ตอนที่ 58 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ (8)

หลังจากพี่อี่หนานของเธอผู้ซึ่งเธอพึ่งพาตั้งแต่หัดพูด บอกว่าเขาตกหลุมรักถังหน่วน

ความรักที่เธอมีต่อเขาก็กลายเป็นความรักที่เธอเก็บกัก

ไว้เพียงในใจ

เธอจำได้เสมอว่าวันนั้นเธอเศร้าเสียใจมากแค่ไหน ชายที่เธอชื่นชมบูชามาหลายปีบอกกับเธอว่าเขามีคนอ นในหัวใจ และคนคนนั้นไม่ใช่เธอ

ดวงตาของซ่งชิงชุนแดงก่ำด้วยหยาดน้ำตา

เธอหยิบขวดไวน์แดงที่เตรียมไว้ฉลองกับฉินอื่หนานขึ้น

มา

ดึงจุกออกอย่างแรงแล้วรินจนเต็มแก้วก่อนดื่มรวดเดียว

หมด

หลังจากนั้น สมัยเรียนมหาวิทยาลัย

ความพยายามอย่างหนักที่เธอจะเข้าใกล้อี่หนานก็กลา

ยเป็นนรกบนดิน

เพราะเธอต้องพบเจอภาพฉินอี่หนานตามจีบถังหน่วนไป

เสียทุกครั้ง

เธอรู้ว่านี่เป็นฝีมือของถังหน่วนที่ตั้งใจทำให้เธอเศร้า เมื่อมองย้อนกลับไป เธอบอกไม่ได้จริงๆ ว่ากี่ครั้งแล้วที่เธอต้องหลบมุมไปร้องไห้ มีหลายครั้งหลายหนที่รู้สึกว่าคงเรียนมหาวิทยาลัยนี้ต่อ ไปไม่ไหว แต่เมื่อเธอเตรียมจดหมายถึงมหาวิทยาลัย ฉินอี่หนานก็ถูกเรียกตัวเข้าร่วมกองทัพ

หนึ่งปีหลังฉินอี่หนานเข้าร่วมกองทัพ

เธอได้ข่าวจากเพื่อนว่าเขาเลิกรากับถังหน่วน ความหวังที่เคยดับสูญในหัวใจของเธอค่อยๆ ลุกโชนขึ้นมา เธอเฝ้ารอเขาอย่างอดทนอยู่ที่ปักกิ่งเฝ้ารอให้เขากลับบ้าน สุดท้ายเขาก็กลับมา แต่ฝันร้ายของเธอก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง.

ซึ่งซิงชุนยกแก้วไวน์แดงดื่มรวดเดียวราวกับมันเป็นน้ำเ ปล่า แต่ยิ่งดื่ม เธอก็ยิ่งเศร้ามากขึ้น

เธอไม่เศร้าแค่เพราะฉินอี่หนานทอดทิ้งเธอไป แต่ยังเพราะแหล่งข่าวที่เธอฟูมฟักมาถึงสองปีถูกถังหน่ วนคว้าเอาไป

พี่ชายคนโตของเธอที่จะปลอบโยนเธอทุกครั้งที่ถูกกลั่

นแกล้งก็ฆ่าตัวตาย

และเธอต้องขายเรือนร่างให้กับชายอีกคนที่ไม่ได้รักเพื่ อกอบกู้ซ่งเอ็มไพร์

สุดท้ายซ่งชิงชุนปาแก้วทิ้งไปและดื่มไวน์จากขวดโดยต รง ไวน์สาดลงในลำคอเร็วจี จนเธอต้องงอตัวเพราะไออย่างหนักจากความรู้สึกไม่ส

บายกาย

เกือบหกโมงเย็นแล้ว

ช่วงมื้อค่ำที่ลูกค้าจะเข้าร้านมากกำลังจะเริ่ม

เพราะสังเกตว่าซ่งชิงชุนยังไม่ออกมา

บริกรจึงผลักประตูเข้าไปดูเธออีกครั้ง

เมื่อเห็นภาพทั้งหมด

บริกรจึงรีบตรงเข้าไปลูบหลังเพื่อช่วยให้เธอคลายอาก ารกระอักกระไอ

เมื่อรู้สึกดีขึ้นแล้ว ซ่งชิงชุนก็ยืดตัวขึ้นช้าๆ

ผลักบริกรออกห่าง และคว้าขวดไวน์ขึ้นมาจ่อที่ปาก เธอเขย่ามันสองครั้งทว่ามีไวน์ออกมาเพียงสองหยด เธอจึงหันไปทางบริกรและสั่งด้วยเสียงหัวเราะคิกคัก “ช่วยเอาไวน์มาให้ฉันอีกขวดนะจ๊ะ”

ซึ่งชิงชุนไม่รู้เลยว่าเธอกระดกไวน์หมดไปกี่ขวดในคืนนี้ นอาจสักสามหรือสี่ขวด แต่ช่างเถอะ เมื่อเธอดื่มหมด โลกก็หมุนคว้าง ทิศเหนือของเธอคือทิศตะวันออกและทิศตะวันตกคือทิศใต้

เธอเขย่าโคมไฟตั้งพื้นที่อยู่ในห้องอย่างแรง เพราะเข้าใจผิดว่าเป็นบริการและตะโกนว่า “เอาอีกขวด!”

บริกรได้ยินเสียงเอะอะจึงเข้ามาข้างใน เมื่อเขาเห็นสภาพที่เธอเป็นอยู่

ก็ไม่กล้าเอาไวน์มาเพิ่มให้ เขาแนะนำอย่างสุภาพว่า “คุณครับ คุณเมาแล้ว

คุณมีเพื่อนที่เราโทรเรียกมารับหรือเปล่าครับ”

ซึ่งชิงชุนไม่สนใจบริกรและเอาแต่พีมพำซ้ำๆว่า “ไวน์ ไวน์ เอาไวน์มา…

ขณะที่บริกรไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี มือถือของซ่งชิงชุนที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดึงขึ้น

ซึ่งชิงซุนที่เมาอย่างเห็นได้ชัดควานหามือถือทั่วโต๊ะแต่ ก็หาไม่เจอ สุดท้ายเป็นบริกรที่ยัดมันใส่มือให้ ซึ่งชิงชุนจ้องมองหน้าจอ พยายามเพ่งดู

ในสติส่วนลึกเธอรู้ว่ามันเป็นเสียงตั้งเตือน

จากนั้นเธอก็หันไปหาบริการและบ่นว่าอย่างไม่รู้เรื่องว่า “เกือบทุ่มหนึ่งแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับไปนรก..”