ตอนที่ 4 ร่วมชายคาเดียวกัน (4)

ซูจือเนี่ยนไม่ตอบอะไร

แล้วเดินจากไปพร้อมกับผู้ติดตามของเขา

ล้มเหลวอีกแล้ว…

ซึ่งชิงชุนนั่งอยู่ในรถของเธอ

มือเสยผมตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนถอนหายใจ

ดวงตาหลับตาลงพลางเอนตัวพิงเบาะรถ เขากับเธอไม่ได้พบกันนานแล้ว

และตอนนี้เขากลายเป็นคนที่สมบูรณ์แบบยิ่งกว่าเ

ดิม

เปี่ยมเร้าไปด้วยพลังหนุ่ม

มั่งคั่งร่ำรวยนับหมื่นล้าน จอมอัจฉริยะทางธุรกิจ ซีอีโอผู้หล่อเหลา

ช่างเหมาะเจาะกับฉายาทั้งหลายที่สาธารณะชนตั้ งให้เขา เทียบกับเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เขาหล่อเหลาน่าดึงดูดใจยิ่งกว่าเดิม

เธอยังจำได้ว่าความหล่อของเขาทำเอาสาวๆ กร็ดสนั่นไปทั้งโรงเรียน แม้จะผ่านมาหลายปีระดับความหล่อของเขามีแต่เ

พิ่มขึ้นไม่ลดลงแม้แต่น้อย ถ้าจะให้ซ่งชิงชุนนึกถึงเรื่องแย่ๆ ของเขาละก็ คงมีแค่เพียงเรื่องเดียวก็คือบุคลิกท่าทางของเขา

นั่นแหละ

ถึงแม้ผ่านมาหลายปี เขาก็ยังคงเหมือนเดิมยังคงแผ่รัศมีแห่งความเย็นชา ห้ามใครเข้าใกล้เช่นเดิม

ตามข่าวในคอลัมน์ซุบซิบทั้งหลายทั้งปวง ไม่ว่าจะเป็นภาพนิ่งหรือวิดีโอของซูจีอเนี่ยนตามกิ

จกรรมและงานอีเวนต์ต่างๆ

ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะยิ้ม แม้เพียงนิดเดียวก็ไม่มี

ข้อสังเกตอีกอย่างคือ

ในบรรดาวีดีโอและรูปถ่ายเหล่านั้น ไม่เคยมีผู้หญิงเคียงข้างเขาสักครั้ง เปรียบประหนึ่งว่ามนุษย์ผู้หญิงไม่มีตัวตนในสายต าเขา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลบ้าบออะไรก็ตาม บุคลิกอันเย็นชาของเขากลับดึงดูดแฟนๆ ทางออนไลน์ผู้หลงใหลความเฉยเมยของเขายิ่งนั ก เปรียบเสมือนเขาเป็นผลไม้ต้องห้ามก็มิปาน

ซึ่งชิงชุนอดคิดเย้ยหยันตนเองไม่ได้ที่มัวมาเพ้อเจ้ อเรื่องไร้สาระพวกนี้ จู่โทรศัพท์เธอก็ดังขึ้น เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากดรับสายเมื่ อเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา เสียงนุ่มๆ ดังตอบกลับมา “ชิงชุนจ๊ะ”

“คะ พี่สะใภ้ใหญ่”

ซึ่งชิงชุนเอ่ยทักทายพี่สะใภ้คนโต แล้วถามว่า “พ่อเป็นยังไงบ้างคะ”

“อาการทรงตัวอยู่ เพิ่งกินยาและหลับไป” ฟางโหรว[1] พี่สะใภ้เธอตอบ

เธอรับมือกับทุกเรื่องอย่างสุขุมนุ่มนวลสมชื่อเสมอ ถึงแม้ว่าจะเป็นคำถามที่โหดร้าย เธอก็จะค่อยๆถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ชิงซุนจ๊ะ น้องได้เจอซูจือเนี่ยนหรือยัง”

ซึ่งชิงชุนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนตอบตรงๆ ว่า

“เจอแล้วค่ะ”

“เป็นอย่างไรบ้างล่ะ

เขาตกลงกับข้อเสนอของเราหรือเปล่า” ถึงฟางโหรวจะถามช้าๆ ในแบบของเธอ แต่ครั้งนี้มีน้ำเสียงตื่นเต้นแฝงอยู่ด้วย

“หนูยังไม่.

ซึ่งชิงชุนเบ้ปากเมื่อนึกถึงสีหน้าเย็นชาของซูจือเนื่ ยนตอนที่พบกัน เธออดถามพี่สะใภ้ไม่ได้ว่า “พี่คะ มีนักธุรกิจเก่งๆ อีกตั้งหลายคน

ทำไมพ่อถึงอยากให้เขามาคุมธุรกิจตระกูลซ่งนัก

ล่ะคะ”

“ถึงจะมีนักธุรกิจเก่งๆ อีกมาก แต่ซูจือเนี่ยนคือตำนาน

เขาเป็นปาฏิหาริย์หนึ่งเดียว

อีกอย่างตอนนี้ตระกูลซ่งไม่มีงบที่จะไปจ้างนักบริ

หารหรอกนะ เขาเคยอาศัยอยู่กับเรามาก่อน นั่นอาจเรียกได้ว่าเขาเป็นคนในครอบครัว

ซึ่งไม่ว่าจะมองในแง่มุมไหน

เขาเหมาะเป็นผู้บริหารธุรกิจตระกูลซ่งที่สุด มาเป็นประธานของเรา” ฟางโหรวอธิบายเสียงนุ่ม ก่อนเสริมต่อว่า “ชิงชุน

เธอจะชักชวนซูจือเนี่ยนให้มาคุมซ่งเอ็มไพร์ได้ใช่

ไหมจ๊ะ”

[1] โหรว แปลว่า สุขุมนุ่มนวล