บทที่ 411 ฉันดูว่างมากขนาดนั้นเลยเหรอ
เจตต์อยู่ในเมืองชล เป็นเวลาหลายปี และเขาถูกขนานนามว่าเป็นเพลย์บอยมาโดย ตลอด ผู้หญิงทุกคนที่คบกับเขา ไม่มีเลยสัก คนที่จะไม่พูดว่าเจตต์ในเรื่องอย่างนั้นเขาเก่ งมากๆ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนได้ยินว่าเขาทำ เรื่องอย่างนั้นไม่ดี
ใบหน้าเขาบิ้นสี
“คุณชายปริศ เก็บไว้ใช้เองเถอะครับ ผม ได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณชายบุรีศร์อยู่คนเดียว ไม่รู้ ว่ารู้สึกยังไง? คนโสดอย่างผม วันๆ มีแต่คน อยากเข้าใกล้ แต่สําหรับคุณชายบุรีศร์ คุณก็ เป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว คงไม่ใช่เพราะเรื่อง อย่างว่าไม่ดี ภรรยาถึงหนีไปใช่ไหมครับ?”
เจตต์รู้สึกหงุดหงิดกับบุรีศร์เช่นกัน ตอน นี้เขาคิดอะไรได้ก็พูดไปอย่างนั้น โดยลืมไป เลยว่านโมนยังอยู่กับเขาที่นี่ และก็ลืมไปด้วย ว่าทําไมนรมนถึงกลับมาอยู่ที่นี่ ทันทีที่ประโยคนั้นพูดออกไป บรรยากาศ โดยรอบก็ลดลงทันที ไม่ว่าจะเป็นพฤกษ์หรือ คนที่อยู่รอบๆ ตัวของเจตต์ก็ต่างพากันสั่น เพราะใบหน้าของบริศ เย็นชาอย่างมาก
“ฮอ คุณชายเจตต์เก่งเรื่องคารมคมคาย มาก ผมเลยไม่รู้ว่าจะน่าทักษะของคุณชายเจต มาได้อย่างไรเลย”
บริศ กล่าวด้วยใบหน้าที่เย็นชา
โทรศัพท์ยังคงดังอยู่
นรมนรู้สึกว่าบริศ ตั้งใจไม่รับโทรศัพท์
ของเธอ
ผู้ชายคนนี้ต้องการจะทำอะไร?
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบุริศร์และเจตต์กำลัง
ทําสงครามกันอยู่
เมื่อมองไปที่หมายเลขโทรศัพท์บนหน้า จอ ดวงตาของบุรีศร์ก็เย็นชาขึ้นไปอีก
เพิ่งจะนึกได้ว่าควรโทรหาเขาตอนนี้เห รอ คงเพราะว่าเขามาหาเรื่องเจตต์แต่เช้า ดัง นั่นจึงคิดอยากจะห้ามปรามเขาล่ะสิ
ภรรยาของเขา เมียของเขา เรื่องที่มาอยู่ ในที่ของเจดต่กลับไม่พูดอะไร และยังคิดที่จะ พูดแทนเจดด้วย ในตอนนี้ถ้าบริศร์ยังคง อารมณ์ดีอยู่คงเป็นเรื่องแปลกไปแล้ว
เขาโยนโทรศัพท์ไปให้พฤกษ์ และพูด อย่างเย็นชาว่า “บอกเธอว่า ฉันไม่มีเวลาโทร หาเธอ ให้เธอรอไปก่อน”
หลังจากพูดจบ เขาก็ยังคงหันกลับมา มองเจตต์และพูดว่า “มาเลย ให้ผมดูหน่อยว่า คุณชายเจตต์มีทักษะการพนันดีแค่ไหน”
หลังจากพูดจบ ทั้งสองคนก็สู้พนันกันอีก
ครั้ง
พฤกษ์จําหมายเลขโทรศัพท์นี้ไม่ได้ แต่ เนื่องจากบริศ พูดเช่นนั้น พฤกษ์ก็ไม่กล้าที่จะ ฝ่าฝืน ก่อนจะกดรับสาย และไม่รอฟังสั่งที่อีก ฝ่ายพูด เขาก็พูดขึ้นเลย “ประธานบุรีศร์กำลัง ยุ่งมากครับ ให้คุณรอก่อน
หลังจากพูดจบ พฤกษ์ก็วางสาย
โทรศัพท์
บริศรัชะงักไปครู่หนึ่ง และมองไปที่ พฤกษ์อย่างครุ่นคิด
พฤกษ์รู้สีกว่าดวงตาของบริศ เหมือนจะ มีอะไร เขาเลยอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ประธานบุ รศร้ครับ เป็นสายของใครเหรอครับ?”
บุริศร์ไม่ได้พูดอะไร และหันกลับไปหา เจต ต่อ
พฤกษ์รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ดวงตา ของเขาดูแปลกไป ทำไมถึงมีกลิ่นอายของจิต สังหารอยู่
ถ้าไม่ใช่คนสําคัญ ก็ไม่ควรมีเบอร์ โทรศัพท์ใช่ไหม แต่ถ้าเป็นคนสำคัญจริงๆ
ทำไมประธานบุรีศร์ถึงไม่ใส่ชื่อสักหน่อยล่ะ?
ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ พฤกษ์ถือโทรศัพท์ของบุริศร์แล้วออกไป เงียบๆ แล้วโทรกลับหาอีกฝ่ายอีกครั้ง
นโมนตัวสั่นด้วยความโกรธหลังจากถูก พฤกษ์พูดอย่างนั้น
ให้ตายเถอะปุริศร์ เมื่อวานนี้เขารังแก เธออย่างไม่ออมแรง วันนี้เขากลับไม่สนเธอ แล้วใช่ไหม?
และยังให้เธอรออีก!
ได้!
เธอจะรอ!
แค่กลัวว่าใครจะเป็นคนรับอารมณ์เธอต่อ
จากนี้ต่างหาก
ขณะที่นรมนกัดฟันด้วยความโกรธ บุริศร์
ก็โทรกลับมาอีกครั้ง
นโมนตัดสายโดยทันที
มีไม่กี่คนที่กล้าตัดสายโทรศัพท์ของบุรี ศร์ และพฤกษ์ก็เริ่มเอะใจนมา
ไม่ใช่หรอก? เขาคงจะไม่สวยขนาดนั้นหรอก?
ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ พฤกษ์ก็ยิ่งกังวล และรีบ
โทรกลับอีกครั้ง
หลายสายที่ติดต่อมา ยิ่งทำให้ความ โกรธของนรมนเพิ่มขึ้น
เมื่อรับโทรศัพท์ นรมนไม่สนใจว่าอีก ฝ่ายจะพูดอะไร เธอก็ใส่อารมณ์ไปทันที
“บุริศร์ คุณ สุดๆ ไปเลย! คุณไม่ได้บอก ให้ฉันรอเหรอ? แล้วจะโทรหาฉันอีกทำไม? ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ วันนี้คุณอย่าได้มาให้ ฉันเห็นหน้า ไม่งั้นเราสองคนไม่จบแน่ๆ!
หลังจากพูดจบ บรมนก็วางสายทันที ขาของพฤกษ์ตอนนี้อ่อนแรงไปหมด
เป็นคุณนาย
ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคุณนาย
พระเจ้าช่วย!
นี่เขาวางสายโทรศัพท์ของคุณนาย และ ยังให้คุณนายรออีกเหรอ?
พฤกษ์คิดว่าเป็นเพราะช่วงนี้ตัวเองต้อง มาที่คาสิโนกับบริศร์ เลยลืมสมองทั้งหมดไว้ที่
บ้าน
ทํายังไงดี?
ถ้าบริศร์และคุณนายเกิดอะไรขึ้นมา เขา
จะทําอย่างไร? พฤกษ์แทบจะร้องไห้โดยไร้น้ำตา
เขากลับไปหาบุริศรด้วยความหดหู่ใจ ถึง พบว่าชิปที่อยู่ตรงหน้าบุริศร์ได้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว
ใครบอกว่าทักษะการพนันของบุรีศร์นั้น
ไม่ดี?
เมื่อเจอกับเจตต์ ยิ่งเป็นคู่ ต่อกรยาก
จริงๆ
ใบหน้าของเจต ดูแย่ลงเล็กน้อย
เขาถูกคนลากมาตั้งแต่เช้ายังไม่พอ และ เพียงครู่เดียวเขาก็ยังสูญเสียเงินกว่าสิบล้าน อีก ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาแพ้ได้ อย่างไร
มันผิดธรรมดาจริงๆ
บริศ กล่าวอย่างเย็นชา “คุณชายเจตต์ ยังสู้ต่อไหมครับ?”
“คุณหมายความว่ายังไง? ”
เจตต์มองออกแล้วว่า บุรีศร์ไม่ใช่ว่าเล่น การพนันไม่เก่ง แต่แค่ถูกเข้าใจไปอย่างนั้น
เมื่อก่อนนี้เคยคิดว่าบุรีศร์เป็นสุภาพบุรุษ แต่ทําไมตอนนี้เขาถึงเป็นคนพาลอย่างนี้ได้
ล่ะ?
“เมื่อคืนนักพนันเข้ามาสร้างความวุ่นวาย กับคุณรึเปล่า?”
“ผมดูเหมือนว่างขนาดนั้นเลยเหรอ
ครับ?”
บุรีศร้เอนหลัง และเล่นกับบุหรี่ในมือ
ของเขา ตั้งแต่ไตร่วมเตียงกับนรมนเมื่อวานนี้ เขาก็เริ่มควบคุมการสูบบุหรี่ได้ แม้ว่ามันจะ ยากสักหน่อย แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำไม่ได้
เมื่อเจตต์เห็นเขาเช่นนี้ ก็รู้ว่าตัวเองไม่ สามารถถามอะไรได้ ถ้าเขาไม่ปล่อยให้บุรีศรี ชนะ เขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
“เอาล่ะ มาตัดสินกันแพ้ชนะกันดีกว่า รอบนี้เดิมพันหมดหน้าตักเป็นยังไง? ไม่ว่าใคร จะชนะหรือแพ้ เราจะแยกจากกันหลังจากนี้ ผมจะกลับไปนอน”
“ได้!”
บริศ เห็นด้วยอย่างสุขใจ แต่เจตต์กลับ ตกใจมาก แต่หลังจากมองไปที่บุริศร์แล้ว เขา คงไม่โดนหลอกหรอกใช่ไหม?
เจตต์รู้สึกกระวนกระวายใจไม่น้อยถึง การพนันรอบสุดท้ายกับบุริศร์ แต่ที่น่าเสียดาย ก็คือ เขายังไม่สามารถเอาชนะบุริศร์ได้
ถ้าแพ้ก็แพ้ เจตต์ไม่สนใจเงินหลายสิบ ล้านนั้นอยู่แล้ว เขายืนข้นและพูดว่า “คุณชาย บริศร์ คําพูดต้องเป็นคําพูดด้วยนะครับ ตอนนี ผมไปพักผ่อนได้แล้วใช่ไหม?”
“ตามสบายครับ!”
บุรีศร์ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้เจตต์ต้อง อับอาย เขาแค่อยากให้คนคิดว่าเขามาหาเจด แต่เช้าก็เพื่อเล่นการพนันเท่านั้นจริงๆ
เจตต์เหลือบมองไปที่บุรีศร์ด้วยความ สงสัย เพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ จึงรีบกลับ ไปที่ห้องเพื่อพักผ่อน
ขณะที่ถอดกางเกง ก็ได้ยินเสียง พนักงานวิ่งมา
“คุณชายเจตต์ เกิดเรื่องแล้วครับ”
“ไปให้พ้น! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอย่าได้ มารบกวนคุณชายตอนนอน!”
เจตต์กำลังจะคลั่งขึ้นมา
สิ่งที่น่ารําคาญที่สุดสําหรับคนอดนอน คือเสียงดัง และตอนนี้เขารู้สึกแค่ว่าหัวของ เขากำลังจะระเบิด เขาเปิดเปลือกตาตัวเองที แทบจะลืมไม่ขึ้น ตอนนี้พนักงานยังคงตะโกน ร้อง นี่กําลังรนหาที่ตายใช่ไหม?
พนักงานตกใจกับเสียงคำรามของเจตต์ แต่ก็ยังคงพูดขึ้น “คุณชายเจตต์ครับ ทาง บริษัทโทรมา บอกว่าที่ชานเมืองได้เริ่มการ ประมูลแล้ว ถามว่าคุณจะมาเมื่อไหร่ครับ?”
“เปิดประมูลพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ?”
เจตต์รู้สึกว่าปีนี้ของตัวเองโชคร้ายมากๆ
พนักงานพูดเสียงเบา “ทางบริษัทบอกว่า ได้รับแจ้งอย่างเร่งด่วนว่าบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัด จะเข้าร่วมในการประมูลด้วย และได้ตกลงกับ นักธุรกิจอื่นๆ ว่าจะเริ่มในวันนี้ครับ”
เจตต์เริ่มหงุดหงิดทันทีที่ได้ยินชื่อของบ ริษัทฮัว กรุ๊ปจํากัดออกมา
“บริศร์! ท่าฉันแสบมาก!”
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทําไมบุรีศร์ถึงปล่อยให้ ตัวเองกลับมานอนได้ง่ายๆ เขาขุดหลุมและรอ เขาอยู่ที่นี่
พนักงานไม่รู้ว่าทําไมเจตต์ถึงกล่าวว่าบุรี ศร่ แต่เขาก็ไม่กล้าถาม จึงทําได้แค่รอข้าง นอก
เจตต์รู้สึกปวดหัวขึ้นมา ถ้าทำได้เขาก็ไม่ อยากไป แต่ตอนนี้บริศร์ก็เหมือนคนที่เล่นไป เรื่อย บริษัทฮัว กรุ๊ปจำกัดมีตรินท์ดูแลอยู่ บุรี ศร์กำลังเล่นไปทั่ว แล้วเขาทำอะไรได้บ้างล่ะ
เจตต์ลุกขึ้นอย่างยอมรับชะตากรรม และ เริ่มจัดการตัวเอง ภายในไม่กี่นาทีเขาก็มาอยู่ ต่อหน้าบุริศร์อีกครั้ง
บริศร์ยิ้มเล็กน้อยเหมือนสุนัขจิ้งจอก
“อ้าว คุณชายเจตต์กำลังจะออกไปข้าง นอกเหรอครับ? คุณบอกว่าง่วงนอนมาก และ อยากพักผ่อนไม่ใช่เหรอ? ถ้าอย่างงั้นเรามา เล่นกันอีกเกมไหมครับ?”
“บุริศร คุณร้ายมาก! ก็ขอให้คุณทำสำเร็จ ราบรื่นอย่างนี้ไปให้ตลอดนะครับ ไม่เช่นนั้น ผมจะเหยียบย่าให้ตายในสักวัน!
เจตต์แทบรอไม่ไหวที่จะทำลายบุรีศ ด้วยตัวเอง
บริศร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจมากขึ้น
“จิง พอผู้ชายคนนี้อดนอนก็ชอบประชด อย่างนี้นี่เอง คุณพฤกษ์ จําไว้ด้วยนะครับว่า หลังจากนี้ต้องเดือนผมด้วย ให้ผมนอนหลับ ให้เต็มอิ่ม ไม่งั้นจะเห็นว่าคนอื่นเอาไปหัวเราะ ไมากขนาดไหน
“ครับ รับทราบแล้วครับ ประธานบุริศร์”
พฤกษ์และบุรีศร์พูดต่อปากต่อคํากันไป มา ทําเอาเจตต์แทบจะระเบิดออกมา แต่เวลา ไม่คอยท่า เขาจึงทำได้แค่รีบไปเท่านั้น
บุริศร์รอให้เจตต์จากไป และพูดขึ้นเสียง ต่ำว่า “เราไปกันเถอะ ไม่มีใครเล่นกับเราแล้ว หรือว่าจะรอให้คุณชายเจตต์กลับมา? แต่ว่า กลับไปนอนพักผ่อนที่บ้าน กว่า วันนี้ชนะได้ เงิน 20 ล้านแล้ว สบายใจ!”
ท่าทางเขากวนมาก จนพวกนักพนันต่าง พากันเกลียดชัง แต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
หลังจากออกจากคาสิโน พฤกษ์ขับรถไป จอดที่ด้านหลังด้วยความเคยชิน
บริศ มองไปที่พฤกษ์และพูดด้วยท่าทา งอึมครึมๆ “นายจะให้ฉันขึ้นไปกินลูกปืนตอน นี้? หรือจะให้คุกเข่า?”
พฤกษ์รู้สึกหดหู่ใจ ทันที
“ประธานบริศร์ ผมไม่รู้ว่าคนคนนั้นเป็น คุณนาย คุณแค่บอกให้ผมพูดอย่างนั้นไป ผมก็ ไม่ได้พูดอะไรผิดไปนะครับ”
“อืม ก็จริง”
บริศ เปิดประตูและลงจากรถ จากนั้นก็ ยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูดว่า “เมื่อฉันคิดกลับไป ฉันจําได้ว่าขอให้คุณนายพูดอะไรกับคมทิพย์ บางอย่าง” ใบหน้าของพฤกษ์หม่นลงทันที
“ประธานบริศร์ครับ ผมผิดไปแล้ว ให้ผม ไปขอโทษคุณนายได้ไหมครับ?”
“นายจะไป? ทุกวันนี้ฉันกับคุณนายก็มี เวลาเจอกันน้อยมาก นายยังจะมาใช้เวลาของ เราอีกเหรอ? นายนี้หน้าไม่อายจริงๆ !
เมื่อบริศ พูดจบ เขาก็ปีนขึ้นไปบน หน้าต่างทันทีอย่างชำนาญ
พฤกษ์รู้สึกว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ดูผิด ไปหมด แล้วเขาทำอะไรได้บ้างล่ะ
เขาทั้งสองคนทะเลาะกันอยู่บ่อยครั้ง แต่ ทําไมเขาถึงเป็นคนที่ทุกข์ใจทุกครั้งเลยล่ะ?
พฤกษ์เฝ้าดูบุริศร์ปืนระเบียงในตอน
กลางวันแสกๆ หากนักข่าวเห็นเข้า จะไม่เป็น ข่าวใหญ่เลยเหรอเนี่ย?
เมื่อนึกถึงการทํางานหนักของตัวเอง เขาก็ส่ายหัว และรีบลุกขึ้นยืน บริศร์ปีนขึ้นไปถึงหน้าต่าง โดยที่ตามอง ไปที่ระเบียง “ปิง” เสียงนรมนปิดประตูและ หน้าต่างระเบียง เธอขังบุริศร์ไว้ด้านนอก และ แรงที่ปิดนั้นก็เกือบจะโดนจมูกของบุริศร์เข้า ด้วย
“ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้! คุณกำลังทำ อะไรน่ะ? รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้!
บุริศร์ตีประตูและหน้าต่างระเบียง
บรมนกลับพูดอย่างช้าๆ “พวกขโมยเดี่ยว นี้ น่ากลัวจริงๆ กล้าในหน้าต่างในกำแพง ตอนกลางวันแสกๆ ไม่ได้การล่ะ ฉันต้องไป แจ้งตำรวจ เผื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ในขณะที่พูด เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และคิดที่จะโทรหาตำรวจจริงๆ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
