บทที่ 325 ฉันหวังให้คุณปลอดภัย

นรมนรีบหยิบมือถือขึ้นอย่างรวดเร็ว พบ ว่าเป็นสายเรียกเข้าจากบริศ

บริศร์โทรมาในตอนนี้ นรมนรู้สึกไม่ สบายใจมาก

“ปริศร ? ว่าไงคะ ? ”

เสียงของนรมน ความร้อนรน

หลังจากบุรีศรได้ยินก็เอ่ยถามเสียงเบา ว่า : “กังวลมากหรอ ? ”

“อืม นิดหน่อย เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฉัน ทําอะไรแบบนี้”

นรมนไม่ได้ปิดบังบริศร์

ระหว่างเธอและบุริศร์ พวกเขาไม่มีความ ลับต่อกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งทั้งหมดนี้บุริศร์ เป็นคนสอนเธอ เธอจึงยิ่งไม่มีอะไรที่ไม่ สามารถพูดกับบุรีศร์ได้ บุรีศร์เอ่ยถาม : “ให้ผมไปอยู่เป็นเพื่อน

ไหม ? ”

“ไม่ต้องหรอก”

นรมนปฏิเสธทันที สิ่งนี้ทำให้บริศร์รู้สึก หดหู่ไม่น้อย

ตอนนี้คุณปฏิเสธผมอย่างตรงไปตรงมา

สังเลยนะ ! ”

“แค่กๆ ! ”

นรมนอดกระแอมออกมาทันทีและแก้ตัว

ว่า : “คุณก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น ฉันเป็นห่วงคุณ จากสภาพร่างกายของคุณฉัน ไม่อยากให้เหนื่อยเกินไป

“ผมเข้าใจ”

มุมปากของบริศ โค้งขึ้นเล็กน้อย

เขาจะไม่รู้ว่านรมนคิดอะไรอยู่ได้

อย่างไร ? เพียงแค่อยากแกล้งผู้หญิงคนนี้เล่น เพื่อหลีกเลี่ยงความตึงเครียดมากเกินไป “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องธิดา ถึงแม้เวลา จากผ่านไปนานแล้ว แต่จะต้องอดทนสัก หน่อย ธิดาได้รับการฝึกฝนอย่างเชี่ยวชาญ ตั้งแต่เด็ก ถึงแม้จะพบกับเรื่องอะไร ไม่มีทางมี พิรุธ ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกที่เธอมีต่อนาวิน ไม่มีทางเกิดเรื่องหรอก ”

ได้ยินบุรีรัศ พูดแบบนี้ นรมนถอนหายใจ เล็กน้อยและกล่าวว่า : “คุณว่าพวกเราไม่ ร้ายกาจไปใชไหม ? ใช้ความรู้สึกของคนอื่น มาคุกคามให้ธิดาทํางานให้พวกเรา ความจริง ฉันรู้สึกไม่ค่อยดี”

“คุณยังคงใจอ่อน”

บริศ คาดเดาล่วงหน้าว่านรมนจะต้อง เป็นแบบนี้ เนื่องจากเธอเพิ่งทำเรื่องแบบนี้เป็น ครั้งแรก มักจะคิดว่าเรื่องมากมายจะต้องจบลง อย่างสวยงาม แต่บนโลกใบนี้มีเรื่องมากมาย จบลงอย่างสวยงามที่ไหนกัน ?

นรมนก็รู้ว่าแบบนี้ไม่ดี เพียงแต่เมื่ออยู่ ต่อหน้าบุริศร์ถึงจะสามารถพูดสิ่งที่อยู่ในใจ ของตนเองได้

“ก็มีบ้าง รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

“เดี๋ยวก็ชินไปเอง”

บริศ พูดอย่างเรียบเฉย ทันใดนั้น

โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

นรมนชะงักไปเล็กน้อย รู้สึกตึงเครียด น มาอีกครั้ง

“ข่าวจากธิดาหรือเปล่า ? ”

“ผมวางสายก่อนนะ ดูว่าสถานการณ์เป็น อย่างไร ผมจะแจ้งคุณอีกที”

บริศ พูดจบก็วางสายทันที

ได้ยินเสียงร้อนรนจากปลายสาย นรมน รู้สึกกระสับกระส่ายมาก

สําเร็จหรือเปล่านะ ?

ป้าโอจับพิรุธได้หรือเปล่า ?

นี่เกี่ยวข้องกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา และคุณนายตระกูลโตเล็ก จนแม้กระทั่งชีวิต ของคนอื่นๆ

นรมนรอคอยด้วยความร้อนใจ

คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงไม่ฟื้นขึ้นมา เครื่องช่วยหายใจก็กระพริบอย่างเป็นจังหวะ เช่นเคย แต่สําหรับนรมน ทั้งหมดนี้มันช่าง ทรมานเหลือเกิน

ในที่สุดขณะที่เธอกําลังจะทนไม่ไหว บุรี ศรีก็โทรเข้ามาอีกครั้ง

“นรมน ธิดาเกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย ผมจะ อาจจะไปดูสักหน่อย

เสียงของบริศ เคร่งขรึม

หัวใจของนรมนหล่นวูบทันที

“ไหนบอกว่าธิดาได้รับการฝึกอย่าง เชี่ยวชาญตั้งแต่เด็ก ไม่มีทางเกิดเรื่องได้ ? ”

“ไม่มีอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ ผมจะไปที่นั่น คุณอย่าเป็นห่วง วางใจได้ ผมจะทำให้คุณย่า ของคุณหายดี”

คําพูดของบุรีศร่ทําให้นรมนรู้สึกกังวล นมาอีกครั้ง

“บอกฉันมา ฉันจะไป คุณอยู่ในโรง พยาบาลไปเถอะ”

นโมนพูดออกมาทันที

“ไม่ได้ ! ”

บริศร์ก็รีบปฏิเสธทันที

เขารู้ความสามารถของนรมน ไม่ว่าฝีมือ ของนรมนจะเป็นอย่างไร เขาจะไม่ยอมให้นร มนต้องเจอกับอันตราย

แต่สําหรับนรมน ตอนนี้ร่างกายของบุรี ศรก็แย่มากๆ

เธอเป็นห่วงบุริศร์ ยิ่งกังวลว่าจะเป็นกับ

ก

แต่ถ้าตอนนี้เถียงกับบุริศร์ นรมนรู้ว่า ตนเองไม่มีทางชนะเขาได้ เมื่อคิดแบบนี้ นรมนจึงส่งเสียงโอดโอย ออกมาทันที จนบุรี ตกใจร้องถาม

“เป็นอะไรไป ? ”

“ไม่มีอะไร เพียงแค่ปวดท้องขึ้นมา กะทันหัน คุณอากับแม่ของฉันออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหนกัน ตอนนี้ฉันเฝ้าคุณย่าอยู่ออก ไปไหนไม่ได้ คุณสามารถแวะมาหาฉันได้ ไหม ? เอาของมาให้ฉันหน่อยสิ”

เสียงของนรมนอ่อนแอเล็กน้อย

บุรี ร้รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที “คุณต้องการอะไร ผมจะรีบเอาไปให้

คุณ”

“ผ้าอนามัย ประจําเดือนของฉันน่าจะมา

เสียงของนรมนเบามาก และมีความ เกรงใจอยู่ในนั้น

บริศร่งงงวยขึ้นมากะทันหัน ราวกับไม่คิด

ว่านโมนจะพูดแบบนี้ เขากระแอมอย่างเก้อเขินและกล่าว ว่า : “รอผมสักพัก ผมจะรีบไป

“อืม ! ”

หลังจากทั้งสองคนวางสาย สีหน้าของ นรมนยังมีเลือดฝาดเล็กน้อย เพียงแต่ดวงดา กลับฉายความดื้อร้นชันมาแวบหนึ่ง

เธอสั่งให้กิมจิเตรียมเข็มยาชาให้ตนเอง อย่างรวดเร็ว จากนั้นซ่อนไว้ในชายเสื้อ

มองคุณนายทวีทรัพย์ธาดาที่ยังคงไม่ ได้สติ นรมนก้าวไปข้างหน้าและเอ่ย

ว่า : “คุณย่า หนูรู้ว่าตอนนี้คุณย่าต้องการให้ หนูอยู่เป็นเพื่อน อย่างไรเสียงอีกสักพักบุริศร์ จะมา ให้หลานเขยอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าดีไหม คะ ? เขาก็เป็นผู้ป่วย ทั้งสองคนเหมาะที่จะอยู่ ด้วยกัน หนูไม่สามารถทนเห็นคุณย่าหลับไป แบบนี้ได้อีก และหนูก็ไม่สามารถทนเห็นผู้ชาย ที่หนูรักเกิดเรื่องขึ้นได้ ป้าโอโหดเหี้ยมอำมหิต ครั้งนี้เธอได้เริ่มเผชิญหน้ากับหนูแล้ว เธอจะ ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ในเมื่อหนูรู้เรื่องเหล่านี้ บุริศร์ ก็ต้องรู้ ดังนั้นหนูไม่อาจให้เขาเจอกับอันตราย อีกสักพักเขาจะมาถึง คุณย่าเฝ้าเขาแทนหนู ได้ไหมคะ ? รอหนูกลับมา หนูจะมารินชาให้ คุณย่าด้วยตัวเอง”

นโมนพูดออกมาอย่างชัดเจน แต่ คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงไม่มีการตอบ สนอง

คนแก่เป็นลมหมดสติไม่ควรเป็นแบบนี้ ทุกคนต่างพูดว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเป็นลม หมดสติไป แต่นรมนคิดว่าเธอน่าจะโดนยาพิษ

เกรงว่าเพื่อคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เธอ จำเป็นต้องเข้าถ้ำเสือของป้าโอสักครั้ง

เมื่อคิดได้แบบนี้ นรมนห่มผ้าให้คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดาเบาๆ จึงมองไม่เห็นนิ้วมือของ เธอที่ขยับเล็กน้อย

เมื่อบุริศร์มาถึงห้องผู้ป่วย นรมนกำลัง ฟุบอยู่ตรงหน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา มองดูไร้เรี่ยวแรงมาก “นรมน ! ”

บริศร์รู้สึกสงสารจับใจ รีบเดินเข้าไปหา

นรมนได้ยินเสียงจึงเงยหน้าขึ้น สีหน้า ซีดเซี้ยวทำให้บริศร์ยิ่งเป็นห่วง

ปวดมากเลยใช่ไหม ? อยากไปหาหมอ หรือเปล่า ? ”

บริศ เป็นห่วงแทบแย่ แววตานั้นทำให้ นรมนรู้สึกละอายใจไม่น้อย เพียงแต่หายไป อย่างรวดเร็ว

“ฉันไม่เป็นไร อาจเพราะอากาศเย็น จึง ปวดท้องเล็กน้อย”

ผมนวดให้นะ”

บริศ นําผ้าอนามัยวางไว้ด้านข้าง ย่อตัว ลง ยกเสื้อของนรมนขึ้นเบาๆ ยื่นมือเข้าไปบน หน้าท้องของเธอ

มือของเขาร้อนมาก และอบอุ่นมาก เมื่อ วางบนหน้าท้องของนรมน เธอรู้สึกเพียงความ อบอุ่นจากฝ่ามือของบุริศร์ทะลุเข้าไปในท้อง ของเธอ และซึมเข้าไปในกระแสเลือด

ผู้ชายคนนี้ไม่ค่อยพูดจาน่าฟัง แต่มักจะ ให้การดูแลและความเอาใจใส่ในเวลาที่เธอ ต้องการที่สุด

นรมนมองหน้าเขา ในใจสั่นไหวด้วย คลื่นที่ซัดสาด

ผู้ชายแบบนี้ เธอจะยอมให้ไปเจอกับ อันตรายได้อย่างไร ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งร่างกายของเขายัง ไม่ดีมากๆ อาการบาดเจ็บบนร่างกายยังไม่ หายดี

คิดถึงตรงนี้ บรมนดึงเข็มฉีดยาออกมา จากแขนเสื้อ ถือไว้ในมือด้วยสีหน้านิ่งเฉย และกล่าวเสียงเบาว่า : “บุริศร์”

“อืม ? ”

บริศ คิดว่านรมนยังรู้สึกเจ็บปวดมาก เสียงเบามาก จึงเพิ่มน้ำหนักมือขึ้นเล็กน้อย นรมนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบล้อม ตนเองอีกครั้ง หางตาชุ่มชื้นขึ้น แต่ดวงตากลับ เปี่ยมล้นไปด้วยความเสน่หา

“บุริศร์ ฉันรักคุณ”

การเปิดเผยความรู้สึกอย่างกะทันหัน ทําให้บริศ งงงวยเล็กน้อย เพียงแต่มองไม่ เห็นความอ่อนโยน

“อืม ผมรู้แล้ว”

บริศ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

นรมนมองรอยยิ้มของเขา ช่างสวยงาม มีเสน่ห์มาก เธอรู้สึกว่าตนเองมองทั้งชีวิตก็ยัง

ไม่พอ

“ฉันเคยบอกคุณหรือเปล่า ว่าคุณหล่อ

มากเลย ?

“เหมือนจะไม่เคยนะ”

บุรีสร์รู้สึกว่าวันนั้นรมนดูแปลกไป เหมือนมีท่าทางกังวลมาก เขามองหน้าเธอ และกล่าวด้วยเสียงทุ้ม ค่า : “คุณวางใจเถอะ ฝีมือของผมมีคนเพียง ไม่กี่คนที่สามารถต่อกรได้ นอกจากนี้ถึงแม้จะ เป็นถ้ำเสือ ป้าโอก็ไม่มีทางทําอะไรผม คุณไม่ ต้องกังวล ผมจะต้องเอายาถอนพิษมาให้ได้

ดวงตาของนรมนร้อนผ่าว เธอรีบหันไป ด้านข้าง และกล่าวเสียงเบาว่า : “คุณมั่นใจ ขนาดนั้นเลย ? แท้จริงแล้วป้าโอมีประวัติ อย่างไร ? คุณหมอในโรงพยาบาลถึงกับแก๊ ปัญหาไม่ได้ ? ”

บริศ สายหน้า

“ป้าโอมาจากครอบครัวแพทย์แผนจีน พวกเขามีความสูตรลับบางอย่างที่คนนอกไม่ อาจล่วงรู้ได้ ถึงแม้คุณหมอจะดูออกว่าป่วย แต่ มียาพิษบางอย่างยังต้องใช้เวลาศึกษา ไม่ว่า จะเป็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาหรือแม่ของผม อาจจะรอไม่ถึงวันที่คุณหมอศึกษาค้นคว้าส่วน ผสมเพื่อนำมาช่วยชีวิต ตอนนี้ป้าโอคือความ หวังเดียวของผม พวกเราทำได้เพียงแค่ลอง เสียง”

บรมนมักจะรู้สึกว่าเป็นคนกลับมา ตลอด แต่เกี่ยวกับตัวตนของโอ ไม่มีใคร สามารถตรวจสอบได้ชัดเจน เหมือนกับได้รับ การปกป้องเอาไว้ไปโดยปริยาย

คนๆนี้คือใคร พระไม่รู้ แต่รู้ว่าตอนนี้ พวกเขาอันตรายมาก

แม้แต่เธอก็รู้ว่าป้าโอคือความหวังเดียว ของตนเอง ป้าโอไม่มีทางติดกับลักง่ายๆแน่

คิดถึงตรงนี้ นรมนรู้สึกว่าตนเองอาจจะ หุนหันพลันแล่นไป ที่ไม่มีกรวมมือกับตนเอง ก่อน อาจจะโง่เขลาไปรับ

เพียงแต่เรื่องนี้เธอไม่ได้พูดอะไรกับบริ ศร์ แค่เพียงส่งยิ้มอ่อนโยบให้เขาและเอ่ยถาม

ว่า : “คุณจะกลับมาอย่างปลอดภัยใช่ไหม ?

“ใช่ !”

บุรีศร์ปลอบขวัญบรม ซึ่งยิ้มสวยงามให้

เธอ มือของนรมนลูบศีรษะของบุรีศร์เบาๆ จากนั้นค่อยๆเลื่อนลงมา หยุดตรงบริเวณลำ คอของเขา

“บริศร คุณรู้เอาไว้นะ ฉันไม่อยากให้คุณ ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อยเลยจริงๆ ความรู้สึก แบบนี้ก็เหมือนกับที่คุณเป็นห่วงฉัน”

“ผมเข้าใจ วางใจเถอะ ผมจะดูแลตัวเอง ดีๆ ไม่ต้องเป็นห่วงผม

บริศ มองแววตาที่มีความห่วงใยของนร มน อดกล่าวด้วยรอยยิ้มไม่ได้

นรมนพยักหน้า ส่งยิ้มให้บุรีศร์บางๆและ กล่าวว่า : “จํานําของฉันเอาไว้ ฉันหวังแค่ เพียงคุณปลอดภัย ไม่ว่าจะตอนไหนๆ ก็อยาก ให้ปลอดภัย”

“ผมจะต้องปลอดภัย ! ”

บริศร์รู้สึกว่าสีหน้าของนรมนดีขึ้นเล็ก น้อย อาการปวดท้องน่าจะบรรเทาลง เขาดึง มือตนเองกลับมา และจับเสื้อของนรมนลง กำลังคิดจะพูดอะไรสักอย่าง ก็ได้ยินนมนพูด นมากะทันหัน : “บริศร์ ขอโทษนะ”

“อะไรหรอ ? ”

บุรีศร้งงงวยเล็กน้อย ยังไม่ทันจะได้ถาม อะไร ของเหลวเย็นๆก็ถูกดันเข้าไปในหลอด เลือดแดงบริเวณลำคอของเขา

“นรมน คุณ…….”

เขาตกตะลึงสุดๆ แต่กลับไม่สามารถ

ต้านทานฤทธิ์ยาได้ สลบลงบนตักของนรมน ทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ