมนมองไปทียมราช เห็นเธอเหมือนกำลังทำการทดลอง อะไรบางอย่าง ก็ไม่ได้รบกวนเธอ เธอให้นกาลนั่งลง ตัวเองก็จับ มือมาย มาดูซ้ายขวาแล้วพูดขึ้น “ยังโอเคใช่ไหม? เธอได้ทำ อะไรคุณหรือเปล่า?”

มาย ส่ายหน้า

บรมนดึงมายด์มานั่งข้างๆ

เด็กผู้หญิงคนนี้เงียบมาก บางทีเพราะพูดไม่ได้ เธอมักจะเงียบ เป็นพิเศษ หลายๆ ครั้งทำให้คนไม่ได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของ เธอ

นรมนมองเธอ ในใจก็รู้สึกเศร้าอยู่บ้าง

“ถ้ากลับไปถึงเมืองชลธีแล้วไม่มีที่ไป มาอยู่กับฉันก็ได้นะ ใน บ้านฉันมีเด็กสามคน เป็นเพื่อนคุณได้

มายด์ตกตะลึงนิดหน่อย หางตาชุ่มชื้นเล็กน้อย

เธอเป็นเด็กกำพร้าคนหนึ่ง ตอนนี้น้องสาวเพียงคนเดียวก็มี คนรับเป็นลูกบุญธรรมแล้ว พูดตามตรง เธอไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเอง ควรไปที่ไหน เมื่อนรมนพูดแบบนี้เธอก็ประทับใจมาก แต่เธอก็ ยังส่ายหน้า

“คุณมีที่ไปเหรอ?”

มายด่พยักหน้า

“ก็ได้ ถึงตอนนั้นฉันจะไปส่งคุณ
ครั้งนี้ มายก็ไม่ได้แสดงออกอะไร

ในที่สุดผมราช ยุ่งจนเสร็จแล้ว ถึงได้พบว่าในห้องทำงานมี

คนเพิ่มขึ้นสองคน

ตอนที่เธอเห็นนภดล ดวงตาก็เป็นประกายทันที

“คนทดลองยา? ”

ขณะที่เธอพูดก็เดินมาข้างหน้า

นรมนเห็นความกระตือรือร้นในดวงตาเธอ นึกถึงภูมิหลังของ นภดล ก็รีบเดินเข้าไปดึงนภาลไว้ด้านหลังตน สกัดกั้นการ เคลื่อนไหวของยมราช

“คุณจะทําอะไร?”

ยมราชมองนรมน ขมวดคิ้วขึ้นมา

“ให้ฉันดูหน่อย เขาเป็นคนทดลองยา! ถ้าฉันเดาไม่ผิด น่าจะ เป็นคนที่เป็นตัวทดลองในการทดลองตอนที่อยู่ในครรภ์แม่ เขา เป็นตัวอย่างที่ประสบความสําเร็จ เลือดเขาสามารถใช้เป็นยาได้ แน่นอน ทั้งร่างกายเขาล้วนเป็นสมบัติ

“เขาเป็นคน! และเป็นคนของฉัน!”

ประโยคนี้ของนรมนทำให้นภดลตกตะลึงทันที

ไม่เคยมีใครปกป้องเขาแบบนี้มาก่อน แม้แต่ฉัตรยา ก็ไม่กล้า ปกป้องเขาในที่สาธารณะเช่นนี้ แค่กล้าปลอบและช่วยเหลือเขา แอบๆ ตอนที่เขาได้รับบาดเจ็บ
ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงหนึ่งวัน ไม่คิดว่าจะดึงเขา ไว้ด้านหลังเพื่อปกป้องเขาอย่างชอบธรรม ราวกับเขาเป็นคน ของเธอ

นาค ไม่แน่ใจว่าในใจรู้สึกอย่างไร แววตาที่มองนรมน ความสับสนนิดหน่อย

สีหน้ายมราชค่อนข้างไม่พอใจ

“คุณไม่เคยบอกฉันเลยว่าคุณมีคนทดลองยาด้วย

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? ระหว่างเราแค่ร่วมมือได้ผล ประโยชน์กัน คุณอย่าคิดจะแตะต้องคนของฉัน”

ความแข็งแกร่งของนรมนทำให้ผมราชรู้สึกอึดอัดมาก

“คุณหยิ่งผยองมากนะ อย่าลืมล่ะ ความเป็นความตายของคุณ มันอยู่ในมือฉัน”

“ถึงจะเป็นแบบนั้น คนของฉันก็ไม่อนุญาตให้คุณแตะต้อง

“ถ้าฉันอยากแตะต้องล่ะ?”

“คุณลองดูสิ!”

ทั้งร่างนรมนปล่อยกลิ่นอายสังหารออกมา

นภดลอยากจะดึงเธอมาพูดอะไรบางอย่าง แต่นรมนพูดขึ้น เสียงทุ้ม “คุณอย่ากลัว มีฉันอยู่ เธอจะไม่กล้าแตะต้องคุณ

“คุณกล้าหาญ จริงๆ นะ ฉันได้ยินว่าเมืองใต้ดินกำลังตามหา คนอยู่ น่าจะเป็นคุณใช่ไหมล่ะ? คุณไม่กลัวฉันส่งตัวคุณออกไปเหรอ? ถึงตอนนั้นคนทดลองยาด้านหลังคุณก็จะเป็นของฉัน เหมือนกัน ฉันจะทำยังไงก็ได้

จู่ๆ นรมนก็หัวเราะเยาะขึ้นมาแล้วพูดขึ้น “คุณทำแบบนี้ก็ได้ แต่ฉันรับรอง ก่อนที่คุณจะส่งฉันออกไป ฉันจะให้คุณไปคุยกับ พญายมก่อนเลย ไม่เชื่อคุณก็ลองดูสิ

เธอไม่ได้มีท่าทางล้อเล่นเลยสักนิด

สุดท้ายยมราชก็ยังขี้ขลาด

เธอทําเสียงฮึดฮัดกลับไปนั่งที่ จากนั้นก็พูดขึ้น “ฉันจำได้ว่า เรานัดกันวันที่สาม ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา คุณมาทำไม?

“ฉันมาพามายด์ออกไป

“ไปเหรอ? เงื่อนไขฉันล่ะ? เด็กผู้ชายคนนั้นล่ะ? มาหรือเปล่า? ฉันเคยบอกแล้ว ตราบใดที่ให้ฉันเจอเด็กผู้ชายคนนั้น ฉันจะให้ คุณพาเธอไป”

ได้ยินยมราชพูดแบบนี้ ดวงตานรมนก็หรี่สักพัก “นั่นลูกชายฉัน ฉันให้เขามาในที่แบบนี้ไม่ได้

“งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุย

ยมราชมองไปที่นภดลอย่างมุ่งร้ายแล้วพูดขึ้น “งั้นฉันเปลี่ยน เงื่อนไขได้ไหม เอาคนทดลองยาคนนี้ไว้ คุณเอาเด็กผู้หญิงไป ฉัน จะพาพวกคุณออกไปส่งอย่างรับรองความปลอดภัย

“ไม่ได้! เขาเป็นคน เป็นคนโดยสมบูรณ์ ฉันไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจใดๆ แทนเขา ยิ่งไปกว่านั้นคุณต้องการเอาเขาไว้ทำไม? คุณกล้า พูดไหมล่ะ?”

คำพูดนมันทำให้นภดลชะงักอีกครั้ง

ผู้หญิงคนนี้ทำให้มุมมองเขาที่มีต่อโลกดีขึ้น

ที่แท้คนบนโลกใบนี้ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นคนเลว ไม่ใช่ทุกคนที่ เป็นผู้แสวงหาผลกำไร

ดวงตาเขามีความอบอุ่นเพิ่มขึ้น

สีหน้ายมราชยิ่งไม่พอใจขึ้นเรื่อยๆ

“คุณไม่อยากให้ลูกชายคุณมา และไม่อยากเอาคนทดลองยา นี้ไว้ คุณเหมือนจะเอาเด็กผู้หญิงคนนี้ไปโดยไม่เสียอะไรเลย คุณ คิดว่ามันเป็นไปได้ไหม? บางทีคุณเห็นมันแล้ว ด้านนอกมีแต่คน วันนี้ถ้าคุณไม่ตกลงเงื่อนไขฉันหนึ่งในนี้ คุณก็อย่าคิดจะเดินออก ไปจากที่นี่

“ไม่ไปก็ไม่ไป! ฉันง่วงพอดีเลย ฉันกลับไปที่ห้องฉันแล้วนะ นรมนูพูดจบ ก็ดึงมายด์กับนภดลเดินไปข้างนอกทันที

ยมราชไม่คิดเลยว่านรมนจะทำแบบนี้ โกรธแทบตายสักพัก หนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

จู่ๆ นภดลก็หัวเราะขึ้นมา

“คุณไม่เล่นตามกฎจริงๆ”
“คนอย่างเธอมันค่อนข้างแปลกประหลาด เล่นตามกฏฉันก็ ทำได้แค่โดนเธอจูงจมูก และฉันก็ไปไหนไม่ได้ เธอพูดถูก ร่างกายฉันอดทนกลับไปที่เมืองชลธีไม่ได้ และฉันยังต้องรอเขา

เมื่อพูดถึงบุริศร์ ดวงตานรมนก็อ่อนโยนอย่างมาก

นภดลราวกับเห็นดวงดาวทั้งหมด ในดวงตาเธอ มันสดใสมาก สวยงามมาก

นีรสชาติของความรักหรือเปล่า?

นภดลไม่รู้ แต่จู่ๆ ก็คิดว่าความรู้สึกแบบนี้บางทีมันก็สวยงาม มากจริงๆ

มายด์ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ตามนรมนกลับมาที่ห้องผู้ป่วย นรมนเห็นนภดลก็ตามเข้ามา อดไม่ได้ที่จะกระอักกระอ่วนนิด

หน่อย

“คือ ฉันกับมายด์อยู่ที่นี่ก็พอแล้ว”

“ฉันไปหาห้องข้างๆ นะ

นภดลเข้าใจทันที

นรมพลังเลนิดหน่อยแล้วพูดขึ้น “ช่างเถอะ คุณอยู่ที่นี่เถอะ แต่ คุณต้องยุ่งยาก โดยการนอนพื้นนะ ฉันกลัวคุณหายไปจาก สายตาฉัน ยมราชจะคิดไม่ดีกับคุณ คุณก็เห็นแล้ว แววตาที่เธอ มองคุณมันร้อนแผดเผาแค่ไหน”

ตั้งแต่เล็กจนโตนภดล นกับแววตาแบบนั้นของยมราชแล้ว รู้ว่าหมายความว่าอย่างไรแน่นอน ดวงตาเขามีความผิดปกคลุม อยู่นิดหน่อย

“แค่คุณไม่รู้สึกยุ่งยากก็โอเค ฉันอยู่ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น

สุดท้าย ภายใต้สัญญาณของนรมน นภดลนอนห้องเดียวกับ พวกเขา และปูเตียงบนพื้น

ขณะที่พวกเขากำลังทำทุกอย่างเสร็จสิ้น ทันใดนั้นเงาหนึ่งก็ กระโดดข้ามหน้าต่างบานใหญ่เข้ามา ปรากฏตัวตรงหน้านรมน ทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ