ตอนที่ 83 กรรมตามสนอง (3)

นิ้วของซ่งชิงชุนที่กำโทรศัพท์มือถืออยู่นั้น เ ทาเล็กน้อยเพราะรู้สึกตื่นเต้นเป็นที่สุด จากนั้นพักใหญ่

เธอก้มลงอ่านข้อความที่เธอส่งไปยังหมายเลข นี้ “สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครคะ

เหมือนกับครั้งแรกที่เธอส่งข้อความไป

ไม่มีการตอบรับใดๆ กลับมา

ข่งชิงซุนจ้องมองหน้าจอมือถืออยู่ครู่ใหญ่ เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ตอบกลับ

แต่ก็ยังดื้อดึงยืนกรานส่งไปอีกหนึ่งข้อความ

“คุณเป็นใครกันแน่คะ”

ตลอดสองปีที่ผ่านมา

เธอเปลี่ยนมือถือไปแล้วหลายเครื่อง

ทว่าทุกครั้งที่เปลี่ยน

เธอจะโอนถ่ายข้อความเก่าๆ

พร้อมกับบันทึกหมายเลขนี้ไปไว้ในมือถือเครื่อง

ใหม่ของเธอเสมอ

ในระหว่างที่รอการตอบกลับอยู่นั้น เธอเฝ้าหวังมาตลอดว่าครั้งนี้เธอจะได้คําตอบรั บกลับมา เธอเลื่อนไปดูข้อความเก่าๆ ซึ่งส่งมาจากหมายเลขนี้ หลังจากนับดูคร่าวๆ

แล้ว

ข้อความที่ส่งไปมาระหว่างเธอกับอีกฝ่ายนั้นมีไ

ม่มากนัก มีไม่เกินยี่สิบข้อความ

และข้อความครึ่งหนึ่งนั้นเป็นคำถามที่เธอส่งไป ถึงเจ้าของหมายเลขลึกลับ

ข้อความจากหมายเลขลึกลับนี้

มักจะสั่นกระชับและตรงจุดเสมอ

ราวกับเกรงว่าหากส่งข้อความยาวไปกว่านี้

เธออาจจะคาดเดาหาเบาะแสได้ว่าเขาหรือเธอเ

ปืนใคร

เมื่อครั้งที่สกุลข่งยังทรงอำนาจอยู่นั้น

เธอเป็นเสมือนเจ้าหญิงอันเป็นที่รักยิ่งของทุกค น ชีวิตเธอเต็มไปด้วยสีสันและสดใส

รายล้อมไปด้วย มิตรสหาย

มากมายที่คอยป้อยอเอาอกเอาใจ

ในตอนนั้น

เธอไม่เคยนึกสงสัยใคร่รู้ที่มาของหมายเลขนี้เล ย และถึงจะมีสงสัยบ้าง

นั่นก็เพียงชั่วประเดี๋ยวประด่าวเท่านั้น แต่ตอนนี้ มิตรแท้ที่เธอมีอยู่นั้น มีนับคนได้

ส่วนอีกหลายคนที่เธอเคยให้ความช่วยเหลือมา

ก่อนนี้ ต่างพากันหลีกหนีเธอไป ประหนึ่งเธอเป็นตัวเชื้อโรคอย่างไรอย่างนั้น

เมื่อก่อนนี้

เธอเคยได้ยินคําพูดเอาใจไพเราะมากมาย แต่ตอนนี้ ท่ามกลางค่ำคืนอันเงียบสงบ

ใจครุ่นคิดนึกถึงการเปลี่ยนแปลงต่างๆ นานา ที่เกิดขึ้นกับสกุลข่งในตลอดสองสามเดือนที่ผ่า นมา ข้อความที่สั้นกระชับดูเฉยชาไร้อารมณ์

ซึ่งส่งมาจากหมายเลขล็กลับนั้น

ด้วยเหตุผลบางอย่างกลับทําให้เธอรู้สึกซาบซึ้ง

ใจ

อันที่จริงในโลกใบนี้

ยามที่เธอตกด่าจนถึงขีดสุด… ยังมีคนคนหนึ่งที่คอยสดับรับฟัง

คอยเฝ้าห่วงหาเธอ

เธอไม่ใช่คนเข้มแข็งอะไรมักจะคอยพึ่งพิง “บ่งเมิ่งหวา” บิดาเธอ กับ “ซ่งเฉิง”

พี่ชายของเธออยู่ร่ำไป ทว่าในเวลานี้ ด้วยสถานการณ์บังคับเธอจึงต้องแข็งแกร่งขึ้น

เธอเคยไปปักหลักอยู่หน้าบริษัทของซูจ๋อเนี่ยน

เฝ้ารอเขาวันแล้ววันเล่า

ต้องทนรับความอัปยศอดสู

ขอร้องอ้อนวอนให้ผู้ถือหุ้นของซ่งเอ็มไพร์ถือหุ้

นต่อไป

และถึงกับยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อรักษางเอ็มไ

พร์เอาไว้

เธออาจจะถือว่าที่ผ่านมาเป็นเสมือนบททดสอบ ทว่ามีแต่ตอนอยู่เพียงลำพังในยามค่ำคืนเท่านั้น

ของชีวิต

ที่เธอจะยอมเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกมา เธอรู้สึกว่าตัวเองนั้นช่างโดดเดี่ยวเดียวดายอย่า

งยิ่ง แต่ ณ เวลานี้

ข้อความนี้กลับสร้างความอบอุ่นให้แก่หัวใจที่แ ข็งกร้าวขึ้นจากเรื่องราวต่างๆ ที่ประสบ

เธอจ้องมองโทรศัพท์มือถือที่ยังไม่มีข้อความต อบกลับมา หลังครุ่นคิดใคร่ครวญอยู่ครู่ใหญ่ เธอก็ส่งไปอีกข้อความ “ขอบคุณค่ะ” ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม

ไม่ว่าจะมีจุดประสงค์อะไร

ฉันขอขอบคุณอย่างใจจริงค่ะ

ขอบคุณที่เป็นเสมือนแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ใ

ห้แก่ฉัน

“สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครคะ”

“คุณเป็นใครกันแน่คะ”

“ขอบคุณค่ะ”

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอส่งข้อความให้เขาถึงสามข้อ

ความในคราวเดียว

ซูจ่อเนียนยืนอยู่ตรงหน้า

ตาจ้องมองข้อความทั้งสามที่ปรากฏขึ้นบนมือถื อเขาอ่านข้อความทั้งหมดอยู่นาน

ก่อนจะปิดมือถือ แล้ววางกลับลงในลิ้นชัก จากนั้นก็ปิดลิ้นชัก ไขกุญแจล็อกเอาไว้