บทที่ 291กมลจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด

น้ำหนักมือในการใช้มีดของธิดานั้นแรงมาก บุริศร์ขึ้น เครื่องบินได้ไม่นานก็สลบไป

มือของนรมนได้จับมือของบุริศร์ไว้ตลอด รับรู้ได้ถึง ของร่างกายของเขาที่ค่อยๆลดระดับลงมา หัวใจดวงนี้มี ความรู้สึกที่ทรมานอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาได้ช่วยเธอไว้อีกครั้ง

ทำไมต้นถึงเป็นภาระให้เขาทุกครั้ง ?

ถ้าฝีมือของตนเองสามารถดีขึ้นได้อีก ถ้าเธอสามารถ ระวังกว่านี้อีกหน่อย มันก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นใช่ ไหม ?

พูดอยู่ตลอดว่าจะอยู่ข้างกายบุริศร์ตลอด ต้องเทียบ เคียงกับเขาให้ได้ แต่ทุกครั้งที่เจอเรื่องอันตราย ก็จะเป็น เขาที่ช่วยเธอไว้

ทำไมตนเองถึงเชื่อฟังขนาดนี้เนี่ย ?

นรมนโทษตัวเองไม่หยุด กิมจิอยากจะพูดอะไรสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูด

อะไร รีบขับเครื่องบินบินไปยังเมืองชลธี กานต์สงบมากเป็นพิเศษ ถึงขนาดดูไม่เหมือนเด็กเลย

ดวงตาของเธอประกายไปด้วยน้ำตา มองคุณบุริศร์ ด้วยตาไม่กะพริบ ถึงขั้นจับเสื้อของบุริศร์ไว้ ท่าทีที่กังวล แบบนั้นทำให้คนเห็นแล้วสงสารยิ่งนัก นรมนยังจำคำพูดก่อนที่บุริศร์จะหลับตาลงได้

ทำเพื่อกมล

แต่เธอจะเพื่อลูกสาวของเธอแล้วไม่สนใจในความเป็น ความตายของเขาได้ยังไงกัน ?

ไม่นานเครื่องบินก็ขับไปยังโรงพยาบาลเขตทหาร ทางนี้มีคนจัดเตรียมไว้ก่อนแล้วล่ะ

ตอนที่ธรณีเห็นนรมนในใจก็รู้สึกสับสนมาก คุณนาย ทวีทรัพย์ธาดากำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับนรมน แต่นร มนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้

เธอเข้าไปในโรงพยาบาลพร้อมกับปัญหาผู้ป่วย เมื่อคิมเห็นสภาพของนรมน ก็ไปห้ามคุณนายทวี ทรัพย์ธาดาไว้

“เรากลับไปก่อนเถอะ ในเวลานี้ เกรงว่าเธอจะไม่มี เวลาและไม่มีอารมณ์คุยอะไรกับพวกเราหรอกสำคัญ ที่สุดในตอนนี้ก็คือคุณบุริศร์ต้องไม่เป็นอะไร เมื่อเห็นว่า เธอปลอดภัยไม่เป็นอะไร ฉันก็สบายใจแล้ว”

ครั้งแรกคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะไม่อยากยอมสัก เท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าพูด อีกอย่างคนอายุมากแล้ว ก็ จะเหนื่อยง่ายมาก

ธรณีอยู่ตรงนี้ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น แต่กิมจิกลับมอบป้า โอกับธิดาให้กับธรณี

“คุณชายธรณี นายหญิงบ้านเราบอกแล้วว่า เมืองชลธี ในตอนนี้คนของตระกูลโตเล็กยังไม่ถูกจัดการให้สิ้นซาก ครั้งนี้ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ หวังว่าครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้ พวกเขาหนีไปอีกล่ะ”

“วางใจได้ครับ”

ความจริงธรณีอยากเฝ้าดูแลนรมนต่อ เขาเป็นห่วงว่า เรื่องใหญ่นรมนจะไม่สามารถจัดการได้ด้วยตนเอง แต่ ตอนนี้เรื่องเกี่ยวกับป้าโอกับธิดา ธรณีก็ไม่กล้าให้คนอื่น ไปจากการง่ายๆ

เขาพาป่าโอกับธิดากลับไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์

ธาดา

ภายในโรงพยาบาลสงบลงอีกครั้ง

นรมนเห็นว่าดวงไฟในห้องผ่าตัดสว่างแล้ว ใจก็ตื่นเต้น

กังวลมาก

เลือดที่ต้องการก็นำมาส่งถึงแล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าบุริศร์ ที่อยู่ด้านในเป็นยังไงบ้างแล้ว

นรมนเดินไปเดินมาไม่หยุด แต่ในใจก็ยังรู้สึกร้อนใจ

มาก

ภาพในสมองของเธอมีแต่ตอนที่บุริศร์บังมืดนั้นให้เธอ

เสียงดัง”ปั้ง” นรมนตีไปที่กำแพงที่นึง ทำกานต์ตกใจ

หมดเลย

“หม่าม ?”

กานต์เรียกเธอที่นึ่งด้วยความไม่สบายใจ นรมนดึงสติกลับมาได้ “แม่ไม่เป็นไร แค่ร้อนใจนิดหน่อย”

นรมนไม่ได้อยากพูดกับลูกชายแบบนี้ แต่เธอควบคุม ไม่ได้จริงๆ ทั้งตัวเธอสั่นไปหมด

เวลาในการผ่าตัดนานมาก ไปด้านในสว่างตลอด

นรมนไม่รู้ว่าด้านในอยู่ในสถานการณ์ไหนแล้ว แต่ใน ใจนั้นมันเป็นอะไรที่เกินกว่าที่ตนจะรับได้

ในขณะนี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

“แม่ ! ”

นรมนเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของคุณนายโต

เล็ก

เธอจึงได้รับสายโทรศัพท์ นึกว่าคุณนายโตเล็กกำลัง เป็นห่วงและกังวลเรื่องของบุริศร์

คุณนายโตเล็กกลับกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า : “นรมน มี

ข่าวร้ายเรื่องนึงคนต้องรับให้ได้นะ”

“เชิญว่ามาเลยค่ะคุณแม่”

“จู่ๆกมลก็สลบไป สุขภาพร่างกายมีปัญหา เริ่มตัวร้อน ไข้สูงไม่ลดสักที หมอบอกว่าทางที่ดีที่สุดคือต้องทำการ ผ่าตัดรักษาทันทีเลย คุณกับบุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่ ล่ะ?”

เป็นเพราะคุณนายโตเล็กได้แต่เป็นห่วงเรื่องกมล ก็ เลยไม่รู้ว่าตอนนี้บุริศร์เกิดเรื่องแล้ว เมื่อได้ฟังคำพูดนี้แล้ว มือของนรมนเกือบจะถือโทรศัพท์ไม่อยู่ “กมลรอก่อนไม่ได้เหรอคะ ? ”

“รอไม่ได้แล้ว ไข้ของกมลสูงมากเลยตอนนี้ ขนาดให้ น้ำเกลือไข้ยังไม่ลดเลย คุณกับบุริศร์ไม่ต้องสนใจเรื่อง ทางนั้นแล้ว รีบกลับมาเถอะ หมอบอกว่าทางเลือกที่ดีที่สุด คือต้องผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง ไม่งั้นเด็กอาจจะ…”

คุณนายโตเล็กยังพูดไม่จบ แต่นรมนก็รู้ว่าหลายปีมา นี้ ร่างกายของกมลไม่สามารถยื้อไว้อย่างนี้ได้อีกแล้ว เอายังไงดี ?

การผ่าตัดของบุริศร์ยังกำลังดำเนินการอยู่ ถึงแม้ว่า ตอนนี้เขาจะออกมาแล้ว ก็ไม่สามารถทำการผ่าตัดให้กมล ได้ทันทีหรอก

แบบนี้ควรทำยังไงดีล่ะ ?

สามีกับลูกสาวเธอจะไม่สามารถปกป้องรักษาไว้ได้สัก

คนเดียวเลยเหรอ ?

เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการหัวเราะเยาะเย้ยของธิดา

เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมให้พวกเขาอยู่สบายสักคน จะทำให้พวกเขาทั้งครอบครัวไม่สามารถอยู่กันอย่าง พร้อมหน้าพร้อมตาอีก !

นรมนชักอยากจะไปฆ่าธิดาที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ซะเลย ถึงจะทำเช่นนั้นก็ยังทำให้ใจเธอสงบลงไม่ได้ แต่ เธอรู้ว่า เวลานี้เธอทำอะไรไม่ได้เลยทั้งนั้น

เรื่องที่ทำให้คนรู้สึกจนปัญญามากที่สุดในโลกก็คือ การที่คุณเห็นคนสำคัญในชีวิตของตนเองนอนอยู่ในห้อง ฝาตัด แต่ตนกลับช่วยทำอะไรไม่ได้

ถ้าเป็นไปได้ นรมนอยากจะนำอวัยวะทุกส่วนของ ร่างกายมอบให้กับกมล เพราะนั่นมันเป็นชีวิตจิตใจของ เธอเลยล่ะ!

แต่ว่าการจับคู่อวัยวะของเธอมันไม่ตรงกัน ! นรมนร้อนใจจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว เวลานี้จะไปหาไตที่ตรงกันกับกมลได้ที่ไหนล่ะ ?

คุณนายโตเล็กบอกแล้ว คุณหมอบอกว่าทางที่ดีที่สุด คือต้องทำการผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง

2 ชั่วโมง ?

ถึงจะเป็น 2 วัน เธอก็ไม่สามารถคิดวิธีที่ดีสมบูรณ์ แบบได้หรอก

ดวงตาของนรมนแดงหมดแล้ว

เธอโดนตีกลับไปที่หน้าประตูห้องผ่าตัด

ไฟในห้องผ่าตัดยังคงสว่าง ไม่รู้ว่าบุริศร์ที่อยู่ด้านใน กำลังต่อสู้กับเทพเจ้าแห่งความตายหรือเปล่า ถ้าหากว่า ตอนนี้เขายังมีสติอยู่ คาดว่าคงจะต้องสู้ตายนำไตของ ตนเองให้กับกมลโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

แต่ว่าเขาจะทำยังไงดี ?

อีกอย่างเขาเสียเลือดมากแล้ว อาจจะทำการผ่าตัดไม่

ได้แล้ว

นรมนรู้สึกใจตนเองแทบสลาย พระเจ้าช่วย !

นี่ท่านจะเอาชีวิตคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของดิฉันไป จริงๆหรอ ?

นรมนตะโกนพูดในใจ ร่างกายเซล้มลงกับพื้น “หม่ามี ! หม่าม้าเป็นอะไร ? ”

กานต์เห็นนรมนสภาพแบบนี้ ตกใจจนรีบไปพยุงเธอ นรมนเห็นสภาพลูกชายของตนแบบนี้แล้ว ก็น้ำตา คลอโดยไม่รู้ตัว

“กานต์ แม่เสียใจจังเลย”

เธอกอดร่างกายน้อยๆของกานต์ ถึงแม้จะไม่มี ประโยชน์อะไรมาก แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกมีที่พึ่งพาในชั่ว

ขณะ

ขณะนี้เธออยากร้องไห้มาก แต่การร้องไห้ไม่ได้ช่วย

อะไร

ภาพต่างๆของกมลว่า 5 ปีมานี้ได้ผุดขึ้นมาในใจ ถ้า ให้กานต์รู้ว่า พ่อของตนเองเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ กมล กำลังจะจากโลกไป เขาจะรู้สึกยังไง ?

นรมนไม่กล้าพูด ยิ่งพูดไม่ได้ แต่เธอกลับไม่มีทางแก้ นี่ก็เป็นปัญหาที่ทำให้คนเป็นห่วงมากที่สุด

กานต์นึกว่านรมนกำลังเป็นห่วงบุริศร์ เขาตบไหล่นร มนเบาๆพร้อมกล่าวว่า : “หม่าม ผมก็เสียใจเหมือนกัน แต่ ว่าหม่ามสบายใจได้ แด๊ดดี้ต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ เขาเก่ง ขนาดนั้น แข็งแกร่งขนาดนั้น ยังไงก็จะสู้ฝ่าฟันมาได้เพื่อ พวกเราใช่ไหมล่ะครับ ?”

“ใช่จะ ! ”

นรมนพยักหน้า พูดด้วยเสียงแหบ

เขาจะบอกกานต์ยังไงดี ถึงแม้บุริศร์จะสามารถสู้มา ได้ พวกเขาก็อาจจะต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่ ทรมานกว่านี้

ฝั่งกมลไม่มีวิธีช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย

นรมนเจ็บปวดทรมานจนใจแทบสลาย ซักอยากจะ กลับไปดูว่าตอนนี้กมลเป็นยังไงบ้างแล้ว แต่ว่าเธอจะไป ไม่ได้ เธอไปไม่ได้ !

ความสิ้นหวังที่ไร้ขอบเขตล้อมรอบนรมนอย่างแน่น หนา เหมือนกับเถาวัลย์ที่รัดแน่น รัดแน่นขึ้นอีก รัดจนเธอ แทบหายใจไม่ออกแล้ว

ในเวลานี้เอง กิมจิก็เข้ามาจากด้านนอก แล้วรีบมาที่ ด้านข้างของนรมน กล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “นายหญิง ด้าน นอกมีคนมาหาคุณ”

“ใคร ?” =

นรมนในตอนนี้ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น เธอแค่อยากเฝ้า อยู่ที่นี่ เฝ้าดูบุริศร์ อยู่กับความเจ็บปวดของเธอ รับรู้ความ รู้สึกเจ็บนี้อยู่เพียงลำพัง

กิมจิกลับกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “คนที่มาเป็นผู้หญิง บอกว่าสามารถแก้ปัญหาในตอนนี้ของคุณนายได้” “ปัญหาของฉันคืออะไร? ฉันก็แค่….”

คำพูดของนรมนยังพูดไม่จบ ทันใดที่เงยหน้าขึ้น

“เธอพูดว่าอะไร ? ”

“เธอบอกว่าเธอสามารถแก้ปัญหาปัจจุบันของนาย หญิงได้

กิมจิพูดในสิ่งที่พูดเมื่อกี้อีกรอบ

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ความยากลำบากในปัจจุบันของเธอไม่มีอะไรมากไป

กว่าบุริศร์และกมล

บุริศร์กำลังได้รับการช่วยเหลืออย่างฉุกเฉิน ไม่ว่ายัง ไง ก็ต้องได้ผลลัพธ์แน่นอน แต่ฝั่งกมลยังเป็นอะไรที่ไม่ แน่ใจในผลลัพธ์ ถึงขนาดมีร่องรอยของความสิ้นหวังเล็ก น้อย

หรือว่าคนที่มาจะมาเพื่อช่วยกมล?

ทันใดนั้นหัวใจของนรมนก็เอ่ยขึ้น รีบถามว่า “เป็นผู้ หญิงแบบไหน ?”

“อายุไม่มาก บอบบางและน่ารักดี บอกว่ารู้จักคุณ คุณ แค่ออกไปก็รู้แล้ว”

กิมจิรู้สึกไม่ไว้ใจ แล้วพูดอีกว่า “นายหญิง ต้องการคน ไปพร้อมกับคุณมั้ย?”

“ไม่เป็นไร ฉันออกไปเอง!”

นรมนสงบอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง พยายาม ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้คนอื่นดูออกได้ง่าย กานต์กล่าวอย่างไม่ไว้ใจว่า “หม่าม ให้ผมไปกับหม่ามี้ ดีกว่าไหม”

“ลูกต้องอยู่ที่นี่และเฝ้าดูแด๊ดดี้ของลูก การผ่าตัดของ แด๊ดดี้ของลูกยังไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่เลย หม่ามื้ออก แป๊บเดียว จะรีบกลับมา ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับ หม่ามหรอก”

นรมนจับศีรษะของกานต์ รู้สึกว่าลูกชายฉลาดและ เป็นเด็กดีเชื่อฟังมาก

กานต์ยังคงกังวลเล็กน้อย

กิมจิก็กล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “ถ้าไม่งั้นให้ผมไปกับคุณ มั้ยล่ะ?”

“ไม่ต้องแล้ว คนนี้เรียกหาฉันเป็นการเฉพาะ น่าจะไม่ ต้องการจะให้คนอื่นเห็น ฉันไปคนเดียวก็พอ วางใจได้เลย ฉันไม่ไปไกลแน่นอน จะให้พวกคุณรู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน แน่นอน =

นรมนรู้ดี ถึงป่าโอและธิดาจะถูกจับ แต่ยังมีอำนาจอยู่ ข้างนอก ตอนนี้เธอไม่ได้ปลอดภัยมากเท่าไหร่

แต่เพื่อสภาพร่างกายของกมลแล้ว ตอนนี้เธอไม่ สนใจอะไรแล้ว

คนที่มาเป็นใครก็ไม่รู้ จะป้องกันยังไง ?

แล้วไม่แน่ถ้าคนเขามาเจรจาเงื่อนไข มาช่วยเหลือ พวกเขาล่ะ ? นรมนคิดแล้วคิดอีก

ถึงแม้ กิมจิ ยังอยากพูดอะไรอยู่ แต่ว่าสีหน้านรมน เฉียบขาดในตอนนี้ ก็เลยต้องยอม

“คุณและ กานต์อยู่เฝ้าบุริศร์ไว้ดีๆ ถ้ามีเรื่องอะไรโทร หาฉันได้ตลอดเวลา”

นรมนมองดวงไฟในห้องผ่าตัดแล้วพูดกับกิมจิ

“โอเค ฉันรู้แล้ว ”

กิมจิ พยักหน้า

นรมนค่อยหันหลังกลับเล้วเดินไปข้างนอกของโรง

พยาบาล

เธอไม่รู้ว่าคนที่มาหาเธอเป็นใคร แต่ในเมื่อสามารถมา หามาถึงที่นี่ได้ ก็นับว่ามีความสามารถอยู่เหมือนกัน

นรมนเตรียมพร้อมจิตใจแล้วเดินออกไปข้างนอก แต่ กลับตะลึงในตอนที่เห็นคนที่มาโดยอัตโนมัติ

ทำไมถึงเป็นเธอ ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ