ตอนที่ 54 คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ

(4)

อีกครั้ง … ซ่งชิงซุนกำมือแน่นเมื่อได้ยินคำนั้น แต่เธอสงบจิตใจได้รวดเร็ว หญิงสาวล้างมือต่อไปแล้วพูดขึ้นโดยไม่หันมองถังหน่

วน “การขโมยไม่ใช่เรื่องที่ควรเอามาป่าวประกาศ

เพราะยังไงซะ

สิ่งเดียวที่สำคัญคือจะรักษามันไว้ได้ยังไงต่างหาก

เธอเห็นด้วยไหม”

แน่นอน

ถังหน่วนเข้าใจความหมายแฝงในคำพูดของซ่งชิงชุน ดีว่าถ้าเธอขโมยไปจากฉันได้

งั้นก็รอดูฉันขโมยกลับมาได้เลย!

ริมฝีปากของถังหน่วนขยับโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีค วามขบขัน เธอถามขึ้นว่า “ซ่งชิงชุน เธอคิดจริงๆ เหรอว่าจะมีโอกาสเอาคืนจากฉันน่ะ

ตอนนี้ซ่งเอ็มไพร์ไม่ได้เป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ส่วนเธอก็ไม่ใช่เจ้าหญิงแห่งซ่งเอ็มไพร์แล้ว เธอคิดว่าคอนแท็กต์ที่พี่ชายของเธอเคยรักษาไว้ให้

จะยังเห็นหัวเธออยู่เหรอ”

“ฉันจะบอกความจริงให้รู้ไว้เลยนะ

คนพวกนั้นแทบรอไปจากเธอไม่ไหว เมื่อไม่มีพี่ชาย เธอก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

ยิ่งกว่านั้นซ่งเอ็มไพร์ถูกบังคับให้ถอนหุ้นออกจากสถ านี เธอคิดเหรอว่าท่านประธานสถานีจะยังเอ็นดูเธอ ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นลูกสาวของผู้ถือหุ้นอีกแล้วนะ”

“จากวันนี้เป็นต้นไปถ้าเธอยังทำตัวเอื่อยเฉื่อยเหมือนเดิมอีก ฉันก็เกรงว่าอีกไม่นานเธอจะได้หายไปจากสายตาฉัน

แน่ๆ”

“เธอพูดถูก

ครอบครัวของฉันไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเดิมแล้ว” ซึ่งชิงชุนพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ถังหน่วนพูด

ก่อนดึงกระดาษเช็ดมือออกมาสองสามแผ่นมาค่อยๆ เช็ดมือให้แห้งแล้วโยนลงถังขยะ

หลังจากนั้นจึงหันมามองหน้าถังหน่วน “แต่ก็นั่นแหละ แบบนี้อาจดีก็ได้

เพราะเธอจะได้ไม่มีข้ออ้างว่าเป็นเพราะครอบครัวขอ งฉัน ทุกครั้งที่เธอแพ้ฉันอีก”

ซึ่งชิงชุนส่งยิ้มสดใสไปให้ก่อนเดินออกจากห้องน้ำไป

แต่เพียงสองก้าวเธอก็หยุดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ แล้วหันกลับไปถามถังหน่วน

“แล้วก็เรื่องที่เธอพูดว่าฉันจะไปให้พ้นสายตาเธอน่ะ.. ขอบอกเลยนะว่าฉันจะไปหรือไม่ไป มันจะเป็นเพราะฉันตัดสินใจเอง ไม่ใช่เพราะเธอ”

ซึ่งชิงชุนฉีกยิ้มให้ถังหน่วน เผยให้เห็นฟันขาววาววับ ก่อนผลักประตูห้องน้ำเดินออกไป

อาจเป็นเพราะเธอได้เป็นฝ่ายทิ้งท้ายในการปะทะคา รมกับถังหน่วน

ซึ่งชิงชุนจึงรู้สึกดีขึ้นมากขณะเดินกลับมายังห้องทำง านตัวเอง และไม่นานหลังจากนั้น

เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากฉินอี่ หนาน

วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ

ฉินอี่หนานสัญญาแล้วว่าจะมาฉลองวันเกิดกับเธอตอ นบ่ายวันนี้ ดังนั้นเมื่อซ่งชิงชุนรับสาย เธอจึงได้ยิน”สุขสันต์วันเกิด” จากอีกฝ่าย ก่อนเขาจะถามต่อ “ซ่งซ่ง เที่ยงนี้เธออยากกินอะไร”

คำตอบของซ่งชิงชุนช่างไร้ประโยชน์ที่สุด

“อะไรก็ได้ค่ะ”

ฉินอี่หนานหัวเราะมาจากอีกปลายสายราวกับคาดหวั งคำตอบนั้นอยู่แล้ว ก่อนถามต่อ

“เอาเป็นที่โรงแรมปักกิ่งดีไหม”

“ก็ฟังดูดีนะคะ” ซ่งซิงชุนตกลงอย่างง่ายดาย

“งั้นตกลงนะ

พี่จะไปรับเธอที่บริษัทตอนสิบเอ็ดโมงครึ่งแล้วกัน”

“แล้วเจอกันค่ะ” ซ่งชิงชุนตอบกลับ เธอรอให้ฉินอี่หนานวางสายก่อนจึงค่อยวางตาม

เมื่อใกล้สิบเอ็ดโมง

ซึ่งชิงชุนก็เข้าห้องน้ำอีกครั้งเพื่อเติมเครื่องสำอาง

เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำ ก็เป็นเวลา 11.32 นแล้ว เธอรีบเก็บข้าวของใส่กระเป๋าแล้วตรงดิ่งไปที่ลิฟต์