บทที่ 535 พี่จะพาเธอไปเล่นสเก็ต

ร้าว! สเต็ก!

ความตื่นเต้นของกมล และกิจจาที่ขมวดคิ้วมั่น ทำให้เกิด ความแตกต่างอย่างชัดเจน

“คุณหนู คุณชาย นี่เป็นสเต็กที่เตรียมพร้อมให้พวกคุณครับ ทานให้อร่อย

ผู้หญิงที่ดูเหมือนพี่เลี้ยงเด็กนำสเต็กที่ปรุงสดใหม่ยกมาไว้ข้าง หน้ากมล

กิจจากลับยกมือห้ามกมล มองไปดวงตาของสาวน้อยก่อนพูด “พวกเราจะออกไปกินสเต็ก นี่เป็นมีเดียมแรร์ น้องสาวของฉันไม่ ชอบกินมีเดียมแรร์ แถมเนื้อที่ชอบกินต้องสั่งมาทางอากาศจาก ต่างประเทศเท่านั้น

“พี่กิจจา หนู…….

“หยุดพูด!”

กิจจาหันไปมองกมลอย่างเร็ว

ถึงแม้กมลอยากจะกินมาก แต่สายตาที่จ้องมองมาของกิจจา ทำให้เธอชะงัก สายตาของเธอนั้นก็ยังจ้องไปที่สเต็ก น้ำลาย หวั่นจะไหล

กิจจาเคยไม่อยากให้กมลกินเสียที่ไหนกัน? แค่ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถกินที่นี่ได้อีก

หญิงสาวคนนั้นไม่มีท่าที่โกรธแต่อย่างใด เธอกลับยิ้มก่อนพูด “คุณชายคะ สเต็กของพวกเรานำเข้ามาจากต่างประเทศ สดใหม่ มาก สำหรับที่คุณชายบอกว่าเป็นมีเดียมแรร์ ดิฉันจะให้คนนำ ไปทำให้ใหม่ รอสักครู่ค่ะ”

หลังจากพูดเสร็จผู้หญิงคนนั้นก็ถือสเต็กเดินออกไป “หยา สเต็กของหนู!”

กมลแทบจะคว้าสเต็กจากมือของผู้หญิงคนนั้น แต่กิจจาคว้า แขนของเธอไว้

“พี่กิจจา สเต็กของหนู!”

“ตอนนี้พวกเราไม่รู้ว่าหม่าเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้เธอทำแค่ ใช้อาหาร อพวกมันไว้ก่อน พี่ไปหาของอะไรสักหน่อยแล้วจะ กลับมา”

กิจจากังวลกับกมลเล็กน้อย

เด็กคนนี้เป็นคนที่ไม่คิดอะไรมาก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรั้งคน ส่งอาหารได้หรือเปล่า

เมื่อกมลได้ยินกิจจาพูดแบบนี้ เธอก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ความหมายของพี่ก็คือไม่ว่าพวกเขาจะน่าอาหารอะไรอร่อยๆมา ให้ หนูก็ต้องพูดว่าไม่พอใจ ให้เขาไปทำให้ใหม่ไช่ไหม?

“ใช่แล้ว! กมลเก่งจริงๆ!
กิจจาไม่ฝืนใจที่จะชมเธอสักนิด แต่กมลกลับก้มหน้า

“พี่กิจจาไอ้ไข่เน่า! รู้อยู่แล้วว่าหนูหิวแค่ไหน ยังจะให้หนูตั้งใจ หาข้อผิดพลาดจากอาหารเลิศรส นอีก พี่มันไอ้ไข่เน่า ไข่เน่า ห่วย ห่วยที่สุดเลย! ฮี!”

การประณามของกมล ทำให้กมลที่ค่อนข้างที่จะเสียใจและ เจ็บปวด

“พี่รับปากเธอ แค่เธอสามารถต้านสิ่งดึงดูดของพวกมันไว้ได้ สามครั้ง คราวหลังพี่จะเลี้ยงKFC กับDexterเธอสามครั้ง เป็น ไง?”

เป็นเพราะว่าร่างกายของกมล ไม่ว่าจะเป็นบริศร์หรือนรมน ก็ ไม่อนุญาตให้เธอกินอาหารขยะพวกนี้ ปกติถึงแม้จะกิน แต่ก็ จำกัดปริมาณ ตอนนี้เมื่อได้ยินกิจจาพูดแบบนี้ กมลก็ยิ้มขึ้นมา ทันที ก่อน บนิ้วก้อยออกไป

“เกี่ยวก้อยกันแล้ว อีกร้อยปีก็ห้ามเปลี่ยน”

กิจจามองไปที่เล็ก นิ้วอ้วนๆของเธอ ไม่ลังเลสักนิดที่จะยื่นนิ้ว ออกไปเที่ยวด้วย

“เกี่ยวก้อยกันแล้ว อีกร้อยปีก็ไม่เปลี่ยน ใครเปลี่ยนเป็นหมา

เมื่อนิ้วหัวแม่มือของทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน กมลยิ้มหวาน ทว่ากิจจากลับรู้สึกฝาดใจเล็กน้อย

กานต์ไม่อยู่ที่นี่ หม่าก็ไม่รู้เป็นอย่างไร เขายังไงก็ต้องพาก หลออกไปจากที่นี่ให้ได้ จะไม่ให้หม่ามกังวลใจเด็ดขาด
กิจจากล่าวเบาๆ ในใจ ก่อนจะสงบอารมณ์ของกมลด้วยคำไม่ กี่คำ และกำลังจะปีนออกทางหน้าต่างไป

กมลมองไปอย่างเป็นห่วง “พี่กิจจา มันสูงมากเลย ระวังด้วย

“พี่นา กลับไปเถอะ ถ้าพี่ไม่ได้กลับมาก่อน อย่าให้พวกมัน เข้ามาได้นะ รู้หรือเปล่า? พูดไปว่าเธอไม่อยากกินสเต็กแล้ว

เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นแทน พยายามถ่วงเวลาพวกมันไว้นะ

กิจจาหันไปพูดกับเมลอีกรอบ

กมลพยักหน้า ก่อนพูด “หนูเข้าใจแล้ว ถ้าหากไม่มีของอร่อย หนูก็สามารถต้านได้

“เด็กดี!”

กิจจายิ้มให้กมล จากนั้นก็ปืนจากหน้าต่างออกไป

ด้านล่างมีแต่คนคุ้มกัน กิจจาไม่รู้มาก่อนเลยว่าตนนท์จะส่งคนมาดูเด็กสองคน เขา

และกมลมากขนาดนี้

ข้างในนี้มีแต่คนในเขตฐานทั้งนั้น ตอนที่กิจจาถูกตรินท์ฝึก ซ้อมเขาก็เคยเห็นมาแล้ว

เขากัดริมฝีปากล่าง เดินไปที่ห้องครัวอย่างระมัดระวัง

คนในครัวกำลังยุ่ง จริงอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นบอก สเต็กนำเข้า มาจากต่างประเทศ ส่งมาทางอากาศ สดใหม่มาก ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังสั่งให้คนของพวกเขาทำมันใหม่

กิจจาฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ได้สนใจ รีบไปซ่อนตัวได้

สิ่งของในมือทําให้ดวงตาเขามีแสงวูบ เขาแอบใช้ถุงผ้าบรรจุ ใส่มันลงไป หลังจากนั้นจึงค่อยๆ ใช้เชือกผูก ประยุกต์ใช้หลัก การลูกรอกนำสิ่งของส่งไปยังหน้าห้องที่มีกมลอยู่

กมลองไปนิด ก่อนจะรีบวิ่งไป เธอเห็นเชือกเส้นหนึ่งที่เชื่อมกับ ห้องข้างๆ ดวงตาเห็นถุงอะไรสักอย่างที่แขวนอยู่ตรงหน้าต่าง

เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย เปิดหน้าต่าง พยายามใช้แรงทั้งหมดที่ มีนำสิ่งของออกมาจากถุงผ้า

เมื่อกิจจาโผล่หัวออกไปดู เขาก็เห็นกมลกำลังนำของในถุง ออกมาพอดี เขายิ้มอย่างปลื้มอกปลื้มใจ หันไปยกนิ้วให้กมล

หลังจากได้รับค่าชมจากกิจจา กมลก็มีแรงกำลังขึ้นมาทันที

ออกแรงอย่างสุดกำลัง

ด้วยความช่วยเหลือของกมล ทําให้กิจจายิ่งมีความมั่นใจมาก

ขึ้น

เนื่องจากเขาตัวเล็ก และได้รับการฝึกฝนในฐานการฝึกพิเศษ เขาจึงรู้วิธีหลีกเลี่ยงผู้คนและกล้องวงจรปิด เหมือนปลาไหลที่ เคลื่อนเข้าออกทางข้างหลังห้องครัว

กระเป๋าสิ่งของเคลื่อนตามเชือกไปยังที่ห้องของพวกเขา
ไม่นานนักกมลก็เหนื่อยจนเหงื่อไหลไคลย้อย แต่ในความคิด ของเธอ ทุกอย่างสนุกและน่าสนใจมาก แต่มันยังเหมือนใช้พลัง มากขึ้นไปทุกที

มีเสียงฝีเท้าตั้งอยู่ด้านนอก

กมลกลั้นหายใจอย่างรวดเร็ว

เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงผู้หญิงดังมาจากข้างนอก

“คุณหนู คุณชาย สเต็กเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“จู่ๆฉันก็ไม่อยากกินสเต็กแล้ว ฉันอยากกินทาร์ตไข่ พวกเธอ ไปหาทาร์ตไข่มาให้ฉันกินเถอะ”

กมลพูดรัว

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ยังคงกล่าวด้วยความเคารพ “แล้วคุณชายละคะ? สเต็กของคุณชายก็ทำเสร็จแล้ว”

“พี่กิจจาก็ไม่อยากกินแล้ว ใช่ไหม? ”

หลังจากที่กมลพูดจบ เธอก็รีบแสร้งเลียนเสียงกิจจาทันที “อืม”

เมื่อเห็นเช่นนี้หญิงสาวจึงพูดต่อด้วยความเคารพ “รับทราบ ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนทำทาร์ตไข่ให้คุณหนูและคุณชาย ทาน”

“รีบไปสิ ฉันอยากกินมูสเค้กด้วย ถ้าให้ดีก็ซื้อผลไม้ที่อร่อยมา

ให้ด้วย
รับทราบค่ะ

เสียงฝีเท้าจากไปอีกครั้ง

หลังจากหมุนตัวเป็นวงกลม กมลก็ยกนิ้วชมเชยให้ตัวเอง พลางพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ “กมล เธอเก่งที่สุด! ในอนาคตเป็น นักแสดงได้เลยนะเนี่ย! โอเ

หลังจากทําให้ตัวเองบันเทิงเสร็จ กิจจาก็กลับมา

“พี่กิจจา กลับมาแล้วเหรอ? หนูจะบอกอะไรให้หนูทำให้ผู้ หญิงคนนั้นจากไปได้ หนูแกล้งเลียนเสียงพี่ หลอกให้เธอไป

เมื่อเห็นว่าเสียงของกมลดังขึ้นเรื่อยๆ กิจจากอดไม่ได้ที่จะ ปิดปากเธอจากนั้นก็เปิดประตูออกไปข้างนอก

มีชายร่างใหญ่ คนเฝ้าหน้าประตูห้อง ห้องนั่งเล่นด้านล่างมี ขนาดใหญ่มากและมักจะมีบอดี้การ์ดมากกว่าหนึ่ง โหล

กิจจาขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พี่กิจจาดูอะไรอยู่? หนูขอดูด้วย

กมลดึงมุมเสื้อของกิจจาอย่างร้อนรน

กิจจามองลงไป เขาคิดสักพัก ก่อนพูดว่า “กมล เล่นสเก็ตเป็น ไหม”

“เป็นค่ะ! พี่ชายสอนหนู ตอนอยู่ในโรงพยาบาลหนูอุดอูมากไม่มีอะไรเล่น หม่ามี้กับพ่อเลี้ยงก็ไม่อนุญาตให้เคลื่อนไหว พี่ชาย ก็เลยสร้างเกมมาให้เล่น เรียกว่า สเก็ตลีลา สวยมากเลย

คำพูดของกมลทําให้ปากของกิจจากระตุกเล็กน้อย

“ที่พี่พูดไม่ใช่เกมนะเป็นในชีวิตจริง เคยเล่นไหม?”

“ไม่เคยค่ะ แต่การทรงตัวของหนูดีมาก ตอนที่เดินอยู่บนบาร์ เดียวในสวนของโรงพยาบาลก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ แต่เรื่อ

นี้หม่ามี้กับพี่ชายไม่รู้นะคะ พี่อย่าไปบอกพวกเขานะ นี่เป็น ความลับเล็กๆระหว่างเรา

“โอเค ตอนนี้พวกเรามาเล่นสเก็ตกันดีไหม

ข้อเสนอของกิจจา ทําให้ดวงตาของกมลเป็นประกาย

“เล่นยังไง?”

เธอแค่ฟัง พี่สอนเธออย่างไร ก็ทําแบบนั้น ดีไหม?”

กิจจามองไปที่กมลด้วยความกังวลใจ แต่พวกเขาไม่มีเวลา

แล้ว

กมลพูดอย่างมีความสุข “โอเค! หนูรับปากว่าจะเชื่อฟัง

เมื่อเห็นอารมณ์ของเธอสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเช่นนี้ ใจของกิจจา เต้นระรัวราวกับมีคนมาตีกลอง ไม่รู้ว่าตัวเองทำสิ่งที่ถูกหรือไม่ แต่ก็แทบไม่สนใจ

“เธอแกล้งปวดท้อง พอตอนพี่เปิดประตูก็จับมือพี่ไว้ ห้าม ปล่อยเด็ดขาด เข้าใจไหม?”
“เข้าใจแล้ว!”

ในเวลา กมลไม่สนใจหลักการไม่โกหกอีกต่อไป แค่คิดว่า ต่อไปจะเล่นกับกิจจาอย่างไร

กิจจาพยักหน้าให้เธอ กมลรีบกุมท้องพลางโอดครวญทันที

“โอ้ยยยยยยยยยยยย! จะตายแล้ว! ปวดท้องจะตายแล้ว! มี ใครอยู่บ้าง! ช่วยด้วย! ฉันอยากไปโรงพยาบาล

กมลตะโกนพลางร่ำไห้ ถ้าหากกิจจาไม่รู้มาก่อนก็คงคิดว่า เธอปวดท้องจริงๆ

คนข้างนอกเมื่อได้ยินเสียงร้องตะโกนของกมลก็เกิดอาการ ลังเล ตอนนี้เองที่กิจจาเองก็ร้องออกมาเสียงดัง

“กมล เธอเป็นอะไร! ทำไมปากเธอสีม่วงแบบนี้! มีใครอยู่

บ้าง!”

ขณะที่เขากำลังพูดก็เตะประตูไปด้วยอย่างค่อยๆเร่งความเร็ว

ในที่สุดบอดี้การ์ดข้างนอกก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว

ขึ้น

คนที่อยู่ข้างในเป็นลูกชายและหลานสาวของเจ้านาย ถ้ามี อะไรเกิดขึ้นจริงๆพวกเขาไม่สามารถชดใช้เรื่องนี้ได้แน่ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ บอดี้การ์ดก็รีบเปิดประตูเข้ามา ในตอนนี้เอง ที่กิจจาน่าน้ำมันถั่วลิสงที่เตรียมไว้ขึ้นมา “จับมือฉันไว้ให้แน่นกมล ฉันจะพาเธอเล่นสเก็ต
ในขณะเดียวกัน กิจจากยื่นมือเล็กๆ ไปทางเมล กมลไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีรับส่งมือไป อย่างรวดเร็ว

เมื่อมือของพวกเขาเพิ่งสัมผัสกัน กิจจากลากเธอไปข้างหน้า เหยียบไปบนน้ำมันถั่วลิสง โดยตรง เพราะว่าไม่ได้เตรียมการ ป้องกันมาก่อน พวกบอดี้การ์ดที่กรูกันเข้ามาเลยลื่นน้ำมัน ทำให้ ยืนขึ้นไม่ได้ เดินอย่างตุปัดเปที่จะทรงตัว กิจจากพลิ้วไหวดั่ง ปลา ลากกมลผ่านช่องว่างระหว่างตัวของพวกเขา

“ว้าว! ตื่นเต้นมาก!

นี่เป็นครั้งแรกของกมลที่รู้สึกได้ว่าร่างกายตัวเองสามารถเล่น สเก็ตได้ เธอไม่สามารถควบคุมตัวเอง กรีดร้องอย่างมีความสุข และดึงดูดความสนใจของเหล่าบอดี้การ์ดทันที

“เร็ว! รีบจับตัวพวกเขามาให้ได้!”

เมื่อหัวหน้าทีมเห็นฉากนี้ เขาพลันตื่นตระหนก

กิจจาแสดงทักษะการเล่นสเก็ตที่ยอดเยี่ยมของเขา พากมล หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็ระเบิดข้าวของที่วางไว้ตรง หน้าต่างของห้องอื่นๆ

เสียง“ปัง” ดังขึ้น ไฟลุกท่วม ก่อนคลื่นความร้อนจะพุ่งสูงขึ้น กิจจารีบโอบกมล รีบพาหนีไปที่ราวบันได ก่อนจะจับราวบันได ไถลลงไปข้างล่าง

กมลถูกเสียงระเบิดทำให้ตกใจ เธอรีบถาม “พี่กิจจา นั้นมันลูกระเบิด? นึกไม่ถึงว่าพี่จะมีลูกระเบิด?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ