บทที่ 356 เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า
ไปไหน?”
บรมนเกิดความประหลาดใจ
บุรีศร์กลับไม่พูดอะไร พลางพาเธอขึ้น รถ ไม่นานนัก พวกเขาหยุดลงที่ฟิตเนสแห่ง หนึ่ง
นรมนกระตุกมุมปาก
“ที่นี่เองเหรอที่ที่คุณอยากให้ฉันมา? หรือที่นี่เป็นที่พิเศษ ฉันชอบเหรอ?”
เธอรู้สึกว่าการสื่อสารของพวกเขาคงจะ มีปัญหาเป็นแน่
บุรีศร์กลับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คนเรา เวลา อารมณ์ไม่ดีมักจะชอบทานทําให้เสียสุขภาพ ช้อปปิ้งผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว แต่วิธีที่ดีที่สุดคือ มาเผาผลาญที่นี่ นึกถึงคนที่เธอเกลียดที่สุด ใช้กระสอบทรายเป็นตัวแทนของคนๆนั้นค่อย มันให้เละไปเลย ฟังดูดีกว่าใช่ไหมล่ะ?” นรมนนิ่งไป เธอเห็นด้วยกับเขา แถม หนึ่งเดือนมานี้เธอกินไปทั่ว อ้วนไปหน่อยแล้ว จริงๆ
“โอเค เอาตามที่คุณว่าแล้วกัน ไปเถอะ! นรมนเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม
บริศ เป็นลูกค้าประจําของที่นี่ จึงมีคน นําทางพวกเขาไปในห้อง
ที่นี่มีครบทุกอย่าง จนนรมนรู้สึก มหัศจรรย์
“ไม่นึกเลยว่าประธานโตเล็กชอบมาระ บายอารมณ์ที่นี่ด้วย!”
“หากผมบอกว่าผมมาออกกำลังกาย คุณ
เชื่อไหม?”
“ไม่เชื่อ!”
นรมนสายหน้า
บริศ ไม่อธิบายใดๆ พร้อมยื่นชุดออก กำลังกายสําหรับผู้หญิงให้กับเธอ “ที่นี่มีชุดของผู้หญิงด้วยงั้นเหรอ?”
“อย่าคิดมาก ระหว่างการเดินทางมาที่นี่ ผมให้พวกเขาออกไปซื้อโดยเฉพาะ
บุรีศรีเหล็อบสายตาไปยังป้ายราคาด้าน บนที่ยังติดอยู่ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของ ตนเอง
เมือนรมนเห็นความน่ารักของเขา จึงก้าว ไปข้างหน้าอย่างห้ามไม่ได้ พร้อมกับหอมแก้ม ของเขา
การหอมแก้มอ้นรัญจวนที่มาอย่างไม่ทัน ได้ตั้งตัวทําให้บริศร์นิ่งแข็ง
นรมนถือโอกาสคว้าชุดมาจากมือเขา พร้อมหัวเราะ “ห้ามเข้ามานะ
เธอเอ่ย พร้อมปิดประตูห้องเปลี่ยน เสื้อผ้า พร้อมล็อกกลอนเอาไว้ด้านใน
บริศร์ถึงกับหุบรอยยิ้มลง
ผู้หญิงคนนี้มีจิตสำนึกในการเป็นภรรยา ของเขาอยู่รึเปล่า?
ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอยังคงรู้สึกว่าพวก เขากำลังจีบกันอยู่
แต่ความรู้สึกนี้ไม่เลวเลย!
บริศร์ลูบไล้ใบหน้าของตัวเอง ดุจดั่ง อุณหภูมิของนรมนยังคงสัมผัสเขาอยู่ ความ รู้สึกยังอยู่ เขายืนยิ้มอยู่อย่างนั้นราวกับเด็ก น้อย
นรมมหัวใจเต้นรัวราวกับสายฟ้า เธอรู้สึก ตนเองเหมือนสาวแรกรุ่นที่เพิ่งอายุสิบแปด
จริงๆ เลย คุณแม่ลูกสองแล้วแท้ๆ ทําไม ถึงได้ไร้ความอดทนต่อสิ่งยั่วยุกันนะ?
หรือว่าบุริศร์จะดีกับเธอจนเกินไป
ใบหน้าของนรมนร้อนผ่าว เธอจับจ้องไป ยังหญิงสาวที่ใบหน้าแดงก่ำราวลูกท้อใน กระจก เธอเผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว
เธอใช้เวลาอันสั้นในการเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นบุรีศร์ที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จสรรพอยู่แล้ว
ทําให้นรมนตกใจเล็กน้อย
“คุณเปลี่ยนเสื้อที่ไหน?”
ผู้ชายเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่มีพิธีรีตองอะไร มากมายนักหรอก ที่นี่เป็นห้องออกกําลังกาย ของผมโดยเฉพาะ หากไม่ได้รับอนุญาตจาก ผมคนนอกไม่สามารถเข้ามาได้
บริศร์ บอกเป็นนัยว่าเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ นี่ตรงนี้ ในหัวของนรมนปรากฏภาพกล้าม เนื้อที่เป็นมัดๆ ของบริศร์ ไปจนกล้ามเนื้อที่ เป็นลูกๆ ลําคอของเธอบีบรัดแน่นขึ้นมา
“เอ่อฉันจะช่วยเอาเสื้อผ้าของคุณไปเก็บ
เอง”
“โอเค”
บุรีศร์ ไม่รู้ว่าในหัวของภรรยาตัวน้อย ของเขาปรากฏภาพสิ่งที่ไม่สุภาพ หากเขารู้ ขึ้นมา คงได้ลงโทษเธอตรงนี้เป็นแน่ รู้สึกว่าเสื้อผ้าในมือร้อนผ่าว กระทั่งยัง คงหลงเหลืออุณหภูมิของบุรีศร์อยู่ เธอไม่เคย รู้สึกเลยว่าตนเป็นผู้หญิงที่ลามก มีเพียงแค่ สมัยเรียนเท่านั้นที่จินตนาการภาพรูปลักษณะ ของบุริศร
หลังจากที่แต่งงานกับเขา เธออาย เสมอ ระแวดระวังอยู่ตลอด เพียงแค่บุรีศรีพินิจ เธอ เธอก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เธอไม่ เคยเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน มีเพียงแค่ครั้งนี้ ที เธอมีความรู้สึกวู่วามขึ้นมา อยากถอดถอน กล้ามเนื้อบนร่างของบุรีศร์ออกมา หลังจาก
เธอกลืนน้ำลายลงคอ เสมือนกับของเข้า ตัว นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?
นรมนวางเสื้อผ้าของบุริศร์ลง รวมกับ เสื้อผ้าของตน
ดูเหมาะสมกันนัก ก่อนที่จะหัวเราะออก มาราวกับคนบ้า ภายในกระจกเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ตก อยู่ในห้วงแห่งความรัก
บรมนจ้องมองเข้าไปในกระจก รู้สึกว่า
ตนเองกำลังจะบ้า
เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นตบหน้าตัวเอง เบาๆ พร้อมกับได้ยินเสียงของบุรีศร์ “นรมน เสร็จหรือยัง?”
“เรียบร้อยแล้ว จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”
นรมนระงับตนเองให้กลับมาเป็นปกติ แต่ ก็ยังคงรู้สึกร้อนผ่าวอยู่เช่นเคย
เมื่อบริศร์เห็นใบหน้าที่แดงแปร๊ดของ เธอ เขายกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของเธอพร้อม เอ่ย ไม่สบายหรือเปล่า?”
“เปล่านี่ แค่ที่นี่ร้อนไปหน่อยเท่านั้นเอง”
นรมนหาข้ออ้าง พร้อมกับหัวใจที่เต้น
ระรัว
บุริศร์ ปรับอุณหภูมิห้อง ก่อนที่จะยื่นนวม ให้กับเธอ เอ่ยเสียงแผ่ว ” ผมสอนไปครั้ง ก่อนยังจําได้ไหม?
“หม?”
นโมนมีปฏิกิริยาที่ช้าลง
บริศร์ ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เอื้อมมือจับ แขนของเธอเอาไว้
สอนเทคนิคให้กับเธออย่างตั้งใจ
อกแกร่ง แข็งแรง ร้อนรุ่ม อุณหภูมิบน ร่างทะลุเสื้อผ้าส่งผ่านมายังเธอ ทำให้เธอ แทบเสียสติ
“เข้าใจไหม?”
“หม?”
นโมนนิ่งงันไปอีกครั้ง
บุรีศร์ถึงได้รู้ว่าเธอฟุ้งซ่านสติไม่อยู่กับ
“อารมณ์ดีขึ้นแล้วเหรอ? คิดอะไรอยู่? หน้าแดงเขียว?” “ปะ เปล่านี”
นรมนต้องการหลุดออกจากพันธนาการ ของบุริศร์ แต่บุริศร่กลับไม่ให้เธอได้ดั่งใจหวัง
“ลองว่ามาสิ คิดเรื่องสกปรกอะไรอยู่? ใบหน้าของเธอโกหกไม่ได้หรอกนะ”
“บริศร์ คุณพูดอะไร? คุณจะฝึกต่อไหม หากไม่ก็ถอย! ฉันจะเริ่มแล้ว”
นโมนทําทีท่าจริงจัง แต่เธอ กลับไม่รู้ เลยว่ายิ่งเธอเป็นแบบนี้มากเท่าไหร่บุรีศร์ยิ่ง รู้สึกน่าขันมากเท่านั้น
“ผมเปลี่ยนใจกะทันหัน บางทีอาจจะมีวิธี อื่นที่ช่วยให้คุณระบายอารมณ์ได้
“วิธีอะไรกัน?”
บุรีศร์กระซิบข้างหูเธอเสียงแผ่วลง นร มนแทบจะมุดดินหนี
“บุริศร์ ไปเลย! ไอ้คนลามก!”
นรมนผลักบุรีศร์ออก ด้วยใบหน้าที่ร้อน ผ่าวมากกว่าเดิม
บริศร์ หัวเราะเสียงดังลั่น เสียงระเบิด หัวเราะอย่างได้ใจทำให้นรมนอายม้วน
“ยังจะหัวเราะอีก หัวเราะเข้าไป!” นรมนเริ่มลงมือกับบริศร์
บุรีศร์ ไม่รีบร้อน ปล่อยให้เธอโจมตีอยู่ อย่างนั้น กระทั่งทั้งคู่กอดรัดกันเป็นเกรียว
ทีแรกนรมนเพียงแค่ล้อเล่นเท่านั้น ยัง ไงซะเธอก็เคยเรียนมาก่อนไม่ใช่เหรอ? บุริศร์ จะรับได้ทุกทําได้อย่างไร?
นิสัยไม่ยอมคนทําให้นรมนจริงจัง มากกว่าเดิม สุดท้ายเธอพยายามสุดความ สามารถที่มี
เมื่อบริศ เห็นทีท่าของเธอ เขาหัวเราะ ออกมาก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “สถานการณ์แบบนี้ เธอจะโจมตีอย่างไร
เขาเอ่ยพลางแก้เกมส์ไปด้วย นรมนเรียนรู้เทคนิคมากมายโดยไม่รู้ตัว
ทั้งคู่ต่อสู้กันอยู่ราวสี่สิบนาที กระทั่งพร มนไร้เรี่ยวแรง จนทั้งคู่ล้มพับลงกับพื้น
“ไม่เอาแล้วไม่เอาแล้ว! เหนื่อยจะแย่! การต่อยมวยกับคุณ เป็นการหาเรื่องใส่ตัว เห็นๆ”
นรมนไร้เรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่ น้อย
บุรีศร์ เมื่อเห็นสภาพของเธอ เขาหัวเราะ ออกมาพร้อมยื่นมือไปตรงหน้าเธอ “ลุกขึ้นมา เพิ่งออกกำลังกายเสร็จห้ามนั่งบนพื้น แถม เธอยังเพิ่งออกไฟอีก!”
“นายรู้ด้วยเหรอว่าฉันเพิ่งออกไฟ? แล้ว ทําไมนายถึงใช้ความรุนแรงกับฉันอีก?”
นโมนเอ่ยทีเล่นทีจริง
บริศร์ ที่เห็นว่าเธอไม่อยากขยับ จึงโอบ อุ้มเธอขึ้น นั่งลงที่หน้าตึกของตน นรมมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอต้องการ สลัดให้หลุดออก เมื่อลองคิดดูแล้วที่นี่เป็น ห้องออกกําลังกายส่วนตัวของเขาคงไม่มีใคร เห็นได้ จึงทิ้งตัวลง ซบ บอกกว้างของเขา
จังหวะการเต้นของหัวใจทั้งคู่รวมกันเป็น หนึ่ง เสมือนกับบทเพลง ที่ตั้งอยู่ข้างหูของนร มน ความหวานของทั้งคู่เพิ่มมากขึ้นไปอีก
“ผมก็ไม่อยาก แต่ผมไม่สามารถอยู่กับ คุณได้ตลอดเวลา เธอต้องฝึกวิชาป้องกันตัวไว้ บ้าง ไม่อย่างนั้นผมไม่สบายใจ
บริศร์ ทัดเส้นผมเรียวยาวของนรมนเอา ไว้ข้างหู กลิ่นอายที่แตกต่างหลังออกกำลัง กายแผ่ซ่านออกมา
บริศร์เกิดความรู้สึกวูบวาบ เขาใช้ความ พยายามอย่างมากที่จะควบคุมตนเองเอาไว้ ไม่คาดคิดเลยว่าท่านั่งของนรมนไม่ค่อยสบาย นัก เธอจึงขยับเคลื่อนกันงามเล็กน้อย
คราวนี้ บุริศร์ทนไม่ไหวอีกต่อไป “บรมน”
“อืม”
นรมนไม่รู้เลยว่าตนได้ทําอะไรลงไป เธอ แหงนหน้าขึ้น แต่กลับถูกบุรีศร์จับหัวเอาไว้ จากทางด้านหลัง ก่อนที่จะถูกเขาประทับริม ฝีปากอย่างรุนแรงแต่กลับคงความอ่อนโยน เอาไว้
จุมพิตที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว และบ้าคลั่ง ทําให้นรมนแทบรับมือไม่ไหว เธอมีแต่จะต้อง กอดคอบริศ เอาไว้แน่น พร้อมตอบกลับ อารมณ์ที่รุนแรงของเขา
ทั้งคู่ถลำลึกไปไกลจนยากที่จะถอนตัว อุณหภูมิรอบข้างสูงขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ทั้งคู่ กำลังจะถูกแผดเผาจนมอดไหม้ ทันใดนั้นเอง ด้านนอกดังขึ้นด้วยเสียงเคาะประตู
นรมนเหมือนกับว่าถูกจับขโมยได้ เธอ ผลักบุรีศร์ออกอย่างแรง ด้วยความเร็วที่ทำให้ บุรีศร์แทบหงาย เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ยาว ข้างหลังไร้สิ่งกีด กันใดๆ แรงผลักของนรมน ทำให้เขาเอนไป ด้านหลัง
เพราะนรมนนั่งอยู่บนตักของเขา เธอจึง หงายไปพร้อมกับบริศร่ด้วย
“โอ๊ย!”
นรมนสะดุ้งโหยง
บริศร์ได้สตรังเอวของเธอเอาไว้ ใช้ ร่างกายของตนเองเป็นฐานรองให้กับเธอ
เมื่อคนที่อยู่ด้านนอกได้ยินเสียงที่ทำให้ ผู้ที่ได้ฟังพลอยจินตนาการไปไกล ทันใดนั้น บรรยากาศอันมากเข้าแทนที
“คือว่าคุณชายบุรีศร์ ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะ รบกวน ผมแค่จะมาบอกว่า หม้อแปลงของเรา พัง ตอนนี้เราหยุดไฟฟ้าทั้งหมดแล้ว อุปกรณ์ บางอย่างของเราใช้ไม่ได้ชั่วคราว เอ่อ ผมไป ก่อน พวกคุณเชิญต่อได้เลยครับ”
พนักงานจากไปทันทีที่จบประโยค นรมนแทบหยุดหายใจกับประโยคของ พนักงาน
“อะไรคือการเชิญต่อได้เลย? พวกเขา เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?”
“น่าจะไม่ได้เข้าใจผิดนะ ถ้าอย่างงั้นเรา
ไปต่อกันที่ห้องพักผ่อนเป็นไง?
สายตาที่บริศจับจ้องนรมนตอนนี้ ดุจดั่ง ไฟอัคคีที่ลุกโชน
นรมนกลับกัดริมฝีปากแน่น ก่อนเอ่ย อย่างเขินอาย “บุริศร์ อยู่ข้างนอกนายช่วย ระงับตัวเองหน่อยได้ไหม? คุณคุณ คุณ…..เฮ้อ!”
เธอกระทืบเท้า ลุกขึ้นยืน แต่กลับไม่คิด เลยว่าขณะที่บุริศร์กอดเอวเธอเอาไว้ นิ้วมือ ของเขาเกี่ยวติดกับตะขอของเธอ เพราะเธอ ลุกขึ้นยืน ตะขอถูกนิ้วมือของบุริศร์เกี่ยวติดจน หลุดออก นรมนรู้สึกถึงความเย็นวูบที่หน้าอก เสื้อผ้าของเธอได้ถูกเขากระชากจนไม่ เหลือ…..
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
