ตอนที่ 22 เมื่อรักแรกหวนคืน (2)

“เราจะจ่ายค่าจ้างให้คุณค่ะ แต่สำหรับตอนนี้เราจ่ายให้คุณได้ แค่เพียงยี่สิบล้านหยวนค่ะ ส่วนที่เหลือเราจะทยอยจ่ายให้..”

“เลิกคิดไปซะเถอะ ผมบอกแล้วไงว่าจะไม่มีวันเข้าบริหาร ซ่งเอ็มไพร์” ถ้อยคำของซูจือเนี่ยนนั้นเย็นยะเยือกดุจสายลม หนาวที่พัดผ่านเมืองในยามนี้ เขาทำราวกับมองไม่เห็นความ อ่อนแอของเธอ และตอกย้ำใส่เธออย่างไร้ความปรานี “ก่อน ผมจะหมดความอดทน ขอแนะนำว่าอย่ามาให้ผมเห็นหน้า– ”

ก่อนเขาจะพูดจบ ร่างของช่งชิงชุนพลัน โซเซล้มมาข้าง หน้า ซูจือเนี่ยนใช้มือซ้ายของเขาคว้าเอวเธอไว้อย่างรวดเร็ว การแตะต้องตัวในครั้งนี้ทำให้เขาสามารถอ่านใจของเธอได้ อย่างชัดเจน

ทำไมต้องมามีประจำเดือนวันนี้ด้วยนะ ทำไมถึงปวด

ขนาดนี้

จากนั้นซ่งชิงซุนก็หมดสติแน่นิ่งไป

ซูจือเนี่ยนขับรถด้วยมือข้างเดียว และพูดโทรศัพท์อยู่กับ

ป้าซุน

“บอกหมอเชี่ยให้มาที่บ้านด้วย” ซูจือเนี่ยนสั่งเสียงเรียบ ขณะเหลือบมองซ่งชิงซุน ผู้ซึ่งนอนอยู่บนเบาะหลังของรถ แล้วสั่งเพิ่มเติมว่า “ไม่ดีกว่า ให้คุณหมอเชียส่งหมอผู้หญิงมาที่ บ้าน…. ไม่ครับ ผมไม่ได้ป่วย แต่ผู้หญิงที่อยู่กับผมตอนนี้เป็น คนป่วย.”

น้ำเสียงของซูจือเนี่ยนพลันเปลี่ยนเป็นร้อนรน “ไม่ครับ ผู้ หญิงคนนี้ไม่ได้เป็นอะไรกับผม ผมบังเอิญผ่านไปเจอเธอเป็น ลมอยู่ข้างถนนถามว่าป่วยเป็นอะไรงั้นหรือ”

ซูจือเนี่ยนชะงักไปเสี้ยววินาที ก่อนจะตอบอย่างรัวเร็วใส่ โทรศัพท์ของเขาว่า “ปวดประจำเดือนครับ” แล้วรีบวางสาย โดยไม่รอคำตอบจากป้าซุน สีหน้าท่าทางของเขาในตอนนี้ยัง นิ่งเฉยเหมือนเดิมขณะมองตรงไปข้างหน้าตั้งใจขับรถต่อไป ทว่าหลังจากนั้นครู่หนึ่ง แก้มของเขาพลันแดงขึ้นเล็กน้อย

“คุณชูคะ” ป้าชุนวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะ หลังจากเปิด ประตูเข้ามาในห้องทำงานของเขา เธอเหลือบมองซูจือเนี่ยนซึ่ง ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง แล้วเอ่ยปากกล่าวว่า “ดิฉันเพิ่งออกไปส่ง คุณหมอซู่มาค่ะ”

ซูจือเนี่ยนพีมพำว่า “อึม” โดยไม่หันหน้ามา

“อาจเป็นเพราะคุณซ่งเจอกับอากาศหนาวจัด และมี อาการปวดที่รุนแรงอย่างมากจนถึงขั้นหมดสติ คุณหมอฉีดยา ให้เธอ และบอกว่าเธอจะดีขึ้นหลังจากได้นอนพักค่ะ”

ชูจือเนี่ยนพยักหน้าโดยไม่กล่าวอะไร

“ดิฉันทำความสะอาดห้องพักแขกให้แล้วค่ะ คุณไปนอนที่นั่นได้เลยค่ะ”

“ทราบแล้ว” เขาโบกมือใส่ป้าซุน ป้าซุนหยุดพูดและถอย ออกมาจากห้องทำงาน

เมื่อมั่นใจว่าป้าซุนลงไปถึงห้องหล่อนที่ชั้นล่างแล้ว ซู จื่อเนี่ยนจึงเดินไปที่โซฟา ชักมือขวาที่ซุกไว้ในกระเป๋ากางเกง ออกมา มือเขามีผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดพันเอาไว้

ซูจือเนี่ยนปลดผ้าเช็ดหน้าออกแล้วโยนลงถังขยะ จากนั้น ก็ลุกขึ้นไปหยิบยาฆ่าเชื้อมาทำความสะอาดแผล เขาทำหน้านี้ว ด้วยความเจ็บปวด

ซูจือเนี่ยนพินิจตูบาดแผล ผิวเนื้อบนมือของเขาส่วนหนึ่ง ฉีกออก เลือดยังคงไหลซึมออกมา ประธานจางก็คงมีบาดแผล

ที่มือเช่นเดียวกับเขา ซูจือเนี่ยนทายาลงบนแผลจนทั่ว แล้วนำผ้าพันแผลมาพัน

อย่างเรียบง่าย

ครั้นแล้วเขาหยิบเอกสารที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา เอกสารนี้เป็น ฉบับเดียวกับเอกสารที่เขาตั้งใจอ่านมาตลอดบ่ายใน ร้าน กาแฟ เอกสารที่ถังนั่วเห็นเขาอ่านมาตลอดสองสามวัน