บทที่ 340 หน้าตาท่าทางของบุริศร์ที่เข้าไปในห้องครัว ค่อนข้างหล่อเลยทีเดียว
บริศ กอดนรมนเอาไว้แน่นๆ หลังจากรถยนต์ของพวกเขา จากไป ตุลยา กมลากออกไปจากโรงพยาบาลโดยตรง สีหน้าทั้งคู่ต่างไม่ค่อยดีนัก
“แม่คะ หนูไม่มีเจตนาอื่นจริงๆนะคะ หนูก็แค่มา เยี่ยมเยียนคุณแม่ หนูเป็นห่วงคุณแม่มากเลยนะคะ
ตุลยาดูกล้ำกลืนสุดๆ
เธอมองดูคนที่อยากจะตีสนิทมาตั้งแต่เด็กๆ แต่กลับไม่ได้ ใกล้ชิดกันเลยด้วยซ้ำา นัยน์ตาจึงแดง
ช่วงนี้คิมก็คิดมากเหลือเกิน โดยเฉพาะคำพูดนี้ของนรมน ยังคงสะท้อนอยู่ในหูของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้เห็นหน้าตา ของตุลยาเป็นแบบนี้ เธอถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว
“ตุลยา หนูน่าจะโตได้แล้วนะ ดูหนูสีอายุก็มากขนาดนี้ แล้ว ทำไมถึงยังไม่เข้าใจอะไรเลย? ที่นี่เป็นเมืองชลธีนะ ไม่ใช่อเมริกา ยิ่งไม่ใช่ศูนย์ดูแลคนชราของพ่อหนู หนูมา เสียงดังวุ่นวายในโรงพยาบาลเช่นนี้ ยิ่งไปกว่านั้นรบกวนผู้ ป่วยทุกคน หนูคิดว่าพ่อของหนูทำได้ทุกอย่างจนถึงขั้นยื่นมือ เข้ามายุ่งเรื่องของหนูถึงที่เมืองชลธีเขียวหรอ? ”
ได้ยินคนพูดแบบนี้ ตุลยารู้สึกฝืนทนและพูดขึ้นมาว่า ยังมีแม่อยู่ที่นี่ทั้งคนไงคะ? หนูมาหาแม่โดยเฉพาะเลยนะ คะ
“ในเมื่อมาแล้วก็เที่ยวเล่นให้สนุกไปเลย ช่วงนี้แม่งาน ยุ่งๆไม่มีเวลาอยู่กับหนู ไมค์น่าจะค่อนข้างคุ้นเคยที่เมืองชล นะ ให้เขาอยู่เป็นเพื่อนหนูก็แล้วกันนะ
พูดจบ คิมหันหลังก็เดินออกไปเลย
ตุลยาจับมือเธอเอาไว้และพูดว่า ” แม่คะ หนูอยากอยู่กับ แม่ค่ะ”
“ตอนนี้ แม่ยายของแม่สุขภาพไม่ค่อยดีนัก ต้องมีคนคอย ดูแลอยู่ข้างๆ บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นตระกูลใหญ่ใน เมืองชลธี ความสัมพันธ์ของหนูกับแม่จึงไม่ต้องพูดให้ชัดเจน ขนาดนั้น แต่ว่าถ้าเรื่องบานปลายขึ้นมาก็ดูไม่ดีนัก ช่วงนี้แม่ ต้องช่วยแม่ยายกายภาพบำบัด ไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนหนู จริงๆนะ”
คำพูดนี้ของคิมทำให้ดุลยาเสียใจขึ้นมาอีกครั้ง
เธอก็เป็นลูกของแม่นะ แต่ว่าทำไมในสายตาของคุณแม่ ถึงพาตัวเองออกไปโชว์ไม่ได้ขนาดนั้นหล่ะ?
“หนูก็สามารถอยู่ข้างๆคุณแม่แบบเงียบๆ จริงๆนะคะ หนู รับรองไม่มีเสียง และไม่เสียมารยาทกับคุณนายท่านหรอก
หน้าตาท่าทางของตุลยาที่แทบจะก้มตัวลงไปเพื่อให้ได้อยู่ ข้างกายของคิมแบบนั้นแล้ว ทำให้หัวใจของคิมเอ็นดูไม่ น้อยเลยทีเดียว
คิดถึงหลายวันมานี้ตัวเองไม่สามารถแยกเวลาออกมา เยี่ยมเยียนตุลยาเลย งั้นก็ให้เธอเฝ้าอยู่ข้างกายตัวเองยัง เสียกว่า
“ก็ดีนะ เพียงแต่ว่าหนูอย่าปากโป้งหล่ะ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ความสัมพันธ์ของหนูกับแม่ต่อหน้าแม่ยายของแม่นะ เปล่า ? ถ้าหากทำไม่ได้ หนูกลับไปที่อเมริกาเดี๋ยวนี้เลย
เงื่อนไขของคิมถือว่าค่อนข้างเข้มงวดกวดขันกันเลยที เดียว
ถึงแม้ตุลยาทรมานเล็กน้อยก็ตาม เพียงแต่ว่าเพื่อให้ได้ อยู่ข้างกายของคิมแล้ว จึงพยักหน้าและพูดว่า “หนูไม่พูดคะ หนูรับรองเลยว่าไม่พูดอะไรทั้งนั้นเลยค่ะ”
“งั้นหนูตามแม่มาเถอะ
ติมพาตุลยากลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้ง
ตอนนี้ ไมค์ตามมาก็ไม่ใช่ไม่ตามมาก็ไม่ใช่อีก ขณะที่เขา ลังเลตัดสินใจไม่ได้ ดุลยาเหมือนกับนึกถึงตัวตนของเขาขึ้น มาซะงัน พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “ไมค์ คุณกลับไปเถอะ ฉันอยู่เฝ้าแม่ฉันที่นี่เอง ไม่มีอะไรหรอก
“ถ้างั้นคุณรักษาตัวเองดีๆนะ
ไมค์ก็รู้สึกว่าสถานการณ์แบบนี้ตัวเองไม่เหมาะที่จะอยู่ต่อ พยักหน้าให้กับคิม ถึงหันหลังและเดินจากไป
– บริศทาง พานรมนมาถึงที่บ้านเดี่ยวแล้ว พฤกษ์รอพวก เขาที่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว ขณะที่เขาเห็นว่าคมทิพย์เป็น คนส่งบริศ พวกเขากลับมา อึ้งเล็กน้อย
“อึ้งอะไรกัน? รีบเข้ามาช่วย ”
คมทิพย์ตะคอกเสียงทุ้มออกมานึ่งครั้ง ปฏิกิริยาของ พฤกษ์ถึงมีการตอบรับ
“ประธานบริศ ครับ จัดเก็บเรียบร้อยหมดแล้วครับ เพียง แต่ว่าคนรับใช้ยังไม่ได้หาเลยนะครับ เดี๋ยวผมจะไปดูที่ตลาด เองนะครับ”
พูดอยู่เขารับของมาจากมือของคนทิพย์แล้วก็เข้าไปที่บ้าน เดี่ยวพร้อมกับเขา
บริศร์อุ้มนรมนเข้าไปในห้องนอน
พฤกษ์นี่ได้เรื่องจริงๆ แอร์ในห้องนอนได้เปิดเอาไว้ตั้งนาน แล้ว มีอุณหภูมิบ้างแล้ว
วางนรมนไว้บนเตียง บุริศร์ งผ้าห่มบางๆ ห่มให้กับเธอพูดกับฝนทิพย์ข้างๆว่า “คุณช่วยจัดเก็บข้าวของแป๊บนึงนะ ฉันไปทำของกันสักหน่อย กลัวว่าเดี๋ยวเธอตื่นแล้วจะ “คุณทำอาหารเป็นหรอ? อย่าให้นรมนของเราอาหารเป็น
พิษเขียว”
คมทิพย์ดูถูกบุริศ เล็กน้อย
พฤกษ์เองครั้งแล้วพูดว่า “ฝีมือในการทำอาหารของ ประธานบุรีศร์ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวนะ
“งั้นก็ดี เชื่อคุณชั่วคราวก็แล้วกัน
คมทิพย์พูดว่าเชื่อบุริศร์ นั่นก็เป็นเพราะว่าพฤกษ์เอ่ยปาก พูดไม่ใช่หรอ? บุรีศร์ส่ายหน้า รู้สึกว่าตัวเองอยู่ในใจของคนที่พอยัง
เทียบกับพฤกษ์ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เขามองหน้าพฤกษ์สองครั้ง โดยไม่รู้ตัว ทำให้พฤกษ์รู้สึกอึดอัดไปทั้งคน
“ประธานบุรีศรีครับ มีอะไรหรอครับ? –
ออกมาเป็นผู้ช่วยด้วย
บุริศร์พูดเสียงทุ้มต่ำ จากนั้นเดินออกไปก่อน
พฤกษ์มองหน้าคมทิพย์เห็นผมทิพย์แลบลิ้นให้กับเขา ทำให้พฤกษ์ร้อนระอุอย่างกะทันหัน
“ผมออกไปก่อนแล้วนะ มีอะไรเรียกผมก็แล้วกัน”
เขาออกไปจากห้องนอนอย่างกับวิ่งหนี
คมทิพย์หัวเราะเบาๆครั้งนึง เริ่มเก็บข้าวของให้กับนามน ขณะที่พฤกษ์ออกมาอย่างตื่นตระหนก ซึ่งไม่เห็นบุริศร์ยืน อยู่ที่หน้าประตู จึงไม่ได้สังเกต ชนเข้าไปที่ตัวของบุรีศร์เต็มๆ
“ขอโทษด้วยนะครับ ท่านประธานบริศร์ พฤกษ์รีบถอยกลับมา สีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่บุริศร์เห็นหน้าตาของพฤกษ์เป็นแบบนี้ พูด แบบยิ้มแย้มโดยไม่รู้ตัวว่าทำอะไรน่ะ? ชอบยายเด็ก โมโหคนนั้นเข้าแล้วเหรอ? ”
“เปล่าครับ เปล่านะครับ”
หัวใจของพฤกษ์เต้นเร็วมากขึ้นมาเล็กน้อย
บริศ กลับพูดแบบเรียบเฉยว่า “ถ้านายเอายายเด็กคนนั้น ให้อยู่หมัดก็ไม่เลวนะ เธอจะได้เลิกหาเรื่องกันสักที และยัง เป็นส่วนเกินอีกด้วย
“ไม่ใช่นะครับ ประธานบุรีศร์ ผมกับคุณหนูคมทิพย์ไม่มี อะไรกันจริงๆนะครับ”
“ใช่สี ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรทำไมต้องร้อนระอุไปทั้งตัว กับ แค่คนอื่นแลบลิ้นใส่นิดเดียวเอง ความหนักแน่นในอดีตหาย ไปหมดเลย
บุรีศรีพูดจบ ส่ายหน้าโดยตรง และหันหลังเดินเข้าไปใน
ห้องครัว
“เอาจริงๆนะ พฤกษ์ อายุของนายก็ไม่น้อยแล้ว ควรมีแฟน ได้แล้ว”
คำพูดนี้ของบริศ พูดซะจนพฤกษ์ไม่รู้ว่าควรจะโต้กลับยัง ไงดี ได้แต่เดินตามหลังไปติดๆ
“บริษัทและตริน ทางโน้นเป็นยังไงบ้าง?
คําถามของปุริส ทําให้พฤกษ์ได้สติกลับมาบ้างแล้ว
นะครับ เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้วนะครับ ร่างกายของ คุณนายโตเล็กก็ทํากายภาพบำบัดอยู่เพียงแต่ว่าเป็นเพราะ สาเหตุยาต้านพิษอยู่ ท่านจึงไม่สามารถมาเยี่ยมเยียน คุณนายชั่วคราว คุณนายท่านพูดว่าให้ผมเอารังนกสีแดง ออกมาแล้ว เอามาให้คุณนายบำรุงร่างกายครับ”
ได้ยินพฤกษ์พูดแบบนี้ บุริศร์พยักหน้า จากนั้นก็เดินเข้าไป ในห้องครัว
ขณะที่นรมนตื่นขึ้นมา ในชั่วขณะหนึ่งไม่รู้ว่าตัวเองอยู่
ที่ไหน
“นแล้วหรอ? ”
คมทิพย์ยิ้มแย้มอย่างดีอกดีใจ
นรมพยักหน้าและพูดว่า “ที่นี่ที่ไหนหรอ? หรือว่าฉันฝัน อยู่ยังไม่ตื่น?
เธอฝันอยู่อะไรกันเล่า! บุริศร์พาเธอมาจากโรงพยาบาล ตอนนี้อยู่ที่บ้านเดี่ยวของเขาที่ริมทะเล เขาพูดว่าที่นี่ไม่มีใคร ให้เธอพักฟื้นเงียบๆอย่างสบายใจได้เลย”
คมทิพย์เทน้ำร้อนให้กับนรมหนึ่งแก้ว
บรมนูพิงอยู่บนเตียง มองดูสไตล์การตกแต่งสไตล์ เมดิเตอร์เรเนียน ในห้องนี้ ยิ้มแย้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
“พวกเธอนี่น่ะทําอะไรรวดเร็วทันใจกันเลยจริงๆ เธอบอก กับบุริศร์ใช่มั้ย เธอกับดุลยาตาต่อตาฟันต่อฟันแล้ว ไม่ อย่างนั้นเขาก็ไม่พาฉันออกมาอย่างกระทันหันแบบนี้หรอก”
มุมปากของคนทิพย์กระตุกแป๊บนึง
“ฉันต้องชื่นชมเธอว่าภรรยาย่อมเข้าใจในตัวสามีอยู่แล้ว
ใช่รึเปล่า? ”
“เธอนี่ไม่อายบ้างเลย! ”
คมทิพย์จนคําพูดไปเลยทีเดียว
ตอนนีมรมนไม่ปกปิดความสุขของเธอเลยสักนิด โอ้อวด ต่อหน้าเธอแบบไม่รู้ตัว เธออิจฉาจะแย่อยู่แล้ว
“ได้ได้ได้ ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอมีความสุขมากเลยจริงๆ พอใจ รึยัง? ขอร้องหล่ะนะ ก็แค่คบกัน ต้องโอ้อวดขนาดนี้เลย หรอ?”
นรมนหัวเราะออกมา
ใช่ล่ะสิ ก็แค่คบกันเท่านั้นเอง แน่จริงก็คบใครสักคนให้ ฉันดูบ้างสิ! ”
“นรมน เธออย่ากระตุ้นฉันเชียวนะ บีบบังคับฉัน ใจร้อนขึ้น มาเมื่อไหร่ ฉันออกไปลากผู้ชายกลับมาหนึ่งคนแล้วก็เอามา ให้คุณดูเดี๋ยวนี้เลย”
คมทิพย์เงยหน้าขึ้นมาปุ๊บ หน้าตาเจ๋งมากเลยทีเดียว
นรมนกลับหัวเราะและพูดว่า “ยังต้องออกไปจากอีก หรอ? ในบ้านน่าจะมีคนสำเร็จรูปหนึ่งคนแล้วมั้ง? ฉันดูๆไป แววตาที่คุณมองผู้ช่วยพฤกษ์มันต่างกันยังไงก็ไม่รู้
“นรมน แกหุบปากไปเลยนะ!
คมทิพย์ปิดปากนรมนไว้ ทำให้นรมนไม่หยุด
ข้างนอกเสียงกริ่งดังขึ้นมากะทันหัน
คมทิพย์อึ้งเล็กน้อย พูดเสียงทุ้มต่ำว่า “ฉันออกไปดูหน่อย
“เลย! ”
ล”
นโมนไม่ได้ห้ามไว้
สําหรับเธอ ที่นี่เป็นถิ่นของบุริศร์ น่าจะค่อนข้างปลอดภัย และค่อนข้างวางใจได้
คมทิพย์เพิ่งเปิดประตูห้องนอน ก็เห็นพฤกษ์พาชายนึง
หญิงนิ่งเข้ามาแล้ว
ผู้หญิงยังได้รับบาดเจ็บนิดหน่อยด้วย น
บริศ ออกมาจากห้องครัว ขณะที่เห็นพวกเขาอึ้งไปแป๊บ
“นาวิน ธิดา? พวกนายมาได้ยังไง?
นาวินมองหน้าบุริศร์ ไม่รู้ว่าควรเอ่ยปากยังไงดี สุดท้าย ธิดาเป็นคนเอ่ยปากเอง
“ประธานบริศ คะ ดิฉันกับนาวินได้ตัดสินใจกันแล้วว่า ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เราจะคอยเฝ้าท่านกับคุณนายเองค่ะ ถ้าหากพวกท่านยังเชื่อใจเรา เราจะปรนนิบัติรับใช้ท่านสอง สามีภรรยาอย่างจงรักภักดีและจริงใจค่ะ”
บริศร์นิ่งไปสักพัก คิดไม่ถึงธิดาจะตัดสินใจแบบนี้
เขามองดูนาวิน ถามว่า “นายก็จะอยู่ที่นี่ด้วย? ไม่ไปต่าง ประเทศแล้ว? ”
” ตาอยู่ไหน ผมก็อยู่นั่นครับ
นาวินไม่พูดมาก
บุรีศรีพูดเสียงทุ้มค่ว่า เรื่องนี้ฉันตัดสินใจเองไม่ได้ เดี๋ยวไปถามคุณนายดูสิว่าเธอว่ายังไง
บรมบนอนอยู่บนเตียงได้ยินอย่างชัดเจนแล้ว
* เธอสังเลเล็กน้อย
ธิดากับนาวินเคยเป็นศัตรูของพวกเขา ตอนนี้กลับต้องกา รอยต่อด้วยตัวเอง ดีหรือไม่ดีกันและ
คมทิพย์มองหน้าพระนถามว่า “เธอว่ายังไงหละ
“ไม่รู้คือหมายความว่า? จะอยู่ก็อยู่ไป หรือไม่ก็ให้พวก เขาออกไปเลย ถ้าหากเธอรู้สึกสังเล ถ้างั้นก็อย่าให้อยู่เลย ฉันลงไปพูดกับพวกเขาเอง เธอให้พวกเขาไป
พูดอยู่คุมทิพย์ก็จะลงไปเลย กลับถูกแรมมตะโกนตั้งไว้
“ให้พวกเขาอยู่และมือของพวกเขาต่างไม่เลวเลยที เดียว ถ้าหากจริงใจกับฉันจริงๆ ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีนะ”
ได้ยินบรมนูพูดแบบนี้ ผมทิพย์ถามทันทีว่า เธอคิดดีแล้ว
“ฉันรู้แล้ว ไม่มีอะไรหรอก พูดแบบนี้เถอะนะ ฉันเคยได้ยิน บุรีตร์พูดว่า ขณะที่ฉันสลบอยู่ ธิดาเคยมาเยี่ยมกัน ฉันคิดว่าเธอน่าจะอยากอยู่จริงๆแหละ”
คําพูด ของนรมนูทําให้คุมทิพย์ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่า ไหร่ เพียงแต่ว่าในเมื่อเป็นความคิดเห็นของนรมน เธอก็ไม่ พูดอะไร แต่พูดกับข้างล่างไปโดยตรงว่า “นรมนพูดแล้วว่า ให้พวกเขาอยู่เถอะ เพียงแต่ว่าธิดาคนนั้น คุณบาดเจ็บไปทั่ว ร่างกายแบบนี้ก็ดูแลไม่ได้หรอก รักษาบาดแผลก่อนเถอะ นะ”
ธิดารีบพูดว่า:”บาดเจ็บแค่นี้ดิฉันไม่เป็นไรหรอกนะคะ ”
“ในเมื่อคุณนายให้คุณรักษาบาดแผลก่อน คุณก็รักษา
บาดแผลก่อนเถอะ เรื่องของวันข้างหน้าค่อยว่ากันเถอะนะ”
บริศ พูดจบ มองหน้าคมทิพย์นึงครั้ง จากนั้นเข้าไปใน ห้องครัวอีกครั้ง
คมทิพย์มองเห็นหน้าตาของบริศร์ซึ่งสวมใส่ผ้ากันเปื้อนไว้ พูดกับนรมนแบบล้อเล่นว่า “บริศ บ้านเธอ หน้าตาท่าทางที่ เข้าไปในห้องครัวหล่อเชียวนะ!
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
