บทที่ 353 ระหว่างพวกเธอมันเกิดอะไรขึ้น กันแน่

เสียงร้องห่มร้องไห้ของคนทิพย์หยุด ชะงักลง

“พูดไม่ได้อย่างงั้นเหรอ? ระหว่างเรายัง ต้องมีความลับอะไรอยู่อีก? คมทิพย์ เธอต้อง เข้าใจ ว่าเจต แต่เดิมเป็นเพื่อนของฉัน เธอ เองก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน สิ่งนี้เธอรู้ดี ต่อ ให้ระหว่างพวกเธอมีปากเสียงอะไรกัน เขาก็ ไม่มีทางทําเกินเลย เธอเป็นคนยังไงฉันก็ เข้าใจดี เธอไม่หวังสูง คิดที่จะจับลูกคนรวย เพราะงั้นเจต ไม่มีทางเรียกเธอออกไปอย่าง ไร้สาเหตุ การที่เธอไปหาเขา Moonlight Clubได้ เขาต้องพูดอะไรกับเธอแน่ เธอไปหา เขาด้วยความโกรธ ระหว่างพวกเธอมันเกิด อะไรขึ้นกันแน่?”

นรมนเกิดความประหลาดใจอย่างมาก แต่คนทิพย์กลับกัดฟันแน่นไม่ยอมพูด อะไรทั้งนั้น ทีท่าของเธอทำให้นรมนร้อนใจ

“ตกลงมีความลำบากใจอะไรกันแน่? แม้แต่ฉันเองก็บอกไม่ได้อย่างนั้นเหรอ? เธอ ต้องรู้ ว่าพฤกษ์ไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ไป ง่ายๆ! เขาต้องไปสืบหาความจริงเรื่องนี้แน่ ปล่อยให้เขาสืบหาความจริงเธอบอกฉันเลย ตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”

นรมนรู้สึกร้อนใจขึ้นมาบ้าง

คมทิพย์กลับส่ายหน้า “ไม่มีอะไร ฉันก็ แค่ไม่ชอบเขาขึ้นมากะทันหัน แถมครั้งก่อน เขายังทิ้งฉันเอาไว้ที่สุสานคนเดียวอีก แค้นนี้ ฉันต้องชำระ ฉันก็เลยไปหาเขา”

“คมทิพย์ ระหว่างเรามีความลับต่อกัน ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

นรมนรู้ดีว่านี่ไม่ใช่ความจริง

เธอรู้จักคมทิพย์ดีกว่าใคร

จะไม่รู้นิสัยของคมทิพย์ได้อย่างไร? ต่อให้เป็นเพราะเรื่องเมื่อครั้งก่อน เธอก็ ไม่มีทางวู่วามแบบนั้นแน่

แต่คนทพย์กลับยืนยันอยู่อย่างนั้น เรื่อง อื่นเธอไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้น ทำให้นรมนไร้ หนทาง

“ฉันรู้ เธออาจจะมีความลำบากใจ พูด ออกมาไม่ได้ เธอไม่อยากพูดฉันก็จะไม่บังคับ เธอ แต่เรื่องในวันนี้ เธอคิดจะทำอะไรบ้าๆ ไม่ ได้เข้าใจไหม? ฉันรู้ว่าเธอไม่ง่าย ต่อให้ยาก กว่านี้ เธอก็จะผ่านมันไปให้ได้ใช่ไหม?”

“วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางคิดสั้น ฉันคม ทิพย์ต่อให้ไม่มีพ่อแม่ แต่ในเมื่อสวรรค์ให้ฉันมี ชีวิตอยู่มาจนถึงปัจจุบัน ฉันก็ต้องพยายามมี ชีวิตอยู่ต่อไป”

คมทิพย์เผยรอยยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่

นรมนตบบ่าเธอเบาๆ “บางเรื่องเธอไม่ อยากบอกฉันก็จะไม่ถาม แต่หากเธอต้องการ ความช่วยเหลือ ต้องบอกฉันทันที แม้ฉันกับบุรี ศ จะไม่ใช่ผู้นําของตระกูลโตเล็กอีกต่อไป แล้ว แต่เราก็ยังช่วยเธอได้”

ฉันรู้ หากเมื่อไหร่ที่ฉันต้องการพวกเธอ ฉันจะไม่เกรงใจ เธอวางใจเถอะ เมื่อกี้ที่เพิ่ง กลับมาคงทํากมลตกใจ ถ้าเธอมีเวลาก็ไปอยู่ เป็นเพื่อนเธอสักหน่อย”

ประโยคของคนทิพย์ทําให้นรมนสาย หน้า “บุริศร์ไปแล้ว พวกเด็กๆ อยู่กับเขา ฉัน ไม่มีอะไรที่จะต้องเป็นกังวล คนที่ฉันเป็นห่วง ที่สุดในตอนนี้คือเธอ รู้ไหม?

“ฉันเข้าใจแล้วว่าทําไมเธอผ่านเรื่องมา มากมาย แต่ถึงยังยืนหยัดที่จะอยู่กับบุรีศร์ต่อ ไป

คมทิพย์เอ่ยขึ้นมากะทันหัน ทำให้นรมน

นึ่งไป

“เธออยากบอกว่าอะไร”

“ไม่มีอะไร ฉันคิดว่าชีวิตนี้ฉันจะไม่มีทาง ได้พบกับรักแท้ แต่หลังจากที่ได้อยู่กับพฤกษ์ ฉันถึงได้พบว่าบนโลกนี้ยังมีผู้ชายที่ดีขนาดนี้ หลงเหลืออยู่ เพราะในใจฉันมีพื้นที่สำหรับเขา อยู่ ต่อให้ผู้ชายข้างนอกจะดีและสมบูรณ์แบบ ขนาดไหนฉันก็ไม่สนใจ แท้ที่จริงแล้วพื้นที่ใน หัวใจของเราเท่านี้เอง เมื่อมีใครสักคนอยู่ใน นั้นแล้ว ก็ไม่สามารถบรรจุคนอื่นได้อีก”

ดวงตาของคมทิพย์เปียกชมอีกครั้ง

เมื่อเห็นหีท่าของเธอ นรมนเองก็เกิดเจ็บ

ปวดขึ้นมา “พฤกษ์ไม่ใช่คนแบบนั้น เขาไม่ทิ้งเธอ

ไปเพราะเรื่องนี้หลอก”

“เพราะแบบนี้ไงถึงไม่ยุติธรรมกับเขา ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างเขา ทำไมถึงต้อง ยอมรับผู้หญิงแบบฉันด้วยล่ะ?”

ไม่ว่าอย่างไรคมทิพย์ก็ไม่สามารถก้าว ข้ามผ่านจุดนี้ไปได้

นรมนปลอบใจเธอด้วยเสียงแผ่ว “ชีวิต หนึ่งของคนเราต้องเผชิญกับอุปสรรคมากมาย พวกเธอคือคนที่จะจูงมือไปด้วยกันทั้งชีวิต หากเรื่องแค่นี้ยังผ่านไปไม่ได้ เส้นทางหลัง จากนี้จะเดินต่อไปยังไง?

“ไม่เหมือนกันหลอก นรมน สถานการณ์ ของฉันกับเธอต่างกัน”

คมทิพย์หม่นหมองลงอีกครั้ง

นโมนพยายามปลอบใจเธอ แต่ไม่ค่อย เห็นผลมากนัก เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ในฐานะที่ เป็นพยานของเหตุการณ์ ไม่ใช่แค่คำพูดไม่กี่ นําก็สามารถคลี่คลายได้

เมื่อเห็นว่าคมทิพย์เหนื่อยมากแล้ว นร มนถอนหายใจออกมา “เธอนอนพักผ่อนเถอะ เมื่อตื่นมา ทุกอย่างก็จะผ่านไปวางใจเถอะ เรื่องนี้มีพฤกษ์อยู่ ไม่มีทางแพร่ออกไปอย่าง แน่นอน ไอ้พวกนั้นไม่กล้าแพร่งพรายออกไป หลอก เรื่องของวันนี้ถือซะว่าเป็นเพียงฝันร้าย เมื่อตื่นมา เราก็จะเป็นคนทิพย์คนเดิม ประโยคของนรมนทําให้ผมทิพย์อุ่นใจ นมาบ้าง

เธอเชื่อในความสามารถของตระกูลโต เล็ก

หากต้องการปิดข่าว นั่นไม่ใช่เรื่องยาก สําหรับตระกูลโตเล็ก คมทิพย์เองก็ร่ำไห้จน เหนื่อยล้าแล้วเช่นเดียวกัน เธอหลับไปภายใต้ อ้อมอกของนรมน ด้วยความสงบ

นรมนตึงผ้าห่มขนห่นกายเธอ ไม่กล้าที่ จะออกไปจากเธอ

กระทั่งพฤกษ์กลับมา นรมนถึงได้ส่งมอบ คมทิพย์ให้กับพฤกษ์

“เธอเพิ่งหลับไปได้ไม่นาน เธอยังมีปม ในใจ ในเวลาอันสั้นคงไม่สามารถยอมรับนาย ได้”

นรมนไม่อยากเห็นพวกเขาถูกแยกออก จากกัน จึงโพล่งออกไป

พฤกษ์เห็นดวงตาที่บวมแดงของคมทิพย์ จึงเอ่ยเสียงแผ่ว “ผมรู้แล้ว วางใจเถอะ คุณนาย ชาตินี้ผมจะแต่งงานแค่กับเธอ เท่านั้น”

“นายรู้สึกเสียเปรียบ เปล่า?”

“เรื่องนี้คงเป็นเธอมากกว่าที่เสียเปรียบ พฤกษ์ทัดผมของคมทิพย์ไว้ที่ข้างหูด้วยความ รักใคร

เมื่อนโมนเห็นเช่นนั้น เธอจึงสบายใจขึ้น

มา

“ดูแลคมทิพย์ดีๆ แม้ว่าเธอยังรับไม่ได้ แต่ผู้หญิงที่ดีมักกลัวผูกมัดผู้ชาย หากนาย อยากอยู่กับเธอไปตลอดชีวิต ก็จงอย่าปล่อย มือ หากนายไม่สามารถรับเรื่องของวันนี้ได้ ฉันว่านายก็รีบไปจากคนทิพย์ซะเถอะ มันดีต่อ พวกนายทั้งคู่”

นรมนไม่อยากผูกมัดพฤกษ์ เขาไม่ จําเป็นต้องชดใช้เพื่อใครทั้งนั้น

คมทิพย์พูดถูก หลายครั้ง ที่เราไม่ สามารถใช้มาตรฐานของความดีขอให้ชายสัก คนรับผิดชอบในตัวเรา โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น เป็นคนที่เพียบพร้อมไปทุกด้าน

พฤกษ์สายหน้า “ผมรักเธอ แม้ว่าเวลาที่ อยู่กับเธอจะไม่มากนัก ความรู้สึกนั้นไม่เหมือน กับผู้หญิงคนอื่น ไม่เห็นเธอผมจะรู้สึกร้อนใจ เห็นเธอมีความสุขผมก็จะพลอยยิ้มไปด้วย เมื่อเห็นเธอโกรธ ผมแทบจะไปจัดการคนที่ ทําให้เธอโกรธแทนเธอ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผม รู้สึกว่าหัวใจดวงนี้ผมไม่สามารถควบคุมมันได้ ผมจะอารมณ์แปรปรวนตามใครอีกคน แต่ก่อน ผมไม่เข้าใจว่าทำไมประธานบุริศร์ถึงลืมคุณไม่ ได้เสียที บัดนี้เมื่อได้พบกับเธอ ได้ตกหลุมรัก เธอผมถึงเข้าใจ บนโลกนี้มีวาสนาอยู่จริงๆ วาสนาของผมและเธอยังอีกยาวไกล นี่เพิ่งจะ เริ่ม เธอเลือกไม่ได้ว่าจะถอยตอนนี้

สายตาที่พฤกษ์มองไปที่คมทิพย์เต็มไป ด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง

นโมนเข้าใจถึงรักแรกพบ ความรู้สึกรัก ใคร

บางทีนี่อาจเป็นวาสนาของพฤกษ์และ

คมทิพย์

เมื่อเห็นทีท่าของพฤกษ์ นรมนจึงไม่พูด อะไรอีก

“ฉันจะไปดูบริศร์กับพวกเด็กๆ เสีย

หน่อย” นโมนตัดสินใจที่จะไม่อยู่รบกวนพวกเขา

อีก

แต่พฤกษ์กลับไม่ได้ยินนนนมนพูด เขา จมอยู่กับความเจ็บปวดใจกับผมทิพย์ ตอนนี้ใน สายตาเขามีเพียงคมทิพย์เท่านั้น

นรมนถอยออกมาอย่างเงียบเชียบ เธอ เห็นบริศ นั่งรอเธออยู่แล้วที่โซฟา พร้อมกับ นมอุ่นๆ

“ดื่มซะหน่อยเถอะ เธอยุ่งมาทั้งบ่าย เหนื่อยมามากพอแล้ว บุรีศรยื่นแก้วนมอุ่นๆ ให้กับนามน

นรมนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “ทาง ด้านเด็กๆ ….

“พ่อกับแม่ตื่นแล้ว กำลังดูแลเด็กๆอยู่ ไม่มีอะไร แต่เป็นกมลเองที่มีคำถาม ผมบอก ไปว่าคุณน้าคมทิพย์ป่วย ปล่อยให้เธอพักผ่อน สักหน่อย อย่าไปรบกวนเธอ กมลจึงไม่ถาม อะไรต่อ กานต์เองก็คอยดูแลเธออยู่ ไม่เป็น อะไร วางใจเถอะ”

บริศร์รู้ว่านรมนเป็นห่วงเด็กๆ จึงชิงเอ่ย ออกมาก่อน

นรมนถึงได้วางใจ

เธอนั่งลงที่ข้างบริศร์ ทิ้งตัวลงซบกับ

ไหล่กว้างของบริศร์ พร้อมถอนหายใจออกมา “คุณว่าทําไมเส้นทางชีวิตของทุกคนถึงได้ไม่ ราบรื่นเอาเสียเลย?”

“ชีวิตคนเราไม่ง่าย ไม่มีใครทราบรื่น หลอก ขอเพียงแค่คนทั้งสองสามารถฝ่าลม ฝนไปด้วยกัน ไม่ว่าอุปสรรคจะใหญ่แค่ไหนก็ ไม่ยากนักหลอก

บริศ เอ่ยเสียงเรียบ

นรมนพยักหน้ารับ “คุณว่าลูกรักของเรา ทั้งสอง ในอนาคตจะพบเจอกับอุปสรรคหรือ เปล่า?”

“กานต์ ไม่ว่าอุปสรรคจะเยอะหรือน้อยก็ ไม่เป็นไรหลอก เป็นผู้ชายเกิดมาก็ต้องยอมรับ กับความรับผิดชอบและหน้าที่ แต่กมล ผมไม่ ยอมให้ใครมารังแกลูกสาวของเราหลอก ลูกสาวของผมในอนาคตมีแต่จะต้องรังแกคน อื่น หากใครทําร้ายลูกสาวเรา ผมไม่ปล่อยเอา ไว้แน่!”

“มีพ่อแบบคุณที่ไหนกัน!

นรมนรู้สึกว่าในตอนนี้บริศ เอ็นดูลูกสาว

จนเกินไปมาก

กระทั่งแม้แต่เธอเองก็แอบอิจฉาขึ้นมา

บ้าง บุรีศร์กลับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ลูกสาวของ เราถ้าผมไม่เอ็นดูแล้วใครจะเอ็นดู”

“ถ้าอย่างนั้นคุณมีเหตุผลมากเลยสินะ

นรมนรู้สึกว่าบริศร์ในตอนนี้ใส่ใจตนและ ลูกๆ อย่างมาก แม้จะพูดไปอย่างนั้น แต่ก็แอบ ดีใจ

“ไปนอนพักผ่อนเถอะ วันนี้ยุ่งมาทั้งวัน เธอคงเหนื่อยแล้ว ไม่อย่างนั้นผมพักผ่อนเป็น เพื่อนคุณสักพักดีไหม?”

บุริศร์เอ่ย พร้อมอุ้มเธอเข้าไปในห้อง นอน โดยไม่รอคําตอบของเธอ

“ใกล้จะทานมื้อเที่ยงแล้ว”

นโมนรู้สึกว่าคงไม่ดีนักถ้าจะนอนกับบุรี ศร์ในกลางวันแสกๆ แบบนี้ แม้ว่าในเวลาแบบ นี้เธอและบุรีศร์จะไม่มีทางทําอะไรเกินเลย แต่

ก็ยังคงรู้สึกเกรงใจอยู่ดี

บริศ กลับเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ยังมีเวลา อยู่ เราไปพักผ่อนสักเดี่ยวเถอะ รออาหารเสร็จ ก่อนค่อยว่ากัน พอได้แล้ว พักผ่อนเถอะ”

เขาเอ่ย พลางวางร่างของนรมนลงบน เตียงนุ่ม

ความเอาแต่ใจของบุรีศร์ นรมนคุ้นชินตั้ง นานแล้ว ตรงกันข้ามกลับรู้สึกถึงความสุข เล็กๆ

เธอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ภายใต้กลิ่นอาย ของบุริศร์ เพราะคมทิพย์และนาวินเกิดเรื่อง ขึ้นติดๆ กัน หลายวันมานี้บุริศร์จึงไม่อนุญาต ให้มรมนออกจากบ้านเลย แถมเธอก็ยังไม่ ออกไฟอีก เธอต้องการพักผ่อนเยอะๆ แต่ ความจริงเป็นอย่างไรนั้นนรมนเองเข้าใจดี แต่ นรมนก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หลายวันมานี้ เธอคอยเล่นกับลูกๆ ที่บ้านทุกวัน

ดมทิพย์ยังคงไม่ยอมรับในตัวพฤกษ์ พฤกษ์เองก็คอยพูดคุยกับผมทิพย์ทุกวัน ส่วน กานต์และกมลเองก็ไม่รู้ว่าทำอะไรกันแน่ ทั้งคู่ มีลับลมคมในที่ไม่สามารถให้บรมนรู้ได้ ทำให้ เธอเกิดความประหลาดใจอย่างมาก เสียดายที เธอมีลูกชายที่ชาญฉลาด นรมนจึงต้องพ่าย แพ้ทุกครั้งไป

เธอทำได้เพียงนั่งกินนอนพักอยู่กับบุรี ศร์ ทีแรกเธอคิดว่าชีวิตแบบนี้จะคงอยู่ไปอีก แสนนาน กระทั่งได้รับสายเรียกเข้าหนึ่ง ความ สงบและความงามของตระกูลโตเล็กถึงได้ ถูกทําลายลง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ