ตอนที่ 118 ไม่มีใจให้เขาแล้ว (8)

ใบหน้าของถังหน่วนดูไร้สีเลือด เครื่องสําอาง แต่งแต้มมาอย่างดีเปรอะเปื้อนจ

มหมด

หล่อนอาจสําลักน้ำเพราะเอาแต่ไอไม่หยุด

สิ่งแรกที่หล่อนทําเมื่อเห็นฉัน หนาน คือคลานเข้าไปในอ้อมกอดของเขาแล้วร้องไห้

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า รู้สึกยังไงบ้าง” ฉิน หนานขมวดคิ้วมองถึงหน่วนร้องไห้ในอ้อม

แขนเขา

ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วปาดน้ำตาให้อย่างอ่อนโย น แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรนยิ่งขึ้น

“ผมเรียกรถพยาบาลแล้ว

ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลกันนะ…

ถึงหน่วนไม่ตอบแต่หล่อนส่ายหน้า นํ้าตายังคงไหลพราก

ตอนที่ตั้งหน่วยล้มลงบนตัวของบ่งชิงชุน เธอก็ไม่ได้หนาวเท่าไร

แต่หลังจากฉัน หนานดึงถึงหน่วนเข้าไปในอ้อ มกอด

สายลมหนาวเหน็บของฤดูหนาวทำให้ซ่งชิงชน

ตัวสั่นไม่หยุด

ตอนนั้นเอง หญิงสาวรู้ตัวว่ายังคงนอนอยู่บนพ

น…เหมือนคนโง่

เมื่อฉิน หนานมาถึง

ทั้งเธอกับถังหน่วนต่างล้มลงกับพื้น แต่… เขาเห็นเพียงถึงหน่วนเท่านั้น

ในสายของฉัน หนาน

ชายหนุ่มร้อนรนดูแลถึงหน่วนอยู่นาน แค่กลับไม่รู้สักนิดว่าเธออยู่ที่นั่นด้วย

ข่งชิงซุนเบือนสายตาจากฉินอี้หนานและถังหน่ วน เธอกัดฟันแล้วพยุงตัวเองขึ้น

“ไม่เป็นไรแล้วนะ หยุดร้องไห้ได้แล้ว….

นาทีที่ งชิงชุนยืนขึ้น

เธอก็ได้ยินฉัน หนานพูดต่อ

เดินไหวหรือเปล่า ผมจะอุ้มคุณนะ….

น้ำเสียงของเขาเปี่ยมล้นด้วยความกังวล

แล้วฉัน หนานก็พยายามอุ้มถังหน่วนขึ้นในอ้อ มแขน

“ฉันไม่เป็นไร…

” ถังหน่วนตอบในที่สุด

น้ำเสียงหล่อนฟังเหมือนคนถูกหักหลังอย่างรุน

แรง

หญิงสาวพูดออกมาได้แค่สองคำแล้วก็เริ่มไออ อกมาอีกครั้ง

ฉิน หนานรีบลูบหลังหล่อนเบาๆ เพื่อช่วยให้คอโล่ง

สายลมพัดเข้าใส่ทั้งถังหน่วนและซ่งชิงชุน ที่ตัวเปียกและสั่นสะท้านด้วยความหนาว

แต่ฉัน หนาน

รีบถอดเสื้อโค้ตออกมาคลุมให้ถึงหน่ว

ข่งชิงซุนยืนลำพังในสายลม

รอบแขนกอดตัวเองไว้

เธอจ้องมองฉากนั้นก่อนเบือนหน้าหนี้เงียบๆ

“เข้าข้างในกันก่อนนะ ตรงนี้หนาวมากเลย

“คุณตกน้ำ เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว

ต้องระวังไม่ให้เป็นหวัด”

“ขวัญเอยขวัญมา ตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องร้องอีกแล้วนะ…

ง ง น ามือแน่น

เมื่อได้คําพูดปลอบโยนที่ฉินอี้หนานพูดกับถังห

นวนลอยเข้ามาในหู

เธอจ้องมองทะเลสาบที่ส่องประกายในค่ำคืน พร้อมกับความรู้สึกสิ้นหวังเหลือเกิน

ตอนที่ฉิน หนานสัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่าง ดี เพื่อชดเชยกับที่บ่งเฉิงไม่อยู่แล้ว

เธอรู้สึกซึ้งใจเป็นอย่างมาก ที่จริงตอนนั้น

ในหัวใจของเธอ

ฉิน หนานกลายมาเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่เธอยั งดงพึ่งพิงได้

เธอเคยคิดว่า

หลังจากที่ตัดใจไม่หวังจากฉัน หนานแล้ว เธอก็ยังเหลือคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้

แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าตัวเองนั้นใสซื่อจริงๆ

คนคนเดียวที่จะอยู่เคียงข้างเธออย่างไม่มีเงื่อน ไข คือ งเฉิง และตอนนี้ซ่งเฉิงไม่อยู่แล้ว ท้ายที่สุดเธอก็ตัวคนเดียวลำพังในโลกนี้

เธอพึ่งพิงใครไม่ได้เลยนอกจากตัวเอง ข่งชิงชนกระชับแขนของตน นราวกับจะกอดด้

วเองเอาไว้

เธอลดสายตาลงแล้วเริ่มเดินกลับไปที่วิลล่า

ก่อนที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะกระโดด

ลงน้ำไปช่วยถึงหน่วน

เขาได้แจ้งผู้จัดการของสมาคม ณ

เมืองหลวงไว้

และเนื่องจากเหตุการณ์นี้อาจเป็นวิกฤตต่อธุรกิ จ ผู้จัดการสมาคมจึงเร่งมายังที่เกิดเหตุทันที

เพราะกลัวว่าจะมีการฟ้องร้องกันตามมา ผู้จัดการเลยรีบมาไถ่ถามอาการของถังหน่วน