บทที่ 396 ผู้ชายชื่อบริศน่ากลัวมาก

“มีอะไรเหรอ?”

ไมค็ตกตะลึงเล็กน้อย ก็แค่บุหรี่ม้วน เดียวที่ตุลยาให้มาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมี ปฏิกิริยาโต้ตอบรุนแรงขนาดนี้?

นี่โกรธจนเป็นลมเลยเหรอ?

เป็นไปไม่ได้น่า

“เอ๋ บุริศร์!”

ไมค์ลุกขึ้นและพยายามดึงบริศ ขึ้นมา แต่ก่อนจะคุกเข่าลงก็รู้สึกหน้ามืดไปชั่วขณะ

“ให้ตายสิ!”

ตอนนี้แม้แต่สมองโง่ๆ อย่างไมค์ก็รู้แล้ว ว่าตนเองถูกหลอก

เขาถูกแลยาหลอกใช้งั้นเหรอ?

พอคิดถึงเรื่องนี้ ไมค์ก็รู้สึกเสียใจเหลือ ไม่มีอะไรน่าโมโหมากไปกว่าการถูกคน ที่ตนเองชอบหลอกใช้ ยิ่งไปกว่านั้นยังทำให้พี่ น้องของเขาต้องเดือดร้อนไปด้วย

แต่มันสายไปแล้วที่จะพูดอะไรในตอนนี้

ทุกอย่างตรงหน้าไมค์กลายเป็นความมืด มิด เขาหมดสติไปและไม่รับรู้อะไรอีก

ตุลยาเดินขึ้นมาจากทางด้านหลัง เมื่อ เห็นภาพนี้ก็ยิ้มเล็กน้อย เธอเอาเท้าเขียไมค์ที่ อยู่ข้างๆ เมื่อพบว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เธอ จึงมองหาคนที่อยู่ด้านหลัง

มีชายสองคนเดินเข้ามารับบริศร์ไปทันที ตามคําสั่งของดุลยา

สวนไมค์ ดุลยายังนับว่าใจดี เธอให้คน พยุงเขาไปพักผ่อนที่โรงแรมใกล้ๆ

บริศ ไม่รู้ว่าสลบไปนานแค่ไหน แต่พอ เขาลืมตาขึ้นร่างกายก็เปลือยเปล่า มีตุลยา นอนอยู่ข้างๆ

“คุณฟื้นแล้วเหรอ?” ดุลยามีท่าทางขวยเขิน

ความโกรธผุดขึ้นในใจบุรีศรีทันที

คุณรนหาที่ตาย!”

เขาบีบคอของตุลยา

เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คิดไม่ซื่อกับเขา ตั้งแต่แรก แต่เพื่อเห็นแก่ไมค์เขาจึงไว้หน้า เธอหลายต่อหลายครั้ง คิดไม่ถึงว่าเธอจะคิด วางแผนกับเขา

ทันทีที่คิดว่าเขานอนอยู่กับเธอ บุริศร์กี รู้สึกสะอิดสะเอียนอย่างบอกไม่ถูก

ดุลยาไม่คาดคิดมาก่อนว่าบุริศร์จะฆ่าคน ทันทีที่เขาลืมตา เธอกรีดร้องทันทีด้วยความ หวาดกลัว

“บริศร คุณเสียบริสุทธิ์ของฉันไปแล้ว ตอนนี้ยังอยากจะฆ่าฉันปิดปากอีกเหรอ?”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมาก็มีคนฟัง ประตูเข้ามาทันที “แซะแซะ” แฟลชถ่ายภาพ สว่างวูบวาบ

ถึงตอนนี้ถ้าบริศร์ยังเดาอะไรไม่ออกก็ ถือว่าเขาล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

ในตอนนี้ต่อให้เขามีสักกี่ร้อยกี่พันปากก็ อธิบายไม่ถูกแล้ว

หญิงชายนอนอยู่บนเตียงเดียวกันใน ห้องแถมยังไม่สวมใส่เสื้อผ้าใดๆ คนที่มี สายตาเฉียบแหลมมองปราดเดียวก็บอกได้ แล้วว่ามันหมายถึงอะไร

บริศร์ไม่คาดคิดเลยว่าในที่สุดก็มาถึงวัน ที่เขาลัม!

ยิ่งไปกว่านั้นยังตกอยู่ในเงื้อมมือของคน คําชาอย่างดุลยาอีกต่างหาก!

ตอนนี้ถึงแม้ว่าเขาจะฆ่าตุลยาตาย เขาก็

ยังไม่หายแค้น

บุรศ ไม่ดิ้นรนอะไรอีกพลางปล่อยตุลยา ไป เขามองนักข่าวที่อยู่เต็มห้องแล้วพูดอย่าง เย็นชา “พวกคุณสนใจเรื่องของผมขนาดนี้ เขียวหรือ? ผมแค่เล่นสนุกกับผู้หญิงคนหนึ่ง มันคุ้มค่ากับการที่พวกคุณระดมกันมาไหม? ผมจะบอกอะไรที่ไม่ค่อยน่าฟังสักเท่าไรนะ ผม บุริศร์ ไม่มีเงินจะเล่นสนุกกับผู้หญิงในเมือง ชลธีเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้นผมไม่จำเป็นต้องเล่น สนุกกับผู้หญิง ปรกติก็มีพวกไม่มียางอายคอย เข้ามาเกาะติดอยู่แล้ว พวกคุณยังจะมีอะไรให้ เขียนอีก?”

บรรดาผู้สื่อข่าวตกตะลึงทันที

บริศ พูดตรงไปตรงมาขนาดนี้ พวกเขา

ยังจะพูดอะไรได้อีก?

สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง

ในฐานะลูกชายในตระกูล นนําของ เมืองชลธี อย่าว่าแต่เล่นสนุกกับผู้หญิงเลย ต่อให้เที่ยวผู้หญิงอย่างโจ่งแจ้ง จะมีใครกล้า พูดอะไรได้? ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เขาพูดนั้นถูก ต้อง ปรกติก็มีผู้หญิงบางคนที่พยายามตะกาย ขึ้นไปบนเตียงของเขาอย่างเต็มที่ สําหรับ ตระกูลโตเล็ก สําหรับบุรีศร์แล้ว มันไม่ใช่เรื่อง ใหญ่อะไรเลย

ความตกตะลึงของบรรดานักข่าวหาให้ ดุลยาหวาดกลัวลนลาน

เธอรีบก้มหน้าร้องไห้

“บุริศร ทําไมคุณพูดเรื่องของเราแบบนี้ ล่ะ? ก็ไหนคุณบอกว่าคุณจะดีกับฉัน

บริศ มองสีหน้าท่าทางของตุลยาอย่าง เย็นชาพลางกล่าวยิ้มเยาะ “คุณเชื่อสิ่งที่ผู้ชาย พูดตอนถอดกางเกงด้วยเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น นะคุณดุลยา คุณเป็นคนพาผมขึ้นเตียงไม่ใช่ หรือ? ไม่งั้นเราลองไปเปิดดูกล้องวงจรปิด ของโรงแรมกันหน่อยไหมว่าใครเป็นคนอุ้มผม ขึ้นเตียง?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของบรรดานัก ข่าวก็สว่างไสวขึ้นทันที

“คุณตุลยา นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? อย่า บอกนะว่าคุณก้าวขึ้นเตียงของคุณชายบุริศร์ เองจริงๆ? บรรดาผู้สื่อข่าว นไมค์ไปที่ตลา

บริศ คือใคร?

พวกเขาไม่กล้าล่วงเกิน

แต่ดุลยาก็พูดไปอีกอย่าง ผู้หญิงที่ ต้องการยกระดับด้วยการก้าวขึ้นเตียงบุรีศร์ ก็ ยังพอที่จะนับได้ว่าเป็นวัตถุดิบสําหรับการ เขียนอย่างหนึ่ง

เมื่อตุลยาเห็นบริศพุ่งเป้ามาที่เธอ ทั้งหมดก็ตื่นตระหนกอย่างช่วยไม่ได้

“บริศร์ คุณทําแบบนี้กับฉันไม่ได้ คุณบอก ว่าเป็นเพราะเรื่องที่คุณนายบุรีศรีนอกใจ สวมเขาให้คุณ คุณมีสภาพจิตใจย่ำแย่จึงมาหา ฉัน และคุณก็เคยบอกว่าคุณจะดีกับฉัน ฉัน มอบร่างกายที่บริสุทธิ์ให้กับคุณ คุณทําแบบนี้ กับฉันได้ยังไง?

ตุลยาพูดไปร้องไห้ไป แต่ใครๆ เห็นแล้ว ก็ไม่รู้สึกสงสารแม้แต่นิดเดียว

สายตาของบริศ กลับเย็นชาราวกับดาบ อย่างฉับพลัน

เขาบีบคอของตุลยาพร้อมกับพูดอย่าง รุนแรง คุณจะโวยวายกับผมยังไงก็ได้ แต่ถ้า คุณกล้าที่จะพูดถึงภรรยาของผมไม่ดีอีก คุณ เชื่อไหมว่าวันนี้ผมจะฆ่าคุณได้?”

คําพูดของดุลยากระตุ้นความสนใจของ บรรดานักข่าวพอดี

เรื่องภาพวาบหวิวของนรมนยังคง อลหม่าน ในเวลานี้บุรีศร์ยังเปิดเผยข่าวการ นอกใจกับดุลยา มันยากจริงๆ ที่จะขจัดความ คิดที่ว่าบุริศ ต้องการหาใคร ความโกรธเพื่อแก้แค้น ก็ได้มาระบาย

ผู้สื่อข่าวทุกคนมองไปที่บุริศร์อีกครั้ง

“คุณชายบุริศร่ คุณคิดว่า…

“ไสหัวไป!”

ในเวลานี้บริศรเหมือนกับสัตว์ร้ายที่หาง โผล่ ท่าทางกระหายเลือดทําให้นักข่าวตกใจ จนแทบจะวิ่งหนีออกไปข้างนอก ขณะที่มีบาง คนใจกล้ากำลังจะถามอะไรบางอย่าง บุรีศร กระชากคอของตุลยาขึ้นมาแล้วเหวี่ยงเธอ ออกไป

“อา!”

เพื่อที่จะได้อยู่กับบริศร์ ดุลยาจึงไม่ได้ สวมใส่เสื้อผ้าอะไรเลยจริงๆ ในเวลานี้เธอถูก บุรีศรีจับโยนออกจากผ้าห่มอย่างฉับพลัน เธอ เปลือยเปล่าต่อหน้าทุกคนอย่างสิ้นเชิง นัก ข่าวรอบๆ อดกลืนน้ำลายไม่ได้เมื่อเห็นรูปร่าง ที่สมบูรณ์แบบของเธอ

ตุลยาแทบคลุ้มคลั่ง!

บริศ คนนี้มีความเป็นสุภาพบุรุษบ้าง

ไหม?

บริศ เกียจจะไปสนใจเธอ เลยดึง ผ้าปูที่นอนข้างๆ ขึ้นมาห่อท่อนล่างของตนเอง ไว้ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำราวกับว่าไม่มีใคร อยู่ เสียงน้ำไหลโกรกกรากดังขึ้น บรรดานัก ข่าวมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

เมื่อเห็นท่าทีของบริศ พวกเขาก็ไม่กล้า ล่าเส้นอีก

พูดอย่างตรงไปตรงมาลูกเศรษฐีแค่เล่น สนุกกับผู้หญิงเท่านั้น ดูเหมือนว่าดุลยาคนนี้ จะเป็นแค่ผู้หญิงที่อยากยกระดับตัวเองโดย อาศัยการขึ้นเตียง

เรื่องนี้ทําให้พวกเขาค่อนข้างรู้สึกผิด หวัง พากันถ่ายรูปไม่กี่รูปแล้วกลับไป

แต่ตุลยานั้นพังทลายอย่างสิ้นเชิง เธอ ดวาดเสียงดัง “ห้ามถ่าย! อย่าถ่ายนะ!”

ตอนแรกเธอวางแผนที่จะให้นักข่าว ปล่อยข่าวให้ทุกคนในเมืองชลธีรู้ว่าบุริศร์นอน กับเธอ เมื่อถึงเวลานั้นแม้ว่าบุริศร์จะต้องการ ปฏิเสธก็ไม่สามารถปฏิเสธได้แล้ว

ตอนนี้บรรดานักข่าวมาแล้วจริงๆ และจับ ได้ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันจริงๆ แต่เธอถูกโยน ลงไปที่นั่นด้วยสภาพเปลือยเปล่า ถูกนักข่าว ถ่ายรูปในสภาพจนตรอก ในสภาพสุดที่จะรับ ได้ แล้ววันหลังเธอจะใช้ชีวิตยังไงต่อไป?

แต่ทันใดนั้นบริศร์ก็โผล่หน้าออกมาจาก ห้องน้ำพลางพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พยายามถ่าย ภาพใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ให้ดีที่สุด รวมถึง ท่าทางและรูปร่างในตอนนี้ด้วย ก็ไม่แน่ว่าอาจ จะยังมีบริษัทภาพยนตร์ติดต่อให้เธอไปถ่าย หนังก็ได้ เมื่อถึงตอนนั้นผมอาจจะต้อง สนับสนุนเธอ ไหนๆ พวกคุณก็มาแล้วก็ถ่ายรูป ทําข่าวกลับไปเสียหน่อย ไม่เป็นไร ผมไม่ รังเกียจ ถึงยังไงก็เพื่อความบันเทิงของทุก คน”

พูดจบเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องน้ำอีก ครั้ง

เมื่อได้ยินสิ่งที่บุรีศรีพูดบรรดานักข่าว ต่างก็กลัวว่าจะทําให้บริศร นเคือง ในเมื่อ ตอนนี้หนังสือพิมพ์ข่าวซุบซิบฉบับนี้ได้ปากคำ จากผู้เกี่ยวข้องตามต้องการแล้ว บรรดานัก ขาวก็ย่อมมีความสุข

“อย่า! อย่าถ่ายรูปนะ!”

ดุลยาอยากจะดึงผ้าปูเตียงมาห่มตัวเอง แต่ไม่รู้ว่ามีใครตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจเหยียบ ชายผ้าปูเตียงเอาไว้ทำให้ดุลยาดึงมันมาไม่ได้

เธอเป็นเหมือนสินค้าที่กำลังรอการ ประมูลขายราคาสูง ถูกบรรดานักข่าวถ่ายรูป อย่างหมดเปลือก ไม่ว่าจะเป็นใบหน้าด้านข้าง หรือหน้าตรงก็สามารถมองออกได้ว่าเธอคือ

ดุลยา

ตุลยาแทบบ้า แต่จะทําอย่างไรได้ในเมื่อ คนที่มีอำนาจในการพูดมากที่สุดที่นี่คือบุริศร์

เมื่อบริศ ออกมาจากห้องน้ำ บรรดานัก ข่าวก็ยังไม่แยกย้ายไปไหน

เขามองตุลยาอย่างเย็นชา ก่อนจะก้มตัว ลงพลางพูดยิ้มเยาะว่า “คุณนึกว่าคนอย่างบุรี ศ จะยอมถูกวางแผนใส่ร้ายง่ายดายขนาดนั้น เลยหรือ? ในเมื่อคุณกล้าจัดฉากใส่ร้ายผม กล้าก้าวข้นมาบนเตียงผม ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง กล้ารับมือกับความโกรธของผมได้! แต่ผมยัง ต้องบอกอีกอย่างหนึ่งว่า คุณก็ถือว่าไม่เลว จริงๆ คุณเป็นผู้หญิงคนแรกในเมืองชลธีที่กล้า ก้าวขึ้นเตียงของผมอย่างโจ่งแจ้ง ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลคุณเอง!”

คำพูดเหล่านี้เป็นการเปิดเผยข้อมูลให้ กับบรรดานักข่าวอย่างไม่ต้องสงสัย คนอย่าง บริศร์ถูกผู้หญิงที่ อดุลยาจัดฉากใส่ร้าย

บรรดานักข่าวบีบบันทึกภาพ

ตอนนี้ตลยาอยากจะตายเสียให้พ้นๆ ใจ จะขาด จะได้ไม่ต้องทนถูกเหยียดหยามอยู่ ตรงนี้

เธอไม่คาดคิดว่าบริศร์จะโหดร้ายถึง ขนาดทําให้เธอเสื่อมเสียเพื่อปกป้องชื่อเสียง ของตัวเอง

เป็นครั้งแรกที่ตุลยารู้ตัวว่าเธอเข้าไปยุ่ง กับใครบางคนที่ไม่ควรยุ่งแล้ว แต่ในช่วงเวลา ความเสียใจจะมีประโยชน์อะไร?

เธอร้องไห้คร่ำครวญจนเสียงแหบ แต่ กลับไม่มีใครเสียใจกับเธอเลย

บริศ เห็นบรรดานักข่าวถ่ายได้พอ สมควรแล้วจึงขอให้พวกเขาออกไป

“พวกคุณรู้ไหมว่าต้องเขียนยังไง?”

“รู้ครับ!”

แน่นอนว่าบรรดานักข่าวจะต้องเขียน ตามความต้องการของบุรีศร์ อย่างไรพวกเขาก็ ยังคงต้องอาศัยอยู่ในเมืองชลธี ยิ่งไปกว่านั้น หลายคนต่างพากันหวาดกลัวจนตัวสั่นเมื่อ เห็นวิธีการของบริศร์

แม้แต่ผู้หญิงที่นอนกับเขายังอำมหิตได้ ขนาดนี้ นับประสาอะไรกับคนที่ไม่มีอะไร เกี่ยวข้องอย่างพวกเขาล่ะ?

หลังจากบรรดานักข่าวกลับไปแล้ว บุรีศร ก็หยิบผ้าปูที่นอนข้างๆ โยนใส่ตัวตุลยาพลาง ยิ้มเยาะกล่าวว่า “เป็นไงบ้าง? คุณพอใจกับ ละครในวันนี้ไหม?”

“บุริศร คุณใจร้ายมาก! ทําไมคุณถึงทำ กับฉันแบบบ?”

ดุลยาตะโกนแผดเสียงจนแหบแห้ง อยากจะใช้สายตาฉีกบุรี ออกเป็นชิ้นๆ ใจจะ ขาด

แต่บุริศร์กลับพูดด้วยความเย็นชาว่า “ผม ควรจะทำกับคุณแบบนี้มานานแล้ว คุณมีอะไร มาเทียบกับคนอย่างผม? ถ้าไม่ใช่เพราะเห็น แก่หน้าไมค์ และคุณคือน้องสาวคนละพ่อกับ นรมน คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสจัดฉากใส่ร้าย ผมไหม? ตอนที่คุณบอกว่าชอบผมที่อเมริกา ผมควรจะทําลายๆ ตั้งแต่ตอนนั้น แต่คุณไม่รู้ ชั่วดี ไม่รู้หนักเบา จึงใช้ไมค์มาทำร้ายผม ตุล ยา ผมเป็นผู้ชาย ต่อให้ผมจะมีอะไรกับคุณมัน ก็เป็นแค่ข่าวซุบซิบในหนังสือพิมพ์ แต่คุณล่ะ? หลังจากที่คุณกับผมถูกเปิดโปงเรื่องราวอื้อ ฉาวแบบนี้ จะยังมีผู้ชายคนไหนจากตระกูลที่มี เกียรติยินดีแต่งงานกับคุณอีก? หรือต่อให้มี คุณคิดว่าผมจะให้โอกาสนี้กับคุณเหรอ?”

“คุณยังคิดจะทําอะไรอีก?”

ดุลยาเริ่มหวาดกลัว!

เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าผู้ชายชื่อบริศร์ คนนี้น่ากลัว!

ที่แท้เธอก็แค่เห็นแต่ความรักและความ เอาใจของบริศ ที่มีต่อนรมน เธอนึกว่าเขาจะ ปฏิบัติกับผู้หญิงทุกคนแบบนี้ แต่ทำไมถึง ไม่ใช่ล่ะ? ทําไมเธอถึงโชคร้ายแบบนี้?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ