ตอนที่ 113 ไม่มีใจให้เขาแล้ว (3)

อุณหภูมิที่ทะเลสาบต่ำกว่าอุณหภูมิทั่วไป ขนาด ง งบนสวมเสื้อโค้าอยู่ เธอยังตัวสั่นจากความหนาวหลังจากมายืนอยู่ด

รงนี้ได้สักพักเลย

เธอตั้งใจว่าจะกลับเข้าไปข้างในแล้ว ตอนที่เห็นเงาหนึ่งกำลังเดินผ่านกอไผ่เข้ามาห เธอ ชิงชิงชนจึงชะงักทันที

คืนนั้นถึงหน่วนแต่งหน้าจัดนิดหน่อย หล่อนจึงดูต่างไปจากปกติ

ใบหน้าหล่อนแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ และหล่อนเดินโซเซไปมาบนทางเดินกรวด แต่บางทีอาจเป็นเพราะว่าเธอสวมรองเท้าส้นเข็ มอยู่ก็ได้

“ทําไมมาหลบอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ

ถึงหน่วมเดินมาหยุดข้างหน้าข่งข็งซุน หล่อนกระชับเสื้อโค้ตเข้ากับตัวแล้วปรายตามอ งข่งชิงซุน หลังจากเงียบกันอยู่ไม่นาน

ถึงหน่วนก็รู้ว่าข่งชิงซุนไม่อยากคุย หล่อนจึงพูดต่อเอง “ฉันรู้แล้ว

เธอออกมาที่นี่คนเดียวเพื่อแอบร้องไห้ไปไหม

ถ้าให้เธอตั้งใจทําจริงๆ ละก็

เธออาจไม่ยอมแพ้การประชันฝีปากกับถังหน่วน แค่ว่าตรง อากาศหนาวเกินไป

และเธออยู่ยืนข้างนอกมาพักใหญ่

จนไม่อาจทนยืนอยู่ในอากาศหนาวได้อีกแล้ว และเธอก็ไม่อยากทนกับพฤติกรรมโง่ๆ

ของถึงหน่วนด้วย

ดังนั้นบ่งชิงชนจีงเลือกเป็นถังหน่วนแล้วเดินผ่า นไป แต่อีกฝ่ายกลับขวางเธอไว้

ข่งชิงชุน ให้ฉันเดือนเธอเรื่องนี้นะ

ฉันยังไม่ชอบฉัน หนานอยู่ดี แต่ฉันจะป้นหัวเขาต่อไป

และทั้งหมด เธอผิดเองที่มาชอบเขา…

ถึงหน่วนจงใจลดเสียงลง

ริมฝีปากสงัด ดโค้งเป็นรอยยิ้มร้ายกาจ พลางเอ่ยต่อว่า

“..เธอผิดเองที่ทําให้ฉันเกลียดเธอ รู้สึกยังไงบ้างล่ะ เห็นฉัน หนาน ทาสของฉันคอยทําทุกอย่างสุดกำลังเพื่อให้ฉัน พอใจมาตลอดสามปีนี้

คงรู้สึกดีมากเลยใช่ไหมล่ะ

ตามสัดย่จริง

ข่งชิงชนได้ยินคําพูดยั่วโมโหแบบนี้มาตลอดสอ ป๊ทผ่านมา แม้ว่าเธอจะชนชาแล้ว

แต่แล้วเธอก็รู้ตัวว่า

ความเจ็บปวดและความโกรธที่เคยมี

ไม่หลงเหลืออีกแล้ว

ดังนั้นเธอจึงเดินต่อไปยังกอไผ่โดยไม่ชะงักตัว

ช้า

“แต่ก็นั่นละ

การดูผู้ชายที่เธอหลงรักมานานหลายปี

พยายามทําเต็มที่เพื่อเอาใจผู้หญิงที่เธอเกลียด

ที่สุดคงทรมานใจน่าดูเลยสินะ… ถังหน่วนยังคงพูดอยู่ฝ่ายเดียว

แต่พอหล่อนเริ่มพูดประโยคต่อไป

สีหน้าหล่อนกลับเย็นซากว่าเดิม

และน้ำเสียงก็ไม่ยั่วโมโหเหมือนเดิมแล้ว มันถูกแทนที่ด้วยความเกลียดชังรุนแรง “ตราบใดทีฉันกังหน่วม ยังอยู่ เธอจะไม่มีวันได้อยู่กับฉัน หนาน…

ข่งชิงชนชะงักเท้าทันที เธอถอนหายใจ จากที่หันหน้าหนีถึงหน่วน หญิงสาวก็ค่อยๆ หันกลับมา เธอจ้องอีกฝ่ายพร้อมกับพูดช้าๆ

“ดังหน่วน เธอไม่เบื่อบ้างหรือไง ทําแบบนี้ทุกวี่ทุกวันนะ

ถังหน่วนเลิกคิ้วขึ้นแต่ไม่ตอบ

“เอาจริงๆ นะ ถึงเธอไม่เบื่อ แต่ฉันเบื่อ”

ถึงหน่วนหัวเราะลั่นราวกับเพิ่งได้ยินเรื่องตลก “ข่งชิง น นี่เธอกำลังหาวิธีสงบศึกกับฉันเหรอ หรือว่านี่เป็นลูกไม้แกล้งทําเป็นใจอ่อนกันล่ะ

“เธอจะเชื่อฉันไหมล่ะ

ถ้าฉันบอกว่าเธอตมากเกินไป ข่งชิงบนถามเบาๆ

“ไม่เชื่อ” ถังหน่วนตอบแบบไม่ลังเล “ซ่งชิงชุน

อย่าห่วงเลย

ฉันจะไม่มีวันสงบศึกกับเธอแน่ตราบที่ยังมีลมห ายใจ เพราะฉันจะไม่มีวันลืมว่า …. ถึงหน่วน งตัวเองได้

หล่อนหยุดพูดไปเสียอย่างนั้น

เหมือนกับหล่อนเกือบโพล่งบอกความลับที่ซ่งขั

งชนไม่ควรได้ยินออกมา

หล่อนจ้อง ง ง นตาเขม็ง

ในที่สุดก็พูดด้วยเสียงสอดไรฟิน

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตราบที่ฉัน ถึงหน่วนคนนี้ยังมีชีวิตอยู่

เราจะเป็นศัตรูกันตลอดไป ซึ่งชิงชุน!

หากเทียบกับโทสะของถึงหน่วน

หน้าของชงชิงชุนนั้นดูสงบมาก

ขนาดคําพูดที่ออกมาจากปากของเธอก็ยังนิ่งส งบประดุจนา ไร้อารมณ์อย่างสิ้นเชิง