ตอนที่ 92 ความกังวลใจของเธอ (2)

ข่งชิง นมองตาถึงหน่วนแล้วถามตรงๆ

“เธอตกลงว่าจะลืมเรื่องนี้ ถ้าฉันขอโทษใช่ไหม”

ในความทรงจําของถึงหน่วน

ข่งชิงชุนมักเย่อหยิ่งทะนงเสมอ

ในช่วงเรียนมัธยมปลาย

ตอนที่เด็กสาวทั้งหลายต่างตัดกระโปรงด้านหน้ าให้สั้นกว่าเดิม เพื่อทําตามเทรนด์ของยุคนั้น

มีเพียงซ่งชิงชนคนเดียวที่ไม่ทําตาม นั่นเป็นเพราะเธอมั่นใจในความสวยของตัวเอง เธอเชื่อมั่นว่าแม้จะไม่ทําเสื้อผ้าให้ทันสมัย เธอก็ยังสวยน่ารักกว่าใครๆ อยู่ดี

บางทีความหยิ่งทะนงโดยกำเนิดนี้อาจมาจากก ารเลี้ยงดูของครอบครัว

แต่จะเรียกว่าความหยั่งก็ไม่ถูกเสียทีเดียว น่าจะเป็นความมั่นใจได้ในตัวเองมากกว่า และนั่นทําให้ทั้งเด็กชายเด็กหญิงประทับใจในตั เธอ แม้ว่าครอบครัว งชิงซุนจะไม่รุ่งโรจน์เหมือนเมื่

อก่อน

และรัศมีความร่ำรวยที่เคยเปล่งประกายรอบศีร ษะของเธอจะหายไปแล้ว

แต่ก็ไม่ได้ลดทอนความมั่นใจอันเป็นนิสัยของเ

ธอได้เลย

และไม่มีใครสามารถฉุดเธอให้ต้อยต่ำได้

หากให้พูดตามตรง

ถึงหน่วนเคยนึกอิจฉาข่งชิงซุนด้วย แต่เมื่อทั้งสองเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย

ความอิจฉาก็ได้เปลี่ยนเป็นความเกลียดชังล้วน

แม้แต่ในความฝัน

ๆ

เธอก็ยังสวดอ้อนวอนที่จะได้เห็นข่งชิงซุนคุกเข่

าขอร้องเธอ

ดังนั้นในเวลาน้

เธอจึงอยากเห็นข่งชิงชุนขอโทษเธอต่อหน้าค

นมากมายจริงๆ

ถึงหน่วนพยักหน้าเบาๆ

ดอบข่งชิงชนทั้งที่มีอยังกุมแก้มอยู่

ข่งชิงชนพยักหน้าตอบรับเป็นสัญญาณบอกว่าเ ธอเข้าใจ

จากนั้นเธอกวาดสายตามองเพื่อนร่วมงานที่ยืน มองอยู่ และสิ่งที่พูดก่อนหน้า

พวกเราตกลงกันว่าจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้น

ถ้าฉันขอโทษใช่ไหม”

คนทั้งห้องต่างงุนงงกับท่าทางสงบเยือกเย็นจน

ผิดปกติ นราวสามวินาที

ก่อนจะเริ่มพากันพยักหน้า

“ดี” ทันทีที่บ่งชิงชุนพูดจบ

เธอก็เงื้อมือข็มตบลงบนหน้าด้านที่ถึงหน่วนไม่

ได้ยกมือปิดไว้

เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง ทุกคนต่างเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง แม้แต่ถึงหน่วนเองยังต้องใช้เวลาคิดสักพักว่าเ

กิดอะไรขึ้น

ข่งชิงชุนมองถึงหน่วนอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมีอำนาจ

ฉันจะไม่ปฏิเสธสิ่งที่ตัวเองเคยทำ ”

แต่ก็จะไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำเช่นกัน ในเมื่อทุกคนอยากเห็นฉันขอโทษที่ตบหน้าเธอ งั้นก็ได้ ฉันจะขอโทษ! แต่ก่อนหน้านั้น ฉันต้องทําเรื่องที่เธออยากให้ขอโทษเป็นจริงเสี

ยก่อน!”

ข่งชิง นพูดชัดๆ ไม่เร็วหรือช้าเกินไป คําพูดของเธอดังให้ได้ยินกันทั่วถึง

และทุกคนรับรู้ถึงอำนาจในน้ำเสียงของเธอ

ทั้งห้องเงียบกริบ

มีเพียงเสียงเธอเท่านั้นที่ดังต่อ

“เอาละ ทั้งหน่ว

ทีนี้ฉันจะขอโทษเธออย่างเป็นทางการแล้วนะ

ฉันขอโทษ!

ข่งชิงชุนหยุดนิดหนึ่ง “แล้วก็นะ ถังหน่วน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้นตอน

อยู่ในห้องน้ำล่ะ

เธอโกรธใชไหมล่ะที่ชาวของฉันจะได้ลงหน้าห

นึ่ง”

“ตอนแรกฉันก็อยากให้เธอได้เห็นเอง

ว่าตัวเองแพ้เมื่อข่าวถูกตีพิมพ์ แต่ในเมื่อเธออยากถูกฉันตบหน้าเร็วขนาดนี้ ฉันก็จะสนองให้ และข่าวของฉันมีเพียงหกค่าเท่านั้น ก็คือ…

ข่งชิงซุนนําทั้งหกที่เธอได้รับจากข้อความ “เซีย ติดยาเสพติด!

คนทั้งห้องตะลึงงันไปกับสิ่งที่ซ่งชิงชุนเปิดเผย

ออกมา

เซี่ยจี้ติดยาเสพติดงั้นเหรอ

เซี่ยจี้ที่รณรงค์เรื่องการต่อต้านยาเสพติดให้เอ็น จีโอและที่อื่นๆ เนี่ยนะจะเป็นคนติดยา