ตอนที่ 104 จูบที่ไม่อาจห้ามใจได้ (4)

เธอเกิดความสงสัยว่าทำไมบิ๊กบอสของเธอถึงไ ด้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วแบบนี้

แต่เมื่อเธอสังเกตเห็นชื่อคนส่งข้อความผ่านทา

งกระจกมองหลังว่า

คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ”

“

เธอก็เข้าใจทุกอย่างทันที

เธอเดาถูกจริงๆ “คนที่ซ่อนอยู่ในความทรงจำ” และตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ที่บ้านของบิ๊กบอส…

คือคนรักของบิ๊กบอส

จากนั้นเฉิงชิงชงก็เห็นซูจือเนี่ยนหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมา อาจเพื่ออ่านข้อความ

เธอต้องประหลาดใจเมื่อเห็นชายหนุ่มจ้องมองโ ทรศัพท์อยู่นาน ในดวงตาของเขาปรากฏค่อยๆ

ปรากฏความรู้สึกรักใคร นมา

เธอแอบเหลือบดูข้อความก่อนหน้านั้นได้สําเร็จ

มันเป็นแค่ข้อความธรรมดา “คุณ คะ

ฉันขอถามได้ไหมคะว่าคุณจะกลับถึงบ้านกี่โมง จากค่าเรียกว่า “คุณชู

เฉิงชิงชงก็บอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้สนิท สนมกับซูจือเนี่ยน เผลอๆ

จะห่างเหินนิดหน่อยด้วย

ใครก็ตามที่ได้รับข้อความเป็นทางการแบบนี้จา

กคนที่ตัวเองแอบชอบ

ก็คงจะผิดหวังอยู่หน่อยๆ จริงไหม

ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอถึงจับความรู้สึกรักใคร่จาก

บิ๊กบอสของเธอได้ล่ะ

คนคนหนึ่งต้องรักมากขนาดไหน

ถึงได้มองข้อความที่เป็นทางการจากคนรักราวกั

บมันเป็นสมบัติ ค่าเช่นนั้น

รถแล่นเข้าเขตพื้นที่อยู่อาศัยแล้ว

อีกไม่เกินหนึ่งนาทีก็จะถึงบ้านพักของซูจือเนี่ย

น

แต่ซูจือเนียนที่ใกล้จะได้กลับบ้าน กลับยังพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

ขณะที่บ่งบ่งชนคิดจะเสี่ยงชีวิตโทรศัพท์หาซูคือ เนียนอีกครั้ง

ก็มีข้อความส่งเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอ หญิงสาวคว้ามันขึ้นมาและเห็นว่าเป็นข้อความจ ากซูจ๋อเนียนที่พิมพ์มาว่า “ตอนนี้”

เกือบจะทันทีที่ซ่งชิงชุนอ่านข้อความจบ เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของรถดังมาจากด้า

นนอก

ข่งชิงชุนลุกขึ้นพรวดขึ้นมองออกไปทางหน้าต่า ง เห็นซูจ๋อเนียนลงจากรถพอดี

ตานั่นไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ ด้วยตอนที่บอกว่าตอนนี้… ข่งชิงชนบ่นมาขณะวิ่งไปที่ประตู

ซูจือเนียนเกือบระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ตอนได้ยินบ่งชิงชุนพูดว่า

“ตานั่นไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ ด้วยตอนที่บอกว่าตอนนี้…

รอยยิ้มบนใบหน้าเขาคงอยู่ไม่ถึงหนึ่งนาที ก่อนประตูหน้าจะเปิดออก

สีหน้าของซูจีอเนียนเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยตามป กติ

เขาเหลือบตามองรอยยิ้มสดใสของซ่งชิงชุน และไม่ตอบเมื่อเธอถามว่า “คุณชู กลับมาแล้วหรือคะ” ขณะก้าวเข้าไปในบ้าน

ข่งชิงชุนช่วยซูจ๋อเนียนเปลี่ยนรองเท้า และแขวนเสื้อคลุมเขาไว้ที่ตะขอ เธอกำลังจะถามเขาว่าอยากดื่มอะไร ซูจือเนี่ยนก็เอ่ยขึ้นว่า “บอกมาส คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม

แล้วชายหนุ่มก็นั่งเอนหลังพิงโซฟาราวกับไม่ส นอะไรบนโลกนี้

พลางหยิบรีโมตขึ้นมาเปลี่ยนช่องโทรทัศน์

ข่งชิงชนยืนมองใบหน้าด้านข้างของซูจือเนี่ยนเ

งียบๆ ผ่านไปสักพัก

เธอจึงถามขึ้นด้วยเสียงที่ไม่ดังไปกว่าเสียงกระ ขบ “คุณชูคะ ฉันอยากลาหยุดค่ะ

ซูจือเนี่ยนยังคงมองโทรทัศน์อยู่อย่างนั้น นิ้วมือกดปุ่มรีโมต หลังจากเปิดผ่านไปแปดช่อง เขาก็เปิดปากพูด “เวลา สถานที่เหตุผล”

ทําไมถึงถามเยอะจัง เขาคิดว่าฉันเป็นเด็กประถมมาขอลาหยุดหรือไง

บะ

ข่งชิงซุนบ่นในใจ แต่ก็ตอบออกไปตามตรง “พี่หนานจะจัดงานเลี้ยงที่สมาคม ณ

เมืองหลวงตอนสองทุ่มน่ะค่ะ”

พี่อีหนาน… เมื่อซู อเนียนได้ยินคำนี้ มือที่กำลังกดรีโมตอยู่ก็ชะงัก