บทที่ 449 เรายังต้องเล่นละครกันอีกเหรอ?

“คุณย่าคะ หนูจะให้คุณย่าทานอะไรได้ล่ะคะ? ทำไมคุณย่าก็ว่า หนูแบบนี้คะ? คุณย่าก็ใช่ว่าไม่รู้สักหน่อย หนูหวังดีกับคุณย่าทั้ง นั้นนะคะ ตอนนี้คุณย่าไม่เชื่อหนูไม่ได้นะคะ

ระหว่างที่ตุลยาพูดก็ได้เสแสร้งน้ำตาไหลลงมาสองหยด

ธรณีกลับไม่ฟังเธอ พูดกับคนข้างๆอย่างเย็นชาจับตาดูเธอไว้ ให้ดีๆ คนที่เหลือไปโรงพยาบาลก่อน เดี๋ยวมีผลตรวจยืนยันแล้ว ค่อยว่ากัน”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็ยังค่อนข้างตัดใจไม่ได้

“อย่ามัดเธอไว้เลย เธอบอบบางขนาดนี้ รอบๆนี้เป็นบอดี้ การ์ดของบ้านเราหมด เธอหนีออกไปไม่ได้หรอก”

“แม่ครับ นี่มันเวลาไหนแล้วครับ แม่ยังพูดข้างข้างเธออีก ตอนนี้แม่อย่าพูดอะไรเลยดีกว่า ไปดูที่โรงพยาบาลก่อนเถอะ

ธรณีหมดคำพูดกับอาการกิริยาของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา จริงๆ แต่ดันคนๆนี้ยังเป็นแม่ของตัวเองซะด้วย

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคิดๆแล้ว สุดท้ายก็ได้ปิดปากเงียบ ดุลยาเห็นภาพนี้ ยิ่งร้องไห้ให้สมจริงมากยิ่งขึ้น

“คุณย่า คุณย่า หนูไม่มีทางทำร้ายคุณย่าหรอกค่ะ คุณย่า ปล่อยให้คุณอาทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะคะ คุณย่าดูสิคะ มัดหนูเอาไว้แบบนี้ เวลาหนูจะเข้าห้องน้ำจะไปยังไงคะ คุณย่า

“ธรณี……”

“แม่ครับ เราไปโรงพยาบาลก่อน กว่าครับ ถ้าผมปรักปรำ เธอ เดี๋ยวกลับมาผมจะขอโทษเธอเอง แต่ตอนนี้ทุกอย่างต้องฟัง ผม โอเคมั้ยครับ?”

ธรณีพูดอย่างเด็ดขาด ไม่ให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ลังเล

เลยสักนิด

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาถอนหายใจหนึ่ง แล้วพูดกับดุลยา ยัย หนูตุลยา ต้องให้หนูกล้ำกลืนฝืนทนก่อนแล้วนะ หนูวางใจเถอะ เดี๋ยวย่าเป็นคนตัดสินใจให้หนูเอง

ระหว่างพูดเธอก็ถูกคนของธรณีผลักออกไป

ตุลยาค่อนข้างลนลานแล้ว

จะทํายังไงดี?

เธอควรจะทํายังไงดี?

แต่ธรณีห้อมล้อมที่นี่ไว้จนน้ำหยดเดียวก็ไหลผ่านเข้ามาไม่ได้ ข้างกายยิ่งแล้วใหญ่มีบอดี้การ์ดคอยเฝ้าจับตาดูเอาไว้ เธอออก ไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ธรณีพาคุณนายทรัพย์ทวีธาดาไปที่โรงพยาบาลทหาร ป้องได้ รอพวกเขาอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลแล้ว เห็นพวกเขามา ทีนี้ถึงมา

รับพวกเขาเข้าไปด้านใน
“คุณนายทรัพย์ทวีธาดาครับ ผมจะเจาะเลือดตรวจสอบทาง เคมีให้คุณก่อนนะครับ

ป้องเป็นแพทย์ตัวตั้งตัวตีของโรงพยาบาลทหาร คุณนาย ทรัพย์ทวีธาคาย่อมเชื่อใจอยู่แล้วหลังจากเจาะเลือดเสร็จ คุณนายทรัพย์ทวีธาดายังลังเลปัญหาของตุลยาอยู่

“ธรณี ยัยหนูตุลยาไม่ทำร้ายแม่หรอก ในนั้นต้องมีอะไรเข้าใจ ผิดแน่ๆ”

“แม่ครับ รอผลตรวจออกมาค่อยว่ากันดีกว่าครับ ตอนนี้ผม เชื่อแค่ผลตรวจเท่านั้น

ได้ยินธรณีพูดแบบนี้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาถามด้วยความ โกรธ”นรมนกรอกหูอะไรลูกอีกแล้วใช่มั้ย? ลูกถึงได้ทำแบบนี้กับ ตุลยา? ไม่งั้น จู่ๆทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้?”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดามีอคติกับนรมนมากเกินไป ถึงขั้นอะไร ก็คิดเชื่อมโยงไปในรมนหมด

ธรณีถอนหายใจแล้วพูด”แม่ครับ นรมนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาของเราแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยุ่งเรื่องของ ตระกูลเราแล้วครับ ยังไม่บอกว่าเธอรู้เรื่องนี้หรือเปล่า ถึงรู้ แม่ คิดว่าตามท่าทีและการกระทำที่แม่มีต่อเธอ เธอจะยุ่งความเป็น ความตายของแม่เหรอครับ?”

“ฉันเป็นย่าแท้ๆของเธอนะ!”

ทันใดนั้นคุณนายทรัพย์ทวีธาดาก็รู้สึกคำพูดของธรณีบาดหูมาก

“ย่าแท้ๆ? แม่มีความเป็นย่าแท้ๆที่ไหนกัน? ผมรู้สึกว่าแม่เห็น ตุลยาเป็นหลานแท้ๆมากกว่าครับ

ตอน ธรณีพูดจาไม่มีการปกปิดเลยสักนิด นี่ทำให้คุณนาย ทรัพย์ทวีธาดาขายหน้าจนข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“ไม่ใช่เธอแล้วยังจะมีใครจ้องเล่นงานยัยหนูตุลยาอีก?”

“แม่ครับ คราวก่อนป้องไปตรวจร่างกายให้แม่ ร่างกายแม่ เป็นยังไงเขาจะดูไม่ออกเหรอครับ? ป้องไม่มีความแค้นอะไรกับ ตุลยา จะสามารถใส่ร้ายเธอหรือยังไง? แม่ไม่ใช่ชื่นชมทักษะการ ของป้องและภรรยาของเขาเหรอครับ?”

ค่าพูดนี้ของธรณีทำให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาปิดปากเงียบ

เลย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผลตรวจของคุณนายทรัพย์ทวี ธาดาได้ออกมาแล้ว

ตอนที่ป้องยื่นผลตรวจให้ธรณีกับคุณนายทรัพย์ทวีธาดา สีหน้าของธรณีก็เปลี่ยนไปทันที

“นี่หมายความว่ายังไง?

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาดูไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็รู้ว่าส่วนประกอบ ของโลหิตตัวเองไม่ถูก เธอก็ใช่ว่าเพิ่งจะเจาะเลือดทดสอบครั้ง แรก บน ใบผลตรวจของทุกปี ข้อมูลผลตรวจเลือดไม่ใช่แบบนี้
ป้องมองธรณี อยากขอความคิดเห็นจากธรณี ธรณีพยักหน้าให้เขา

ป้องพูดเสียง “คุณนายทรัพย์ทวีธาดาครับ ไม่ใช่ว่าร่างกาย คุณอ่อนเพลีย และไม่ใช่ว่าจุดไหนของร่างกายคุณมีปัญหานะ ครับ แต่ว่าในเลือดของคุณมีส่วนประกอบของเฮโรอีนครับ ตอน นี่คุณถือว่าเป็นคนติดยา ถูกบังคับให้เสพยาครับ

“คุณว่าอะไรนะ? อย่าล้อเล่นหน่อยเลย ฉันจะเสพยาได้ยังไง? ฉันเป็นสมาชิกของครอบครัววีรบุรุษ ฉันรู้ว่าของพวกนี้แตะต้อง ไม่ได้! นั่นมันทำให้ชื่อเสียงของบรรพบุรุษเสื่อมเสียเชียวนะ!

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาอารมณ์วู่วามขึ้นมาทันที เธอมองไปที่ธรณี

ธรณีรู้สึกเจ็บปวดใจ

“แม่ไม่ทำแบบนี้หรอก แต่ตุลยาใส่เฮโรอีนลงไปในอาหาร และยาของแม่ ตอนนี้เลือดของแม่ทดสอบออกมาว่ามีสารเสพติด ชนิดนี้ แม่ยังสามารถเชื่อตุลยาอย่างมั่นใจอีกเหรอครับ? อาหาร ของแม่ ทุกอย่างของแม่มีอย่างไหนที่ไม่ผ่านมือของตุลยาบ้าง? แม่เชื่อใจเธอยิ่งกว่าเชื่อใจลูกชายคนนี้เสียอีก ตอนนี้แม่ยังจะ ช่วยเธอแก้ตัวอะไรอีกครับ?”

ได้ยินธรณีพูดแบบนี้ คุณนายทรัพย์ทวีธาตามนติ๊บโดยตรง เลย

“เป็นไปไม่ได้! ยัยหนูตุลยาไม่มีทางทำแบบนี้กับแม่หรอก!เป็นไปไม่ได้!

“งั้นแม่พูด ครับ ใครมีโอกาสลงมือกับแม่? นรมนเหรอ? เธอ ที่แม้แต่หน้าบ้านของตระกูลทรัพย์ทวีธาดาก็ยังไม่อยากมา เหยียบ เธอสามารถทำอะไรแม่ได้ครับ?”

คำพูดนี้ของธรณีได้อุดปากของคุณนายทรัพย์ทวีธาดา โดยตรง

มือและตัวของเธอสั่นคลอน มองผลตรวจเลือดที่อยู่ตรงหน้า คนทั้งคนเหมือนถูกฟ้าผ่ายังไงอย่างงั้น

เธออยู่มาจนอายุเจ็ดสิบกว่า ทั้งชีวิตทำอะไรใสสะอาดบริสุทธิ์ ลูกหลานของตระกูลทรัพย์ทวีธาดา แม้กระทั่งสามีของเธอก็สละ ชีพเพื่อชาติแล้ว

เธอเป็นภรรยาของวีรบุรุษ คนรุ่นหลังของวีรบุรุษ เธอมี เกียรติยศอยู่บนตัวจนนับไม่ถ้วน แต่ตอนนี้ทำไมเธอถึงกลายเป็น คนติดยาไปได้?

“ไม่! ไม่มีทาง! ยัยหนูดุลยาทำแบบนี้เพื่ออะไร? ฉันที่เป็นวัย แก่คนนึง ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉัน ด้วย?”

“เพราะอะไรงั้นเหรอครับ? ควบคุมแม่ก็เท่ากับความคุม ตระกูลทรัพย์ทวีธาดา พอความคุ้มตระกูลทรัพย์ทวีธาตาแล้ว เธอยังจะมีอะไรที่ทำไม่ได้อีก? ตั้งแต่แรก ดุลยาเข้าใกล้แม่ก็คือ หลุมพราง เป็นการวางอุบายอย่างนึง คำพูดที่เธอพูด เรื่องที่เธอ ทำ แม้กระทั่งความดีที่ทำกับแม่ทุกอย่างล้วนเป็นแค่วิธีการ แม่ลองคิดดูดีๆ ครับ ตอนแรกแม่มีกิริยาท่าทำแบบนี้กับนรมนเหรอ ครับ? ใครเป็นคนทําให้แม่มีอคติกับนรมน? แล้วใครกันที่แกล้ง ทําตัวน่าอนาถต่อหน้าแม่ และว่านรมนเสียๆหายๆ ถ้าเธอต แทนแม่จริงๆ คิดแทนตระกูลทรัพย์ทวีธาดาจริงๆ เธอไม่ควร เกลี้ยกล่อมให้ครอบครัวเราอยู่กันอย่างสนิทสนมกลมเกลียวกัน เหรอครับ? แล้วพูดถึงพี่สะใภ้คิม ถ้าตุลยาเป็นคนจิตใจดีงาม เหมือนที่แม่พูดจริงๆ ทำไมแม่ของเธอต้องพาเธอไปตายด้วย กัน? แล้วทําไมสุดท้ายถึงได้ไปจากที่นี่ ไปให้ไกลสุดขอบฟ้า ด้วย? แม่ครับ แม่มีชีวิตอยู่มาทั้งชีวิต หรือว่าจะต้องเลอะเลือน เช่นนี้จริงๆหรอครับ?”

ธรณีเจ็บปวดใจสุดๆ

เขาไม่รู้ว่าคุณนายทรัพย์ทวีธาดาถูกมนต์สะกดอะไรกันแน่ ถึง ได้เชื่อใจดุลยาขนาดนี้ ตอนนี้ก็กลายเป็นแบบนี้แล้ว ไม่นึกเลย ว่าเธอยังไม่ยอมเชื่ออีก

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาสับสนวุ่นวายไปหมด

“แล้วตอนนี้ฉันจะทำยังไง? คุณหมอป้อง ตอนนี้ฉันยังมีหนทาง รักษามั้ยคะ?”

ป้องมองแววตาที่ขอความช่วยเหลือของคุณนายทรัพย์ทวี ธาดา และพูดเสียงต่ำ”คุณนายทรัพย์ทวีธาดาครับ พวกเราจะ พยายามอย่างสุดความสามารถครับ แต่ก็ต้องการความร่วมมือ จากคุณด้วยนะครับ ถึงแม้เวลาที่คุณถูกสารเสพติดไม่นาน แต่ สารเสพติดในร่างกายเยอะมากแล้ว อีกอย่างสภาพร่างกายของคุณสู้คนหนุ่มสาวไม่ได้ อาจจะเจออุปสรรคนิตหน่อยนะครับ

ได้ยินป้องพูดแบบนี้ ที่จริงในใจของคุณนายทรัพย์ทวีธาตาก็รู้ ดี แต่ก็ยังได้พยักหน้า

“งั้นก็รบกวนพวกคุณแล้วค่ะ แต่ว่าเรื่องนี้ช่วยพวกเราเก็บเป็น ความลับได้มั้ยคะ? ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาที่เป็นตระกูลบริสุทธิ์ใจ อย่างนี้ ทนให้ข่าวรั่วไหลออกไปแบบนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ

“คุณนายวางใจเถอะครับ ผมจะช่วยตระกูลทรัพย์ทวีธาดาเก็บ เป็นความลับครับ ข้อมูลของวันนี้จะถูกทำลายทิ้งทั้งหมด จะไม่มี ใครรู้เรื่องนี้ครับ ผมจะจัดเตรียมสถานพักฟื้นที่กันดารหน่อยให้ คุณทําการรักษา หวังแค่ว่าคุณจะสามารถฝืนทนไหวนะครับ”

ป้องพูดคำพูดพวกนี้ไว้ก่อน คุณนายทรัพย์ทวีธาดาย่อมรู้ผล ได้ผลเสียอยู่แล้ว

“ฉันรู้แล้วค่ะ”

ราวกับว่าคุณนายทรัพย์ทวีธาดาจู่ๆได้แก่ขึ้นสิบกว่าปี แบบ เตียวร่างกายก็โก่งลงไป

ถึงจะไม่เชื่อว่าทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความจริง แต่พอคิดดีๆแล้ว ช่วงสองวันนี้เธอชอบกินของที่ตุลยาทำมากจริงๆ ไม่ว่าจะอะไรก็ แล้วแต่ ขอแค่เป็นของที่ตุลยาทำ เธอล้วนรู้สึกอร่อยทั้งนั้น กลับ เป็นกับข้าวที่คนรับใช้ทำเนี่ยสิ เธอรู้สึกรสชาติไม่ถูกปาก เหมือน ขาดอะไรไปสักอย่าง

คุณนายทรัพย์ทวีธาดากระทบกระเทือนจิตใจมาก
เชื่อตุลยาขนาดนั้น โอ้เด็กคนนี้ขนาดนี้ ยังไงก็คิดไม่ถึงว่าเธอ จะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้

“ฉันจะกลับไปดูตุลยา ฉันจะไปถามยัยหนูดุลยาว่าทั้งหมดนี้ เป็นความจริงหรือเปล่า”

จู่ๆคุณนายทรัพย์ทวีธาดาเปิดปากพูด น้ำเสียงแฝงด้วยความ ห่อเหี่ยวกับอ้างว้างที่บอกไม่ถูก

ธรณีรู้ว่าเธอกระทบเทือนจิตใจ รู้สึกไม่สบายใจแน่นอน ตอนนี้ เธอก็ถือว่าเป็นคนดื้อด้าน มันจะต้องรู้ให้แน่ชัดด้วยตัวเอง

“ได้ครับ เดี๋ยวผมพาแม่กลับไปถามให้รู้เรื่องไปเลยครับ แต่ แม่ต้องรักษาอารมณ์ของแม่ให้ดีๆ ตอนนี้แม่จะวามไม่ได้นะ ครับ”

คำพูดของธรณีทำให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาพยักหน้า

ป้องรีบไปจัดเตรียมเรื่องของต่อจากนี้ ส่วนธรณีได้พาคุณนาย ทรัพย์ทวีธาดากลับบ้าน

หน้าหลังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง จู่ๆคุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ยืนอยู่ ที่หน้าบ้าน ยังไงก็ยกฝีเท้าเดินเข้าไปไม่ได้

เธอรู้สึกตัวเองได้ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลทรัพย์ทวีธาดา เปรอะเปื้อน ยิ่งทำให้เกียรติของตระกูลทรัพย์ทวีธาดาเปรอะ เปื้อน

ตอนนี้ข้างในยังมัดคนที่ตัวเองเอ็นดูที่สุด ถูกคนที่เอ็นดูที่สุด ทำร้าย ความรู้สึกแบบนั้นมันทำให้คนตายทั้งเป็นชัดๆ
แต่ยังไงซะเธอก็เป็นคุณนายตระกูลทรัพย์ทวีธาดา หายใจ ลึกๆ นึง ทีนี้ถึงได้ยกเท้าเดินเข้าไป

ธรณีเดินตามอยู่ข้างกายเธอตลอด ไม่ได้พูดอะไร แค่เดินไป ข้างหน้าเป็นเพื่อนเธอ

ตอนที่คุณนายทรัพย์ทวีธาตาเห็นตุลยาอีกครั้ง ตุลยาเห็น สีหน้าของพวกเขา ก็รู้ว่าความชั่วของตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว

เธอไม่อ่อนแออีก ไม่แกล้งทำตัวน่าสงสารอีก ตอนที่เห็นธรณี กับคุณนายทรัพย์ทวีธาดาโผล่มาที่ตรงหน้าเธอ จู่ๆเธอหัวเราะ ขึ้นมา

“นี่พวกแกจะทําอะไร? เอาฉันตาย? ฉันเป็นหลานสาวของ ตระกูลทรัพย์ทวีธาดาที่พวกแกเป็นคนป่าวประกาศให้โลก ภายนอกนอกรู้เองเชียวนะ ถ้าพวกแกเอาฉันตาย ฉันดูซิว่าพวก แกจะบอกกับคนเมืองชลธียังไง!

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาไม่เคยเห็นตุลยาที่บ้าอำนาจขนาดนี้มา ก่อน เธอได้องค้างไปในชั่วขณะ

“ยัยหนูดุลยา ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้?”

“ฉันควรจะเป็นแบบไหน? ควรจะค่ะๆๆ รับปากพวกแก่ลูก เดียวเหรอ? ดูสีหน้าพวกแกใช้ชีวิตไปวันๆ? หรือว่าอ่อนแอสุดๆ เอาแต่น้ำตาไหลพรากๆๆ กล้ำกลืนความไม่เป็นธรรมเพื่อรักษา หน้าทุกฝ่ายทั้งวัน? คุณนายทรัพย์ทวีธาดา คุณย่าที่แสนดี เวลา นี้แล้ว เรายังต้องแสดงละครกันอีกเหรอ? ตอนนี้แกกลับมา คง ไม่ใช่จะมาบอกฉันว่า แกเตรียมแก้มัดให้ฉัน ปล่อยฉันไปมั้ง?
ดุลยาส่งเสียงชื่อเย็นชาทีนึง คำที่พูดออกมากลับทำให้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาพูดไม่ออก ในใจมีอารมณ์ที่บอกไม่ถูก ห้อมล้อมเธอไว้ กดทับเธอไว้ ทำให้เธอเกือบจะเป็นลมหมดสติ ไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ