บทที่ 382 เขารังเกียจที่เธอสกปรก

รูปเปลือยที่เกี่ยวข้องกับเธอแต่ละรูปบิน ก่อนอยู่ในอินเทอร์เน็ตเต็มไปหมด อีกฝ่ายไม่รู้ ว่ามีความแค้นอะไรกับเธอมานักหนา ถึงได้ไม่ ทําการเบลอรูปหน้าให้เลยแม้แต่น้อย และที่ สําคัญคือผู้ชายที่อยู่ข้างกายเธอนั้นเปลี่ยนคน อยู่ตลอดไม่ขาดสาย

“คุณนายบุริศร์มีชีวิตส่วนตัวที่ยุ่งเหยิง นี่ มันช่างไม่สมควรมองจริง ๆ เลย

หัวข้อแบบนี้ ทำให้นรมนรู้สึกชาไปถึง หนังศีรษะ

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

ใครจะไปมีภาพเปลือยของเธอได้นะ?

นรมนคิดไม่ตก ตัวทั้งตัวก็เริ่มลนลานขึ้น

มาแล้ว นี่มันเท่ากับว่าตัวเองถอดเสื้อผ้าออก และขายหน้าต่อหน้าประชาชนทั้งประเทศเลย

ถึงแม้ว่าเธอจะมีความกล้ามากเพียงใด แต่ก็ไม่มีทางที่จะแบกรับเรื่องพวกนี้ไว้ได้

หรอก

บริศร์รู้เรื่องหรือยัง?

ตอนนี้เขากำลังประชุมวิดีโอคอลอยู่ แล้วถ้าหากว่าพวกผู้บริหารระดับสูงเห็นเข้าละ จะเป็นยังไงดี?

เมื่อกี้ยังรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่หอมหวาน เรื่องหนึ่งอยู่ แต่ตอนนี้กลับเป็นเหมือนกับมีด สั้นเล่มหนึ่งที่ปักเข้ามาในหัวใจลึก ๆ ของนร มน

เธอรีบผลักคอมพิวเตอร์ออก แล้ววิ่งไป ทางห้องหนังสืออย่างร้อนรน

บุริศร์ประชุมวิดีโอคอลเสร็จแล้ว ตอนนี้ กำลังคุยโทรศัพท์กับดรินท์อยู่ ทั้งสองคน กำลังคุยกันได้อย่างออกรสมาก จนบุริศร์ไม่ ได้สังเกตเห็นที่ข้างนอกด้วยซ้ำ

“ตรินท์ ทางที่ดีที่สุดนะนายช่วยสั่งยาที่ มันมีประโยชน์ต่อฉันหน่อยนะ ไม่งั้นถ้าฉันไม่ ตั้งขึ้นมาจริง ๆ แล้วละก็ ดูซิว่าต่อไปฉันจะ จัดการกับนายยังไง”

บุรีศร้พูดไปอย่างกึ่งขู่ไปด้วย

ครินทหัวเราะ อหือแล้วพูดขึ้นว่า “พละ กําลังออกศึกของนายยังจะกลัวว่าจะไม่ตั้ง อีก? อย่ามาล้อเล่นเลย ยานี่เยอะสุดก็มีผลอยู่ ได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น สามารถทำให้นายเป็น เหมือนกับคนไร้ค่าได้หนึ่งเดือน รอถ้านาย หยุดยาไปแล้ว ก็จะดีขึ้นมาอัตโนมัติเอง แต่ว่า นายเอาแต่หลบภรรยานายอยู่แบบนี้มันก็ไม่ใช่ วิธี หรือว่าจะเลิกกินแล้วจริง ๆ เหรอ?”

“นายไปเลย เรื่องของฉันนายไม่ต้องมา เป็นกังวลหรอก”

อยู่ ๆ จิตใจของนรมนแข็งทื่อขึ้นมา

หมายความว่ายังไง? ที่แท้บริศร์ไม่ได้ป่วยหรอกเหรอ? เขาตั้งใจไม่แตะต้องตัวเองเหรอ?

และที่สำคัญยังให้ครินท์จัดยามาให้อีก ถึงได้เป็นแบบนี้เหรอ?

ทําไมล่ะ?

ทําไมเขาจะต้องทําแบบนี้ด้วยล่ะ?

มือของนรมน าเข้าหากันแน่น รู้สึก เหมือนกับว่าด้วทั้งตัวโดนโยนเข้าไปในห้อง แช่แข็งแล้วยังไงอย่างงั้น

เธอคิดไม่ตก

ผู้ชายที่แข็งแรงคนหนึ่ง ทำไมอยู่ ๆ ถึง ได้เป็นฝ่ายไปหาคนมาช่วยทำให้ตัวเองได้ ความสามารถด้วยล่ะ? เป็นเพราะว่าเบื่อเธอ แล้วเหรอ? หรือว่าในนี้มีเรื่องอะไรแอบซ่อน อยู่?

เธออยากจะจากไป แต่ว่าเท้าทั้งคู่กลับ เหมือนกับว่ารากงอกปักลึกอยู่ตรงนั้นแล้ว ไม่ ว่ายังไงก็ขยับไม่ได้เลยสักนิด

ครินท์นั้นไม่รู้สถานการณ์ของทางด้านบุ ริศ เลย ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “ได้ ได้ ได้ ฉันไม่ อยากจะเป็นกังวลหรอก แต่ว่าข่าวเรื่องที่นาย ลงมือกลางถนนกับคนคนนั้นของตระกูลรัตติ กรวรกุลนั้นมันดังมาถึงเมืองหลวงแล้วนะ! ยัง ไงล่ะ? มีความแค้นกลับตระกูลรัตติกรวรกุลเห รอ? นายก็รู้ ตระกูลรัตติกรวรกุลถึงแม้ว่าจะทำ ธุรกิจ แต่ว่าความสัมพันธ์กับเมืองหลวงก็ซับ อนมากนะ ไว้ถึงตอนนั้นถ้าพวกนายไม่ถูกกัน ทางด้านเมืองหลวงนี้ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้อง จัดการยากแล้ว ไม่ว่ายังนายก็ไปจัดการให้มัน เรียบร้อยเถอะ ”

พูดถึงเจตต์แล้ว บุริศร์ก็มีไฟโกรธขึ้นมา เต็มอกเลย

“นายอย่าสนใจเลย ฉันไม่ทำให้มันตาย หรอก ถ้าหากไม่ใช่เพราะรู้ว่าตระกูลรัตติกรว รกุลของพวกเขามีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกัน ซับซ้อนกับเมืองหลวง แค่เรื่องที่ในมือของเขา คําสั่งของบางอย่างของภรรยาของฉันไว้ ฉันก็ สามารถจัดการมันให้เรียบได้แล้ว”

“ของอะไรเหรอ? ของอะไรที่สามารถ ทําให้นายโกรธได้มากขนาดนี้? แม้แต่ชื่อ เสียงและหน้าตาก็ไม่เอาแล้วเหรอ?”

“ไม่เกี่ยวกับนาย”

การสนทนาของบริศร์และครินท์ทำให้ สมองของนรมนมีภาพความทรงจำช่วงหนึ่ง กะพริบขึ้น

เมื่อไม่นานมานี้บริศร์ได้ลงมือกับเจตต์ กลางถนนจริง ๆ สําหรับเรื่องนี้นั้นเธอรู้อยู่แล้ว แม้แต่ในตอนนั้นเธอยังไปห้ามการทะเลาะกัน ด้วย

บริศร์ บอกว่าในมือของเจตต์มีของของ เธอ มันเป็นของอะไรกันนะ?

หรือว่าเป็นรูปเปลือยพวกนั้นเหรอ?

ไม่อย่างงั้นละก็ ทําไมบุรีศร์ถึงต้องโมโห ขนาดนันด้วยล่ะ? อยู่ ๆ นรมนก็นึกขึ้นมาได้ เหมือนกับว่า ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา บุริศร์ก็ไม่แตะต้องตัวเธอ อีกเลย

แล้วเธอก็ยังเชื่อคำพูดของบุริศร์จริง ๆ คิดว่าเขาไม่ตั้งแล้วจริง ๆ แต่คิดไม่ถึงว่านี่เขา จะขอยากับดรินท์มาแล้วตั้งใจทําแบบนี้

เรื่องเป็นแบบนี้เหรอ?

หรือว่าคําพูดหอมหวาน และความเอา อกเอาใจในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ล้วนเป็นสิ่ง หลอกลวงเหรอ?

นรมนรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเหมือนจะ แบกรับไว้ไม่ไหว

เธอถอยหลังไปไม่หยุด ถอยหลังไป จากนั้นก็วิ่งออกไปอย่างลนลานจนไม่ได้มอง

ทาง

ไม่!

เธอจะต้องรู้ให้ชัดเจน ว่าตกลงนี่มันเรื่อง อะไรกันแน่ นรมนแต่งหน้าอย่างง่าย ๆ เพื่อบดบังตัว เองแล้ว ก็โบกรถอย่างรวดเร็วไปหาเจตต์

เจต คิดยังไงก็คิดไม่ถึงว่านรมนจะมาหา ตัวเองถึงที่ได้ แล้วก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมา ทันทีเลย

“นโมนคนสวย คุณมาแล้วเหรอ? วันนี้ ทำไมถึงมีเวลาว่างมาหาผมถึงที่ได้ล่ะ? คุณ……โอ๊ย!”

คำพูดของเจตต์ยังไม่ทันได้พูดจบ นรมน ก็กระชากปกคอเสื้อของเขาเอาไว้ แล้วถาม อย่างโหดเหี้ยมขึ้นว่า “พูดมา คราวที่แล้ว ทำไมบุริศร์ถึงได้ลงมือกับคุณกลางถนนได้?

“อะไรนะ? ผมจะไปรู้เหรอ เขาคงบ้ามั่ง เจตต์ยิ้มแฉ่งอยากจะพูดจาให้มันผ่านไป ง่าย ๆ

นรมนนั้นตั้งใจมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ อยู่แล้ว แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยให้เขาพูด ผ่านไปง่าย ๆ แน่ “เจตต์ ถึงแม้ว่าฝีมือของฉันจะสู้ของบุรี ศรไม่ได้ แต่ว่าฉันก็ไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้คน อื่นข่มขู่และอยู่ในกำมือได้หรอกนะ สำหรับจุด นี้คุณคงเข้าใจดี ถ้าหากว่าวันนี้ฉันไม่ได้รับคำ ตอบที่ฉันต้องการแล้วล่ะก็ ฉันก็จะตายอยู่ที่นี่ แหละ ฉันก็อยากจะดูสักหน่อย ถ้าคุณนายบุรี ศร์มาตายอยู่ที่ของคุณนี้ แล้วตระกูลรัตติกร รกุลจะให้คําตอบกับตระกูลโตเล็กยังไง

ปฏิกิริยาของนรมนในตอนนี้นั้นช่าง ทําให้คนตกใจมากจริง ๆ จนทำให้เจตต์รู้สึก กลัวขึ้นมาบ้างแล้ว

“นรมน คุณเป็นอะไรไป? เรามีเรื่องอะไร ก็พูดกันดี ๆ ดีกว่า คุณปล่อยผมออกก่อนนะ

“บอกฉันมา! ของที่อยู่ในมือคุณที่เกี่ยว กับฉันมันคืออะไร? ทำไมบุรีศร์ถึงได้ลงมือกับ คุณกลางถนน?”

นรมนตะคอกออกไปเสียงดังคำหนึ่ง เจตต์ไม่เคยเห็นท่าทางที่บ้าคลั่งขนาดนี้ ของนรมนมาก่อน ชั่วขณะหนึ่งก็เกิดกลัวขึ้น มานิดหน่อย

“มันไม่ใช่ความผิดของผม ผมไม่รู้จริง ๆ คราวที่แล้วบุรีศร์ก็มาตรวจสอบที่ของผมนี่แล้ว ผมโดนคนใส่ร้ายนะ ผมไม่รู้ว่าทำไมรูปเปลือย ของคุณถึงมาอยู่ในโทรศัพท์ของผมได้ และ ผมก็ไม่รู้ว่าวันนั้นใครเอาโทรศัพท์ของผมไป โทรหาคมทิพย์ด้วย แล้วบอกให้เธอมา เรื่อง หลังจากนั้นผมก็มึน ๆ งง ๆ ผมรู้ ไม่ว่าผมจะ พูดยังไง พวกคุณก็ไม่มีทางเชื่อผมแล้ว คงจะ รู้สึกแต่ว่าผมกำลังแก้ต่างให้กับตัวเองอยู่ แต่ ว่าเรื่องของวันนั้นสำหรับผมมาพูดแล้วมัน เหมือนกับฝันไปยังไงอย่างงั้น ต่อมาผมก็ ตรวจสอบดูแล้ว พี่น้องพวกนั้นของผมก็ไม่เคย แตะต้องโทรศัพท์ของผมเลย ผมไม่รู้จริง ๆ ว่า ตกลงใครส่งรูปเปลือยของคุณมาให้ผม และ คุณก็รู้ ถึงแม้ว่าปากของผมจะเสียไปบ้าง แต่ ว่าผมยังไม่ชั่วช้าถึงขนาดต้องถ่ายรูปเปลือย ของคุณหรอกใช่ไหม? แล้วอีกอย่าง ผมก็ไม่มี โอกาสนั้นด้วย” คําพูดของเจตต์ราวกับการเทเมล็ดถั่วลง ในตะกร้าไม้ไผ่สาน ที่ควรพูดและไม่ควรพูด ต่างก็พรั่งพรูออกมาจนหมดเลย

ดวงตาของนรมนหรี่ลงเล็กน้อย

“นี่คุณหมายถึงเรื่องของคนทิพย์ เป็น เพราะว่าคุณส่งรูปเปลือยรูปนี้ให้เธอแล้ว เธอ ถึงได้ไปที่ไนต์คลับเหรอ?”

“นี่คุณไม่รู้เรื่องเหรอ?”

แล้วอยู่ ๆ เจตต์ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองพูดมาก ไปแล้ว

“นี่ผมก่อเรื่องแล้วใช่ไหมเนี่ย? พูดมาก

ไปแล้วใช่ไหม?”

นรมนปล่อยตัวเจตต์ออกขวับที่หนึ่ง แล้ว ตัวทั้งตัวก็เหมือนกับเป็นลูกบอลที่ลมแฟบไป แล้ว นั่งลงไปกับพื้นทั้งกันไปแบบนั้น

“ที่แท้มันเป็นแบบนี้นี่เอง ถึงว่าล่ะเธอ ตายก็ไม่มียอมบอกกับฉันว่าทำไมถึงได้ไปที่ ไนต์คลับได้ ถึงว่าทำไมบุริศร์ถึงได้กลายเป็น แบบนั้นไปได้ ที่แท้เหตุผลมันก็เป็นเพราะแบบ นี้นี่เอง”

ท่าทางที่ไร้วิญญาณของนรมนทําให้เจต ตกใจจะแย่อยู่แล้ว

“นรมน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม? ผมจะ โทรศัพท์ให้บริศร์นะ”

“ห้ามไปนะ!”

ตอนนี้คนที่นรมนไม่อยากเจอมากที่สุดก็

คือปริศ

เพราะอะไร?

เพราะอะไรทําไมจะต้องเป็นแบบนี้ด้วย?

ถ้าหากว่ารังเกียจเธอมาตั้งแต่ตอนนั้น แล้ว ทำไมยังจะต้องมาเอาอกเอาใจเธออีก ทําท่าทางอย่างกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วย?

ความเจ้าเล่ห์ของผู้ชายคนหนึ่งตกลงมัน น่ากลัวขนาดไหนกันแน่?

ถึงสามารถบดบังทุกอย่างไม่ให้มีสุ่มมี เสียงขึ้นมาได้ ยังท่าอย่างกับว่าไม่มีเรื่องอะไร เกิด นอีก?

เธอนึกว่าพวกเธอเป็นรักแท้กัน เธอนึก ว่าจะไม่มีอะไรมาสั่นคลอนได้ แต่ว่าพอมาดูวัน นี้แล้ว นี่มันถือว่าคืออะไรล่ะ?

เธอก็เหมือนอย่างกับคนโง่คนหนึ่งที่ โดนคนปิดบังซ่อนเร้นเอาไว้ โดนคนใช้คำ หวานคอยเอาอกเอาใจอยู่ แล้วก็นึกว่า สามารถได้ครอบครองโลกทั้งใบไว้ได้แล้ว แต่ ว่าแล้วผลสรุปล่ะ?

ผลสรุปมันคืออะไร?

ไม่มีคนรู้ว่าในใจของบุริศร์นั้นคิดยังไง แต่ว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่ว่ายังไงก็คงจะ สนใจสิ่งนี้อยู่แหละมั้ง? ไม่งั้นละก็ทำไมเขาถึง ได้ยอมกินยาก็ยังไม่ยอมแตะต้องตัวเธออีก?

เขากำลังรังเกียจเธออยู่!

เขารังเกียจที่เธอสกปรก

พอมารู้แบบนี้แล้ว ก็ทำให้นรมนอยู่ยิ่ง กว่าตาย

เธอยินยอมให้บริศรวิ่งมาถามตัวเอง ยัง จะดีซะกว่าแสร้งท่าเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไร อย่างตอนนี้

ไม่ว่าเขาจะอยากขจัดเรื่องพวกนี้ไปด้วย ตัวเองซะ หรือว่ามีความคิดอย่างอื่นอยู่ แต่น มนก็โดนทําร้ายไปแล้ว

ผู้ชายคนหนึ่งจะต้องรังเกียจผู้หญิงคน หนึ่งถึงขั้นไหน ถึงสามารถให้ตัวเองเสี่ยง อันตรายที่จะไม่ตั้งอีกแล้วก็ยังยอมกินยาอยู่ อีก?

นรมนรู้สึกว่าในใจกำลังเลือดไหลอยู่

ความรักที่เธอเชื่อมั่นนั้น ตกลงมันคือ อะไร?

ตัวทั้งตัวของนรมนได้สูญเสียสีส้นไป

แล้ว

พอเจตต์เห็นว่าเธอมีท่าทางแบบนี้ ก็เริ่ม กังวลขึ้นมาไม่มากก็น้อย “นรมน ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? คุณฟังผมพูดนะ ถึงแม้ว่าผมจะไม่ชอบขี้หน้า ของบุรีศร้มากนัก แต่ว่านะ ผมก็รู้สึกว่าเขาคน นี้ไม่ได้เป็นคนใจแคบ คุณดู ถึงผมจะโดนคน ใส่ร้าย และมีของอะไรแบบนั้นของคุณ แต่ว่าบุ ริศร์ก็มาที่บ้านผมกลางดึก แล้วก็ลบรูปทั้งหมด ทิ้งไปแล้ว ผมไม่เห็นอะไรจริง ๆ นะ! ผม สาบานได้เลย!”

เจตต์ไม่พูดก็ยังดี ยิ่งพูดนรมนก็ยิ่งรู้เยอะ ขึ้นไปอีก พอรู้ยิ่งเยอะ ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดมาก

ลบรูปทั้งหมดทิ้งไปแล้วก็ไม่ได้แปลว่า เรื่องทั้งหมดนี้จะไม่เคยคงอยู่มาก่อน

ในใจของเขานั้นได้มีหนามไว้อันหนึ่งมา ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ว่าตัวเองแอบซ่อนไว้ไม่ ออกเสียงก็เท่านั้น

ช่วงหลายวันมานี้ ไม่รู้ว่าเขาโดนทิ่มแทง จนเจ็บไปนานเท่าไหร่แล้ว แต่กลับคอยมอง เธออยู่ทุกวัน และยิ้มหน้าระรื่นให้กับเธอ เอา อกเอาใจเธอมากยิ่งขึ้นและยังไม่เผยจุด บกพร่องเลยแม้แต่น้อย

เขาก็คงจะลําบากอยู่ไม่ใช่น้อยเลยใช่

ไหม?

แล้วอยู่ ๆ นรมนก็หัวเราะขึ้นมา

เธอรู้สึกว่าที่จริงตัวเองน่าจะขอบคุณบุริ ศร์ ที่อย่างน้อยก็ยังเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้เธอ เสี้ยวหนึ่งถูกไหม?

ถ้าหากว่ารูปเปลือยพวกนี้ไม่ได้ถูกคน ปล่อยออกมา เธอก็ยังคงอยู่โง่ ๆ และเป็นผู้ หญิงที่มีความสุขต่อไป แล้วก็จะนึกว่าใต้หล้า นี้เธอคงจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุด

แต่พอมาวันนี้ ทุกสิ่งนี้กลับเปลี่ยนเป็น ช่างเย้ยหยันขนาดนี้

ความสุขของเธอนั้นล้วนก่อตัวมาจาก ความจอมปลอมทั้งนั้น

เธอยังอุตส่าห์อิ่มเอมใจ นึกว่าตัวเองได้ รับความสุขที่ผู้หญิงทั่วหล้าแม้แต่ฝันก็ยัง อยากได้ แต่ว่าพอสุดท้ายแล้วกลับเป็นแค่ เรื่องตลกครั้งหนึ่งเท่านั้น

ในตอนเริ่มต้นนรมนเพียงแต่แค่ยิ้มเย็น เท่านั้น จากนั้นทั้งคนก็เริ่มหัวเราะร่าขึ้นมา มี ความบ้าคลั่งอยู่ด้วยเล็กน้อย แล้วน้ำตาก็ไหล ลงมาตามหางตาไม่หยุด

นี่มันทําให้เจต ตกใจหมดเลย

“นรมน นรมนคุณอย่าเป็นอย่างนี้ซิ! นี่ ตกลงคุณเป็นอะไรไปแล้ว? คุณอย่าทำให้ผม ตกใจซิ! ไม่ได้แล้ว ผมจะต้องไปโทรศัพท์หา ริศแล้ว ท่าทางของคุณแบบนี้มันทำให้คน ตกใจมากเลย ผม……

“คุณอย่าโทรศัพท์หาเขานะ ชาตินี้ฉันไม่ อยากจะเจอเขาอีกแล้ว”

อยู่ ๆ นรมนก็คว้าคอเสื้อของเจตต์ไว้ อย่างแรง

นัยน์ตาของเธอหม่นหมอง ท่าทางที่เด็ด เดี่ยวทำให้เจตต์รู้สึกตกใจกลัว “ได้ ผมจะไม่โทรแล้ว ผมไม่โทรแล้ว คุณอย่างใจร้อนนะ มีเรื่องอะไรพวกเราค่อย ๆ มาแก้ไขกันดีไหม?”

แก้ไขเหรอ?

ยังมีวิธีให้แก้ไขอีกเหรอ?

วันนี้เธอพ่ายแพ้ชื่อเสียงย่อยยับไปแล้ว

ไม่ว่ารูปถ่ายพวกนั้นจะมาจากไหน ไม่ว่า ใครจะมีรูปถ่ายพวกนั้น แต่วันนี้ผู้คนทั้งเมือง ชลธีต่างก็ได้เห็นกันแล้ว

หน้าตาของตระกูลโตเล็ก หน้าตาของบุรี ศร์ หน้าตาของเธอ แม้กระทั่งหน้าตาของตระ กูลธนาศักดิ์ธนก็ไม่เหลือแล้ว

ไม่มีคนมาสนใจหรอกว่าเธอจะโดนใส ร้ายหรือไม่ รูปเปลือยของเธอจะเป็นของจริง หรือไม่ ของแคคือเธอนรมน มองแค่คือเธอ คุณนายบุริศร์ ขอแค่ใบหน้าบนนั้นเป็นหน้า ของเธอ เธอก็ไม่มีทางได้พลิกตัวคืนกลับมา

หรอก!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ