บทที่ 367 ไม่ว่าพิสูจน์ยังไงก็ไม่สามารถ ลบล้างความผิดได้

“เจตต์ นายอย่ามาแกล้งโง่ต่อหน้าฉัน หน่อยเลย

บริศ สังเกตพิรุธอะไรจากสหน้าของเขา ไม่ได้ แต่ก็ถามขึ้นอีกคำนึง

เจตต์อารมณ์ขึ้นทันที

“นายพูดอะไรกันแน่ ? อย่าพูดให้สับสน ได้มั้ย ? ฉันไม่รู้เลยว่านายจะเอาอะไรจากฉัน กันแน่ ? รูปถ่ายอะไร ? ฟิล์มอะไร ? ฉันเคย ถ่ายรูปกับนายงั้นหรอ ? นายบุรีศร์ นายพูดให้ เคลียร์กับฉันเลยนะ ถึงฉันจะเป็นผู้ชายเจ้า สําราญ แต่ก็ไม่ใช่ว่านายจะมากล่าวหาแบบนี้ ได้ง่ายๆ

บุริศร์เห็นเจตต์โกรธแบบนี้ แล้วขมวดคิ้ว

ถ้าไม่ใช่เจต เป็นคนส่งจริง แล้ว

หมายความว่าจะให้เขายอมเอารูปเปลือยของ นรมนให้เจคต์ดูทีนึงงั้นหรอ ?

แค่คิดแล้ว บุริศร์ก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์เสีย น

มา

“นายแน่ใจนะ ว่าไม่เคยส่งอะไรให้คน ทิพย์ ? โดยเฉพาะรูปถ่าย ? ”

“ฉันประสาทรีไง ? ดึกดื่นแบบนั้นส่งรูป ไปให้เธอ ? ฉันว่างมากนั้นหรอ ? แล้วฉันไม่รู้ หรอ ว่าเธอเป็นเพื่อนรักของนรมนน่ะ ?”

ที่เจดด่พูดมันก็มีเหตุผลอยู่ แต่บุริศร์ก็ พูดอย่างเย็นชา : “นายรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนรัก ของนรมน นายก็ยังเกือบจะปล้ำเธอแล้วเลย ไม่ใช่หรอ”

“เหี้ย ! ”

นี่มันเป็นความอัปยศสําหรับเจตต์ชัดๆ

จนถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้ว่าคืนนั้น ตัวเอง กลายเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง เหมือนควบคุม ตัวเองไม่ได้อย่างไงอย่างนั้น แต่พอหลังจาก ที่ไปสับ ก็ไม่มีเบาะแสอะไรเลย เจตต์โกรธจนใช้เท้าถีบเก้าอี้ที่อยู่ตรง หน้าออก จากนั้นก็นั่งโกรธอยู่ในนั้น

บริศ เห็นว่าถามไม่ได้ความอะไร แล้ว พูดอย่างเย็นชา : “พรุ่งนี้ นายไปบริษัทเครือ ขายโทรศัพท์กับฉันหน่อย แล้วตรวจสอบค้น ข้อความในวันนั้นออกมา แล้วนายก็ดูเองแล้ว

“ไม่ต้องรอถึงพรุ่งนี้หรอก ไปตอนนี้เลย” เจตต่ไม่อยากให้ตัวเองถูกกล่าวหา ลอยๆแบบนี้

ตอนนี้ฟังความหมายของบุรีศร์พูดแล้ว เห็นชัดว่าเรื่องทั้งหมดนี้เหตุเพราะรูปถ่ายรูป นึง แต่ในสมองของเขา จําเรื่องที่ส่งรูปให้กับ ดมทิพย์ไม่ได้เลยจริงๆ

เห็นเขายืนหยัดขนาดนี้ บริศร์ก็ไม่พูด อะไร ทั้งสองคนรีบไปที่บ้านประธานแห่ง บริษัทเครือข่ายโทรศัพท์ ใช้เส้นสายของตัว เอง บังคับคนอื่นไปช่วยพวกเขาตรวจสอบ บันทีกสายเรียกเขาหรือข้อความที่ส่งเข้าออก กลิ่น

ตอนที่เจตต์เห็นบันทึกสายเรียกเขาของ ตัวเองได้โทรหาคมทิพย์จริง และส่งข้อความ ภาพให้เธอจริง ตอนนั้น เขาอดรู้สึกถึงไม่ได้

เป็นไปได้ยังไง ? วันนั้น ฉันไม่ได้โทร หาเธอจริงๆนะ ! ”

“นั่นนายคิดว่า จู่ๆคมทิพย์จะวิ่งไปสาด เหล้าหน้านายโดยไม่มีเหตุผลง็นหรอ ? ” เห็นชัดว่าบริศรไม่เชื่อคำพูดของเจตต์

เจตต์พูดด้วยความโกรธ : “ฉันเปล่า จริงๆนะ ! ถ้าฉันเคยโทร ทำไมฉันต้องไม่ กล้ายอมรับด้วย ? ทำเรื่องแบบนั้นกับเธอยัง ทําไปแล้วเลย กับอีแค่แค่โทรศัพท์สายเดียว ฉันจะไม่กล้ายอมรับงั้นหรอ ? เรื่องที่ฉันทําฉัน ก็กล้ายอมรับ แต่เรื่องที่ฉันไม่ได้ทำ ทำไมฉัน

ต้องพูดโกหกด้วย ?

คำพูดนี้ ทำให้บุรีศร์คิดอีกครั้ง ก็ใช่นะ

ฉายาหนุ่มเจ้าสำราญของเจตต์ คนใน เมืองชลธีรู้กันทั่ว ถ้าเขาเป็นคนโทรหาคม ทิพย์จริง นั้นเขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ไม่กล้ารับ เป็นอย่างที่เขาพูด เรื่องปลาคมทิพย์เขายังท่า ไปแล้วเลย ยังจะกลัวคนอื่นพูดเรื่องกับแค่ โทรศัพท์สายเดียวรึไง ?

แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับรูปเปลือย ก็อาจ จะเป็นไปได้ที่เจดจะไม่ยอมรับ

คิดแล้ว บริศรีก็จ้องเขาด้วยสายตาเย็น ชา ตาคู่นั้นราวกับมีดคมอย่างไรอย่างนั้น

เจตต์รู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างมาก

“เป็นรูปอะไรกันแน่ ? สามารถให้ฉันดูได้ มั้ย ? ฉันงงมาก ในมือถือของฉันไม่ได้บันทึก อะไรไว้เลย ทําไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ? ”

มือถือของนายไม่มีงั้นหรอ ? ”

“ไม่มี ! ” เจตต์เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ตัวเอง เลย ยื่นมือถือของตัวเองให้บุรีศร์ไปโดยตรง

“ไม่เชื่อนายก็ดูสิ”

บุรีศร่ก็ไม่เกรงใจ รับมือถือไป เปิดคัน ไฟล์รูปในมือถือจนทั่ว ก็ไม่เจอรูปของนรมน สักใบเดียว

หรือว่าเจตจะลบออกแล้วงั้นหรอ ?

หรือว่ามีเหตุผลอื่น

“ไป !”

บริศ พาเจดต่จากไป ทำเอาประธานแห่ง บริษัทเครือข่ายโทรศัพท์เคลื่อนที่ พูดอะไรไม่ ออกเลย แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

ดึกดื่นปานนี้เรียกเขาออกมา ก็แค่เพื่อหา บันทีกสายโทรศัพท์สายเดี่ยวเนี่ยนะ? ตอนนี้ ทั้งสองคนหมดเรื่องก็ไปเลย แต่เขากลับทำ อะไรไม่ถูก ไม่รู้จะไปหรือไม่ไปดี ?

ประธานแห่งบริษัทเครือข่ายโทรศัพท์ เคลื่อนที่ ยังไม่ทันจะอ้าปากถาม บุรีศร์กับเจต ต่ก็ขึ้นรถไป แล้วขับไปที่บ้านของเจตต์ไปเลย

บุรีศร์ไม่เกรงใจเลยแม้แต่นิด เปิดคอม ของเจตต์ขึ้นมาโดยตรง พวกรหัสอะไรพวกนี้ เป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสําหรับบริศมาก

เจตต์เห็นคอมของตัวเองถูกบุรีศร์เข้าได้ อย่างง่ายดาย แล้วอดไม่ได้พูด : “อย่างน้อย นายก็ควรจะเคารพในความเป็นส่วนตัวของฉัน หน่อยได้มั้ย ? ”

บริศร์ขี้เกียจจะพูดกับเขา เริ่มค้นหาอะไร บางอย่างจากคอมของเขาอย่างไม่เกรงใจ

ในคอมของเจตต์มีไฟล์และรูปภาพเต็ม ไปหมด น่าเกลียดจนทนดูไม่ได้ บริศ เห็นแล้ว ขมวดคิ้วจนแน่น แทบอยากจะล้างข้อมูลใน

คอมของเขาออกให้หมด

เจตต่ก็รู้สึกหน้าแดง

ไอ้ที่เขาจะดูภาพพวกนี้ตอนดึกดื่นยังไง ก็ได้ ตอนนี้กลับถูกคนอื่นเปิดต่อหน้าแบบนี้ ฟังเสียงครางในนั้นแล้ว ดูรูปที่บาดตาพวกนั้น เจตต์ สกหน้าตัวเองกำลังจะไหม้

“นี่ฉันว่านายกำลังหาอะไรกันแน่ ? ”

เจตค็อดไม่ไหวเปิดปากพูด ถ้าขืนปล่อย ให้บริศร์หาต่อแบบนี้ เขาคงไม่เหลือความเป็น ส่วนตัวแม้แต่น้อยแล้ว

สุดท้ายนริศรก็อดไม่ไหวลบภาพน่า เกลียดพวกนั้นไปโดยตรงเลย

“นี่ๆๆ นี่มันคอมของฉันนะ ! ”

เจด อยากจะกู้กลับมา แต่เสียดายไม่ได้ ผลซะแล้ว บริศ กดปุ่มenterไปทีนึง ภาพใน นั้นหายหมด

“เหี้ยเอ้ย ไอ้บริศร์ นายจะทำอะไรกัน แน่ ? ”

เจตต์รู้สึกว่าปีนี้อาจเป็นปีซวยของเขา บริศริหารูปที่เกี่ยวกับนโมนในคอมของ เจตต์ไม่ได้เลยแม้แต่รูปเดียว อยากว่ารูป เปล่อยเลย ขนาดรูปปกติก็ยังไม่มีสักใบ

เขาหาในคอมจนทั่ว ก็ไม่มี จากนั้น เขาก็ เอามือถือของเจตต์ต่อกับคอม แล้วเริ่มการ ทํางาน

เจตต์เห็นบริศร์ใสค่าสั่งอะไรไป มือถือ ของเขาก็เริ่มการทํางานอย่างรวดเร็ว ไม่นาน ในคอมก็ปรากฏร่องรอยการใช้งานและบันทึก สายสนทนาของเจคต์

รวมถึงสาย โทรหาคมทิพย์ และรูปที่ ส่งให้คมทิพย์

ถึงบริศ จะรีบเบลอภาพ แต่เจตต์ก็ยังตา ไวเห็นจนได้

ก็เพราะมองเห็น เจตต่ลืมตาโดในทันที

“นี่มันอะไร ? ”

เขาอยากจะแย่งคอมมา กลับถูกบุรีศรัชก

“ถ้านายอยากตาบอด นายก็ดูต่อส”

มา อันที่จริง บุริศร์ก็รู้สึกก็หดหูอยู่ ถึงเขาจะ เตรียมไว้อย่างดี ใช้ความเร็วรีบปิดภาพเปลือย ของนรมนเอาไว้ แต่หน้าของเธอก็ถูกเจตต์จำ ได้ในทันที แต่สําหรับที่ว่าเป็นรูปอะไร คน อย่างเขาที่เปลี่ยนสาวไม่เว้นวันจะดูไม่ออกได้ ยังไง ?

ก็เพราะดูออก เจตต์ถึงตกใจมาก

“รูปๆนี้มาอยู่ในมือถือของเขาได้ยัง ? “

“นี่ควรเป็นคําถามที่นายจะตอบฉัน มากกว่าไม่ใช่หรอ ? ”

บุรีศร์โมโห

เจตต์ถือว่าได้รู้สักที ว่าทำไมบุริศร์ถึง

ต่อยเขา บนถนน

“นายจะบอกว่า เพราะฉันโทรศัพท์หาคม ทิพย์ส่งรูปนี้ไปให้เธอ คมทิพย์เลยมาหาฉันที่ คลับpure-zone แล้วเอาเหล้าสาดใส่หน้าฉัน

โดยที่ไม่พูดอะไรงั้นหรอ ? ”

เจตต์มองหน้าบุริศร์ หวังอยากจะได้เห็น สีหน้าอารมณ์จากหน้าของบริศร์ แต่เสียดายที่ บริศ นอกจากมีสีหน้าเรียบเฉยแล้ว ก็ไม่พูด อะไรเลย

“ไม่ใช่ฉันนะ ! ไม่ใช่ฉันจริงๆ ! ”

เจตต์รู้สึกว่าตัวเองไม่ว่าจะพูดแก้ตัวยัง ไงหรือพิสูจน์ยังไงก็ลบล้างความผิดที่ตัวเอง ไม่ได้แล้ว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?

“ตอนนั้น ฉันอารมณ์ไม่ดี เลยไปดื่มเหล้า กับเพื่อนหลายคน ดื่มจนเมามาก คนทิพย์ ปรากฏมา ต่อมาก็เรื่องอย่างว่า นึกถึงเรื่องวัน นั้นแล้ว จนตอนนี้ ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนฝันอยู่ เลย จริงนะ บุรีศร์ ฉันยอมรับว่าฉันรู้สึกดีกับนร มนจริง และฉันก็ชอบเธอ ถ้าเธอไม่ใช่ภรรยา ของนาย ฉันจะขอเธอมาเป็นแฟนให้ได้โดย ไม่คิดอะไรอย่างแน่นอน แต่พอรู้ว่าเธอไม่มีใจ ให้ฉัน ฉันก็ไม่เคยคิดเกินเลยกับเธอเลยนะ ระหว่างฉันกับบรมนเราบริสุทธิ์ใจกัน ! ฉัน สาบานได้ ! ” เจค รีบยกมือ น

ตามหลักแล้ว คําสาบานของคนเจ้าชู้ อย่างเจด แล้วนั้น บุริศร์ไม่มีวันเชื่อแน่ แต่พอ เห็นเขาในตอนนี้ บุรีศร์กลับเชื่อในทันที

ถ้าที่เจตต์พูดเป็นความจริง แล้วใครกัน แน่ ที่ใช้มือถือของเจตต์ส่งรูปให้คมทิพย์ล่ะ ?

และอีกอย่าง รูปนี้ก็ไม่ใช่รูปที่อยู่ในมือ ถือของเจตต์ แต่ได้รับจากอีกคนที่ส่งมา

บริศ พยายามหาที่อยู่IPของอีกฝ่าย แต่ ไม่สําเร็จ อีกฝ่ายเจ้าเล่ห์มาก ตอนนี้ แม้แต่ปัญ WeChatก็ถูกปิดไปแล้ว ไม่เหลือร่องรอย อะไรไว้เลย

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเก่งเรื่องคอมแล้ว เรื่องพวกนี้ คงตรวจสอบไม่ได้อย่างแน่นอน แต่บุรีศรีไม่พูดพวกนี้กับเจตต์ก็แค่นั้น

“นายจําได้มั้ยเลยหรอ ว่าคืนนั้นมีใคร แตะต้องมือถือของนายบ้าง ? ” คําถามของบุรีศร์ ทำให้เจตรี สายหัว

“ใครจะแตะต้องมือถือของฉันได้ ? มือ ถือของฉันต้องใช้รอยนิ้วมือปลดล็อกถึงได้ นอกซะจากว่าพวกเขาใช้นิ้วของฉัน ถึงวันนั้น ฉันจะดีมหนักมาก แต่เรื่องนี้ฉันก็จำได้ดีอยู่

เจตต์พูดจบก็อึ้งนิ่งไปครู่นึง

“ไม่ใช่สิ ระหว่างนั้น ฉันไปเข้าห้องน้ำอยู่ ครั้งนึง วางมือถือไว้ที่โต๊ะ แต่ใครจะเปิดมือถือ ฉันได้ แล้วใช้มือถือของฉันส่งข้อความให้คน ทิพย์ล่ะ ? อีกอย่าง ไม่มีใครรู้ว่าฉันรู้จักกับคน ทิพย์เลย ความสัมพันธ์ระหว่างคมทิพย์กับนร มนก็ไม่ได้ถูกเปิดเผย นอกจากคนข้างกายที่ สนิทที่สุดถึงรู้ เพื่อนฉันแต่ละคนเป็นลูก คนรวยที่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆทั้งนั้น ไม่มี ใครสนใจเรื่องพวกนี้แน่นอน

ได้ยินที่เจตต์อธิบายแล้ว บุริศร์ก็รู้สึกว่ามี เหตุผลอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็รู้สึกไม่ชอบใจ อยู่ดี “เรื่องวันนี้ ดีที่สุดนายกลืนลงท้องไปเลย นะ ถ้าให้ฉันรู้ว่าเรื่องออกจากปากของนาย ให้ นรมนรู้แล้วละก็ ฉันเอานายดายแน่”

“นายหมายความว่า นรมนยังไม่รู้เรื่องนี้ หรอ ? ”

แววตาของเจตต์สว่างขึ้นในทันที

มีหรอบริศร์จะไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ?

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “นายคิดว่า นรมนไม่รู้เรื่องนี้ ก็จะคืนดีกับนายงั้นหรอ ? สิ่ง ที่นายทํากับคนทิพย์ชาตินี้ เธอก็ไม่มีวันลืมมัน ได้ เจตต์ ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ อยู่ให้ห่าง จากเธอ ไม่อย่างนั้น…….

“แล้วจะยังไง ?

เจตต์อดไม่ได้ยั่วยุขึ้นมา

บุริศร์ก็แค่ยิ้มอย่างประชด กำลังคิดจะ จัดการกับเจตต์อยู่นั้น มือถือของเจตต์จู่ๆก็ สว่างขึ้นมา รูปได้ส่งมาที่มือถือของเจตต์ไม่ หยุด และคนในรูปก็เป็นนรมนทั้งนั้น !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ