บทที่ 384 สวรรค์เป็นผู้กำหนดชะตาของ มนุษย์
สีหน้าของบริศร์ไม่ค่อยดีนัก
พวกเขาคิดเอาไว้แล้วว่าดุลยาจะต้องมา และทําลายกล้องวงจรปิดบริเวณรอบๆ นี้แน่ๆ น่าเสียดายที่บริศร์กับนรมนเตรียมการกันเอา ไว้ตั้งนานแล้ว จึงได้ติดตั้งกล้องตัวอื่นไว้ที่นี่ ตั้งแต่ก่อนหน้านั้น และยังมีระบบเครือข่าย แยกเอาไว้โดยเฉพาะ ไม่ว่าดุลยาจะฉลาดแค่ ไหนก็คงคิดไม่ถึงว่าภาพที่ตัวเองกำลังจะฆ่า คิมได้ถูกถ่ายเอาไว้ทั้งหมดแล้ว
นรมนมองไปที่คิม ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอ กำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตามสีหน้าของค มดูไม่ค่อยดีนัก จึงอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แม่คะ ถ้ายังไงเราเรียกหมอมาดูหน่อยดีไหมคะ แม่ เป็นแบบนี้หนูรู้สึกไม่สบายใจเลย
“ไม่เป็นไรจ้ะ แค่หายใจไม่ออกนิดหน่อย
ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว” ทําเสียงของคนค่อนข้างที่จะแหบพร่า ราวกับเรี่ยวแรงถูกดูดออกไปจนหมดอย่างไร อย่าง น
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบดุลยาอีกต่อไป แล้ว และถึงแม้ว่าเดิมทีเธอเองก็ทำเรื่องที่ ค่อนข้างจะเลวร้ายลงไปก่อน แต่ตอนได้ สัมผัสกับประสบการณ์ที่จะถูกดุลยาพรากชีวิต เข้าจริงๆ นั้น เธอกลับยังรู้สึกเจ็บไปทั้งหัวใจ
บางทีตุลยาก็อาจจะรู้สึกแบบนี้เหมือน
กัน
ทันใดนั้นคิมก็รู้สึกผิดกับดุลยาเอามากๆ แต่พอคิดถึงสิ่งที่ดุลยาเคยทําเอาไว้พวกนั้น แล้ว ก็ไม่มีหน้าที่จะไปช่วยพูดอะไรแทนเธอ
พวกลูกจะทําอะไรกับวิดีโอพวกนั้นก็ทำ ไปเถอะ สุขภาพของแม่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร มากนัก พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
จ้ะ
“แม่คะ แม่… ” นรมนอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกบุรี
ศ หยุดไว้
เขาสายหน้าให้นรมน แววตาค่อนข้างที่ จะซับซ้อน
แม่เหนื่อยแล้ว พวกลูกหลับกันไปก่อน เถอะนะ”
คิมพูดจบก็เอนตัวลงนอน
ก็เห็นเธอเป็นแบบนี้แล้ว นรมนก็ไม่ได้นั้น จะพูดอะไรต่ออีก ได้แต่เดินตามบริศร์ออกไป นอกห้องพักฟื้น
“ฉันทําผิดไปแล้วใช่ไหม”
นรมนกับริมฝีปากแล้วถามออกมาด้วย เสียงแผ่วเบา
เธอคิดว่าคิมจะสามารถจัดการดุลยาได้ อย่างเหี้ยมโหด คงไม่ใส่ใจอะไรกับแผนการนี้ นัก เพียงแต่ไม่คิดเลยว่าในที่สุดจะถูกบีบให้ มาถึงจุดนี้ เธอแค่อยากจะดึงจุดอ่อนของตุล ยาออกมาก็เท่านั้น ไม่คิดเลยว่าคนจะยังปล่อย ไป
บุรีศร้เห็นเธอเจ็บปวดแบบนี้แล้ว ก็เอ่ย ด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “ในเมื่อทำลงไปแล้ว ก็อย่าได้คิดเรื่องพวกนี้อีก แม่ของคุณสามารถ จัดการกับดุลยาด้วยตัวเองได้ แต่เมื่อมีวันหนึ่ง ที่เธอเองก็ถูกดุลยาโต้กลับเช่นนี้ ก็ยังคงรู้สึก เจ็บปวดอยู่ดี ถึงยังไงตุลยาก็เป็นเลือดเนื้อเชื่อ ไขของเธอ แค่ที่ตอนนี้เธอไม่เอาแต่ออกตัว กางปีกปกป้องตุลยาแล้วปล่อยให้พวกเรา จัดการก็ดีมากแล้ว อย่าได้บังคับให้เธอทํา อะไรอีกเลย อย่างไรสําหรับดุลยาแล้ว เธอก็ ยังเป็นแม่คนหนึ่ง”
เมื่อได้ยินบริศ พูดแบบนี้ นรมนก็เงียบ ลงไปอีกครั้ง
“เสียใจทีหลังแล้วอย่างนั้นเหรอ”
“นิดหน่อยน่ะ แต่ถ้าไม่ทําแบบนี้ คน อย่างดุลยาก็ไม่มีทางที่จะหยุดแน่นอน วันนี้ เธอสามารถลงมือกับแม่ซึ่งเป็นผู้ที่เธอโหย หาความรักจากหล่อนมาตลอดได้ เธอก็ยิ่ง เคียดแค้นชิงชังฉันมากกว่าเดิมแล้วสินะ ใน เมื่อเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องหลง เหลือความเมตตาใดๆ เอาไว้ให้เธออีกต่อไป แล้ว ”
ม่านตาของนรมนหดลงเล็กน้อย
เธอหันกลับไปมองห้องพักฟื้นของคิ มอีกครั้ง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็หัน หลังเดินออกไปพร้อมกับบุริศร์
หลังจากที่พวกเขาออกไปแล้ว คิมก็พูด กับผู้ดูแลว่า “พวกคุณไปพักผ่อนกันเถอะ ฉัน ไม่เป็นไรแล้ว”
“แต่คุณบุริศร์บอกว่า…
คุณเป็นคนที่ฉันจ้างมาไม่ใช่เหรอ ฉัน อยากอยู่เงียบๆ คนเดียว”
อยู่ๆ คิมก็ชักสีหน้า ทำให้ผู้ดูแลค่อนข้าง ที่จะกลัว จึงรีบพยักหน้าแล้วออกไปทันที
ในห้องจึงหรือเธอเพียงคนเดียว คิมรู้สึก
อ้างว้างไม่น้อย จะว่าไปแล้วชีวิตนี้เธอก็ทำเรื่องผิดพลาด เอาไว้มากมายจริงๆ
เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรเลย
เห็นอยู่ชัดๆ ว่ารักชินทร แต่กลับทอดทิ้ง และแยกทางกับเขาเพียงเพราะเขาเข้าสู สนามรบ กระทั่งหลังจากนั้นก็ยังมีลูกกับผู้ชาย คนอื่นมาอีกคน
ในฐานะแม่ เธอให้กำเนิดนรมน แต่กลับ ไม่เคยให้ความอบอุ่นอย่างที่ควรจะให้ ทั้งยัง ผลักไสลูกไปให้คนอื่นมากว่ายี่สิบปี
ส่วนลูกอีกคนนั้น เพราะว่าไม่ได้เกิดจาก ผู้ชายที่เธอรักที่สุด และเพราะเธอรู้สึกอับอาย ในตัวเองมาตลอด ทำให้ยิ่งเห็นหน้าก็ยิ่ง อึดอัดใจ จนทําให้ตุลยากลายเป็นอย่างทุกวัน
ผู้หญิงคนหนึ่งล้มเหลวในการแสดง บทบาทสําคัญสองบทของชีวิตนี้ ในฐานะที่ เป็นลูกสาวคนหนึ่งแล้ว เธอรู้สึกละอายใจต่อ ตระกูลตัวเอง
คิมไม่รู้จริงๆ ว่าตลอดหลายปีมานี้เธอมี ชีวิตอยู่เพื่ออะไรกันแน่ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะ ตายอีก
ในชีวิตคนเรานั้น การจะฆ่าตัวตายสัก ครั้งมันไม่ง่ายเลย คงไม่มีใครอยากจะสัมผัส กับประสบการณ์ที่เคยเฉียดตายแต่ก็ได้กลับมา มีชีวิตอีกครั้ง นอีก
ทันใดนั้นคิมก็พบว่าชีวิตนี้ของตัวเองล้ม เหลวเป็นอย่างมาก
เธออยากจะปกป้องนรมน แต่น่าเสียดาย ที่ทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง นอกจากนี้ข้าง กายของนรมนก็มีผู้ชายที่คอยรักและถนอม เจ้าตัวอยู่แล้ว
ในตอนนั้นเองเธอเข้าใจแล้วว่าตัวเองได้ ทําร้ายตุลยา แต่ตุลยาถลำลึกเข้ามามากเกิน ไป เธอไม่สามารถที่จะดึงกลับออกมาได้อีก แล้ว แล้วเธอทำอะไรได้กันล่ะ เธอทําไม่ได้เลยสักอย่าง!
คิมคิดทบทวนเรื่องราวตลอดชีวิตของตัว เอง ยิ่งคิดก็ยิ่งยากจะรับได้ เธออดไม่ได้ที่จะ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องพักฟื้น ตรง ไปชำระค่าใช้จ่ายที่ห้องการเงินของโรง พยาบาล แล้วกลับไปที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา คนเดียว
ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเงียบสนิท
เพราะว่าธรณีทำตุลยาหายไป คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาจึงโมโหเป็นอย่างมาก ตอนนี้ก็ เพิ่งจะเงียบลงไปได้ คุณนายทวีทรัพย์ธาดา เพิ่งจะหลับไป ส่วนธรณีก็ถูกคุณนายทวีทรัพย์ ธาดาบังคับให้ออกไปตามหาร่องรอยของตุล
ยา
ตอนนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาที่ยิ่งใหญ่ กลับเปิดไฟในห้องนั่งเล่นไว้แค่ดวงเดียว
เมื่อคนรับใช้เห็นคืนกลับมา ก็รีบเข้ามา ทักทาย แต่กลับถูกคิมห้ามเอาไว้
“ไปนอนเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้
เธอมาถึงห้องวาดภาพของชนทรตาม ล่าพัง
ที่นี่มีความทรงจำระหว่างเธอกับอินทร มากเกินไป เดิมทีเธอคิดจะรักษาความทรงจำ เหล่านี้เอาไว้ แล้วอยู่ในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ไปตลอดชีวิต อยากดูเหมือนว่าตอนนี้จะเป็น ไปไม่ได้แล้ว
เธอไม่ได้ดูแลคุณนายทวีศักดิ์ธาราให้ดี ทําให้ผู้อาวุโสที่อายุมากขนาดนั้นแล้วถูกตุล ยาหลอกลวงเอาได้ ทั้งเธอยังดูแลนรมนได้ไม่ ดี ทําให้เด็กคนนั้นไม่สามารถกลับมาที่ตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาได้อีกแล้ว เธอยังรู้สึกละอายใจ ต่อชินทร
ดังนั้นเธอจะยังอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่ออะไรอีก เธออยู่ในห้องวาดภาพของชินทรนาน
มาก หลังจากนั้นก็เขียนจดหมายให้คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาหนึ่งฉบับ พอถึงรุ่งสางก็เก็บ ข้าวของของตัวเองออกไปเงียบๆ
ไม่มีใครรู้ว่าเธอไปที่ไหน และเธอก็ไม่ ได้ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้เลย
ตอนที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาตื่นขึ้นมา แล้วได้ยินพวกคนรับใช้บอกว่าคิมกลับมาแล้ว ก็รู้สึกกังวลอยู่ชั่วขณะ
ไม่ใช่ว่ายังไม่ดีขึ้นหรอกเหรอ แล้วกลับ มาจากโรงพยาบาลได้ยังไงกัน
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาจึงไปหาคม ทว่า กลับหาไม่เจอ แต่คนรับใช้ได้พบจดหมายสาม ฉบับที่ดินทิ้งเอาไว้
เมื่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นว่ามีฉบับ หนึ่งเป็นของตัวเองก็รีบเปิดดูทันที
คิมเขียนเรื่องราวทั้งหมดที่อยากบอกแก่ คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเอาไว้บนนั้น บอกว่านร มนยอมเสียลูกไปเพื่อนำยาแก้พิษมาให้เธอ บอกว่าเดือนนั้นไม่ใช่เพราะนรมนไม่อยากจะ มาอยู่ข้างกายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ทว่า หลังจากที่เธอแท้ง ร่างกายก็อ่อนแอมาก ทั้ง ยังต้องอยู่เดือนอีก หมอยังบอกว่าโอกาสทีนร มนจะกลับมาตั้งครรภ์ได้อีกครั้งนั้นน้อยมาก
ยังบอกอีกว่าดุลยากำลังโกหก ที่ผู้หญิง คน นดีต่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก็เพื่อเพราะ อยากจะให้นรมนเจ็บปวด กระทั่งเมื่อวาน ล ยาก็ยังคิดจะฆ่าตนเองแล้ว
หัวใจของคิมจึงกลับมาเย็นชาอีกครั้ง เธอไม่มีหน้าที่จะอยู่ในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา อีกต่อไป ไม่อาจทําให้นรมนได้หวนกลับสู่วงศ์ ตระกูลอีก ทั้งยังไม่สามารถปกป้องเชื้อไขของ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไว้ได้ แต่กลับปล่อยให้ ลูกอกตัญญูอย่างดุลยาทำลายตระกูลทวี ทรัพย์ธาดาต่อไปอีก เธอไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อ ไปแล้ว
ยายคิมคนนี้นี่ไร้เหตุผลจริงๆ เพื่อนรมน แล้วถึงกับสาดโคลนใส่แม่หนูดุลยาแบบนี้ได้ ยังไงกัน ถ้าแม่หนูนรมนเป็นคนหายาถอนพิษ มาให้ฉันจริงละก็ ทำไมพวกเธอถึงไม่พูดให้ เร็วกว่านี้ล่ะ
โทสะ ของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ทําให้คนรอบข้างต่างไม่กล้าจะพูดอะไรออก มา
ในตอนนั้นเอง ธรณีก็พาบุริศร์กับนรมน เข้ามา
แม่ครับ นรมนมีอะไรบางอย่าง แม่ดูสัก หน่อยเถอะครับ หลังดูจบแล้วก็จะได้รู้ว่าตุลยา เป็นคนอย่างไร”
ตอนที่ธรณีเข้ามา นรมนก็สัมผัสได้ว่า อารมณ์ของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ค่อยดี นัก
บริศ กุมมือเธอไว้แน่น กล่าวเสียงเบาว่า “ไม่เป็นไร สวรรค์เป็นผู้กำหนดชะตาของ มนุษย์ ถึงยังไงคุณก็อยากจะดึงความสัมพันธ์ นี้กลับมาไม่ใช่เหรอ” นโมนพยักหน้า
ตอนที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดามองไปยัง นรมน ก็กล่าวออกมาอย่างเย้ยหยันว่า “พวก เธอจะให้ฉันดูอะไร
พอเห็นท่าทางแบบนี้ของเธอแล้ว นรมน กำลังคิดจะพูด บุรีศร์ก็ชิงพูดออกมาก่อน
“คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ในนี้มีวิดีโออยู่ คุณดูก่อนเถอะ”
จากนั้นธรณีก็รีบเอาแล็ปท็อปเสียบ แฟลชไดรฟ์ จากนั้นก็มีภาพที่ดุลยาพยายาม ใช้หมอนปิดหน้าเพื่อทําให้ลืมขาดอากาศ หายใจปรากฏขึ้นมา
หลังจากที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาดูจบก็ กวาดแล็ปท็อปลงจากโต๊ะ
เธอจับจ้องไปยังนรมน แล้วพูดออกมาที ละคำว่า “นี่พวกเธอวางแผนเอาไว้ก่อนแล้วใช่
ไหม”
นรมนไม่คิดว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะ มีปฏิกิริยาใหญ่โตขณะนี้ จึงรีบพยักหน้าแล้ว พูดว่า “ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าฉันวางแผนเอาไว้ ก่อนแล้ว แต่ถ้าดุลยาไม่กระโดดลงมาก็ไม่มี ปัญหาอะไร ทว่าหัวใจของเธอกลับไม่ต่าง อะไรจากท่อนไม้ ถ้าได้แม้กระทั่งแม่ของฉัน เมื่อกี้นี้คุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอคะ ถึงฉันจะ จํานวณเอาไว้มากมายแค่ไหน ฉันสามารถ กดหัวเธอให้ทํามันได้อย่างนั้นเหรอคะ”
“นางสารเลว! ”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาหยิบจานผลไม้ ข้างๆ เขวี้ยงใสนรมนอย่างโมโห
บริศร์หยุดการผลไม้เอาไว้อย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่สามารถหยุดมีดปอกผลไม้ที่อยู่บน นั้นได้
มีดด้ามนั้นจึงแฉลบผ่านหน้าผากของนร มนไป ทิ้งไว้ซึ่งครอบเลือดสีแดงสด
“นรมน…”
ธรณีตื่นตระหนกทันที จะพังกันหมดแล้ว!
“ยังตะลึงอะไรกันอยู่อีก รีบไปหยิบกล่อง ยามาเร็วเข้า
ทันใดนั้นแววตาของบริศร์ก็เย็นเยียบขึ้น มาหลายส่วน เขาหยิบทิชชูจากโต๊ะกาแฟข้าง ๆ มาปิดหน้าผากของนรมนไว้
“เป็นไงบ้าง เจ็บไหม”
นรมนไม่ได้เจ็บที่หน้าผาก ทว่าเจ็บที่ หัวใจ
อย่างไรเธอก็คิดไม่ถึงว่าทั้งที่ตัวเองได้ หลักฐานแบบนี้มาแล้ว คุณนายทวีทรัพย์ธาดา ก็ยังคงตำหนิเธออยู่ดี
“ฉันเลวอย่างนั้นเหรอ เรื่องเลวทราม พวกนี้เป็นฉันที่ท่าอย่างนั้นเหรอคะ คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดา ฉันมองเห็นคุณเป็นคุณย่าของ ฉันจริงๆ จึงพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อที่จะจะ รักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ ทำให้คุณรู้ว่าความ จริงแล้วคนที่อยู่ข้างกายคุณสารพัดผิดเพียง ใด ไม่คิดเลยว่าคุณจะด่าว่าฉันเลว นรมนรู้สึกเย็นเยียบไปทั่วทั้งหัวใจ
คุณนายทวีทรัพย์ธาดา สกผิดอยู่บ้าง เมื่อเห็นว่านรมนได้รับบาดเจ็บ แต่พอได้ยินนร มนพูดแบบนี้ ความละอายนั้นก็เปลี่ยนเป็น ความโมโหทันที
“เธอยังมีเหตุผลอีกเหรอ ยังกล้าพูดอีก เหรอว่าตัวเองไม่เลว คิดจะทำให้ฉันสงสัยใน ตัวแม่หนูตุลยา ไม่สนใจแม้กระทั่งว่าจะทำให้ แม่ของตัวเองเสียใจ ตอนที่ทำเรื่องนี้ไม่เคย คิดบ้างเหรอว่าดุลยาก็เป็นลูกสาวของแม่เธอ! และเธอก็กำลังใช้มีดกรีดหัวใจของหล่อน เอาแต่คิดเรื่องของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้น จนถึงสุดท้ายแม่ของเธอก็ยังช่วยพูดให้เธอ ยังเอาคุณงามความดีทั้งหมดของแม่หนูดุลยา มาวางไว้บนหัวเธอ แล้วเธอล่ะ เธอทําอะไร ทําไมตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถึงได้มีลูกหลานที่ ไร้หัวจิตหัวใจและไม่มียางอายยางอายแบบ เธอได้นะ ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้! นับแต่นี้ไป ประตูใหญ่ของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะไม่เปิด
ให้เธออีก! ”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
