ตอนที่ 94 ความกังวลใจของเธอ (4)

ปฏิกิริยาปุบปับของซูจือเนี่ยนทำให้เฉิงชิงชงแล ะคนขับรถสะดุ้งตกใจ

ทั้งคู่จ้องมองซูจ๋อเนียนที่ใช้เอกสารปิดใบหน้าเ อาไว้ผ่านกระจกมองหลัง

ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนขณะลอบสบตาก้ น แล้วเฉิงชิงชงก็ถามขึ้นอย่างระมัดระวังว่า

“ท่านประธานคะ…

“ออกไป!”

ซูจีอเนียนสั่งขึ้นทันทีที่เฉิงชิงชงอ้าปากถาม

ออกไปหรือ เธอก็นั่งในรถเงียบๆ แล้วนะ ไม่เห็นได้ทําอะไรผิดเลย

เฉิงชิงชงนั่งงงอยู่สองวินาทีเต็ม

ก่อนจะหันไปมองซูจือเนี่ยนด้วยสายตาสับสน

ใบหน้าของชายหนุ่มซ่อนมิดชิดอยู่ใต้เอกสาร เธอจึงไม่เห็นสีหน้าของเขา

อย่าว่าแต่รู้ว่าเขาคิดอะไรเลย สิ่งแรกที่เฉิงยังชง คือคิดทบทวนงานช่วงนี้ข

องตน

หลังจากมั่นใจแล้วว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดพลา ด เลขาก็อ้าปาก นพูดอีกครั้ง

“ท่านประธานซู..”

“หยุดรถเดี๋ยวนี้!

ซูจือเนี่ยนพูดขัดเธออีกครั้ง

น้ำเสียงของเขากระด้างกว่าเมื่อกี้เสียอีก มันทรงอานาจแบบที่ใครก็ขัดไม่ได้

คนขับรถเหยียบเบรกทันทีที่ได้ยินคำสั่ง

ซูจือเนี่ยนไม่เปิดโอกาสให้เฉิงชิงชงหรือคนขับ

รถได้พูดอะไร เขาชี้ไปนอกหน้าต่างแล้วออกคำสั่งด้วยน้ำเสีย งเย็นยะเยือก “ลงไปจากรถ!”

คนขับรถและเฉงชิงชงมองตากัน คราวนี้ยังไม่ถึงสามวินาที

เสียงเย็นชาของซูจ๋อเนี่ยนก็ดังขึ้นอีก “อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม!

ทั้งคนขับรถและเฉงชิงข่งสูดหายใจเฮือก พร้อมปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วกระโดดลงจากรถ ราวกับมันกําลังจะระเบิด

ซูจีอเนี่ยนปืนออกมาจากประตูหลังทั้งที่ยังถือเอ

กสารปิดหน้า

แล้วสั่งเฉิงชิงชงที่ยืนสั่นอยู่กลางถนน

“ยกเลิกตารางวันนี้ให้หมด

ก่อนกระโดดเข้าไปนั่งบนที่นั่งคนขับ

แล้วเหยียบคันเร่งออกไปโดยไม่คาดเข็มขัดนิร ภัยด้วยซ้ำ

สายลมหนาวพัดผ่านร่างของทั้งคู่

เฉิงชิงชงและคนขับรถยืนอยู่กลางถนนและมอ งดูรถขับห่างออกไป ทั้งสองมองหน้ากันงงๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนพากันเดินไปริมถนนที่ปลอดภัย กว่า แล้วคนหนึ่งก็โบกมือเรียกแท็กซี่ ระหว่างทีอีกคนโทรไปขอโทษลูกค้า

***

เมื่อบ่งชิงชุนออกจากห้องทำงานตอนห้าโมงเย็ น ก่อนที่เธอจะทันได้ก้าวออกประตูบริษัท หญิงสาวมองผ่านกระจกหน้าต่างก็เห็นฉัน หน านหน้าตาหล่อเหล่ายืนพิงรถอยู่ ข่งชิงซุนยังเห็นถึงหน่วนที่เดินผ่านประตูหมุนไ ปแล้วอีกด้วย นั่นทําให้เธอชะงักเท้าทันที

สายตาของฉัน หนานจับจ้องอยู่ที่ทางเข้า ดังนั้นเมื่อเห็นถึงหน่วนกำลังเดินออกไป ชายหนุ่มก็ยืดตัวขึ้นทันที

พอถึงหน่วนมองไปทางเขา เขาก็โบกมือให้

ขณะทีถึงหน่วนเดินเข้าไปหา

ข่งชิงชุนก็สังเกตเห็นรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้าข องฉัน หนานพลันหายวับไป

สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นกระด้างและโกรธจัดข ณะยกมือขึ้นลบรอยช้ำบนใบหน้าของถังหน่วน อย่างระมัดระวังและรักใคร

ถึงซ่งชิงชุนจะไม่ได้ยินว่าฉินอี้หนานกำลังพูดอ

ะไร

แต่เธอก็เห็นว่าสีหน้าของเขาทั้งโกรธเกรี้ยวแล ะเจ็บปวด

ข่งชิงซุนรู้จักเขามานานกว่ายี่สิบปี

แต่กลับไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าใครจะทําตัวไร้สาระกับเขาเพียงไหน ชายหนุ่มก็มักจะรักษาความสงบเยือกเย็นและ มให้อย่างใจดี

ทว่าบัดนี้เขาโกรธเกรี้ยวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็ นรอยฝ่ามือบนใบหน้าของถังหน่วย