ตอนที่ 108 จูบที่ไม่อาจหักห้ามใจ (8)

ข้อสันนิษฐานของถังทั่วผิดพลาดอย่างสิ้นเชิง ซูจีอเนียนกับบ่งชิงชุนไม่เคยมีโอกาสได้เริ่มต้น

ความสัมพันธ์ตั้งแต่แรกด้วยช่า

ก่อนที่เขาจะบังเอิญไปรู้ความลับดำมืดนั่นเข้า แล้วพวกเขาจะคินดีกันได้อย่างไรในเมื่อไม่เมื่อ

ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งแต่แรก

ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นแบบฝั่งเดียวเสีย มากกว่า และคนเดียวที่ว่านั้นก็คือเขาเอง

ถึง วรอคําตอบอยู่นานแต่ก็ไม่ได้ ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้

เลยต้องแอบเหลือบมองซูจีอเนียน เห็นว่าชายหนุ่มกำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง

ความเจ็บปวดที่อยู่ในดวงตาคู่นั้นไร้ซึ่งทางแก้รา วกับราตรอันมิดมิด สมาคม ณ

เมืองหลวงเพิ่งปรับปรุงใหม่เมื่อไม่กี่ปีก่อน เมื่อเจ้าของได้ซื้อที่ดินรอบๆ

อาคารหลังเดี่ยวแบบเก่าถูกทุบทิ้ง

และเปลี่ยนมาสร้างเป็นวิลล่าส่วนตัวหลายๆ

หลังกระจายอยู่เต็มพื้นที่

งานเลี้ยงของฉินอีหนานจัดขึ้นในวิลล่าหมายเล

ขแปด

และแม้ว่าดอนที่ข่งชิงซุนไปถึงจะเพิ่งสองทุ่มครึ่ ง แต่งานเลี้ยงก็สนุกสุดเหวี่ยงเสียแล้ว

ข่งชิง นโตขึ้นมาพร้อมฉิน หนาน

ส่วนฉัน หนานก็เป็นเพื่อนสนิทของซ่งเฉิง ดังนั้นคนที่เขาเชิญมาร่วมงานก็ล้วนรู้จักเธอทั้ง นั้น พวกเขาจึงเข้ามาทักทายเมื่อเห็นเธอ

ข่งชิงชนถอดเสื้อโค้ตขนแกะออกแล้วแขวนเก็ บไว้ในล็อกเกอร์ จากนั้นเธอถอยไปที่มุมห้อง กวาดตามมองผู้คน

เพราะไปอยู่ในกองทัพนานถึงสามปี ท่ายืนของฉัน หนานจึงดอกผายไหล่ฝั่งกว่าคน ทั่วไป

ทำให้เธอมองเห็นเขาท่ามกลางฝูงชนได้อย่าง

จ่าย

ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ

มีแก้วแชมเปญถืออยู่ในมือ

เขากำลังพูดคุยยิ้มแย้มกับคนอื่นๆ ท่าทางดูสนุกกับการสนทนา

และพยักหน้าเป็นบางครั้งเป็นเชิงรับรู้

ใต้แสงโคมระย้านี้ ฉันอีหนานดูอ่อนโยน สง่างามและหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ข่งชิงชนที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะตัดใจจากเ

มา

พบว่าตนเองยังคงหลงใหลอีกฝ่ายขณะที่เก็บรา

ยละเอียดต่างๆ ของเขา

หลังจากนั้นพักหนึ่งเธอก็ลดสายตาลง

ปิตซ่อนความรู้สึก

แล้วหยิบแก้วไวน์จากพนักงานเสิร์ฟที่กำลังเดิน อยู่ในห้อง ก่อนจะเดินตรงไปหาฉันยี่หนาน

เมื่อเดินเข้าไปจนห่างจากเขาเพียงสองเมตร ข่งชิงชนก็เรียกชื่อเขาเบาๆ “พี่หนาน ฉิน หนานยิ้มสว่างไสวยามหันมาเห็นเธอ ชายหนุ่มหันกลับไปกระซิบขอโทษคนที่เขากำลั งคุยด้วย แล้วชนแก้วแชมเปญกับคนอื่นๆ ก่อนพยักหน้าขอตัวเพื่อเดินมาทักทายข่งชิงชน ฉิน หนานซูแก้วในมือมาทางซ่งชิงชุน ก่อนเรียกชื่อเธอ ซ่งข่ง”

ข่งชิงชุนยิ้มสดใสพร้อมชูแก้วให้เขาเช่นกัน เธอกําลังจะจบมันทว่าฉัน หนานแตะแขนเธอเ บาๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงบังคับเหมือนที่เคย “คืนนี้เธอห้ามดื่มนะ

แล้วฉินอีหนานก็คว้าแก้วจากมือเธอไปส่งให้เด็ กเสิร์ฟ เขาวางแก้วไวน์บนถาด แล้วเปลี่ยนไปหยิบน้ำผลไม้มาใส่มือซ่งชิงชุนแ ทน “เอ้า เธอดื่มนี้ได้

ตอนที่ฉิน หนานดึงแก้วออกไป นิ้วเขาปัดโตนปลายนิ้วเธอเบาๆ

ซ่งชิงซุนรู้สึกถึงกระแสไฟแล่นไปทั่วร่าง จนเมื่อฉัน หนานวางแก้วน้ำผลไม้บนมือเธอนั่น แหละ เธอถึงได้รู้สึกตัว หญิงสาวบ่นไปว่า “พีธีหนานน่ะ ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ

ตามกฎหมายฉันดื่มได้แล้วนะคะ “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เหล้ามันเย็นเกินไป

ไม่ดีต่อท้องไส้ของเธอหรอก”

ฉัน หนานพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่สีหน้ากลับเข้มงวดราวกับผู้ใหญ่กำลังสั่งสอ นเด็ก

ข่งชิงชนทําปากยื่น

แล้ว บ าผลไม้อย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ใบหน้าของชายหนุ่มจึงกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง

“ต้องแบบนี้สิ เด็กดี”