ตอนที่ 91 ความกังวลใจของเธอ (1)

ใบหน้าของถังหน่วนเกรี้ยวกราดและแดงก่ำกว่า ใบหน้าของข่งชิงชุนเสียอีก เธอจ้องมองรอยฝ่ามือบนหน้าตนเองในกระจก

นานกว่าหนึ่งนาที ก่อนตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอกำลังจะตบซ่งชิงชนนีนา

แล้วทําไมฝ่ามือนี้ถึงตบลงมาบนใบหน้าของเธอ

เองได้

ที่เธอจําได้ล่าสุดคือเธอฟาดมือจนเกือบจะถึงใ บหน้าของชงชิงชนอยู่แล้ว…

จากนั้นทุกอย่าง ว่างเปล่า จนถึงเมื่อกี้ เธอจึงรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น…

ถังหน่วนนึกทบทวน

แต่ราวกับมีช่องว่างในความทรงจําที่เธอนึกไม่อ

อก

อย่างไรก็ตาม

ความจริงที่ว่ามีพวกเธอสองคนอยู่ในห้องน้ำ เธอก็คงไม่ได้คบหน้าตัวเองแน่ ถ้าอย่างนั้นบ่งชิงชนเป็นคนตบเธอไปไหม

เมื่อสรุปได้ดังนั้น

ใบหน้าของถังหน่วนก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธแ คัน เธอจ้องซ่งชิงซุนราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนยกมือกุมหน้าแล้ววิ่งออกไปจากห้องน้ำ

ข่งชิงซุนเดินตามหลังไปเพียงหนึ่งนาที แต่ตอนนั้นคนในออฟฟิศก็มารุมกันอยู่เต็มไปห มดแล้ว

มีคนมากมายมาห้อมล้อมถึงหน่วนเพื่อปลอบใจ แล้วซุบซิบพูดคุยกัน

ซ่งชิงชุนได้ยินถึงหน่วนพูดทั้งน้ำตาว่า “จู่ๆ หล่อนก็ตบหน้าฉัน

ทั้งที่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย…

“แบบนี้มันเกินไปแล้วนะ

ซ่งชิงชุนอวดดีเกินไปแล้วจู่ๆ มาทําร้ายคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง!

ถึงหน่วนเป็นผีเสื้อสังคม

เธอสนิทกับเพื่อนร่วมงานหลายคน

ดังนั้นเมื่อเธอคร่ำครวญ คนมากมายงเข้ามาช่วยเหลือทันที ไม่ว่าจะยังไงเราก็ไม่ควรใช้ความรุนแรงนะ! เราต้องทําให้หล่อนขอโทษถึงหน่วน

“ใช่ ขอโทษเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ข่งชิง นกําลังจะเดินกลับห้องทำงาน แต่มีใครบางคนในกลุ่มนั้นคว้าตัวเธอไว้แล้วขึ้นเ

สียงใส

“ข่งชิงชุน เธอทำร้ายถึงหน่วนแบบนี้ได้ยังไง”

“ใช่ เธอนําเส้นเกินไปแล้วนะ รีบขอโทษถึงหน่วนเดี๋ยวนี้เลย

“ถูกต้อง ขอโทษมาเลยนะ”

ข่งชิง นขมวดคิ้วขณะเผชิญหน้ากับข้อกล่าวห าของฝูงชน เธอหันมองถึงหน่วน

ก่อนถาม นว่า “ถึงหน่วน

เธอแน่ใจนะว่าฉันทําร้ายเธอ”

ข่งชิงชุน ทําไมกล้าหาแต่ไม่กล้ารับละ ในห้องนํ้าไม่มีใครอื่นอีก ถ้าเธอไม่ได้ตบฉัน

งั้นจะบอกว่าฉันตบหน้าตัวเองหรือไง”

ถึงหน่วนคร่ำครวญพร้อมนําตาไหลพราก เธอต้องสวมบทตัวละครโศกในละครนาเนาอยู

น่ๆ “ฉันเหมือนคนบ้าเหรอ

ทําไมฉันจะต้องตบหน้าตัวเองเพื่อใส่ร้ายเธอด้ว

พี่หวัง รุ่นพี่ในบริษัทพูดแนะขึ้นว่า

“ถังหน่วนพูดถูกนะ คนดีๆ ที่ไหนจะทำแบบนั้น ในเมื่อเธอทําผิด เธอก็ควรขอโทษนะ ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมงานกัน

ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตด้วย”

“จริงด้วย เรื่องนี้เธอเป็นฝ่ายผิด ถ้าเธอขอโทษ พวกเราก็จะลืมเรื่องนี้”

งชิงชนไม่ได้ดบถึงหน่วน หรือต่อให้คบ

เธอก็จะไม่ขอโทษถึงหน่วนแน่…

ข่งชิงชุนหลุบตาลง

ไม่สนใจคนพวกนั้นแล้วตั้งท่าจะเดินกลับไปห้อ

งทํางาน

“เธอจะทําอะไรน่ะ

ทําร้ายคนอื่นแล้วยังคิดจะหนีอีกเหรอ

ไปตามผู้จัดการสถานีมาที! หรือไม่ก็เรียกตรวจเลย!! “คนรวยเขาทําตัวกันแบบนี้เหรอ

คนพวกนี้ชอบดูถูกคนแบบเราจริงๆ เที่ยวไปทําร้ายคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงนะ!”

“รวยแล้วยังไงเหรอ

คนรวยจะคบจะตีใครก็ได้ตามชอบใจหรือไง ถังหน่วน หยุดร้องไห้เถอะ

เราจะทำให้ซ่งชิงซุนขอโทษเธอวันนี้ให้ได้!

“ครอบครัวเธอล้มละลายแล้วนะ

ฉันละทนเห็นเธอทำตัวจองหองอวดดีแบบนี้ไม่

ไหวจริงๆ…

ข่งชิงชนหยุดเดิน

เธอสูดหายใจเข้าลึกแล้วหันไปเผชิญหน้ากันค นเหล่านั้น ก่อนจะเดินตรงไปหาถึงหน่วน