บทที่ 397 ฉันเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจริงๆ

สีหน้าของบุรีศร์ไม่ได้ผ่อนคลายลงเลย ที่จริงเขาวุ่นวายใจมาก เมื่อเขาหาด้วนรมนไม่ เจอและผู้คนทั้งเมืองก็ด่าว่าตัวเธอ ตุลยาดัน มามีข่าวฉากกับเขาอย่างคาดไม่ถึง บอกตาม ตรงบุริศร์ก็กลัวจริงๆ ว่าหากนรมนมาเห็นจะ คิดมาก

แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถปล่อยให้ดุลยา เข้าควบคุมสถานการณ์ได้ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะ มอบชะตากรรมของเขาให้คนอื่น

ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยผู้ หญิงอย่างตุลยาไปจริงๆ

“ผมจะทำยังไงน่ะเหรอ? อีกไม่นานคุณก็ จะได้รู้!”

บริศ พูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไป

ครั้งนี้นับว่าดุลยาขโมยไม่ได้ยังเสีย ข้าวสาร ก า อ เธอตัวสั่นด้วยความโกรธ

ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับบุริศร์ พวกเขาแค่นอนด้วยกันบนเตียง บุรีศรีไม่ สามารถทําอะไรได้หลังจากที่เขาถูกทำให้ สลบไป

เธอแค่ต้องการสร้างเงื่อนไขให้เขา แต่งงานกับตนเอง แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่สำเร็จ แต่เธอก็ต้องการให้ถูกเรียกว่าผู้หญิงของบุรี ศร์

แล้วตอนนี้เธอได้อะไรกลับมาบ้าง? เธอน่าเกลียดกว่านรมนเสียอีก

เธอถูกถ่ายรูปต่อหน้าทุกคนและยังเผย แพร่ออกไปอีก มันควรจะเป็นนรมนที่ถูก ทําลายชื่อเสียงจนป่นปี้ไม่ใช่หรือ?

ทําไมถึงกลายเป็นเธอ

ตุลยาร้องไห้โวยวาย ทุบทําลายข้าวของ ทุกอย่างรอบตัว สามารถทำได้ แต่ก็ยังไม่ เพียงพอที่จะระบายความโกรธของเธอ จนกระทั่งเธอหมดแรงทรุดลงกับพื้น มองฝ้าเพดานด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

ไม่!

เธอจะเป็นแบบนี้ไม่ได้!

เธอต้องพลิกสถานการณ์ เธอต้องขอ ความช่วยเหลือ เธอต้องไม่ให้ชีวิตภายภาค หน้าของเธอตกอยู่ภายใต้การควบคุมของบุรี ศร์!

แต่ใครกันจะช่วยเธอได้?

ตุลยารีบโทรหาคุณนายทวีทรัพย์ธาดา

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตกตะลึงเล็กน้อย เมื่อได้รับสายโทรศัพท์

“หนูดลยา?”

เธอนึกว่าฟังผิดไป

ทันทีที่ตุลยาได้ยินเสียงของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

“คุณย่า คุณย่าช่วยฉันด้วย ฉันกำลังจะ ตาย! ถ้าคุณย่าไม่ช่วยฉันก็จะไม่ได้เห็นฉันอีก เลย คุณย่า”

“เด็กดี อย่าร้องไห้ เกิดอะไรขึ้น? บอกว่า

เมื่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดาได้ยินเสียง ดุลยาร้องไห้อย่างโศกเศร้าก็รู้สึกปวดใจทันที

ดุลยาร้องไห้คร่ำครวญ

“คุณย่า บุริศร์โกรธเรื่องพี่สาวของฉัน เขามาหาและข่มขืนฉัน เขาบอกว่าพี่สาวของ ฉันสวมเขาและทำเรื่องทีละอายต่อเขา เขา ต้องการเอาคืนจากร่างกายของฉัน ฉันอยู่คน เดียวไม่มีใครช่วยไม่สามารถต้านทานแรงของ เขาได้จึงโดนเขารังแก แต่พอฉันตื่นขึ้นมาก็มี นักข่าวบุกเข้ามา บุรีศร์บอกว่าฉันก้าวขึ้นเตียง ของเขาเอง ฉันเป็นคนล่อลวงเขา เขายังบอก ให้นักข่าวเหล่านั้นถ่ายรูปฉันทุกซอกทุกมุม เผื่อบริษัทภาพยนตร์จะมาจ้างฉันทำงาน เมื่อ ถึงตอนนั้นเขาก็จะสนับสนุนฉัน คุณย่า ฉันไม่ อยากมีชีวิตอยู่แล้ว บุรีศร์จับฉันแก้ผ้าโยนต่อ หน้านักข่าว ต่อไปฉันจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง?

ดุลยาร้องไห้ราวกับกำลังจะเป็นลม หลายต่อหลายครั้ง

เมื่อได้ยินเช่นนั้นคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก็แทบคลั่ง

“ไอ้เวรบริศร์ เขาบ้าไปแล้วเหรอ? นรมน ทำชั่วเองแล้วเขาจะมาลงอะไรกับเธอ? ย่ายัง นึกว่าเขาจริงใจกับนรมน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เขาจะเป็นแค่หมาป่าในคราบมนุษย์ หนูดุลยา อย่าร้องไห้ บอกย่างว่าเธออยู่ไหน? น่าจะไป รับเธอ! ฉันอยากเห็นว่าเมื่อมีตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาอยู่แล้วบริศร์จะทำอะไรได้อีก?”

เมื่อได้ยินคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดเช่น น้น ตุลยาก็รู้สึกอุ่นใจในที่สุด แต่เธอยังคง ร้องไห้พลางพูดว่า “คุณย่า ขอโทษค่ะ ฉันทํา ผิด ฉันกลัวจึงไม่กล้ากลับไป ฉันไม่ได้ต้องการ จะฆ่าแม่ของฉันจริงๆ ฉันแค่โกรธเธอ ตั้งแต่ เล็กจนโต เธอไม่เคยสนใจฉันเลย แต่กลับ กับพี่สาวทุกอย่าง ฉันรู้ว่าตัวเองไม่เป็นที่ โปรดปราน ฉันก็ไม่ได้คิดต่อสู้แย่งชิง แค่อยาก ให้เธอชายตามองฉันบ้าง แต่ทำไมเธอถึง ต้องการฆ่าฉัน? ฉันก็เป็นเลือดเนื้อที่เธออุ้ม ท้องมาสิบเดือนเหมือนกัน! ทําไมเธอถึงโหด ร้ายได้ลงคอ? ฉันแค่โกรธมากจึงท่าอะไรโง่ๆ ลงไป สุดท้ายฉันก็วางมือนะคะคุณย่า ฉันไม่ ได้ฆ่าเธอ ฉันเปล่า!

“เด็กดี ย่ารู้ว่าเธอไม่ได้รับความยุติธรรม แม่ของเธอเป็นคนเลอะเลือน ละเลยเด็กดี อย่างเธอไม่ยอมเอาใจใส่ ชอบแต่คนชั่วอย่าง นรมน ไม่เป็นไร ย่าไม่โทษเธอหรอก บอกย่า ว่าเธออยู่ที่ไหน ย่าจะไปรับ

เมื่อได้ยินคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดเช่น น้น ในที่สุดดุลยาก็รู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง

โชคดีที่ยังมีคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอยู่

เธอเช็ดน้ำตาและยังคงสะอึกสะอื้น “ฉัน อยู่ห้อง 406 ของโรงแรมHilton”

“ได้ๆ ย่าจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ เธอไม่ต้อง กลัวนะ!”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาพูดจบก็วางสาย แล้วรีบส่งคนไปที่นั่นทันที

ดุลยาถอนหายใจอย่างโล่งอกได้เสียอีก

ตราบใดที่ยังมีคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เป็นเกราะคุ้มภัย เธอก็ไม่กลัวว่าบุรีศร์จะปฏิบัติ อย่างไรกับเธอ แม้ว่าบุรีศรีคิดจะทำอะไรกับ เธอก็ต้องดูพลังและอำนาจของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาบ้าง

เมื่อคิดได้ดังนี้ดุลยา ลุกขึ้นยืนและ กําลังจะไปอาบน้ำ ทันใดนั้นประตูห้องก็ถูก ผลักเปิดออก ชายแปลกหน้าสองสามคนเดิน เข้ามา

“พวกคุณเป็นใคร? พวกคุณต้องการ อะไร?”

ตุลยารู้สึกกลัวขึ้นมาทันที

คนที่เข้ามามีท่าทางพอใจมากเมื่อได้ เห็นดุลยา “อืม หน้าตาไม่เลว หุ่นก็ดี ถ้าเอาไปถ่าย หนังสั้นหรืออะไรทำนองนั้น รับประกันได้เลย ว่าต้องตั้งแน่ๆ”

หนึ่งในนั้นก้าวออกไปข้างหน้าพลางคว้า ตุลยาเอาไว้ มือทั้งสองเลื่อยเลาะไปตามเรือน รางของตุลยา

“ผิวเด้งมาก น่าจะเข้ากับหลายๆ คนได้ อย่างไม่มีปัญหา”

ยิ่งฟังชายคนนั้นพูดมากเท่าไรก็ยิ่งรับไม่ ได้ ตุลยาหวาดกลัวอย่างจริงจัง

“พวกคุณเป็นใครกันแน่? ปล่อยฉันไป นะ! ฉันบอกพวกคุณให้นะ ฉันเป็นคนของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา! รู้จักตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาไหม? ถ้าพวกคุณกล้าทําอะไรฉัน ตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาจะไม่มีวันปล่อยพวกคุณไป

ชายคนนั้นตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้ว

หัวเราะดังลั่น

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเหรอ? ล้อเล่น หรือเปล่า? ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาในตอนนี้มี เพียงคุณชายธรณีเท่านั้น คุณเป็นลูกสาวนอก สมรสของคุณชายธรณีหรือ? อายุมากเกินไป มั้ง คนอื่นๆ ก็ไม่เคยได้ยินเรื่องสมาชิก ครอบครัวที่เป็นผู้หญิงในตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาเลย! สาวน้อย อย่าเอาครอบครัวมา พวกเราเลย คุณไม่รู้เหรอว่าคุณทำให้ใคร ม เคือง? ถึงแม้วันนี้ไม่มีพวกเรา แต่วันหลังก็จะ ยังมีคนอื่นตามมา ยังไงพวกเราก็ไม่ใช่คน เดียวที่ทำหนังสั้นในเมืองชลธี ยิ่งไปกว่านั้น คนที่คุณทําให้ขุ่นเคืองเหนือ นมาก คุณคิดว่า คุณจะหนีพ้นเหรอ?”

เมื่อได้ยินคําพูดของชายคนนั้นดุลยา เข้าใจแล้ว

“บริศ เรียกพวกคุณมาเหรอ? ไอ้ระยำ! ฉันจะบอกพวกคุณให้นะ ฉันไม่ได้ข่มขู่พวก คุณ ฉันเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา จริงๆ!”

“เลิกโวยวายแล้วมากับพวกเราเถอะ คุณ จะไม่ไปก็ได้ วันนี้พวกเราก็จะจัดการคุณที่นํ ถือโอกาสได้ลิ้มรสผู้หญิงของคุณชายบุริศร์ พอดี”

ชายคนนั้นพูดพลางขยิบตาให้ชายอีก

คน

ชายอีกคนเข้าใจทันที รีบเข้าไปจับดุลยา เอาไว้

“อย่านะ! อย่านะ! ปล่อยฉัน! พวกแก ปล่อยฉันนะ! ย่าของฉันกำลังมา! ฉันเป็นคน มองตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ ด้วย!” ! ใครก็ได้ช่วย

ตอนนี้ตุลยารู้สึกกลัวมาก

เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสกับความรู้สึก ที่ร้องเรียกเท่าไรก็ไม่ได้รับการตอบสนอง

ที่น่าเสียดายก็คือ ชายคนนั้นได้ปิดประตู ไว้ก่อนที่เขาจะเข้ามา การเก็บเสียงของ

โรงแรม ดีมาก แม้ว่าตุลยาจะตะโกนดังแค่ ไหนก็ไม่มีใครได้ยิน คนส่วนใหญ่จะคิดว่าเธอ กําลังเล่นเกมสนุกๆ อยู่ข้างใน

เสียงเสื้อผ้าถูกฉีกขาดดังขึ้น ตุลยา พยายามดิ้นรน แต่เธอไม่สามารถต้านทาน ความแข็งแกร่งของชายทั้งสองได้ ไม่นานก็ ถูกจับแก้ผ้าล่อนจ้อน

เมื่อพวกผู้ชายเห็นเรือนร่างขาวสะอาด ของตุลยาก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

“สวยอะไรอย่างนี้ ขอฉันก่อนนะ”

ชายที่เริ่มลงมืออดรนทนไม่ไหวอีกต่อ ไปแล้ว เขารีบถอดกางเกงแล้วก้าวขึ้นไป

ตุลยาร้องไห้และดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถ หล็กหนีได้ ทําได้เพียงมองปากเหม็นๆ ก็ขาย คนนั้นเข้ามาหาเธอตาปริบๆ

เธอ หน้าลายใส่ชายคนนั้นทันที

ชายคนนั้นโกรธมากจนตบหน้าดุลยาไป หนึ่งฉาด และไม่สนอะไรก่อนหลังแล้ว เขาชัก อาวุธออกมาแล้วดันเข้าไปในเมืองหลวงของ ข้าศึกทันที “อา!”

ตุลยากรีดร้องออกมาอย่างขมขื่น รู้สึก เหมือนตัวเองกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

ชายคนนั้นนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย

แม่งเอ้ย ยังบริสุทธิ์อยู่! ไหนบอกว่าเธอ คือผู้หญิงของคุณชายบุรีศรีไง? เสียเวลาทั้ง วันในการพยายามปีนขึ้นเตียงของคุณชายบุรี ศร์ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว! มิน่าเล่าถึงทำให้ คุณชายบุริศร์หงุดหงิด แถมยังเป็นผลกำไรให้ พวกเราสองคนอีก!”

ชายคนนั้นแอบดีใจ เขาไม่สนใจว่าดุลยา จะรู้สึกสบายไหม เขาเอาแต่พุ่งเข้าใส่อย่าง เดียว ไม่นานก็เสร็จกิจ

ตุลยารู้สึกเหมือนตัวเองตายไปแล้ว ก่อน ที่เธอจะทันได้รู้สึกตัวก็ถูกชายอีกคนเข้ามา

นํ้าตาของเธอไหลอาบแก้ม

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคืนแรกของ ตัวเองจะเป็นเช่นนี้

ร่างกายของเธอถูกทรมานซ้ำไปซ้ำมา จนดูเหมือนกำลังจะขาดออกจากกัน ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินชายคนก่อนหน้าเรียกเธอ

“เลิกเล่นสนุกเถอะ ข้างล่างดูเหมือนจะมี ดนมาแล้ว น่าจะเป็นคนของตระกูลทวีทรัพย์ ธาดาจริงๆ”

ชายคนนั้นตกใจทรุดฮวบทันที

“คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา? อย่า บอกนะว่าผู้หญิงคนนี้มีความเกี่ยวข้องกับ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ?

ก็ไม่แน่ พวกเรารีบไปกันเถอะ!”

ชายคนนั้นดึงผู้ชายที่อยู่ข้างหลังวิ่งหนี

ดุลยาระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาแล้ว!

เธอมาเพื่อช่วยตน!

ไป แต่ทําไมเธอถึงเพิ่งมา

ถ้าเธอมาเร็วกว่านี้ ตนก็จะไม่สูญเสีย ความบริสุทธิ์ไป!

นาทีนี้ ตุลยาเกลียดบุริศร์ เกลียด คุณนายทวีทรัพย์ธาดา เกลียดทุกคน!

เธอหัวเราะทั้งน้ำตา ร้องด้วยหัวใจที่แตก สลาย ร้องจนหอบหายใจ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาด้วยตนเอง เมื่อเธอได้ยินเสียงร้องไห้ของดุลยา รีบเปิด ประตูวิ่งเข้าไป แต่ก็ต้องสะเทือนใจกับสิ่งที่ เห็นตรงหน้า

“หนูตุลยา!”

น่าตาเอ่อลันในดวงตาของเธอ

เธอพูดอะไรไม่ออกสักคำ เห็นแบบนี้ แล้วยังต้องถามอะไรอีก?

ทั้งเนื้อทั้งตัวของตุลยาเต็มไปด้วยรอย บาดแผล ร่างกายส่วนล่างของเธอบวมแดง อย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่าถูกกระทำอย่าง ทารุณ!

“ไอ้บริศรสมควรโดนแทงสักพันครั้ง! หนู ตุลยา อย่ากลัวเลย ย่าอยู่ที่นี่แล้ว ย่าจะทวง คืนความยุติธรรมให้เธอเอง!”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโอบกอดดุลยา เอาไว้ด้วยความปวดใจ แต่ตุลยาไม่มีการตอบ สนองใดๆ ราวกับตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว เธอเอาแต่ ร้องไห้ งทําให้หัวใจของคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาแทบแตกสลาย

“เธอไม่ต้องห่วง เรื่องในวันนี้น่าจะให้ ตระกูลโตเล็กคืนความยุติธรรมให้เธอ

ดุลยาร้องไหับบหัวไหล่ของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดา ก่อนที่ทุกอย่างตรงหน้าจะมืดมิด เธอสลบไสลไป

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ