บทที่ 403 มีคนคอยจับผิดลับหลังฉันอย่าง จริงใจ
“รีบไปห้ามเธอสิ!”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาสะเทือนใจกับคำ รลาของตุลยาอย่างมาก เด็กดีแบบนี้เธอจะ ทนดูหล่อนไปตายได้อย่างไร?
เห็นคนข้างๆ ไม่ตอบสนอง แม่ธรณีก็ โกรธจนเดินไปข้างหน้าดึงตุลยาด้วยตัวเอง
ธรณีกลัวว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะ เกิดอุบัติเหตุ ต้องให้คนมาช่วย
ขณะที่ตุลยาอยู่ก้าวสุดท้ายก็ถูกคนดึงไว้
เธอโล่งอกอย่างช่วยไม่ได้
เสี่ยงมาก!
เธอแอบกลัว ทั้งร่างกายเปียกชื้นไปด้วย
เหงื่อ
ได้ ถ้าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ถึงตนไว้
เธอกลัวจริงๆ ว่าตัวเองจะตกลงไปจากที่นี่ เมื่อ ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็จบสิ้น
ธรณีเห็นดุลยาหน้าซีดเซียว ก็พูดอย่าง ขุ่นเคือง “ทางที่ดีคุณให้ความสงบสุขกับฉัน หน่อยนะ ฉันไม่สนว่าเมื่อก่อนคุณทําอะไรบ้าง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณเป็นตัวแทนตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา ถ้าให้ฉันรู้ว่าคุณทําอะไรไม่ดีกับ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา อย่าโทษว่าฉันไม่ เกรงใจคุณแล้วกัน”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาได้ยินธรณีพูด แบบนี้ ก็รู้ว่าธรณียอมประนีประนอมแล้ว
‘รับขอบคุณอาเล็กสี”
“ขอบคุณค่ะอาเล็ก”
ดุลยาเรียกธรณีอย่างเชื่อฟังมาก
ธรณีกลับรู้สึกว่ามันระคายเคืองแก้วหู เขายังรู้สึกว่านรมนเรียกอาเล็กได้สนิทสนม
กว่า ตุลยากอดคุณนายทวีทรัพย์ธาดาร้องไห้ แทบขาดใจ
เห็นผู้หญิงทั้งสองทำท่าทางพึ่งพิงกัน และกันไปจนตาย ธรณีก็โกรธหันหลังออก จากห้องไป
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เล่าให้ฉันฟัง หน่อย”
ธรณีไปหาคนที่อยู่ในตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาค่อนข้างนานแล้วถามขึ้น
คนคนนั้นเล่าต้นสายปลายเหตุบางอย่าง ให้ธรณีฟัง แน่นอนว่าต้นสายปลายเหตุเหล่านี้ ได้รับมาจากดุลยาและคุณนายทวีทรัพย์ธาดา
หลังจากธรณีได้ยินหมดแล้วก็อดไม่ได้ที่ จะขมวดคิ้ว
“บริศร์ไม่ใช่คนแบบนี้แน่ๆ ตุลยาโดนฝืน ใจจริงๆ เหรอ?”
“ใช่ อีกอย่างคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเป็น คนไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเอง ตอนเราไป เธอไม่ใส่เสื้อผ้า คุณหมอก็บอกว่าแผลฉีกขาด รุนแรงมาก”
“ตอนนั้นพวกคุณเห็นบุรีศร์อยู่ด้วยกับตา ตัวเองไหม?”
คำพูดของธรณีทำให้คนรับใช้สายหน้า
“ตอนเราไปเห็นแค่คุณตุลยาอยู่คน เดียว”
แล้วใครพิสูจน์ว่าคนที่ฝันใจดุลยาคือบุรี
ศร์?”
พอธรณีถามคําถามนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง
“พิสูจน์ไม่ได้ว่าเป็นบุรีศร์ แล้วจะไป หาความยุติธรรมอะไรจากตระกูลโตเล็ก? ตอน นั้นตรวจ DNA หรือยัง? มีหลักฐานหรือ เปล่า?”
คนรับใช้สายหน้าอีกครั้ง
ธรณี มเยาะพูด ม “อะไรก็ไม่มี แค่ ประโยคเดียวของตุลยา พวกคุณก็บอกว่าบุริศร์ เป็นคนทํา แถมยังต้องการไปหาความยุติธรรม จากตระกูลโตเล็กอีก? ใครให้หน้าพวกคุณ? พวกคุณคิดว่าตระกูลโตเล็กเป็นคนธรรมดา ปล่อยให้มันขึ้นอยู่กับพวกคุณเหรอ? คุณแม่ก็ แก่หง่าเหงือก พวกคุณอยู่ตระกูลทวีทรัพย์ ธาดามาตั้งหลายปี ทําไมไม่ใช้สมองคิดบ้าง?
คุณนายทวีทรัพย์ธาคาเปิดประตูห้องมา พอดี เมื่อได้ยินธรณีพูดแบบนี้ ก็โกรธทันที
“เรียกฉันว่าแก่หงำเหงือกเหรอ? เรื่อง ราวของบุริศร์และดุลยาเขารู้กันทั้งเมืองชล หนังสือพิมพ์ก็ตีพิมพ์กันหมด แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ยอมรับว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิง นี่ยังต้อง พิสูจน์อะไรอีกไหม? ดอนตุลยาโทรหาฉันก็ ร้องไห้จะเป็นจะตาย ฉันรีบไปก็เห็นสภาพ ย่ำแย่ของตุลยา ไม่ใช่เขาจะเป็นใครได้อีก? หรือตุลยาของเราจะใส่ร้ายป้ายสีเขา?”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดารู้สึกว่าธรณีมีอคติ
กับดุลยา
ธรณีเหลือบมองตุลยาที่อยู่ด้านหลัง คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ยิ้มเยาะแล้วพูด
ขึ้น
“ใครจะไปรู้ล่ะ? ว่าใส่ร้ายหรือเปล่า? มีแต่คน ทําเท่านั้นที่รู้ดี”
“อาเล็กพูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ? คิดว่าดุลยาหน้าด้านขนาดนั้น อยากไต่เต้าเข้า ตระกูลโตเล็กมากเหรอคะ? นี่มันมีประโยชน์ อะไรกับฉัน! บุริศร์ไม่ใช่คนธรรมดา จะปล่อย ให้ฉันวางแผนกับเขาได้เหรอ?”
“เมื่อก่อนคุณอาจจะไม่รู้ คิดว่าบุริศร์เป็น คนดี วางแผนอะไรไว้ใครจะรู้ ถึงคุณจะพูดจริง นั่นคุณก็หาเรื่องใสตัวเอง ทั้งๆ ที่รู้ว่าบุริศร์ อารมณ์ไม่ดี คุณยังจะไปทําไมอีก? นี่เป็นการ เอาตัวเองไปหาถึงที่เลยไม่ใช่เหรอ? ถึงจะ ถอยออกมาหลายก้าว ถึงแม้สิ่งที่คุณพูดจะ เป็นความจริง บุรีศร้ฝืนใจคุณ แล้วตอนที่คุณ ถูกส่งไปโรงพยาบาลทำไมไม่รู้จักให้โรง พยาบาลเก็บหลักฐานไว้? ในตัวคุณต้องมีของ บุรี อยู่ใชไหม? เก็บมันไว้ ตอนนี้อย่าบอก ว่าไปขอความยุติธรรม ถึงแม้คุณอยากเอา โทษบุรีศรีตามกฎหมาย ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ของเราก็สนับสนุนคุณ! แต่ตอนนี้คุณมีอะไร? นอกจากข่าวซุบซิบจากสื่อข่าว มีหลักฐานดีๆ ในการพิสูจน์ไหมว่าคุณโดนบุริศร์ฝืนใจ? ไม่มี อะไรทั้งนั้น อยากให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ออกหน้าให้คุณ คุณคิดว่าตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจะฉีกหน้าตระกูลโตเล็กได้ตามใจชอบ ไหม?”
เมื่อธรณีถามออกไปเป็นชุด ก็ทำให้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาถูกโจมตีจนงงทันที และตุลยาก็อึ้งเล็กน้อย และเริ่มร้องไห้ขึ้นมา ด้วยความน้อยใจ
“อาเล็กหมายความว่าฉันหาเรื่องใส่ตัว เอง ต้องยอมรับความโชคร้ายใช่ไหม?”
แล้วคุณคิดจะทํายังไง? เรื่องนี้คนรู้ไม่ เยอะ ข้างนอกอย่างมากที่สุดก็รู้ว่าคุณกับบริ ศร์มีอะไรด้วยกัน ถ้าก่อนหน้านี้คุณไม่ใช่คน ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คุณคิดจะทำอะไรก็ แล้วแต่คุณ แต่ตอนนี้คุณเป็นคนของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาแล้ว คุณอยากจะเอาเกียรติ ทั้งหมดของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไปโวยวาย กับคุณด้วยเหรอ? คุณไม่เก็บหลักฐานไว้เอง ตอนนี้ยังจะไปหาความยุติธรรมจากตระกูลโด เล็กอีก อยากให้ทุกคนรู้ใช่ไหมว่าหลานสาว ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถูกคุณชายใหญ่ตระกูล โตเล็กฝันใจ?”
เมื่อคําพูดธรณีพูดออกไป คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาก็ตอบสนอง
ใช่แล้ว!
ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะเสียเกียรติแบบ นี้ไม่ได้
ตุลยาโกรธจนกัดฟันกรอด ทําได้แค่ปิด หน้าร้องไห้
“ฉันตายดีกว่า มีชีวิตแบบนี้ต่อไปจะไปมี ความหมายอะไร ตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าฉันโดน บริศ ฝืนใจ ต่อไปจะมีใครอยากแต่งงานกับ ฉัน! ” คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นตุลยาร้องไห้ แบบนี้ ก็ใจอ่อนแล้ว
“ธรณี ลูกว่าแบบนี้ดีไหม? ยังไงนรมนก็ ส่งข้อตกลงการหย่าให้บุรีศร์แล้ว และเขาก็ นอนกับดุลยาแล้ว ในเมื่อเราไปขอความเป็น ธรรมไม่ได้ งั้นก็เป็นครอบครัวเดียวกันเลย?”
ทันทีที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเสนอออก มา ธรณีก็โกรธจนขำทันที
“งั้นหลานสาวปลอมๆ คนนี้ของคุณ แต่งงานเข้าตระกูลโตเล็ก แทนทีหลานสาว แท้ๆ ของคุณ คุณแม่ คุณคิดแบบนี้จริงๆ สินะ”
พูดจบ ธรณีก็ทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ไหวอีก แล้ว หันหลังออกจากโรงพยาบาลไป
“คุณย่า อาเล็กเห็นฉันแล้วขัดหูขัดตา ดุลยาร้องไห้เสียใจยิ่งขึ้น
คุณนายทวีทรัพย์ธาดารีบปลอบเธอ
“เอาล่ะๆ เขาค่อนข้างมีอคติ แต่ก็ไม่ใช่ ว่าพูดไม่มีเหตุผล ในเมื่อหลานโดนเจ้าหนุ่ม ตระกูลโตเล็กทำร้าย ฉันต้องไปคุยกับตระกูล โตเล็กแน่ๆ ไม่ว่าจะยังไง บุรีศร์ก็ต้องรับผิด ชอบหลาน”
ได้ยินคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดแบบนี้ ดุลยาถึงหยุดร้องไห้
“คุณย่าก็ยังรักฉันมากที่สุด
“เด็กโง่ ฉันไม่รักหลานแล้วใครจะรัก
หลาน! คุณนายทวีทรัพย์ธาดากอดตุลาไว้ใน
อ้อมแขน ไม่เห็นมุมปากยกยิ้มของตุลยาเลย สักนิต
หลังจากธรณีออกจากโรงพยาบาลแล้ว
รู้สึกแน่นหน้าอก
“บริศร์อยู่ไหน?”
“ได้ยินว่าอยู่บ่อนการพนัน
“อะไรนะ?” ธรณีคิดว่าตัวเองได้ยินผิด อดไม่ได้ที่จะ ถาม นอีกครั้ง
“อยู่ที่ไหน?”
“บ่อนการพนันParadise Island ช่วงนี้ คุณชายปริศร์อยู่ในบ่อนการพนัน ว่ากันว่าเสีย เงินไปไม่น้อย”
คําพูดของคนรับใช้ทำให้ธรณีปวดศีรษะ
นี่เขาออกไปจากเมืองชลธีกี่วัน?
ทำไมมันเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้? แต่ละคนดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคน “คนตระกูลโตเล็กไม่สนใจเหรอ?
“สนใจค่ะ ฉันได้ยินมาว่าคุณนายตระกูล โตเล็กโกรธจนป่วย และให้ตระกูลโตเล็กระงับ บัตรทุกบัตรของบริศร์ แต่น่าเสียดายที่บุริศร์มี บริษัทร่วมทุนสองสามแห่ง และทำได้เงินไม่ น้อย คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่สามารถ ควบคุมทรัพย์สินส่วนตัวของเขาได้ คนรับใชเล่าข่าวล่าสุดของตัวเองให้ ธรณีฟัง
ธรณีนวดขมับของตัวเองแล้วพูดขึ้น “ไป สืบให้ฉันว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ฉันต้องการไป พบเขาเดี๋ยวนี้
“ค่ะ คุณชายธรณี”
คนรับใช้รีบไปสิบ
ธรณีรู้สึกปัญหามันยากที่จะแก้แล้ว
เมื่อธรณีเริ่มสืบเรื่องบุริศร์ พฤกษ์ก็ได้รับ
ข่าวแล้ว
“ประธานบริศร์ คุณชายธรณีกลับประเทศ
แล้ว”
“รู้แล้ว”
“เขาต้องการพบคุณ ตอนนี้ส่งคนมาสืบ แหล่งที่อยู่คูณด้วย อีกไม่นานก็คงเจอ อีก อย่าง ฉันได้ยินมาว่าเขาไปที่โรงพยาบาลมา ก่อน คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะพาตุลยามา โวยวาย ตระกูลโดเล็ก แต่ถูกคุณชายธรณี ห้ามไว้
บุริศร่องเล็กน้อย ยิ้มเยาะแล้วพูดขึ้น ดุลยาคิดว่าตัวเองมีปัญญาจริงๆ เหรอ ไม่คิด
ว่าจะกล้าพาคุณนายทวีทรัพย์ธาดามาโวยวาย ที่ตระกูลโตเล็ก? เธอไม่กลัวตัวเองเดินออก จากประตูใหญ่ตระกูลโดเล็กไม่ได้หรือไง?”
“ประธานบริศร มีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันว่าคุณ อาจจะยังไม่รู้”
คําพูดของพฤกษ์ทำให้บุริศร์อึ้งอีกครั้ง
“เรื่องอะไร?”
“ดุลยาโดนฝืนใจ ตอน คุณนายทวี ทรัพย์ธาดารีบไปที่โรงแรม ทั้งตัวตุลยาบาด เจ็บ ถูกส่งไปที่โรงพยาบาล คนในตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาปิดกั้นข่าวสารในโรงพยาบาล ฉัน เองก็เพิ่งรู้ ดุลยาบาดเจ็บร้ายแรงมาก คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาคิดว่าเรื่องนี้ประธานบุรีศรีเป็น คนทํา จึงบอกว่าอยากจะออกโรงแทนตุลา “ว่าไงนะ?”
บุริศรัตกตะลึงไปแล้ว
“ใครทํา?”
พฤกษ์รีบพูด หลังจากฉันได้รับข่าวก็ไป สืบมาแล้ว คือผู้ผลิตสองคนในบริษัทภาพ ยนตร์เล็กๆ แห่งหนึ่งของเมืองชลธี แต่เรารู้ ข่าวช้าเกินไป สองคนนี้หนีออกไปจากเมือง ชลธีตั้งแต่วันนั้นแล้ว ตอนนี้ไม่รู้อยู่ที่ไหน”
“ใครเป็นคนสั่งให้พวกเขาหารู้ไหม?”
“ไม่แน่ใจ ทั้งสองคนไปเร็วมาก ไม่ได้ เอาอะไรไปเลย ในบัตรธนาคารก็ไม่มีเงินมาก เป็นพิเศษ ดูเหมือนไม่ได้ถูกสั่ง
พฤกษ์พูดแบบนี้ คิ้วบริศรก็ขมวดเข้าหา กันแน่น
“นี่มีคนคอยจับผิดลับหลังฉันอย่าง จริงใจ แอบพรางตาฉัน
“ครับ ดูเหมือนจัดการแบบไร้ที่ติ แต่ดุล ยาก็อาจจะรู้สึกผิดเหมือนกัน ไม่ได้ให้คุณหมอ เก็บหลักฐานในร่างกายเธอเอาไว้ ดังนั้น คุณชายธรณีเลยไม่กล้าให้คุณนายทวีทรัพย์ ธาดามาโวยวายถึงที่เพราะเหตุนี้ แต่มีคนบอก ว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะไม่ยอมแพ้”
บริศ กลับยิ้มเยาะพูดขึ้น “รองเท้าที่คน อื่นใส อยากจะขว้างมันใส่หัวฉันเหรอ? คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคิดโลกสวยไปหรือ เปล่า ดูสิว่าบุริศร์อย่างฉันจะยอมรับไหม ถ้า ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่กลัวเสียหน้า ฉันก็รอ คอยอยู่เสมอ ฉันอยากจะดูสิว่าพวกเขาจะใช้ กลเม็ดอะไร”
พฤกษ์เห็นบริศร์ก็เข้าใจบ้างแล้ว จึงถอย ออกมา
ไม่นาน คนของธรณีก็หาที่อยู่ของบุริศร์ เจอ ธรณีก็รีบตามมาเช่นกัน
อย่างไรเขาก็ไม่คิด ก่อนไปต่างประเทศ เห็นมรศรี นิ่งๆ ขนาดนั้น ตอนนี้เหมือนกับนัก พนันคนอื่นๆ เลย มั่วสุมอยู่บนโต๊ะพนัน ตะโกน อย่างเหลือทนกับคนเหล่านั้น สะบัดแขนเสื้อ เพื่อเดิมพัน
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
