บทที่ 565 นี่มันเกินความคาดหมายแท้ๆ

“ทํายังไงดี?

นามนค่อนข้างร้อนใจแล้ว

นภดลมองไปรอบๆ ที่นี่เหมือนโกดัง ไม่ได้มีของอะไรมากมาย มีแค่เสื้อผ้าเก่าๆ วางอยู่ ตามหลักการแล้วห้องแบบนี้คงไม่มี พวกเครื่องจักรอะไร

เขาสูดจมูก พูดเสียงทุ้ม “ห้องนี้น่าจะมีทางออกอื่น

“อะไรนะ?”

นรมนมองนภดลอย่างไม่เข้าใจ

นภดลพูดขึ้น “ฉันได้กลิ่นที่ต่างออกไป

“ได้กลิ่น? คุณเป็นจมูกหมาจริงๆ เหรอ?”

นั่นรมนไม่ได้ประชด นภดลฟังออก ถึงจะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ ก็พูดขึ้นว่า “ห้องนี้เป็นห้องอเนกประสงค์ ในห้องมีกลิ่นฝุ่นอยู่ แต่ ในนี้ยังมีกลิ่นอื่นๆ ปนอยู่ด้วย เหมือนเป็นกลิ่นน้ำโซดา”

“นําโซดา?”

นรมนตามความคิดของนาด ไม่ทันเลย

ที่นี่ทำไมมีน้ำโซดาล่ะ?

นภดลไม่สนใจข้อสงสัยของนรมน เขารีบตามหาอย่างรวดเร็ว
ประมาณไม่กี่นาที นภดล มขมวดเล็กน้อยอยู่หน้ากำแพง

“เป็นอะไร?”

“ที่นี่น่าจะมีทางออก แต่ฉันหาไม่เจอว่าสวิตช์มันอยู่ที่ไหน ได้ยินนภดลพูดแบบนี้ นรมนก็เดินเข้าไปเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เธอมองคร่าวๆ ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร

“ฉันว่าฉันต้องปรึกษาใครสักคน

“ใคร?”

นภดลไม่รู้ว่านรมนยังมีการช่วยเหลือจากข้างนอก นรมนพูดเสียงทุ้ม “ลูกชายฉัน คนที่เพิ่งคุยโทรศัพท์กับฉันเมื่อ

“ลูกชายคุณอายุเท่าไร?

“สี่ขวบ!”

นรมนพูดจบ ก็ไม่ไปมองสีหน้าประหลาดใจของนภดล เปิด โทรศัพท์ทันที เชื่อมต่อหากานต์

“ลูกรัก ลูกดูหน่อยว่าที่นี่มีทางออกไหม? จะออกไปจาก กำแพงนี้ได้ยังไง?”

กานต์ดูผ่านวิดีโอ แล้วพูดเสียงทุ้ม “หม่ามี้ เปิดสายข้อมูล โทรศัพท์ของคุณออก ผมต้องใช้คอมพิวเตอร์ปฏิบัติการสัก หน่อย”
“โอเค”

นรมบทำตามทั้งหมดแล้ว

นภดลยืนข้างๆ เมื่อเห็นฉากนี้ก็ประหลาดใจนิดหน่อย เขาไม่ อยากจะเชื่อเลยว่าโลกใบนี้มีเด็กอัจฉริยะแบบนี้ แต่เมื่อนึกถึง ประสบการณ์ของตัวเอง เขาก็สงบลงอีกครั้ง

ถ้าแม้แต่ตัวประหลาดอย่างเขาก็ปรากฏบนโลกใบนี้ได้มี อะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกล่ะ?

กานต์มองนภดลที่อยู่ข้างๆ นรมน ยิ้มแล้วพูดขึ้น “หม่าม พี่ สาวคนนี้หน้าตาสวยจัง

สีหน้านภดลเปลี่ยนไปนิดหน่อย นรมนกระแอมไออย่างอายๆ หนึ่งที่ก่อนพูดขึ้น “ไม่ใช่พี่สาว พี่

ชายจ้ะ”

“ฮะ? งั้นคุณบุริศร์ก็น่าสงสารแล้ว

“กานต์!”

นรมนไม่รู้จริงๆ ว่าลูกชายตัวเองยังเด็กขนาดนี้แต่รู้เรื่องราว มากมายขนาดนั้นได้อย่างไร

กานต์แลบลิ้นออกมาอย่างนๆ จากนั้นก็รีบเคาะแป้นพิมพ์ บรรทัดรหัสบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เลื่อนอย่างรวดเร็ว

เสียงดังขึ้น “ติ้ง” กำแพงตรงหน้านามนก็ขยับทันที จากนั้นก็ ถอยออกมาประมาณครึ่งเมตร
นรมนรู้สึกนี่มันเกินความคาดหมายแท้ๆ

ถ้าน คลไม่พบที่นี่ แม้ว่าเธอจะยังที่นี่ไปตลอดชีวิต ก็ไม่คิดว่า กำแพงนี้มันจะขยับได้จริงๆ

“มีทางออกจริงๆ ด้วย

“หม่าม มันไม่มีอะไรเลย แค่ใช้นาโนเทคโนโลยีเพื่อสร้างผลก ระทบ ให้พวกคุณคิดว่าเป็นกำแพง จริงๆ แล้วไม่ใช่ แต่มันคือ ประตูอิเล็กทรอนิกส์ และมีรหัสผ่าน แต่การถอดรหัสผ่านมัน ท้าทายเกินไปสําหรับผม”

กานต์ยักไหล่อย่างหมดหนทาง ท่าทางนั้นทำให้รู้สึกรำคาญ

โดยเฉพาะนรมน

เจ้าเด็กแสบ ค่าเธออ้อมๆ ว่าโง่เหรอ?

เห็นสีหน้าพรมนไม่ค่อยดี กานต์ก็รีบพูดขึ้น “หม่า เวลาใน การสื่อสารนานเกินไปไม่ได้ มันมีการตรวจจับสัญญาณ ผมดัก จับสัญญาณนานเกินไปไม่ได้ วางก่อนนะ มีอะไรก็มาหาผม

พูดจบเขาก็รีบวางสาย

นรมนายหน้าอย่างหมดหนทาง

ความสามารถในการสังเกตสีหน้าและคำพูดของกานต์นี้ไม่ เลวจริงๆ

นภดลเห็นเด็กที่ฉลาดและน่ารักแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้น
นรมนต้องยอมรับ รอยยิ้มของนาดท่าให้ไม่สามารถ ต้านทานได้จริงๆ

“เดี๋ยวถ้าเจอสามีฉัน ทางที่ดีคุณห้ามยิ้มต่อหน้าเขา

“หม?”

นภดลค่อนข้างประหลาดใจ แต่ก็พยักหน้า

หลังจากสองคนเดินเข้ามา มีสวิตซ์ก็ปิดมันทันที กลิ่นน้ำโซดา เข้มข้นพุ่งเข้าจมูก

“ใคร?”

นรมนเพิ่งเข้ามา ก็มีคนโจมตีทันที

นภดลงนรมนไว้โดยไม่รู้ตัว ฉวยโอกาสนี้ นรมนถึงเห็นชัดๆ

ว่าคนที่โจมตีตนเป็นกิมจิจริงๆ ด้วย

“กิมจิ! เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?

นรมนยังจำได้ว่ากิมจิยิงตัวเอง ตอนนี้ได้เห็นกิมจิอยู่ที่นี่อีก ครั้ง นรมนรู้สึกไม่เกินความคาดหมาย แต่ก็รู้สึกอึดอัด

กิมจิเหมือนไม่รู้จักนรมน โจมตีนรมน โดยไม่ลังเลสักนิด

นรมนต้องปกป้องตัวเอง

ทักษะของทั้งสองคนแทบเหมือนกัน ถ้านรมนไม่ได้รับการ ฝึกฝนจากบุรีศร์มาช่วงหนึ่ง ตอนนี้เดาว่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกิมจิ
เธอพบว่าดวงตาก็มไม่มีแววตา เหมือนกำลังไม่มีสติ

นภดลฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาต่อสู้กัน พูดขึ้นเสียงทุ้ม “เขา ถูกสะกดจิตอย่างหนัก ไม่รู้จักตัวเอง เพียงแค่ทำตามคำสั่งของ คนสะกดจิต โดยไม่รู้ตัว

“แล้วทำยังไงดี? แก้ไขการสะกดจิตนี้ได้ไหม?”

นรมนค่อนข้างกังวล

กิมจิคือผู้ช่วยที่มีความสามารถของตน และเป็นผู้จัดการของ อาณาจักรรัตติกาล ถ้าไม่มีเขาอยู่ หลายๆ เรื่องนรมนก็ทำไม่ ชัดเจน และเขาเป็นคนของเธอ จะให้เขาเป็นอะไรอยู่ที่นี่ได้ อย่างไร?

แต่นภดลพูดขึ้น “ปกติการสะกดจิตจะมีคำสั่ง ถ้าหาคำสั่งไม่ เจอ ถ้าไปแก้การสะกดจิตอย่างไร้จุดหมาย คนจะถูกทำลายทันที อย่างง่ายๆ

ทําลายหมายความว่าไง?”

“ก็กลายเป็นปัญญาอ่อนไม่ก็ผัก

ค่าพูดของนภดลทำให้สีหน้านรมนไม่ค่อยสู้ดีแล้ว

กิมจิดเจ็บปวดมาก ต่อสู้กับแรมนอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ถึงแม้นรมนจะได้รับการรักษาจากยมราชชั่วคราวแล้ว ก็ยังคง ไม่สามารถรักษาความแข็งแกร่งทางกายภาพได้มากเกินไป ระหว่างที่เธอหอบหายใจ จู่ๆ กิมจิกหน้ามืด เป็นลมไปทันที
บรมนกอดเขาไว้ รู้สึกว่าร่างกายเขาร้อนเป็นไฟ

“เขาเป็นไข้

บรมนมองนาล

นภดลส่ายหน้าพูดขึ้น “ฉันไม่ใช่หมอ แต่ช่วยทำให้ได้เขาลด ลงก่อนได้ คุณคิดดีๆ แล้วกัน หลังจากไข้ลดแล้ว ยังยกเลิกคำสั่ง ไม่ได้ เขาก็ยังคงโจมตีคุณต่อ ถึงจะเป็นแบบนี้คุณก็ยังช่วยเขา ต่อไปเหรอ?”

ช่วย! เขาเป็นหัวหน้าทีมของฉัน เป็นพี่น้องของฉัน เขามาที่นี่ เพราะคำสั่งฉัน ตอนนี้กลายเป็นแบบนี้ ฉันไม่สนความเป็นความ ตายเขาไม่ได้หรอก ถึงจะต้องลาก ฉันก็จะลากเขากลับไปเมือง

แววตานรมนมีความคิดแน่วแน่

นภดลมองเธอ ไม่ได้พูดอะไร โน้มตัวลงไปลดไข้ให้กิมจิ

ตอนนี้นรมนเจอกับทางเลือกที่ยากลำบาก ถ้าตอนนี้พากิมจิ ก้าวไปข้างหน้า ก็จะเผชิญกับอันตรายที่น่ากลัว หลังจากที่กิมจิ ฟื้นขึ้นมาก็อาจจะขัดขวางเธอ แต่ถ้าตอนนี้ทิ้งกิมจิไป นั่นก็เป็นไป ไม่ได้

นภดลดูเหมือนเห็นความหนักใจของนรมน พูดขึ้นเสียงทุ้ม “ฉันทำให้เขาหมดสติได้ชั่วคราว ถ้าคุณไม่อยากทิ้งเขา ฉันก็ แบบเข้าเดินไปได้ แต่ในนี้มันมีปัจจัยที่ไม่แน่นอนเยอะเกินไปคุณต้องคิดให้ดี

“ไม่ต้องคิด เอาตามนี้แหละ ฉันทั้งกิมจิไว้ไม่ได้

ค่าพูดนาม ทําให้นภดลพยักหน้า จากนั้นก็ใช้เทคนิคมือท่า ให้กิมจิหลับไหลไปชั่วคราว

ทั้งสองพากิมจิเดินไปข้างหน้า

ที่นี่เหมือนเป็นสถาบันวิจัย ทุกห้องถูกล็อกด้วยรหัสผ่าน ถึง ขนาดมีการตรวจสอบลายนิ้วมือด้วยซ้ำ

นภดลมองทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้า ราวกับย้อนกลับไปก่อน หน้านี้

เขาพูดขึ้นอย่างไร้อารมณ์ “นี่เป็นศูนย์วิจัย แต่วิจัยอะไรฉันไม่รู้ ชลลี่ ฉันอยากเตือนคุณ ถ้าสามีคุณกับเพื่อนคุณอยู่ที่นี่ มีโอกาส เป็นอย่างมากว่าเมื่อคุณเจอพวกเขาแล้วจะไม่ใช่พวกเขาคนเดิม อีกต่อไป

“หมายความว่าไง?

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจรู้สึกกังวล จริงๆ แล้วเธอก็เดา อะไรได้บางอย่าง พอรู้ว่าที่นี่คือศูนย์วิจัยก็เดาได้แล้ว แต่ไม่ อยากตรวจสอบยืนยัน ยิ่งไม่อยากจะเชื่อ

บริศร์คือราชาแห่งเมืองชลธี เป็นผู้ชายที่โดดเด่นขนาดนั้น ห้ามกลายเป็นหุ่นเชิดหรือตัวทดลองของใคร ไม่อย่างนั้นชีวิต ของเขาจะเป็นอย่างไร?
เขาที่เป็นคนภูมิใจมากขนาดนั้น ถ้ากลายเป็นตัวทดลองของ คนอื่น เขายอมตายดีกว่า!

อีกอย่างเจตต์ เช่นกัน คนที่เป็นหมาป่าผู้สง่าผ่าเผย ถ้ากลาย เป็นสภาพอื่นเพราะเธอ เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรชดใช้มิตรภาพนี้ อย่างไร

นภดลดูเหมือนเห็นความกังวลใจและการหลบหลีกจาก ใบหน้านามน ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “คนที่เข้ามาในนี้ล้วนกลาย เป็นตัวทดลองของคนอื่น เช่นฉันคนนี้ แบบฉันถือว่าประสบ ความสําเร็จ ถ้ามันล้มเหลว ก็มีแค่ความตายเท่านั้น หรือไม่ก็ ตายดีกว่ามีชีวิตอยู่

“หยุดพูดได้แล้ว! ก่อนจะเจอเขา ฉันไม่อยากฟัง ไม่อยากเชื่อ อะไรทั้งนั้น”

นรมนรีบขัดคำพูดของนภดล สีหน้าเธอยิ่งแย่ขึ้นไปอีก นภดลมองเธอ ยังคงพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าจิตใจเข้มแข็งไม่

พอ คุณอย่าเข้าไปดีกว่า”

“ฉันบอกให้คุณหยุดพูดไง!

“ชลลี่ คุณต้องเผชิญหน้ากับปัญหานี้

เป็นครั้งแรกที่นรมนอยากซัดหมัดเข้าที่ใบหน้าสวยงาม แพรวพราว ของนภดล

“อย่าคิดว่าฉันไม่กล้าต่อยคุณนะ ถ้าคุณพูดอีกคำเดียว ฉัน รับรองว่าคุณจะนอนอยู่บนพื้นเพื่อคลายร้อนสักพัก”
บรมนูพูดจบก็เดินไปข้างหน้า

นกคลมองเธอ ถอนหายใจเบาๆ ก่อนตามไป เขาเป็นคนที่เธอซื้อมา เมื่อเธอไปที่ไหนเขาก็ต้องตามไปอย่าง แน่นอน

จิตใจบรมนกังวล แต่ก็ยังมีความหวังนิดหน่อย บุรีศร์กับเจตจะอยู่ที่นี่จริงๆ ไหม? นรมนส่งวิดีโอให้กานต์

“ลูกรัก ที่นี่ไม่มีคน แต่ต้องมีระบบกล้องวงจรปิดแน่นอน ลูก ช่วยแม่หาหน่อย ในนี้มีแดดดี้ของลูกกับคุณอาเจตต์ใหม

ตอนนี้นรมนหาแบบไร้จุดหมายไม่ได้ ทำได้แค่ฝากความหวัง

ไว้ที่กานต์

เมื่อกานต์เห็นฉากนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดขึ้นเสียงทุ้ม “หม่า มี พวกคุณน่าจะเข้าไปสู่พื้นที่ทดลองของคนอื่นแล้ว ตอนนี้ถอยก็ ไม่ทันแล้วฮะ

“ไม่เป็นไร แค่หาแด๊ดดี้ของลูกเจอ ถึงจะตายที่นี่แม่ก็ยอม

คำพูดนมันทำให้มือกานต์สั่นเล็กน้อย พูดขึ้นเสียงทุ้ม “หม่ มี คุณเคยสัญญากับผมว่าจะพาคุณบุริศร์กลับมาด้วยกัน ถ้าคุณ ตาย ผมกับกมลจะทำยังไง?

“ขอโทษ ลูกรัก หม่ามี้พูดผิดไปแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตราบ ใดที่หาเด็ด ลูกเจอ เราจะออกไปได้ ลูกก็รู้ความสามารถของแอ๊คติ้ลูกกับคุณอาเจตต์ใช่ไหม”

นรมนปลอบกานต์ แต่ตัวเองก็หวาดกลัวในใจ ถ้าไม่ใช่ ปุริศร์คนเดิมจริงๆ เธอจะยังเดินออกไปได้ไหม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ