บทที่ 386 ไม่ว่ายังไงตระกูลโตเล็กต้องให้ คําอธิบายกับฉัน
ถูกขับไล่จากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว?
หมายความว่ายังไง?
กานต์ขมวดคิ้วแน่นจนยับยู่ยี่
กานต์เองก็พอรู้อยู่บ้างเกี่ยวกับชีวิตที่
ต้องพบเจอแต่เคราะห์ร้ายของนรมน เดิมเขา คิดว่านโมนเข้ากันได้ดีกับตระกูลทวีทรัพย์ ธาดา และตนเองก็จะมีคุณยายกับคุณน้าเพิ่ม ขึ้นอีกคนอะไรแบบนั้น แต่ทำไมตอนนี้ถึงรู้สึก
ว่าไม่ใช่อย่างนั้นแล้วล่ะ?
เรื่องของตุลยาครั้งที่แล้ว กานต์เองก็ไม่ พอใจตระกูลทวีทรัพย์ธาดา มาตอนนี้ได้ยินว่า หม่ามี้ถูกขับไล่ออกจากบ้านจึงโมโหมากยิ่ง ขึ้นไปอีก
หม่ามีของเขาเป็นคนดีขนาดนั้น ทําไม คนในตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถึงได้รังแกหม่ามี้ อยู่เสมอ?
กานต์หันกลับไปที่ห้อง
กมลเห็นเขาเข้าห้องมาอย่างโมโหจึงอด ไม่ได้ที่จะถามว่า : “พี่ชาย เป็นอะไรไปคะ?”
“ไม่มีอะไร เล่นตัวต่อของเธอไปเถอะ”
เขาเปิดคอมพิวเตอร์แล้วป้อนคำสั่ง เข้าไปบุกรุกระบบภาพวงจรปิดภายในตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่นรมนต้อง อดทนต่อทุกสิ่งของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ทั้งหมดก่อนหน้านี้ กานต์มองเห็นทุกอย่างได้ อย่างชัดเจน
น่ารังเกียจจริงๆ!
ยายแก่ตัวเหม็นคนนั้น!
กล้าพูดกลับหม่ามี้ขนาดนี้ได้ยังไง!
กานต์สั่นสะท้านไปทั้งตัวด้วยความโกรธ สมองก็ค่อยๆเปลี่ยนความคิด แล้วตรงเข้าไป หยิบโดรนที่อยู่ข้างๆออกมา มีบางอย่างผูกติด กับโดรน จากนั้นก็ปล่อยโดรนออกไป
“พี่ พี่จะทําอะไรอ่ะ?”
กมลอยากรู้อย่างเห็นอย่างมาก
กานต์พูดพร้อมรอยยิ้มว่า “พวกเรามา เล่นเกมส์ PlantsVSZbies กันดีไหม?”
*หม?”
กมลไม่ค่อยเข้าใจ
กานต์ควบคุมโดรนในมือให้บินตรงไปที่ บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
ด้วยทักษะของเขาย่อมสามารถบินหลบ หลีกระบบวงจรปิดของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ได้อย่างธรรมชาติ
ธรณีทะเลาะกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เพราะว่าเรื่องของนรมน
หลายปีมานี้ เขาไม่เคยทําตัวอกตัญญู ต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ถึงแม้ว่าบางครั้ง เขารู้ว่าเรื่องที่หญิงชราทำนั้นไม่เหมาะสม เขา ยังคงสามารถจัดการให้เรียบร้อยลงได้ด้วยวิธี ของเขาเอง มีเพียงเรื่องของนรมนที่ธรณี โกรธมากจริงๆ
“แม่ แม่รู้หรือเปล่าว่าตัวเองกำลังทำ อะไรอยู่? ทุกคนเป็นสายเลือดเดียวกันแท้ๆ แม่กลับทําแบบนี้กับนรมนเพื่อคนนอก แม่ไม่ กลัวว่ามันจะเป็นการทำร้ายจิตใจเธอเหรอ? ตอนนี้ทําสําเร็จแล้ว ในที่สุดก็กำจัดนรมนออก ไปได้ แม่มีความสุขจริงๆเหรอ”
คำพูดของธรณีทําให้หญิงชราทุบถ้วย ชาที่อยู่ด้านข้างด้วยความโกรธ
“แกจะทําอะไร? แกจะต่อต้านด้วยใช ไหม? หรือแกรู้สึกว่าฉันอยู่เสียชาติเกิดเกินไป แล้ว? ฉันมองคนด้วยสายตาเฉียบแหลมก็มี ปัญหาแล้ว? แกดูบรมนนั่น ทั้งสงบและมี ความฉลาดทางอารมณ์ ตุลยาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ เธอเลย นอกจากนี้บนโลกใบนี้จะมีลูกสาวที่ เอาการตายแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองมาเป็น เหยื่อล่อได้ยังไง? ข้อนี้อย่างเดียว เธอก็ไม่ คู่ควรจะกลับมาเป็นหลานของพวกเรา!
คําพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเข้าไป ในหูของกานต์ทุกค่
กล้าพูดได้ยังไงว่าหม่ามีไม่คู่ควร
หญิงชราคนนี้คู่ควรเป็นย่าของหม่ามี้เห รอไง?
กานต์บังคับโดรนอย่างโมโหไปหา คุณนายทวีทรัพย์ธาดาโดยตรง
ทันทีที่มีเสียง “ฟู” ก็มีแถบสีน้ำมันสีแดง พ่นลงไปบนหน้าของหญิงชรา
“อ้า! บ้าอะไรเนี่ย?”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ทันตั้งตัว และ ไม่รู้ว่ามันพ่นมาจากที่ไหนก็เกิดความตกตะลึง ในทันที
ธรณีผงะไปชั่วขณะและเริ่มค้นหาโดรน อย่างไม่รู้ตัว
กานต์เห็นว่าตนเองถูกค้นพบแล้ว แต่ก็ ไม่ได้หลบหนี และยังยิงสีน้ำมันดัง “ปังๆๆ” ไป บนตัวหญิงชราอยู่ตลอด
“ตายซะยายแก่ มารังแกหม่ามี้ของฉัน มาพูดว่าหม่ามีของฉันไม่ดี มาพูดจาไร้สาระ ฉันจะยิงๆๆ! ยิงคุณให้ตาย!
ในขณะที่กานต้บังคับโดรนก็พูดไปด้วย โดยมีกมลหัวเราะเอิ๊กอ๊ากเสียงดังอยู่ข้างๆ
“สวยมากเลย! พี่ดูหน้าเธอสิ เปลี่ยน เป็นกวนอูแล้ว!”
“ยังมีมากกว่านี้อีกนะ” กานต์ยิงไปบนตัวหญิงชรา
“ใครก็ได้! เข้ามาเร็ว!”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตื่นตระหนก
เธอไม่เคยเจอการต่อสู้อย่างนี้มาก่อน มันเป็นหายนะที่ร่วงลงมาจากฟ้าจริงๆ
ธรณีขมวดคิ้วเล็กน้อย ในสมองรู้แล้วว่า ใครเป็นคนบังคับโดรน ขณะที่สั่งให้คนดึง หญิงชราเข้าไปในบ้าน เขาก็พูดใสโดรนว่า : “หยุดก่อกวนได้แล้ว!”
ก่อนหน้านี้กานต์ประทับใจในตัวธรณี อย่างมาก แต่ตอนนี้เขากลับร่วมมือกับหญิง ชราคนนั้นรังแกหม่ามี้
กานต์ก็จะไม่ไว้หน้าเขาแล้ว
ถ้าเขาไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ทันทีที่พูด
กานต์เกิดความโกรธขึ้นมาแล้วย้ายโดรนหัน ไปยิงใสธรณีทันที
ท้ายที่สุดแล้วธรณีเคยเป็นทหารมาก่อน ไม่ว่าตอนนี้จะร้ายหรือดีก็ยังคงหลบหลีกการ โจมตีเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำ กานต์จึงร้อง ตะโกนด้วยความโกรธ
“ฉันไม่เชื่อว่าจะยิงคุณไม่โดน!”
ความกระตือรือร้นที่ต้องการจะเอาชนะ ได้เพิ่มขึ้นอย่างสมบูรณ์
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นโดรนไปทาง ธรณีแล้วก็ร้องตะโกนว่า “เร็วเข้า รีบไปช่วย คุณชายธรณีเอาของนั่นลงมาให้ฉัน
คนที่อยู่โดยรอบรีบวิ่งไปรวมตัวกันอย่าง รวดเร็ว บางคนถือไม้ถูพื้น บางคนถือไม้ปัดฝุ่น ขนไก่วิ่งไล่ตามโดรนไปทั่วทุกที่
กานต์บังคับโดรนอย่างรวดเร็วและไม่มี คนรับใช้เหล่านี้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย และบางทีก็ยิงไปทางหญิงชราจนคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาร้องตะโกนด้วยความโกรธ
“นี่มันใครกัน? ใครทำเรื่องเหลวไหล แบบนี้! แจ้งความ! รีบแจ้งความเร็วเข้า!
“แจ้งความไม่ได้นะ!”
ธรณีตื่นตระหนกทันทีที่ได้ยินว่าให้แจ้ง
ความ
ถ้าหากแจ้งความละก็มันจะต้องเกิดผลก ระทบต่อคนจํานวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ เป็นไปได้อย่างมากว่าอาจเป็นกานต์ที่ต่อสู้ ความอยุติธรรมให้กับนรมน เมื่อเป็นอย่างนี้ แล้วความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัวมีแต่ จะเลวร้ายยิ่ง น
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาใกล้จะเป็นบ้าแล้ว
หลายปีมานี้ เธออยู่ดีกินดีมาโดยตลอด ตอนไหนกันที่จะจะถูกคนปฏิบัติด้วยเช่นนี้และ ตอนนี้ก็อยู่ในบ้านตัวเองกลับมีหายนะร่วงลง มากฟ้า แล้วตัวเองถูกสาดสีน้ำมันไปทั้งตัว สิ่ง นี้มันทำให้เธอทนไม่ได้จริงๆ
ธรณีเห็นหญิงชราโมโหแล้ว จึงรีบพูด กับคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆว่า “รีบพาคุณนาย เข้าไปในบ้าน ปิดหน้าต่างแล้วดึงผ้าม่านลง ด้วย ถ้าฉันไม่ให้พวกนายออกมาคือห้ามออก มา!”
“รับทราบ!”
คนรับใช้สองสามคน นรีบก้นคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาเข้าไป
เมื่อเห็นว่ายิงไปไม่ถึงคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาแล้ว กานต์จึงหันไปยังห้องนั่งเล่นอีก รอบจนทั่ว หลังจากนั้นไม่นานห้องนั่งเล่นทั้ง ห้องก็เหมือนสนามรบก็ไม่ปาน เศษชิ้นส่วน กระจายอยู่ทั่ว มันน่าสังเวชจนไม่อาจทนดูได้
การที่กานต์มาก่อกวนอย่างนี้ ธรณีเองก็ ไม่ได้ขัดขวาง
พูดตามตรง เขาอยากจะหัวเราะด้วยซ้ำ นรมนมีลูกชายเช่นนี้ก็ถือว่าสบายใจได้ แล้ว
กานต์มองเห็นธรณีที่นั่งบนเก้าอี้รถเข็น ยิ้มให้กับโดรน การตามใจกันแบบนี้ ทำให้เขา เมื่อขึ้นมาในทันใด
เดิมทีที่ทําก็เพื่อทําให้คนของตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาโกรธ ธรณีกลับตามใจเหมือนกับ เป็นลูกของตัวเอง ปล่อยให้เขาก่อเรื่องได้ ตามใจ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกไม่สนุกแล้ว
กานต์หาเสียงฮึดฮัดแล้วถอนโดรนออก จากบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาและบินตรงกลับ
มา
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ได้ยินเสียง จากข้างนอกแล้วถึงได้เปิดประตูออกมา ใน ตอนที่เธอมองเห็นสถานที่ยุ่งเหยิงนี้แล้วเธอก็ โกรธจนแทบเป็นลม
“มีอย่างที่ไหนกัน! บังอาจจริงๆ! ใครกัน ที่กล้ามาก่อกวนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของ พวกเรา? ธรณี แกไม่เรียกตำรวจงั้นเหรอ? เดี๋ยวฉันทําเอง!”
“แม่ นั่นคือกานต์ ลูกชายของนรมน แม่ดุ ดาและขับไล่นรมนคุณแม่ของเขาออกจาก ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้วยังจะไม่อนุญาตให้ ลูกของเธอมาทวงถามความยุติธรรมให้กับคุณ แม่งั้นเหรอ?”
คำพูดของธรณีทําให้มือของคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาหยุดลงทันที
“ลูกชายของนรมน? ฮ่ม! ลูกไม้หล่นไม่ ไกลตันจริงๆ! เมื่อกี้นี้แกพูดว่าฉันทำผิดต่อน มน แกดูลูกชายที่เธออบรมสั่งสอนสิ! ไม่ได้ ฉันจะเอาเรื่องทั้งหมดนี้ไปบอกบุริศร์ ไม่ว่ายัง ไงตระกูลโตเล็กต้องให้คำอธิบายกับฉัน!” คุณนายทวีทรัพย์ธาดายิ่งคิดยิ่งโกรธ นี เธอถูกเหลนของตัวเองรังแกงั้นเหรอ?
เมื่อคิดว่าเธออายุมากขนาดนี้แล้ว แต่ถูก เด็กเมื่อวานซืนไล่ตามตีกัน มีอย่างที่ไหนกัน!
แม่ ช่างมันเถอะ! ให้เรื่องมันจบตรงนี้ เถอะ!”
ธรณีรู้สึกจริงๆว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ไม่พอใจพวกนรมนแม่ลูก
เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเด็กสาวอย่าง ตุลยาถึงได้เข้าตาแม่ของเขานัก?
“แม่ แม่ลองคิดดูสิครับ ก่อนหน้านี้ดุล ยาบอกว่าถูกคนลักพาตัวไป แต่ว่าตอนกลาง ดึกสามารถไปลอบฆ่าคิมที่ที่ห้องของเธอได้ ส่ง หมายความว่าอย่างไร? ผู้ชายคนนั้นอยู่ กับดุลยาตั้งแต่แรกยังไงล่ะครับ! เด็กสาวที่แม่ เรียกว่าจิตใจดีงามและบริสุทธิ์ ไม่ได้เรียบง่าย อย่างที่ไม่คิดเลยนะครับ
ธรณีฉวยโอกาสเริ่มการวิเคราะห์กับ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา
สีหน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเลว ร้ายไปในทันที
“บางทีตุลยาอาจหนีไปเองก็ได้นี่?”
“หนีออกมาเพื่อไปลอบฆ่าแม่ของตัวเอง น่ะเหรอ? ถ้าหากว่าเธอจืดใจดีงามเหมือนที่ แม่พูดจริงๆแล้วจะสามารถลงมือกับของตัว เองได้ยังไง?”
ได้ยินธรณีพูดอย่างนี้แล้ว คุณนายทวี ทรัพย์ธาดาก็พูดไม่ออก
“บางทีมันเป็นเรื่องน่าเศร้าเกินไป แกเอง ก็รู้ เป็นคิม ต้องขอโทษเธอก่อน ทุกคนล้วน แต่เป็นลูกสาว แต่คิมต้องการฆ่าดุลยาเพื่อนร มน เรื่องนี้ไม่ว่าใครก็ยอมรับไม่ได้หรอก เธอ เพียงแค่หลงทางไปชั่วขณะ พอคิดได้แล้ว ย่อมเสียใจในภายหลังโดยธรรมชาติอยู่แล้ว แต่นรมนกลับตรงกันข้าม มีความคิดชั่วร้ายเอา ความตายแม่บังเกิดเกล้ามาเป็นเหยื่อล่อ ไม่ แน่ว่าอาจจะเป็นเธอที่หาคนมาเอาตัวดลยาไป และพูดอะไรบางอย่างกับดุลยาถึงทำให้ดุลยา เปลี่ยนเป็นเช่นนี้”
ได้ฟังคุณนายทวีทรัพย์ธาดาแก้ตัวให้กับ ดุลยาด้วยความเต็มใจแล้ว ธรณีพูดไม่ออก เลยจริงๆ
คุณไม่สามารถปลุกคนที่แกล้งหลับได้ เห็นได้ชัดว่า ตอนนี้คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเชื่อ ใจตุลาอย่างสมบูรณ์ไม่ว่าเธอจะทำอะไรแม่ก็ สามารถหาข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลเพื่อเธอได้ แล้วตัวเขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?
ธรณีถอนใจแล้วเอ่ยว่า : “ขอเพียงแต่แม่ จะไม่เสียใจภายหลังนะครับ! และหวังว่าตุลยา จะสามารถแบกรับความเชื่อใจของแม่ได้
พูดจบธรณีก็ให้คนมาทําความสะอาด บ้านแล้วเขาจึงออกจากบ้านไป
คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองไปยังความ ยุ่งเหยิงของสถานที่แห่งนี้แล้ว ความโกรธ พวยพุ่งออกมาอีกครั้ง
เจ้าเด็กแสบคนนี้เป็นเมล็ดพันธุ์ของนร
มน!
ไม่ไหวแล้ว!
ไม่ว่าจะพูดยังไงเธอก็โกรธจนทนไม่
ไหวแล้ว
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาถ่ายรูปแล้วส่งให้ กับนรมนด้วยความโมโห
“ดูลูกชายแสนดีที่เธอเลี้ยงสิ! ฉันยังพูด กับเธอได้ใช่ไหม? ถึงเธอไม่ถูกฉันขับไล่ออก จากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา แต่ฉันพูดกับเธอไม่ กี่คำลูกชายของเธอก็จะฆ่าฉันแบบนี้เหรอ? นรมน วันนี้เธอจะต้องอธิบายเรื่องนี้กับฉัน ไม่ อย่างนั้น พวกเราก็ไปพบกันที่สถานีตำรวจ พวกเราตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่ยอมให้ใคร ร้งแกได้ตามใจ”
ในตอนที่นรมนได้รับข้อความนี้ก็รู้สึกมึน
ไปหมด ลูกชายของเธออยู่บ้านอย่างดีนี่นา จะ พุ่งเข้าสู่หายนะจากท้องฟ้าได้อย่างไร?
บริศ เห็นนรมนถือมือถือด้วยอาการนิ่ง อึ้งไปเล็กน้อยจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า
“เป็นอะไรไป?”
“คาดว่าพวกเรามีปัญหาแล้วล่ะค่ะ”
นรมนถอนหายใจเบาๆแล้วยื่นโทรศัพท์ ให้กับบริศ
ในตอนที่บุริศร์มองเห็นภาพบนมือถือ แล้วเขาก็โกรธไปทั้งตัว
“กานต์! ออกมาเจอพ่อเลยนะ!
เสียงของเขาดังก้องไปทั่วตระกูลโตเล็ก ทําให้แม่ของบริศร์สะดุ้งโหยง
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
