บทที่ 314 ดูสิว่าคุณจะทำอย่างไร

ฟอนรมนเห็นนรมนยังปฏิเสธที่จะพูดความจริง ก็อดไม่ ได้ที่จะถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “ลูกชอบบุริศร์มากเลยใช่ไหม? ถึงยอมให้ตัวเองกับลูกได้รับความไม่ยุติธรรมเพื่อเขา?”

เปล่านะคะ พ่อ ฉันไม่ได้รับความอยุติธรรมอะไรเลย ฟอ

“ ได้ยินอะไรมากันแน่?

นรมนรู้สึกว่าความเข้าใจผิดจะค่อนข้างมากทีเดียว

แค่บุริศร์ช่วยชีวิตเธอโดยไม่คำนึงถึงความตาย เป็นไป ไม่ได้ที่เธอจะยอมได้รับความไม่ยุติธรรมในตระกูลโตเล็ก

พ่อนรมนส่ายหน้าพูดขึ้น “ลูกอย่าโกหกพ่อ ถึงพ่อจะแก่ แต่ตาไม่ได้บอดนะ ลูกดูหน้าลูกสิ แล้วดูหน้ากานต์ ถ้าบอกพ่อ ว่าไม่เป็นอะไร ตีให้ตายยังไงพ่อก็ไม่เชื่อ เขาบอกว่าจะตีคน ห้ามตีที่หน้า ตระกูลโตเล็กนี่ทำเกินไปแล้ว ถึงได้ตีหน้าลูกกับ หลาน นี่รังแกพวกเราตระกูลธนาศักดิ์ธนมากเลย! ลูกก็ไม่ต้อง รู้สึกอายนะ ยังไงตระกูลทวีทรัพย์ธาดากับพวกเราก็มีความ สัมพันธ์กัน จริงๆ ไม่ได้หรอก พ่อจะไปหาคนในตระกูลทวี ทรัพย์ธาดา พ่อจะถามพวกเขา ลูกสาวของครอบครัวเราได้ รับความไม่ยุติธรรม พวกเขาจะสนหรือไม่สน? ”

ได้ยินพ่อนรมนพูดแบบนี้ นรมนก็เข้าใจแล้ว

เธอพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “พ่อ พ่อเข้าใจผิดแล้ว แผลบน หน้าฉันกับกานต์ไม่เกี่ยวกับตระกูลโตเล็กนะคะ” ฟอนรมนได้ยินแล้วก็ประหลาดใจมาก

จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องนลินให้ฟังอีกครั้ง

“บนโลกใบนี้มีคนไม่รู้จักความดีความเลวขนาดนั้นเลยเห รอ? ลูกช่วยชีวิตเธอที่เขตฐาน เธอไม่สํานึกบุญคุณ แถมยัง แบล็กเมล์ลูกอีก? คนแบบนี้คิดยังไงกันแน่?

ฟอนรมนโกรธแทบตาย

นรมนเห็นเขาโกรธ ก็ต้องพูดปลอบ “เอาเถอะพ่อ เรื่องนี้ มันผ่านไปแล้ว บุรีศร์ก็ไล่เธอออกไปจากเมืองชลธีแล้ว ต่อไป จะไม่มารบกวนพวกเราอีก แล้วพ่อคิดจริงๆ เหรอว่าหลานชาย พ่อใจดี? ถ้าเขาไม่อยากให้นลินตี นลินก็ตีเขาไม่ได้หรอก”

“ลูกพูดอะไรน่ะ? กานต์ยังเล็กขนาดนั้น เขาจะต่อต้าน ผู้ใหญ่ได้เหรอ? พวกคุณก็เหมือนกัน คนเยอะขนาดนี้ไม่คิดว่า จะดูแลเด็กคนเดียวไม่ได้ ให้เด็กโดนรังแกจนเป็นแบบนี้ ดูสิ หน้าหลานชายฉันกลายเป็นยังไงแล้ว”

พ่อนรมนพูดอย่างสงสารมากๆ ราวกับว่าตอนนี้ไม่มีใคร สําคัญเท่าหลานชายเขาแล้ว

ความรักระหว่างปู่ย่ากับหลาน นรมนก็เข้าใจดี แต่ในใจ กลับมีความสุขมาก

“เอาล่ะ พ่อ เรื่องนี้มันผ่านไปแล้ว ฉันกับกานต์ไม่เป็น อะไร อยู่ที่ตระกูลโตเล็กก็มีความสุขดี พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะ ตอนนี้พ่อกับแม่ต้องดูแลสุขภาพให้ดี ฉันถึงจะวางใจ”

นรมนลูบหลังพ่อนรมนขณะที่พูด

ฟอนรมนมองนรมนตรงหน้า พูดขึ้นอย่างค่อนข้างปลื้ม ใจ “ทางด้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาลูกต้องให้ทัศนคติ ไม่ว่ายัง ไง ตอนแรกพ่อกับแม่สับสนยุ่งเหยิง เสียสถานะของลูกไป ตอนนี้ลูกกลายเป็นคนที่ไม่มีสถานะ เรื่องนี้ยังติดอยู่ในใจพ่อ กับแม่มาตลอด รู้สึกผิดต่อลูกมาก”

“พ่อ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับพวกคุณ ตอนแรกพวกคุณก็ ไม่รู้ ถูกคนหลอกใช้

พูดถึงเรื่องนี้ จิตใจนรมนก็รู้สึกไม่ดีอย่างมาก

อยู่กับรเมศมาห้าปี สุดท้ายไม่คิดว่าจะจบลงแบบนี้ ครั้ง หนึ่งเธอคิดว่าถึงแม้ทั้งสองคนจะเป็นคนรักกันไม่ได้ อย่างน้อย ก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่ไม่คิดเลยว่า แม้แต่เพื่อนก็ยังเป็นไม่ได้

หลายๆ เรื่อง ถ้าฉีกหน้าไปแล้ว มันไม่มีทางฟื้นฟูได้จริงๆ และรเมศก์เล่นงานคนที่สำคัญที่สุดของเธออยู่หลายครั้ง นร มนไม่สามารถทําเหมือนทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนได้

จริงๆ

ฟอนรมนกลับตำหนิตัวเองอยู่บ้าง

“ถึงจะพูดแบบนี้ แต่สุดท้ายก็เพราะพ่อกับแม่สูญเสีย สถานะของลูกไป ในเมื่อตระกูลทวีทรัพย์ธาดาให้สถานะกับ ลูกได้ ต่อไปลูกก็เรียกนรมน ทวีทรัพย์ธาดา พ่อกับแม่ก็ไม่ว่า อะไร”

ถึงจะพูดแบบนี้ แต่นรมนก็มองออกว่าพ่อนรมนรู้สึกเศร้า

มาก

นรมนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “พ่อ ฉันเคยบอกแล้ว ฉันเป็น ลูกสาวของพ่อกับแม่ ตลอดไป ฉันชื่อนรมน ทางด้านตระกูล ทวีทรัพย์ธาดาก็ตกลงแล้ว”

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาทำให้สามีภรรยาแก่ๆ อย่างเรา สองคนละอายใจมากเลย”

“เอาล่ะ พ่อ เรื่องนี้พ่อไม่ต้องเก็บไว้ในใจแล้ว พ่อกับแม่ ” สบายดี ฉันก็สบายใจ รู้ไหม?

นรมนปลอบผ่อนรมนสักพักหนึ่ง แล้วกลับไปที่ห้องคนไข้

กับเขา เพราะกานต์อยู่เป็นเพื่อน อาการป่วยของแม่นรมนก็ดีขึ้น ไวมาก ถึงขนาดให้คุณหมอดำเนินการให้เธอออกจากโรง พยาบาลในช่วงบ่าย

นรมนถามคุณหมอ คุณหมอบอกว่าไม่เป็นอะไร เธอจึงให้ แม่นรมนดำเนินการออกจากโรงพยาบาล หลังจากแม่นรมนกลับบ้านแล้ว ก็เริ่มยุ่งกับการทําอาหาร

ให้กานต์ทาน

กานต์ทำอะไรไม่ถูกนิดหน่อยกับการกระตือรือร้นของ คุณยาย พูดกับหม่ามี้ด้วยรอยยิ้ม “ผมจะกลายเป็นเจ้าอ้วน ไหมฮะ?”

“ถึงลูกจะเป็นเจ้าอ้วน ก็เป็นเจ้าอ้วนแสนน่ารัก” นรมนหยิกแก้มกานต์แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม กานต์ก็ทําได้แค่ยิ้มอย่างหมดหนทาง

เพราะในโรงพยาบาลมีแบคทีเรียมากเกินไป และกานต์ก็ เกือบกลายเป็นสุดที่รักของแม่นรมน นรมนก็รู้สึกว่าถ้าให้ กานต์อยู่กับแม่นรมนชั่วคราว ก็จะทำให้อารมณ์เธอดีขึ้น หน่อย

สําหรับการเตรียมการของนรมน กานต์ก็ไม่ได้มีความ เห็นอะไรอยู่แล้ว แค่โทรบอกคุณนายโตเล็กและกมลสัก หน่อย

นรมนอยู่ที่บ้านสักพักก็กลับมาที่โรงพยาบาล

บริศ ตื่นแล้ว ตอนที่พบว่านรมนไม่อยู่ก็เป็นห่วงอยู่บ้าง ต่อมาได้ยินว่าไปที่ตระกูลธนาศักดิ์ธน ก็วางใจลง แต่กลับให้ พฤกษ์ไปรอข้างนอกอีกครั้ง นรมนเพิ่งออกมาจากตระกูลธนาศักดิ์ธนก็เจอพฤกษ์

ทําไมคุณมาอยู่ที่นี่?” “คุณนาย ประธานบริศร์ให้ผมมารรับคุณ

พฤกษ์พูดด้วยรอยยิ้มกว้าง เขามองออก บุริศร์ปฏิบัติกับ นรมนดีมากจริงๆ ดีจนสามารถทำได้ทุกอย่าง

ถึงนรมนจะไม่ได้พูดอะไร แต่มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย

“ความเอาใจยากของเขาหายไปแล้วเหรอ?”

“ประธานบุรีศร์ก็เป็นแบบนั้น คุณนายอยู่กับประธานบุรี ศร์มาตั้งหลายปีแล้ว ยังไม่รู้จักประธานบุริศร์อีกเหรอครับ? คุณอย่าทะเลาะอะไรเล็กๆ น้อยๆ กับเขาเลยครับ”

คำพูดของพฤกษ์ทำให้ความรู้สึกนรมนชัดเจนยิ่งขึ้น “แต่ความเอาใจยากของเขาน่ะ ต้องเปลี่ยน”

“ใช่ๆๆ คุณนายพยายามเข้านะครับ นอกจากคุณ ก็ไม่มี ใครเปลี่ยนเขาได้อีกแล้ว”

พฤกษ์พูดเก่งเป็นพิเศษ

นรมนอารมณ์ดีมาตลอดทาง เมื่อกลับมาถึงห้องคนไข้ บุ ริศร์ก็มาอยู่กับกมลแล้ว และคุณนายโตเล็กก็รีบกลับบริษัทไป จัดการธุระต่างๆ

เมื่อกมลเห็นนรมนก็ดีใจเป็นพิเศษ

“หม่ามี้ ดูสิคะ นี่ตุ๊กตาบาร์บี้ที่แด๊ดดี้ซื้อให้หนู แด๊ดดี้บอก ว่ามันเหมือนกับหนู!

กมลโชว์ของเล่นชิ้นใหม่ของตนเหมือนสมบัติล้ำค่า

นรมนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “แด๊ดดี้หนูซื้อตุ๊กตาบาร์บี้ให้กี ซื้อใจหนูได้แล้วเหรอ?”

“หนูก็ชอบหมา!”

ปากเล็กของกมลหวานเป็นพิเศษ

บริศ เห็นเธอกลับมาอย่างปลอดภัย ก็ยืนขึ้นพูดด้วย ใบหน้าเย็นชา “ฉันจะให้คนไปย้ายห้องคนไข้เข้ามาในห้อง กมล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะอยู่ที่นี่”

“อ้อ!”

นรมนแค่ตอบเรียบๆ หนึ่งประโยค ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร

มาก

บริศ ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดอีกครั้ง ฉันบอกว่าฉันจะอยู่ที่นี่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” “

“อ๋อ”

นรมนตอบกลับอีกครั้ง

ตอนนี้บุริศร์กลัดกลุ้มและโกรธแล้ว หันตัวไปทันทีด้วย ความขุ่นเคือง นอนลงบนเตียงฝั่งตรงข้าม หันหลังให้กับนรมน ทันที

กมลเห็นบุริศร์มีท่าทางแบบนี้ในตอนนี้ ก็ถามขึ้นอย่าง สงสัย “หม่ามี้ แด๊ดดี้เป็นอะไร?”

แด๊ดดี้หนูป่วย ป่วยหนักมาก ไม่ต้องไปสนใจเขา กลับ ไปค่อยให้คุณหมอจัดการเขา มา มาคุยกับหม่ามี้ หนูรู้สึกยัง ไงบ้าง?”

นรมนนั่งตรงหน้ากมล ไม่สนใจบุรีศร์อย่างสมบูรณ์ บริศ ลมหายใจติดอยู่ในลำคอ ขึ้นไม่ได้ลงก็ไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้น่าจัดการจริงๆ เลย

เขารักษาใบหน้าให้เธอ ทำไมเธอไม่รู้จักมากล่อมเขา ไม่คิดว่าตอนนี้ยังเพิกเฉยการมีอยู่ของเขาจริงๆ ! ราวกับคนที่ปฏิบัติกับเขาเหมือนสินค้าซื้อขายก็คือเธอ?

บุรีศรยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ทันใดนั้นก็หันตัวมา เห็นกมลคุย กับนรมนอย่างดีใจเรื่องการเปลี่ยนแปลงของสุขภาพตนเอง ท่าทางดูมีความสุขมากอย่างเห็นได้ชัด

และดวงตานรมนเต็มไปด้วยอารมณ์ สายตาอบอุ่นนั้น อาบไปทั่วกมลอยู่ตลอดเวลา

ฉากนี้จู่ๆ ก็ทำให้บริศร์ประทับใจสุดๆ

นี่คือภรรยาและลูกของเขา!

จากวันนี้ไปจะใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ปีกของเขา เดินไปสู่ อนาคตด้วยกันกับเขา

คิดถึงตรงนี้ ความเศร้าที่อยู่ในใจก็ไม่รู้หายไปได้อย่างไร กลับมีความรู้สึกสงบสุขของชีวิตไหลเวียนอยู่ในใจอย่างเต็ม

เปี่ยม มันอุ่นๆ ร้อนๆ เต็มไปทุกส่วนของร่างกาย

อย่างไรแล้วกมลก็เป็นเด็ก หลังจากตื่นเต้นก็เหนื่อยเล็ก น้อย

เธอพิงในอ้อมอกนรมน พูดขึ้นเสียงทุ้ม “หม่ามี้ ร้องเพลง ให้หนูฟังหน่อย”

“โอเค”

นโมนลบกมลเบาๆ ปากก็ฮัมเพลงกล่อมเด็ก เสียงเพราะ หวานชื่นก็ล่องลอยอยู่ภายในห้อง กมลหลับไปอย่างช้าๆ ดวงตาบุริศร์อ่อนโยนเหมือนน้ำ ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ วางกมลลง นรมนห่มผ้าห่มให้เธอ หันตัวมาก็เห็นดวงตาบุ

ริศร์ที่เต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง

หัวใจเธอเต้นระรัวทันที เต้นเร็วตึกๆๆๆ

“ทำไมมองฉันแบบนี้

“จู่ๆ ก็พบว่าคุณเสียงดี

บริศ พูดคำหวานไม่ค่อยเป็น แต่เมื่อพูดมันออกมาหนึ่ง ประโยค ก็ทำให้สีหน้านรมนเห่อร้อน ถึงขนาดมีความสุขนิดๆ

“เมื่อกี้ยังไม่สนใจฉันไม่ใช่เหรอ?” นรมนเทน้ำให้บริศร์หนึ่งแก้ว

บุริศร์รู้สึกกลัดกลุ้มนิดหน่อย

“ยัยคนนี้ ขาวดำมันกลับหัวกลับหางกันอย่างธรรมชาติ ใช่ไหม? ฉันไม่สนใจคุณตั้งแต่ต้นจนจบเหรอ?

หรือฉันไม่สนใจคุณเหรอ?”

นรมนยัดน้ำร้อนใส่มือบุริศร์ นั่งหน้าเตียงเขาอย่างขำขัน

กลิ่นหอมจางๆ พุ่งเข้าจมูกบุริศร์ ทำให้เขารู้สึกสงบและ สบายใจเป็นพิเศษโดยทันที

ความรู้สึกนี้มีแค่นรมนที่ให้เขาได้

บริศร์มองเธอ พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “และไม่รู้ว่าใคร ปฏิบัติกับฉันเป็นสินค้าสำหรับทําเจรจา ตอนนี้ไม่รู้จะตั้งใจ กล่อมฉันยังไง ยังสะบัดหน้างอนใส่ฉันอีก เฮอะ!

ทันใดนั้นนรมนก็รู้สึกว่าบุริศร์ที่เป็นแบบนี้น่ารักเกินไป แล้ว

“เฮ้ เรื่องนี้คุณคิดจะพูดไปตลอดชีวิตเลยไหม?”

“ใช่ นี่คุณดูถูกฉัน!” บุริศรปนเหมือนเด็ก

นรมนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ผ่านมันไปไม่ได้ใช่ไหม?

“ก็ต้องดูว่าคุณทำตัวยังไง

บุริศร์บิดคอ ขี้เกียจไปมองนรมนโดยตรง

ในตอนนี้ จู่ๆ นรมนก็ยืนขึ้นเอนตัว ขณะที่บุริศร์ไม่เข้าใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น นรมนก็โน้มตัวลงไป จูบหน้าผากเนียนสวย ของบุริศร์ทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ