ตอนที่ 63 สุดที่รักของเธอ ศัตรูหัวใจของเขา (3)

ซูจือเนี่ยนเปิดน้ำสุดแรงจนซ่งชิงชุนเปียกไปทั่ว

ด้ว

เขาหยิบแชมพูสระผมมาเทลงบนศีรษะของเธอ สายนํ้าจากฝักบัวสาดลงพื้น

จากนั้นฟองก็ปกคลุมไปทั่วห้องน้ำ

ระหว่างที่ซูจือเนี่ยนสระผมของซงชิงชุนอยู่นั้น

เขาได้ยินคําว่า “พีอีหนาน”

ดังแทรกผ่านสายนานมา

เส้นเลือดบนมือเขาโป่งนูนขึ้น

มือที่สระผมให้อยู่นั้นเปลี่ยนเป็นขยี้แรงขึ้น

จนเธอร้องครางด้วยความเจ็บปวด

แต่จ้อเนียนทําเป็นไม่ได้ยิน

ตั้งหน้าตั้งตาขยี้ต่อไปเหมือนจะถลกหนังศีรษะเ

ธออย่างไรอย่างนั้น

ข่งชิงชนทนเจ็บต่อไปไม่ไหว

จึงผลักหน้าอกของซูจือเนี่ยนออกทันทีด้วยควา

มโมโห ถึงแรงผลักของเธอจะไม่มากนัก

แต่พื้นห้องนํ้าเปียกลิ่นไปด้วยฟองสบู่ เธอจึงจัดการผลักซูจ่อเนียนออกห่างไปได้เล็ก

น้อย

พอมีช่องเปิดวางให้เธอ

ข่งชิง นรีบพุ่งออกจากห้องน้ำทั้งๆ ที่ทั่วทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยฟองสบู่

ซูจีอเนียนฉวยข้อมือเธอไว้ทันควันแล้วดึงเธอก ลับเข้าไปอยู่ใต้ฝักบัว

ซ่งชิงชุนทำราวกับถูกทรมานด้วยกระแสน้ำ เธอดิ้นรนขัดขืนไม่ยอมจํานน เสมือนปลาคนลื่นไหลในมือของเขา มีหลายครั้งที่เธอเกือบจะลื่นไถลล้มลงพื้น

ซูจีอเนียนแทบจะหมดความอดทน

เขาแผดเสียงใส่ซ่งชิงชุนอย่างเกรี้ยวกราด ยืนนิ่งๆ ซะที ไม่อย่างนั้นผมจะจัดการ…

ก่อนคำว่า “คุณ” จะหลุดออกจากปากของเขา ข่งชิงซุนก็พุ่งเข้ามาหาแล้วกัดที่ไหล่ของเขาอ

ย่างแรง

ซูจือเนี่ยนสะท้านไปทั้งตัวเพราะรู้สึกเจ็บปวดขึ้น มากะทันหัน

มือของเขาที่ยกขึ้นมาเพื่อยับยั้งซ่งชิงชุนโดยสั

ญชาตญาณกลับหยุดค้างนิ่ง

เขายืนนิ่งอย่างเงียบๆ

ยอมให้เธอกดฟันลงบนผิวเขาต่อไป

ซ่งชิงชุนออกแรงกัดอย่างสุดกำลัง

เสมือนกับกำลังปลดปล่อยความเศร้าและความ

ตึงเครียดอันมากมายออกมา

ซูจือเนี่ยนรู้สึกได้ถึงเลือดที่ไหลออกมาจากไห

ล่ของเขา

ไม่ว่าจะถูกกัดแรงแค่ไหน

เขาก็ไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักนิด

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ซึ่งชิงชุนก็คลายแรงกัด แล้วฝังใบหน้าเข้ากับอกของเขา

จากนั้นเธอเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น

เธอร่าให้เงียบๆ

ในอกราวกับกําลังร้องไห้ให้ตัวเอง

เสียงน้ำไหลกลบเสียงร้องไห้อันแผ่วเบาของเธ อจนหมดสิ้น

ทว่าเพราะความสามารถพิเศษในการได้ยินของ เขา ซูจือเนี่ยนจึงได้ยินเสียงทั้งหมด

ขณะฟังเสียงร่ำไห้อันเบาหวิวของเธอ ความหมองหม่นและความปวดร้าวก็ฉายขึ้นในด วงตาเขา มือที่ชะงักค้างอยู่นั้นค่อยๆ

ดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน

ข่งชิงชุนในสภาพเมามายที่ไร้สติจึงมิได้ดิ้นรน หล็กหนีออกจากอ้อมกอดของเขา

เธอร้องไห้คร่ำครวญอยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็ นเวลานานกว่าจะเงียบสงบลง

จากนั้นเธอก็สะอึกสะอื้นเอ่ยออกมาว่า

“พี่อีหนาน”

อ้อมแขนของซูจ๋อเนียนรัดเธอแน่นขึ้น เขาหรี่มองสายน้ำที่ไหลออกมาจากฝักบัว แล้วท่าการควบคุมจิตใจของหญิงสาวในอ้อมก อด บังคับให้เธอเปลี่ยนจากเรียกชื่อ

“พี่อี๋หนาน” เป็น “ซูจือเนี่ยน” แทน

“ซูจีอเนียน…

“จ่อเนียน…”

“ซูจ่อเนียน… สายน้ำยังคงไหลไม่หยุด คำว่า “ซูจือเนี่ยน ที่ออกจากปากหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความรักใ

ครบูชา

ลึกๆ

แล้วเขารู้ดี…ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาใช้พ

ลังวิเศษสรรสร้างขึ้นมาให้ตัวเอง ชื่อ

“ซูจือเนี่ยน” ที่ได้ยินนั้น

อันที่จริงแล้วต้องเป็นชื่อ “พี่อี๋หนาน”

เขาอ่านใจเธอได้อย่างง่ายดาย

และรู้ว่าในช่วงเวลาอันเปราะบางนี้ของเธอ

มีเพียง อฉัน หนาน

ชื่อเดียวเท่านั้นที่อยู่เต็มหัวใจเธอ

ไม่มีที่ว่างให้คนอื่น

หลังจากนั้นไม่นาน

ซูจือเนี่ยนพลันตระหนักว่าหญิงสาวได้ผล็อยห ลับไปแล้วขณะยืนพิงชบหน้าอกของเขาอยู่ เขาดึงตัวเธอออกอย่างเบามือเพื่อล้างสิ่งสกปร

กบนร่างกายเธอออก

จากนั้นใช้ผ้าขนหนูเช็ดตัวให้แห้งอย่างนุ่มนวล ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงของเขาอย่างอ่อนโย