บทที่ 402 หลานสาวของผมมีแค่นรมนคน เดียว
“คมทิพย! ”
ตอนนี้พฤกษ์ สกว่าปัญหามันยากที่จะ
แก้แล้ว
ดมทิพย์เป็นคนที่กระตือรือร้นกับเรื่องนร มนมากที่สุดมาโดยตลอด เมื่อเรื่องราวของบุรี ศ และตุลยาถูกเปิดเผยอย่างชัดเจน พฤกษ์ ชักแม่น้ำทั้งห้าเพื่อหยุดคมทิพย์ไว้ ตอนนี้เขา โทษตัวเองที่ไม่ควรเปิดปาก
กว่าจะหยุดคมทิพย์ได้ พฤกษ์รีบพูดขึ้น “ฉันสาบาน ฉันจะดึงประธานบุริศร์กลับมาโอ เคไหม? คุณอย่าไปเลย ตอนนี้ตระกูลโตเล็ก เรื่องวุ่นวายเยอะมาก อีกอย่างพวกเด็กๆ ก็อยู่ ไม่แน่ว่าเรื่องนี้พวกเด็กๆ อาจจะยังไม่รู้ คุณคิด ว่าคุณไปโวยวายแบบนี้ จะทำยังไงกับเด็กๆ?”
ทันใดนั้นคมทิพย์ก็หยุดฝีเท้า เธอไม่สนว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรจะพูด อย่างไรได้ แค่หวังดีกับนรมน เธอทําอะไรได้ ทั้งนั้น แต่พอเกี่ยวข้องกับเด็กๆ คมทิพย์ก็ยัง ลังเลเล็กน้อย
ใช่แล้ว กานต์กับกมลยังเล็ก อิทธิพล ของเรื่องนี้มันมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริง หรือเท็จ มันก็เป็นการทำร้ายอย่างหนึ่งสําหรับ เด็กๆ
เห็นคนทิพย์ได้สติกลับมาชั่วคราว พฤกษ์ก็โล่งใจ
“คุณอยู่ที่บ้านดีๆ นะ ฉันสัญญาว่าฉันจะ ดึงบุริศร์กลับมาโอเคนะ?”
“เขาทําไปเถอะ ทําจนนรมนไม่ต้องการ เขาเมื่อไร เขาก็คงดีใจ
คมทิพย์หันหลังกลับห้องไปอย่างโกรธๆ
พฤกษ์ อย่างแน่นอนว่าคนทิพย์เป็นห่วง นรมนถึงเป็นแบบนี้ ชีวิตนี้ของคนคนหนึ่งได้มี เพื่อนสนิทแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องที่โชคดี มาก
เขายิ้ม และยังคงทําตามคำสั่งของบุริศร์ ถอนเงินติดตัวไปด้วยนิดหน่อย อย่างไรแล้วก็ อยู่กับบริศมาหลายปี มักรู้สึกว่าบุริศร์จะไม่ทำ เรื่องที่ไม่มีเหตุผลจนเกินไป
เรื่องตุลยาเขาไม่ได้ถาม แต่พอคิดก็รู้ว่า บริศ ไม่มีทางไปหาผู้หญิงอย่างแน่นอน ถึง แม้จะอยากไปก็คงไม่ได้ตามหาตุลยา
ดังนั้นครั้งนี้บริศร์บอกว่าให้เขาไปเล่นที่ บ่อนการพนัน คงมีการพิจารณาและไตร่ตรอง ของเขาแล้วอย่างแน่นอน
ตอนที่พฤกษ์นําเงินไปถึงที่บุริศร์ บุริศร์ก็ เปลี่ยนเป็นชุดสําลองแล้ว ในมือเขาถือบุหรี่ แต่ไม่ได้สูบ แค่เล่นมันเฉยๆ ไม่รู้ว่ากำลังคิด อะไรอยู่
“ประธานบริศ”
พฤกษ์เดินไปข้างหน้าแล้วเรียก บุรีศร ก็ได้ กลับมาเล็กน้อย “มาแล้วเหรอ?”
“อืม”
พฤกษ์ นรถ เห็นบุรีศรีมีท่าทางมีเรื่อง หนักใจ ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ทำไมอยากไป บ่อนการพนันล่ะครับ?”
“ลองไปติดต่อดูหน่อยก็ไม่มีอะไรเสีย
หาย
เห็นบุรีศรีไม่อยากพูด พฤกษ์ก็ไม่ถาม ทั้งคู่ไปที่บ่อนการพนันที่ค่อนข้างเล็กแห่งหนึ่ง ของเมืองชล ก่อนอันดับแรก เวลาผ่านไปไม่ นาน บุริศร์ก็เสียเงินที่นำมาทั้งหมดแล้ว
“ไม่เล่นแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
บริศร์ก็ไม่สนเงินหนึ่งล้านแปดแสนนั้น ยืนขึ้นมาแล้วเดินไป
คนในบ่อนการพนันก็ไม่หยุดเขาอย่าง แน่นอน พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “คุณชายบุรีศร์ วัน นี้โชคร้ายไปหน่อย พรุ่งนี้มาลองเสี่ยงโชคที่นี่ “มาอีกเหรอ? ฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรก พวก นายก็ทำให้เสียเงินไปมากกว่าห้าล้าน พรุ่งนี้ ยังอยากให้ฉันเอาเงินมาให้พวกนายอีกเหรอ? ฝันไปเถอะ! เมืองชลธี บ่อนการพนันเยอะ มากขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อว่าไม่มีที่ไหนทำให้ฉัน ไม่ได้เงิน
คําพูด ของบริศ ทําให้คนในบ่อนการ พนันไม่รู้ว่าควรพูดตอบอย่างไรดี แค่ยิ้มส่ง พวกเขาออกไปอย่างกระอักกระอ่วน
แดข้อมูลที่บริศแพ้พนันก็ถูกเผยแพร่ ออกไป
บริศ กลับทําเป็นไม่รู้เรื่อง วันต่อมาก็ยัง คงให้พฤกษ์นําเงินไปบ่อนการพนันอีกแห่ง หนึ่ง และยังคงแพ้เสียเงินไปเยอะ ชนะน้อย มาก แต่อย่างไรแล้วก็ไม่ได้เสียทั้งหมด
ตอนบ่ายบริศ ยังพาพฤกษ์ไปบ่อนการ พนันอื่นอีก
สามวันติดต่อกัน บุริศร์และพฤกษ์แทบ เยือนบ่อนการพนันของเมืองชลธีหมดแล้ว
เสียพนันทั้งหมดมากกว่าสิบล้าน
เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องตลกของเมืองชล ข่าวแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
บางคนบอกว่าบริศร์รู้สึกสะเทือนใจ โดน ภรรยาตัวเองทําให้สะเทือนใจจนเสียสติ บาง คนบอกว่าบริศ โกรธเกินไปหน่อย ทำให้รู้สึก ว่าก็ไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น และไม่ได้สมบูรณ์ แบบขนาดนั้น
เมื่อคุณนายตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้ยิน ข่าวเหล่านี้ ก็โกรธจนอยากจะตีเขา
“ไอ้คนเลวไม่เอาไหน ทําไมฟ้าไม่ผ่าเขา ให้ตาย! ไม่ได้แล้ว ฉันต้องไปหาเขาที่ตระกูล โตเล็ก ต้องหาความยุติธรรมคืนมาให้ดุลยา
คําพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทําให้ ดุลยาร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณย่า อย่าไปเลยค่ะ เรื่องนี้มันน่าอาย ขนาดนี้ พูดออกไปฉันจะอยู่ยังไงคะ?” “หลานอยู่ไม่ได้เหรอ? บุริศร์มันทำเรื่อง เลวๆ แบบนี้ ยังวิ่งแจ้นไปบ่อนการพนันทุกวัน มันสนใจความเป็นความตายของหลานไหม? หลานคํานึงถึงมัน มันเคยมองหลานบ้างไหม? ยังไงแล้วหลานก็โดนมันทำร้ายจนเป็นแบบนี้ ถึงมันจะไม่มาเอง ก็หาคนส่งของมาสิ นี่อะไร กัน หลานดู ตอนนี้มันทําอะไร? ลูกหลาน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของเราจะโดนรังแกแบบ นี้ไม่ได้!”
ไม่นานก็ถูกห้ามอย่างรวดเร็ว
“คุณย่า คุณอย่าพูดเล่นส์ เดิมทีฉันไม่ใช่ คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ตอนนี้นอกจาก เรื่องนี้แล้ว ก็ไม่มีหน้าเข้าตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาแล้วค่ะ”
เด็กโง่ ฉันบอกว่าเธอมีคุณสมบัติก็คือมี คุณสมบัติ วันนี้ฉันจะต้องบอกทุกคน ว่าตล ยาเป็นบุตรบุญธรรมของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เรา เป็นหลานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่าง แท้จริง ฉันจะดูสิว่าต่อไปใครจะกล้ารังแกเธอ อีก”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาบอกว่าจะทำก็ทำ
ให้คนไปหาผู้สื่อข่าว ประกาศงานแถลงข่าว ทันที บอกว่าถูกชะตากับดุลยา ยอมรับอย่าง เป็นทางการว่าตุลยาเป็นหลานสาว ตอนนี้ตล ยาเป็นหลานสาวตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว
เรื่อง ประกาศออกไปแล้ว ทั้งเมืองชลธี เดือดปุดๆ
ก่อนหน้านี้ไม่นาน ในเมืองชลธีมีคน ได้ยินมาว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังตาม หาลูกสาวนอกกฎหมายของชินทรลูกชายคน โต แต่ตอนนี้จู่ๆ ก็ประกาศว่าดุลยาคือหลาน สาวบุญธรรมของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และผู้ ที่สนใจก็พบว่าตุลยาคือลูกสาวของคิม และ ครั้งหนึ่งเคยดูแลคุณนายทวีทรัพย์ธาดากับคิม ในโรงพยาบาลมาก่อน
ดังนั้นทุกคนก็คิดในชั่วขณะหนึ่งว่าดุลยา เป็นบุตรบุญธรรมที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่าเป็น หลานสาวแท้ๆ ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาที่อยู่ ข้างนอก!
เมื่อเรื่องนี้เผยออกไป ธิดาและนาวิน นั่งไม่ติดมากที่สุด
ไม่ว่านรมนและบริศร์จะเกิดอะไรขึ้น สิ่ง เพฤกษ์สั่งพวกเขาไว้ก็คือปล่อยให้มันเป็นไป ต้องเชื่อใจว่าบุริศร์จะจัดการได้ดี ตอนนี้สถานะ ที่เดิมทีที่ควรเป็นของนรมนถูกดุลยาขโมยไป แล้ว ทั้งคู่ก็นั่งไม่ติด จึงโทรหาพฤกษ์เพื่อถาม ทันที
พฤกษ์บอกข่าว กับบุรีศร
บริศร์ยิ้มเยาะพูดขึ้น “คุณนายทวีทรัพย์ ธาดาเป็นคนแก่หงาเหงือกจริงๆ เลย
“งั้นเรื่อง …….
“ไม่ต้องไปสนใจ ตุลยาก็เป็นวิธีที่ดี เหมือนกัน ตอนนี้กําลังปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่อย่าง ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เธอยังทําอะไรได้อีกล่ะ ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาไปจัดการกับเธอ รอฉัน จัดการธุระฉันเสร็จก่อนค่อยคิดบัญชีกับเธอ แต่ในเมื่อเธอดิ้นรนเอาตัวรอดได้แบบนี้ โทร หาบริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์สองสามแห่งส ให้พวกเขาติดต่อดุลยา ถามเธอว่าสนใจถ่าย ภาพยนตร์สั้นไหม ราคาคุยกันได้”
เมื่อบริศ พูดคำนี้ออกไป พฤกษ์ก็เข้าใจ
ทันที
ดุลยายังจัดการบริศร์ไม่จบ ตอนนี้ยังเอา สถานะของนรมนไปอีก ผู้หญิงคนนี้คิดจริงๆ เหรอว่าเมืองชลธีเป็นบ้านของเธอ เธอพูด อย่างไรก็จะเป็นไปตามนั้น?
หลังจากสถานะของตุลยาถูกยืนยันแล้ว ดุลยาก็ไม่ทันได้ดีใจ ทางนั้นก็เริ่มมีคนของ บริษัทภาพยนตร์โทรทัศน์แต่ละแห่งเริ่มโทร หาเธอ
ในตอนแรกตุลยาสับสนเล็กน้อย จน กระทั่งอีกฝ่ายถามว่าเธอสนใจทำภาพยนตร์ สั้นไหม ตุลยาก็มีการตอบสนอง
เธอเริ่มร้องไห้ออกมาทันที “คุณย่า คุณดูสิคะ พวกเขารู้ว่าฉันเป็น หลานสาวตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว ก็ยัง ทําให้ฉันอับอายแบบนี้ คุณย่าว่าใครกล้าทำ เรื่องแบบนี้คะ? บุริศร์จงใจเล็งมาที่ฉันหรือ เปล่า?”
ดุลยาร้องไห้ขณะที่ตะโกน อย่างสิ้นหวัง นี่ทําให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาร้อนรนใจจะแย่ แล้ว
“บริศมันทําเกินไปแล้วนะ ! ทำร้ายตุลยา ของเราจนเป็นแบบนี้ ตอนนี้ยังได้คับจะเอา ศอกอีก คิดจริงๆ เหรอว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไม่มีคนแล้ว?”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโกรธมากจริงๆ ต้องไปตั้งใจคุย ตระกูลโตเล็ก
ในขณะนี้ ธรณีก็รีบกลับมา
เมื่อเขากลับมาก็ได้ยินเรื่องที่ว่าคุณนาย ทวีทรัพย์ธาดายอมรับลยาในฐานะหลานสาว
ก็โกรธมาก ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังไม่ ได้พูดอะไร ก็ได้ยินว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ต้องการไปที่ตระกูลโตเล็กเพื่อความยุติธรรม อะไรสักอย่าง
“แม่ พอได้แล้ว!”
ธรณีคําราม แล้วกันคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาไว้ในห้องคนไข้
ดุลยาเห็นธรณี ก็เรียกเขาอย่างขี้ขลาด
“อาเล็ก”
“ฉันทนไม่ได้ที่คุณเรียกฉันว่าอาเล็ก” ประโยคนี้ทำให้ดุลยาเสียหน้าอย่างมาก
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นธรณีเป็นแบบ นี้ ก็โกรธจนตบหน้าเขาทันที
“ลูกเป็นผู้ใหญ่ประสาอะไร? ฉันยอมรับ เธอในฐานะหลานสาวแล้ว เธอเป็นคนของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ลูกไม่ใช่อาเล็กของเธอ แล้วจะเป็นอะไร?”
หลานสาวของผมมีแค่นรมนคนเดียว หมาแมวที่ไหนผมไม่ยอมรับทั้งนั้น”
คำพูดนี้ของธรณีโหดเหี้ยมอย่างมาก ดุลยาวิ่งไปข้างๆ ร้องไห้ทันที
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดอย่างโกรธ เคือง “นรมนมันเป็นใคร? ลูกไม่ดูข่าวบ้างเห รอ? ผู้หญิงที่ไม่รู้จักละอายแบบนั้น ลูกยัง อยากให้เธอเข้าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอีกเหรอ ลูกอย่าแม้แต่จะคิด!”
“เรื่องนรมนเป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่าง แน่นอน แม่ ถึงแม้คนอื่นจะเข้าใจเธอผิด แม่จะ มองเธอแบบนี้ได้ยังไง? เธอเป็นหลานสาว แท้ๆ ของแม่นะ!”
“ฉันไม่ยอมรับ! ฉันไม่มีหลานสาวน่า รังเกียจ ไม่รู้จักไร้ยางอายแบบนี้!
คําพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำให้ ธรณีโกรธจนเจ็บหน้าอก
“โอเค แม่ไม่ยอมรับนรมน แม่บอกว่า ร มนน่ารังเกียจ ไม่รู้จักไร้ยางอาย แล้วตุลยา เป็นใคร? ฉวยโอกาสตอนนรมนโดนคนอื่นใส ร้าย เธอวางแผนร้ายกับบริศร์ ปีนขึ้นเตียงบุรี ศร ทําให้ตัวเองเสื่อมเสีย แต่แม่กลับมองเธอ เป็นหลานรัก แถมยังเอาเข้าตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาอีก แม่ไม่กลัวเธอทําความอัปยศอดสูให้ กับตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเหรอ!”
คำพูดธรณีเพิ่งพูดจบ ตุลยาก็ร้องไห้ เสียใจยิ่งขึ้นทันที
“อาเล็กดูถูกฉันแบบนี้ ฉันจะมีชีวิตอยู่ ทําไมอีก? ตายไปเสียยังดีกว่า!
พูดจบ เธอก็ยืนขึ้นมาทันที วิ่งไปที่ขอบ หน้าต่าง
“ตุลยา! รีบห้ามเธอ!”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดากังวลใจทันที
ธรณีกลับพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ไม่ต้องไป ห้ามเธอ ให้เธอไปตายซะ! ฉันก็อยากเห็นว่า เธอจะกล้ากระโดดลงไปจากชั้น 13 นี้หรือ เปล่า! ทันใดนั้นดวงตาดุลยา ตกตะลึง กัดฟัน กรอดด้วยความเกลียดชัง แต่หยุดไม่ได้อีก แล้ว
ตอนนี้เธอ หลังเสือยากที่จะลงแล้ว
ตุลยาหันไปทันที โค้งศีรษะแล้วพูดกับ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา “คุณย่า ชีวิตนี้มีแค่ คุณย่า ดีกับฉัน บุญคุณอันยิ่งใหญ่ของย่า ตุล ยาจะตอบแทนคุณในชาติหน้านะคะ ต่อไปไม่มี ฉันอยู่ด้วยแล้ว คุณต้องดูแลตัวเองให้ดีนะคะ ฉันไปแล้ว!”
พูดจบ เธอลุกขึ้นอีกครั้ง หลับตา กัดฟัน แล้วกระโดดลงไปนอกหน้าต่างทันที
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
