หลังจากนั้น ราวกับจู่ๆ

ฉิน หนานก็นึกอะไรขึ้นมาได้

เขาล้วงกล่องกํามะหยี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแ

ล้วส่งให้ข่งชิงชุน

“นี่อะไรคะ” ซ่งชิงซุนมองกล่องด้วยความสงสัย

ก่อนสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของฉัน หนา น หญิงสาวจึงรับกล่องมาแล้วเปิดดู

พบว่าเป็นสร้อยข้อมือแสนสวย

สร้อยข้อมือแกะสลักอย่างประณีตเส้นนั้นตกแต่

งด้วยเพชร

ซึ่งส่องประกายแพรวพราวอยู่ใต้แสงของโคมระ

ย้า

“ชอบไหม” ฉิน หนานถามด้วยความอยากรู้

แล้วเสริมว่า

“นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่พี่เตรียมไว้ให้เธอน่ะ

ตั้งใจว่าจะเอาให้

แต่ก็ไม่มีโอกาสเลยจนกระทั่งคืนนี้” “รักเลยล่ะ” ซ่งชิงชนตอบพร้อมรอยยิ้ม

เธอวางแก้วน้ำผลไม้ลงแล้วลองสวมสร้อยข้อมื

อ

ตะขอเกี่ยวของสร้อยเส้นนั้นเล็กเกินกว่าข่งชิงชุ นจะใสด้วยมือเพียงข้างเดียวได้ ฉิน หนานมองอย่างขบขันและเอ่ยว่า “มานี่ เดี๋ยวพี่ชาย

เขาวางแก้วของตัวเองลง

แล้วคว้าข้อมือของซ่งชิงซุนอย่างอ่อนโยน

“ขอบคุณค่ะพี่ หนาน”

ข่งชิงชุนชูข้อมือขึ้นหาแสงเพื่อมองสร้อยข้อมื อที่แนบอยู่กับผิวของเธอ ก่อนเขย่าเบาๆ

ให้ฉิน หนานเห็น พร้อมถามว่า

“ดูเป็นไงบ้างคะ”

“ดูวิเศษมากเลย”

วินาทีที่ฉิน หนานพูดแบบนั้น

เสียงคุ้นเคยและฟังดูไม่พอใจของผู้หญิงคนหนึ่ งก็ดังข้นมาจากข้างตัวซ่งชิงซุน “อีหนาน

ข่งขิงซุนเอามือลง เธอหยิบแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาแล้วไม่พูดอะไรอีก

“ฉันมองหาคุณทุกทีเลยค่ะ

ทำไมก่อนหน้านี้ถึงไม่รับสายฉันล่ะคะ”

ถังหน่วนเคลื่อนตัวไปอยู่ข้างๆ

ฉันอีหนานแล้วก็เริ่มจ้อไม่หยุด

เมินผู้ร่วมวงสนทนาอีกคนไปอย่างสิ้นเชิง

หลังจากนั้นสักพัก

หล่อนก็ทําเหมือนเพิ่งสังเกตเห็นซ่งชิงชนยืนอ ยู่ที่นั่น จึงทักขึ้นยิ้มๆ ว่า “ชิงชุน อยู่นี่ด้วยเหรอ”

ตอนที่ งชิงชุนได้ยินถึงหน่วนเรียกชื่อ หญิงสาวก็หันไปหาพร้อมยิ้มอย่างฝืนใจ

เธอทักตอบเพียง “ถังหน่วน”

เมื่อแน่ใจว่า งชิงชุนมองตนเองอยู่

ถังหน่วนจงใจอิงแอบฉิน หนานมากขึ้น ก่อนสายตาจะเลื่อนลงไปมองข้อมือของ ง ง

ชน

และเห็นสร้อยข้อมือและกล่องอยู่ที่ในมือของเ ธอ หล่อนจึงพูดขึ้นมา “สร้อยข้อมือสวยดีนะ

ยี่หนานให้เป็นของขวัญเหรอ”

ข่งชิงชุนไม่ตอบ นี่เป็นลูกไม้ปกติของถังหน่วน เธอมั่นใจว่าถึงหน่วนเห็นตอนฉันอีหนานสวมสร้ อยข้อมือให้เธอ ก่อนที่หล่อนจะเดินเข้ามาแล้ว

“ใช่แล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อนเป็นวันเกิดซ่งซ่งน่ะ ผมเลยให้ของขวัญไป” ฉัน หนานตอบตรงๆ

“สวยดีนะคะ

แต่ว่าฉันไม่เคยเห็นแบรนด์นี้มาก่อน…

ถังหน่วนหันไปหาฉัน หนานราวกับกำลังถามค

ากาม

ชายหนุ่มตอบกลับ

“สร้อยข้อมือเส้นนี้ออกแบบพิเศษให้เป็นของข วัญวันเกิดของซงซงน่ะ ไม่มีขายหรอก”

“ไม่แปลกเลย มันดูพิเศษแล้วก็สวยมากด้วย

ถ้าจะให้ยุติธรรม

คุณอย่าลืมให้ของขวัญวันเกิดฉันด้วยนะคะ

ถึงหน่วนบนทีเล่นทีจริง

“ได้เลย” ฉิน หนานสัญญาอย่างใจดี

“ฉันอยากได้แบบที่มีเพชรพลอยเยอะกว่านี้ด้วย

“ได้” “ถ้าเป็นแบบออกแบบพิเศษ

ฉันก็อยากได้ทั้งชุดพร้อมสร้อยคอกับต่างหูด้วย

“ตกลง”

ฉัน หนานรับปากตามคําขอของถังหน่วนโดยไ

ม่มีการลังเลเลย

ซ่งชิงชนรู้ดีว่า

คนที่ถังหน่วนตั้งใจให้ได้ยินคําขอพวกนี้

คือเธอ ไม่ใช่ฉัน หนาน

หล่อนแค่อยากอวดว่าฉัน หนาน กับหล่อนแล พร้อมตามใจหล่อนมากแค่ไหน

เหมือนตอนที่พวกเธออยู่มัธยมปลายไม่มีผิด เมื่อไรก็ตามที่ฉิน หนานซื้อชุดให้เธอ แถมยังต้องการรองเท้าเส้นสูงที่เข้ากับชุดด้วย

ถังหน่วนจะต้องเรียกร้องเอาเหมือนกัน