ตอนที่ 88 กรรมตามสนอง (8)

ข่ง ชนเข้าใจความรู้สึกสิ้นหวังหดหู่ของถังห น่านเป็นอย่างดี เพราะเธอเคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน

ตอนที่เธอกลับมายังสถานีโทรทัศน์และพบว่าแ หล่งข่าวของเธอถูกขโมยไปหมด

ความรู้สึกพออกพอใจที่ซ่งชิงชนรู้สึกอยู่ในขณะ นี้ มีอาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

หลังจากการประชุมจบลง

มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ซ่งชิงชุนจะต้องจัดการ และกว่าเธอจะเคลียร์ทุกสิ่งอย่างเสร็จ

ก็เป็นเวลาสิบเอ็ดโมงแล้ว

หลังจากแวะเข้าห้องพักของสถานีแล้ว ข่งชิงซุนก็เดินไปเข้าห้องน้ำ

เธอเดินเข้าไปยังห้องอยู่เกือบด้านในสุด แต่ก่อนจะเปิดประตู ประตูห้องน้ำห้องข้างๆ

พลันเปิดออก

ข่งชิงซุนหันไปมองโดยอัตโนมัติ และเห็นถึงหน่วมเดินออกมา

บางที อาจจะเป็นโชคชะตา

เพราะเธอเจอถึงหน่วนตามลำพังในห้องน้ำ เช่น นี้มาสองครั้งแล้ว

จากนั้น เมื่อข่งชิงชุนเสร็จธุระ

เดินออกจากห้องน้ำ

เธอรู้สึกแปลกใจที่เห็นถึงหน่วนยังยืนอยู่ที่เดิม คุยโทรศัพท์อยู่ตรงหน้ากระจก

ถังหน่วนเหลือบมอง ง ง นผ่านทางกระจก และเมื่อเห็นว่าข่งชิงซุนกำลังเดินมาทางเธอ

จึงเจตนาพูดเสียงดังขึ้นอย่างมีนัย ” หนานคะ

วันนี้ฉันไม่ได้ขับรถมา

และต้องนั่งรถไฟใต้ดินไปอำเภอหนานเฉิง

วันนี้คงไม่สะดวกหรอก

เอาไว้เรานัดกันวันอื่นดีไหมคะ”

ลูกไม้เดิมๆ อีกแล้ว

เมื่อใดก็ตามที่ตั้งหน่วนพ่ายแพ้ต่อเธอ

เจ้าหล่อนเป็นต้องเอาฉัน หนานมาเกทับเธอเส

มอ พอถึงจุดนี

ข่งชิงชนรู้สึกสมเพชผู้หญิงคนนี้จริงๆ… ข่งชิงชนไขก๊อก เพื่อเปิดน่าล้างมือ

ท่ามกลางเสียงน้ำไหล

เธอได้ยินถึงหน่วนออดอ้อนออเซาะว่า “ตกลง

คุณจะมารับฉันใช่ไหม…

แต่ฉันอาจต้องทํางานล่วงเวลานะคืนนี้ คงต้องอยู่ถึงหนึ่งทุ่ม….ตกลงค่ะ

ตอนมาอย่าลืมเอาเกาลัดคั่วเจ้าที่ฉันชอบมาฝา

ข่งชิง นปิดก๊อกน้ำ และเตรียมจะเดินออกมา เธอได้ยินถึงหน่วนเอ่ยว่า “บ๊ายบาย

หลังจากถึงหน่วนวางสาย เธอหันมามองซงชิงชน

ผู้ซึ่งกำลังดึงกระดาษเช็ดมือ

พอบ่งชิงชุมเช็ดมือเสร็จ

ถังหน่วนพลันเอ่ยขึ้นในทันที “ซ่งชิงชุน เมื่อกี้ทําได้ไม่เลวเลย ”

ซงชิงชุนค้อมรับคำชมที่ฟังเหมือนประชดกลาย ๆ ด้วยความยินดี แล้วส่งยิ้มให้ถังหน่วน

“ขอบคุณค่ะ”

แน่นอน ถังหน่วนรู้ดีว่าข่งชิงชุนเจตนาทําเช่นนั้น เธอเขตหน้าใสพร้อมกับเอ่ยเสียงเบาะหน “ข่งชิงชนอย่าเพิ่งดีอกดีใจไป ยังไงในสถานีนี้ ข่าวของฉันก็ได้ลงพาดหัวมากกว่าของเธอ! ฉันมีโอกาสชนะคว้าตำแหน่งผู้ประกาศข่าวหญิ งมากกว่าเธอ!”

อย่าห่วงเลย ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้

ข่งชิงชนท่าตัวตามปกติไม่อินังขังขอบอะไร พอเธอทิ้งกระดาษเช็ดมือลงถังขยะแล้ว

ก็หันไปคุยกับถังหน่วน

สีหน้าที่มองถึงหน่วนนั้นสงบนิ่งไม่ทุกข์ร้อน ราวกับกำลังพูดเรื่องที่ไม่สลักสำคัญอะไร

“อีกไม่นานหรอก

ฉันก็จะได้กลับไปเป็นผู้ประกาศข่าวหญิงของส ถา น้อีกครั้ง”

ถึงหน่วนอึ้งไปเลยเมื่อเผชิญกับความมั่นอกมั่นใ

จเต็มเปี่ยมของชงชิงชุน

เธอมองซ่งชิงชุนตั้งแต่หัวจรดเท้า

ขณะครุ่นคิดบางอย่างอยู่ในใจ

สุดท้ายก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูกดูหมิ่นว่า ” ง ง น ฉันสงสัยจ้งว่า

เธอไปทําเรื่องงามหน้าอะไรมา ถึงทําให้ผู้จัดการสถานีตอบตกลงกับเธอ หลังจากดูข่าวเธอไปแค่ห้านาที! อีกอย่างนะ ข่าวนั้นน่ะ เห็นได้ชัดเป็นชาวของเซีย…

พอยิ่งพูดถึงหน่วนก็ยังข้องใจมากขึ้น

…มิน่าล่ะเธอถึงมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าจะได้เป็น ผู้ประกาศข่าวหญิงของสถานีนี้ สงสัยจะแลกมาด้วยวิธีสกปรกอย่างว่า…”

ข่งชิง นพูดแทรกขึ้น “เธอไม่ต้องเป็นกังวลไป เพราะว่าถ้าฉันมีความสามารถขนาดนั้นจริงๆ ละก็ สิ่งแรกที่ฉันจะทำคือ

ไล่เธอออกไปจากสถานีโทรทัศน์แห่งนี้!