บทที่ 362 ฉันอิจฉาตาร้อนจะแย่อยู่แล้ว
เจดด์ ! ”
บุรีศร้หมดความอดทนต่อเขาแล้วนะ
ในขณะที่เขายังคิดอยากจะชกเจต ไป หนึ่งหมัด ก็ได้ยินนรมนพูดอย่างเย็นชาวา “วัน นี้หากคุณลงมืออีกครั้ง คืนนี้คุณก็ไปนอนที่ ห้องหนังสือเลยนะ”
หมัดของบริศ หยุดนิ่งอยู่ที่กลางอากาศ และมองดูนรมนอย่างหดหู่ใจ
ผู้หญิงคนนี้ถึงกับเอาข้อเรียกร้องนี้มา ข่มขู่เขาในเวลาเช่นนี้เชียวหรอ !
เขาโมโหจนอยากจะอาเจียนเลือดออก มา ชัดเจนมากส่วนเจตต์ที่อยู่ข้างๆได้รับการก ระตุ้นเสียแล้ว
พวกคุณหมายความว่าอะไรเนี้ยะ ? ท่า ” มาเป็นกะหนุงกะหนิงต่อหน้าฉันแบบนี้ ? ฉัน ถูกชกไปแล้วนะ ที่สำคัญหนักกว่าบุริศร์เยอะ มากเลยด้วย ? นรมน ต่อให้เป็นเพื่อนก็ตาม เถอะ คุณก็ควรเอ็นดูฉันบ้าง ?
เพื่อนเหรอ ? คุณแน่ใจหรือว่าเรายัง เป็นเพื่อนกันอยู่ ? ”
บรมมหันหน้ากลับมา และมองหน้าเจต อย่างเย็นชา
“นับตั้งแต่วินาทีที่คุณลงมือกับคมทิพย์ คุณก็ควรรู้แล้วว่า เราไม่สามารถเป็นเพื่อนกัน อีกแล้ว ทิพย์เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉัน คุณ กลับลงมือกับเธออย่างโหดเหี้ยม ตอนนี้ก็ผ่าน ไปตั้งหลายวันแล้วนะ คําขอโทษสักคําคุณ ไม่มีเลยด้วยซ้ำ คุณยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ผิด เป็นเพื่อนกับคนอย่างคุณเนี้ยนะ ฉันฝันไปยัง สะดุ้งตื่นเลย”
คำพูดนี้ของนรมนทำให้เจตต์ปล่อยมือ ของตัวเองอย่างกะทันหัน ไม่ค่อยกล้าเชื่อหู ของตัวเอง และยิ่งไม่กล้าเชื่อว่านี่เป็นคำพูดที่ ออกมาจากปากของนรมน ฉันเป็นคนแบบไหนคุณยังไม่รู้อีก หรือ ? คุณก็รู้สึกว่าฉันทำเรื่องอย่างนั้นกับคน ทิพย์ใชมั้ยหล่ะ ?”
หรือว่าเรื่องในวันนั้นฉันตาบอดเอง ? หรือว่าทุกคนตาบอดกันไปหมดแล้ว ? หรือว่า ไม่ใช่คุณเรียกคนทิพย์ไปสบประมาท ? เจตต์ คนเราทําผิดมันไม่น่ากลัวหรอกนะ ที่น่ากลัว คือเขารู้ทั้งรู้ว่าตัวเองทำผิดไปแล้ว ยังจะแสดง ความใสซื่อต่อหน้าฉัน และแสดงความบริสุทธิ์ ใจอีกด้วย เรื่องนี้ฉันไม่อภัยคุณแน่ ฉันควร ขอบคุณคุณใช่มั้ยหล่ะ ขอบคุณที่คุณคบหากับ ฉันแล้วไม่ได้ลงมือทําอนาจารกับฉัน ? ”
คําพูดสุดท้ายของนรมนทิ่มแทงใจของบุ
ริศ โดยตรง
มือของเขาจับมือถือในกระเป๋าอีกครั้ง คิดถึงรูปถ่ายที่เปลือยกายรูปนั้น แววตาคู่นั้น แทบอยากจะฟันเจตต์เป็นหมื่นๆชิ้นไปเลย
ไม่ได้ทําอนาจารกับนรมนงั้นหรือ ? ถ้าอย่างนั้นรูปถ่ายเปลือยกายนั้นมาได้
ยังไง ?
หรือจะเป็นคนอื่น ?
ความอาฆาตของบริศร์ไม่ปกปิดเลย แม้แต่นิดเดียว
นรมนรู้สึกได้อย่างชัดเจน กลับ ประหลาดใจบ้าง เพียงแต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร หน้าของเจตต์ต่างหากที่ขาวซีดอย่างกับ กระดาษ
“ทีแท้ในใจของคุณ คิดแบบนี้กับฉัน”
“ฉันควรคิดยังไงกับคุณหล่ะ ? คุณท่า เรื่องแบบนั้นออกมา แล้วยังไม่รับผิดชอบอะไร ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นยังโทษแอลกอฮอล์ และพูด ว่าคนอื่นมอมยาคุณ ถ้าคุณไม่ได้มีความคิด แบบนั้น จะทําเรื่องสกปรกแบบนั้นออกมาได้ ไง ? เจดต์ คุณทําให้ฉันผิดหวังจริงๆเลย !
นรมนพูดจบปุ๊บและหันหลังไปทันที ยัง ไม่ลืมดึงตัวบริศ ออกไปพร้อมกันอีกด้วย บุรีศร์ในตอนนี้ก็เหมือนกับสัตว์ที่หลุด จากการควบคุมพอเธอปล่อยมือบีบ ยังไม่รู้ว่าบ ริศ จะทําเรื่องอะไรออกมา ?
คิดถึงหน้าตาที่โกรธแค้นของบริศร์บีบ นโมนจนคําพูดไปเลยทีเดียว
ทั้งคู่ขึ้นไปบนรถ ไม่พูดไม่จามาตลอด ทาง
เดิมทีวันนี้เป็นวันที่น่าฉลองที่สุด ตอนนี้ ไม่เพียงไม่ได้ฉลองแล้ว คาดว่าแม้แต่กลับไป ที่บ้านตระกูลโตเล็กก็เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว
นี่ถ้าหากให้คุณนายท่านกับกิจจาเห็น บาดแผลที่หน้าของบริศร์ นรมนไม่รู้ว่าควร อธิบายยังไงดี
เธอมองดูหน้าตาที่โมโหของบุรีศร์ พูด และถอนหายใจโดยไม่รู้ตัวว่า “คุณก็จริงๆเลย ตัวเองฐานะอะไรหล่ะ ? ชกต่อยกับคนเหี้ยๆ อย่างเจดดแบบนั้น และอยู่บนถนนอีกต่างหาก ไม่กลัวคนที่เมืองชล หัวเราะเยาะไง ถ้าแพร่ ออกไป และส่งไปทางอินเตอร์เน็ต ซึ่งถูกคุณ แม่เห็นเข้า ฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าควรจะอธิบาย กับแม่ยังไงดี
บริศ มองหน้านรมนนึงครั้ง
แววตาของนรมนสดใส กระพริบความ เป็นห่วงกับความรักที่มีต่อเขาออกมา ไม่มีอา รมณ์อื่นๆโดยสิ้นเชิง
เขาสบายใจขึ้นมาบ้างแล้ว
ดูท่ารูปถ่ายเปลือยกายนรมนไม่รู้เรื่องรู้
ราว
เธออาจจะเป็นผู้ถูกกระทำก็ได้
ถึงแม้คิดแบบนี้ก็ตาม แต่ว่าบุริศร์ก็ยังไม่ สบายใจอยู่ดี
“ฉันพาคุณไปดูที่โรงบาลเถอะนะ
เห็นบริศร์ไม่พูดไม่จา บรมนกะจะพาเขา ไปจัดการที่โรงบาลสักหน่อย กลับได้ยินบุรีศรี พูดว่า “ไม่ต้องหรอทายาสักหน่อยก็ดีแล้ว กระดูกและเส้นเอ็นไม่ได้รับบาดเจ็บ
ในที่สุดบริศร์ก็เอ่ยปากออกมาจนได้
นรมนรีบถามว่า:”ทำไมถึงต่อสู้กับเขา ? คุณออกมา อมะม่วงไม่ใช่หรือ ? ทำไมถึงวิ่ง มาลงไม้ลงมือกับเจตต์ไกลขนาดนี้ ? หากคุณ หมั่นไส้เขาจริงๆ หาคนสั่งสอนเขาสักหน่อยก็ พอแล้วนี่น่ะ ทําไมต้องลงมือเองหล่ะ ? อีก อย่าง เรื่องของคนทิพย์มอบให้พฤกษ์จัดการ แล้วไม่ใช่หรือ ? หรือว่าเกิดเรื่องอะไรอีก แล้ว ? ”
ตอนนี้ที่นรมนคิดได้ก็มีแต่เรื่องคนทิพย์ กับพฤกษ์แล้วเพราะฉะนั้นเธอได้แต่คิดถึงด้าน
บุริศร์ไม่พูดไม่จา มองหน้าบรมนและจุด บุหรี่ขึ้นมาหนึ่งม้วนอย่างไม่เคยทำมาก่อน แต่ นึกถึงร่างกายของนรมน รีบเปิดกระจกรถ กลับ ไม่ไดับไฟบุหรี่ แต่สูบไปอย่างทีละคำทีละคำ
บริศร์แบบ บรมนไม่เคยเห็นมาก่อน “คุณเป็นอะไรกันแน่เนี้ย ? *
เธอรู้สึกว่าวันนี้บุรีศร์ผิดปกติมากเป็น พิเศษ คำพูดที่บริศร์ไม่อยากพูด ใครก็ไม่ได้ ตอบ ชั่วขณะหนึ่งทําให้นรมนหดหู่ใจเล็กน้อย
บริศรสูบบุหรี่หมดไปหนึ่งม้วนโดยตรง หลังจากโยนออกไปแรงๆถึงพูดขึ้นมาว่า “ไม่มี อะไรหรอก จู่ๆก็เกิดเบื่อหน่ายขึ้นมา จึงอยาก หาใครสักคนฝึกฝีมือสักหน่อย”
เหตุผลนี้ทําให้คนรู้สึกตลกสิ้นดี นรมน ยิ่งไม่เชื่อใหญ่เลย เพียงแต่ว่าก็ยังรู้ดีว่า เธอ ไม่มีวิธีได้ข่าวคราวอะไรจากปากของบุรีศรี
ถ้าอย่างนั้นตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นและ สบายใจบ้างหรือยัง ? ”
คําถามของนรมนคำนี้ถามซะจน บุริศร์ หดหู่ใจมากยิ่งขึ้น
เขาจะสบายใจได้ยังไงกันเล่า ?
รูปถ่ายใบนั้นเหมือนกับเข็มเล่มนึงที่ทิ่ม แทงหน้าอกของเขา ทำให้เขาขยับตัวปุ๊บก็ รู้สึกเจ็บมากๆ
เพียงแต่ว่าเห็นแววตาที่เป็นห่วงเป็นใย ของนรมน เขาก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวและพูด ว่า:”อืม ดีขึ้นมากแล้วหล่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันแล้วนะ ? ”
นรมนรู้สึกว่าตอนนี้เหมือนกับเกลี้ย กล่อมกานต์แบบนั้น ต่อให้เป็นกานต่เธอก็ยัง ไม่เคยตั้งใจขนาดนี้เลย
บริศร์ก็รู้ดีว่าหน้าตาแบบนี้ในตอนนี้ไม่ สามารถกลับไปที่บ้านตระกูลโตเล็ก พยักหน้า โดยไม่รู้ตัว
คุณขับรถเถอะ วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี
บริศร์ลงจากรถยนต์โดยตรงและไปที่ เบาะนั่งข้างหลัง
นรมนถึงโล่งใจ
ยังรู้ว่าอารมณ์ตัวเองไม่ดีจึงไม่ขับรถ ดู ท่าสติฟื้นฟูกลับมาบ้างแล้ว ถึงแม้ไม่รู้ว่าทำไม เขาต้องลงมือกับเจตต์ เพียงแต่ว่าตอนนี้ อารมณ์นิ่งสงบขึ้นมาบ้างแล้ว
มองดูบาดแผลที่ใบหน้าของบุรีศร์ เธอก็ ยังเอ็นดูมากเลยทีเดียว
– โดยเฉพาะหมัดสุดท้ายถูกชกโดยที ปกป้องเธอ ขอบตาดำนั้นทำให้นรมนเอ็นดู เหลือเกิน
ทั้งคู่ขับรถยนต์มาถึงที่บ้านเดี่ยวโดยที่ ไม่พูดไม่จาดลอดทาง นรมนถึงนึกขึ้นได้ว่า ต้องโทรหาคุณนาย
” แม่คะ หนูกับบริศร์มีธุระเร่งด่วนค่ะ ไม่ กลับไปทานข้าวแล้วนะคะ ขอโทษด้วยนะคะ คราวหน้าเราค่อยกลับไปและทานข้าวกับแม่ โดยเฉพราะเลยนะคะ”
นรมนขอโทษคุณนายตระกูลโตเล็กด้วย การยิ้มแย้ม
ถึงแม้คุณนายบ้านตระกูลโตเล็กผิดหวัง บ้างก็ตาม เพียงแต่ว่าก็ไม่ได้ฝันใจ “มีเรื่องอะไรรึเปล่า ?
“ไม่มีอะไรคะ ก็แค่ได้รับโทรศัพท์อย่าง กะทันหัน ต้องจัดการธุระนิดหน่อย ต้องขอ โทษจริงๆนะคะ คุณแม่”
นรมนรู้สึกว่าคุณนายเตรียมอาหารเต็ม โต๊ะ ต้อนรับพวกเขากลับไปด้วยความดีอกดีใจ ผลสุดท้ายยังเป็นผลลัพธ์เช่นนี้อีก ค่อนข้าง ไม่สบายใจนัก
คุณนายกลับไม่เป็นไร พูดอย่างยิ้มแย้ม ว่า: “ได้เลย ทานข้าวเมื่อไหร่ก็ได้ หากไอ้เด็ก บ้านริศร์คนนั้นรังแกหนู หนูอย่าช่วยเขาปกปิด เชียวนะ หนูบอกแม่ได้เลย หนูคอยดูสิแม่จะต้ จนเขาขาหักไปเลย
ได้ยินคุณนายพูดแบบนี้ นรมนรู้สึกอบอุ่น ใจมากเลยทีเดียว
“รู้แล้วค่ะแม่ บุรีศร์ไม่ได้รังแกหนูหรอก ค่ะ เขาเอ็นดูหนูจะตายค่ะ
“โธ่ๆๆ แม่อิจฉาตาร้อนแย่เลย พวกหนู รีบไปใช้ชีวิตที่มีความสุขกันเถอะ”
คุณนายบ้านตระกูลโตเล็กวางสายไป
ด้วยความตลก
นรมนมองดูบุรีศร้ที่อยู่ข้างหลังงไม่รู้ว่า กําลังคิดอะไรอยู่ สายหน้าและพูดว่า “คุณดู คุณส อาหารดีๆหนึ่งมือถูกคุณทำจนพังไปเลย
“หากคุณหว ผมเข้าไปทําให้อะไรนิด หน่อยให้คุณทาน
พูดจบ บุริศ เปิดประตูและลงจากรถ โดยตรง และเดินตรงไปที่บ้านเดี่ยว
นรมน งไปเลยทั้งคน
นี่เป็นอะไรไปเนี่ย ?
เธอก็ไม่ได้พูดอะไร
ทําไมถึงโมโหขนาดนี้นะ ?
หรือเป็นเพราะว่าไม่สบายใจเรื่องเมื่อสัก
ครู ?
นรมนรู้สึกว่าบริศร์ในวันนี้แปลกๆ กลับ ไม่ได้คิดมาก รีบลงจากรถยนต์และตามไป
“คุณช้าๆหน่อย !
นรมนตะโกนเรียกบุรีศร์ เพียงแต่ว่าบุริศร์ กลับเหมือนไม่ได้ยิน
สมองของเขาในตอนนี้วุ่นวายสับสน เขา กลัวตัวเองจะควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆและไป ทําเรื่องอะไรออกมา
ขณะที่บุริศ เพิ่งเข้าไปในห้องรับแขก จู่ๆ ได้ยินเสียงตะโกนที่แหลมปรีดดัง นมา
“อ้า ! แด๊ดดี้ ท่านเป็นอะไรคะ ? ”
กมลเห็นใบหน้าที่มีสีสันของบุริศร์ ตกใจ จนตะโกนออกมาทันที
บริศ ถึงพบว่าตัวเองทำให้ลูกสาวตกใจ รีบพูดว่า “ไม่เป็นไร กมลอย่ากลัวนะลูก”
กานต์ได้ยินเสียงของกมลจึงออกมาดู ก็ เลยเห็นความซมซานของบุริศร์ มุมปากยกขึ้น มาโดยไม่รู้ตัว พูดแบบประชดประชันว่า “คุณ สครับ คุณไปสัมผัสกับหมีแพนด้ามาใช่มั้ย ครับ ? เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นครอบครัว เดียวกันกับพวกมัน เพราะฉะนั้นจึงทำให้ตา ของตัวเองเป็นแบบนี้ ? ”
บริศร่มองหน้ากานต์ และพูดอย่างเต็ม ชาว่า “ตอนนี้ถ้านายไม่อยากเป็นครอบครัว เดียวกันกับฉันแล้วละก็ นายก็ได้ใจต่อไปได้ เลย”
“เชอะ”
กานต์มองหน้าบริศร์แบบไม่สนใจใยดี ถัดมาได้เจอกับนโมนที่ตามหลังเขาเข้ามา
“หม่ามี้ครับ ! ”
กานต์รีบเปลี่ยนสีหน้าท่าทาง รอยยิ้มที่ สดใสบริศร์มองซะจนแสบตาเหลือเกิน
เมื่อสักครู่ตอนที่อยู่ข้างนอกนรมนก็ อยากกำชับบุรีศร์แล้วว่าอย่าทำให้ลูกๆตกใจ คิดไม่ถึงก็ยังถูกลูกๆพบเห็นอยู่
ตอนนี้กานต์วิ่งตรงมาหาตัวเองแล้ว เธอ จึงต้องก้มตัวลงไป และพูดอย่างยิ้มแย้ม ว่า “หลายวันมานี้ยุ่งอะไรกันอยู่หล่ะ ? แม้แต่ หม่ามีก็ไม่สนใจเลย ? ”
“ความลับครับ !”
กานต์พูดอย่างลับลมคมในมากๆ รวมทั้ง พิงอยู่ในอ้อมกอดของนรมน
ส่วนกมลกลับเหมือนมองไม่เห็นนรมน เลยด้วยซ้ำ เข้าไปเอากล่องยาออกมาโดยตรง พูดกับบริศร์ว่า: “แด๊ดดี้ ท่านรีบเข้ามาเร็วๆค่ะ หนูทายาให้กับท่าน คุณยายพูดแล้วว่าได้รับ บาดเจ็บทายานิดหน่อยก็ไม่เจ็บแล้วค่ะ”
ได้ยินลูกสาวตัวเองเอ็นดูตัวเองขนาดนี้ บริศ สบายใจขึ้นบ้างแล้ว
“กมลเป็นเด็กดีนะคะ แด๊ดดี้ทําเอง”
“หนูช่วยท่านเถอะค่ะ”
กมลเปิดกล่องยาออกมา กลับมองหน้า นรมนแล้วพูดว่า ” หม่ามี้ก็จริงๆเลยนะคะ ออก ไปพร้อมกับแด๊ดดี้ ให้แด๊ดดี้ได้รับบาดเจ็บได้ ยังไงกันหรอค่ะ ? แด๊ดดี้หล่อขนาดนี้ ท่านดูสิ คะตอนนี้เสียโฉมไปเลย นี่เป็นสามีของท่านนะ คะ ทําไมท่านไม่รู้จักปกป้องดีๆเลยคะเนี่ย ? ถ้าหม่ามี้ปกป้องแด๊ดดี้ไม่ได้ วันหลังหนูมาปก ป้องเองก็แล้วกันนะคะ”
คําพูด พูดซะจนนรมมหดหู่ใจ
ความรู้สึกนี้เป็นความผิดของเธอเองใช มั้ยเนี้ย?
กมลคนนี้แน่ใจหรือว่าเป็นลูกแท้ๆที่เกิด จากเธอ ?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
