ตอนที่ 110 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจ (10)

หากเพียงเท่านั้น

งชิง นคงไม่เกลียดถึงหน่วนมากขนาดนี้ แต่เพราะถึงหน่วนไม่ได้ต้องการของขวัญเหล่า

นั้นจริงๆ ต่างหาก

หล่อนแค่เอ่ยปากขอเพราะไม่อยากอยู่ในเงาข

อง งชิงชนเท่านั้น

หล่อนจะยกชุดและรองเท้าส้นสูงที่ฉินอี้หนาน ห้คนอื่นไป โดยไม่ปรายตามองด้วยซ้ำ

ถังหน่วนไม่ได้ทำแบบนั้นแค่ครั้งเดียว… มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อฉิน หนานซื้อน้ำแร่ให้ซ่งชิงชุ นหนึ่งขวด หล่อนก็เรียกร้องจะเอาด้วย และน้ำขวดนั้นก็เหมือนชุดและรองเท้าส้นสูง มันถูกละเลยในตอนที่ฉิน หนานไม่ได้มอง แต่ไม่เหมือนชุดกับรองเท้าส้นสูงตรงที่ขวดน้ำนั้

นไปอยู่ในถังขยะ

ดังนั้นจากประสบการณ์ของซ่งชิงชุน

เธอเชื่อว่าของขวัญที่ถังหน่วนเรียกร้องจะเอาใ นวันนั้น สักวันก็ต้องถูกทอดทิ้งเช่นกัน ข่งชิงชนมองฉิน หนานที่ยิ้มให้ถึงหน่วนอย่าง กใคร่ แล้วก็รู้สึกโกรธกรุ่นอยู่ภายใน ดังนั้นเมื่อถึงหน่วนกำลังจะอ้าปากขอมากขึ้น ฉันไปทักทาย จางก่อนนะคะ”

ซ่งชิงชุนจึงพูดแทรก “พี่อีหนาน

นอกจากฉิน หนานแล้ว พี่จางเป็นเพื่อนรักอีกคนของซ่งเฉิง

ในตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่

“ได้เลย” ฉินอี๋หนานพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อซ่งชิงชุนทําท่าจะเดินไป

ชายหนุ่มก็ตะโกนขึ้น “ซงซ่ง

อย่าลืมอยู่ให้ห่างแอลกอฮอล์ด้วยล่ะ”

“รู้น่าๆ ”

ข่งชิงชุนหันกลับไปทำหน้าล้อเลียนให้ฉัน หน

าน

ชายหนุ่มยิ้มใจดีแล้วยื่นมือออกมาจัดเส้นผมที่ไ ม่เข้าที่เข้าทางของเธอ ก่อนแบบนหัวเบาๆ

“โอเค ไปได้แล้ว”

น้ำเสียงและการกระทำของเขา

ทำให้ข่งชิงชนบ็กถึงตอนที่เขาปลอบเธอยามเธ อร้องไห้งอแง หลังจากถูกซ่งเฉิงแกล้ง

ก่อนหน้านี้เธอรักน้ำเสียงและวิธีที่เขาปฏิบัติกับ เธอ เพราะมันให้เธอได้รับความรักเป็นพิเศษ

เพียงแต่ตอนนี้ในที่สุดเธอก็เข้าใจ ว่าการกระทำและน้ำเสียงแบบนี้คือวิธีการปลอบ

เด็กเอาแต่ใจต่างหาก ถูกต้อง

มันก็เป็นความรักเหมือนกัน

เพียงแต่ไม่ใช่ความรักเชิงชู้สาว

ข้อเท็จจริงที่เธอมองไม่เห็นมานานหลายปี ในที่สุดก็กระแทกใส่เธอจังๆ ซึ่งหน้า ฉันอีหนานปฏิบัติกับเธอแบบน้องสาวเท่านั้น

ความจริงข้อนี้รู้เร็วดีกว่าช้า

แต่ไม่ว่าจะแบบไหน

การถูกบีบให้ยอมรับความจริงไม่ใช่ความรู้สึกที่

น่าสบายใจเลย

ข่งชิงชนพยายามฝืนยิ้มอย่างดีที่สุดขณะโบกมื อลาฉิน หนาน ก่อนหันหลังจากไป

หญิงสาวเดินไปได้แค่สองก้าวก็ได้ยินเสียงดังห นวนพูดขึ้นอีกครั้ง “อี่หนานคะ ฉันหิวจัง ไปหาอะไรกินกันเถอะ

“เขาจะมีก๋วยเตี๋ยวหรือเปล่านะ

“ไม่เหรอ

คุณช่วยขอให้เซฟทำให้ฉันได้ไหมคะ”

อาจเป็นเพราะข่งชิงชุนอยู่ที่นั่น

คืนนี้ถึงหน่วนจึงทำตัวเอาแต่ใจกับฉัน หนานเป็ นพิเศษ หล่อนทั้งบ่นเรื่องพริกเผ็ดไป

เค้กหวานไป หรือไม่ก็กาแฟขมเกินไป

ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน

เธอก็จะเรียกร้องให้ฉิน หนานแก้ปัญหาเหล่านี้

ให้

ที่จริงไม่ใช่ว่าซงชิงซุนสนใจปฏิกิริยาของทั้งคู่ห รอก แต่ถึงหน่วนต้องลากเธอเข้าไปเกี่ยวด้วย เพื่อให้เห็นว่าหล่อนทำอะไรได้บ้าง

ข่งชิงชนมองฉัน หนานที่ถูกทำเหมือนทาส คอยวุ่นวายจัดโต๊ะอาหารให้ถังหน่วน ซึ่งแทบไม่แตะต้องอาหารอะไรเลย

แล้วก็รู้สึกเศร้าใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รักฉัน หนานแบบนั้นอีกแล้ ว… ถึงแม้เธอจะเห็นเขาเป็นเพียงพี่ชายแล้ว…. เธอก็ทนมองถึงหน่วนทิ้งขว้างความรักที่ฉันยี่ห นานมีให้อย่างเปิดเผยเช่นนี้ไม่ได้

ในที่สุด งชิงชุน หงุดหงิดก็เดินไปที่ล็อกเกอร์ ก่อนจะเดินออกไปข้างนอกวิลล่าเพื่อสูดหายใจ

เพื่อขอเสื้อโค้ตคืน